អំណានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ នាងអេសធើរ ជំពួក​១​

ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ដូច្នេះ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រយ័ត្ន​ខ្លួន ហើយ​ខំ​ថែ​រក្សា​ហ្វូង​សិស្ស ដែល​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​តាំង​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​គង្វាល​ដល់​គេ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ឃ្វាល​ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ដែល​ទ្រង់​បាន​ទិញ​ដោយ​ព្រះលោហិត​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ចុះ។ កិច្ចការ ២០:២៨

លោកប៉ុលបានប្រាថ្នាយ៉ាងអន្ទះសាចង់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមដោយអំណរឲ្យបានមុនបុណ្យរំលង ដើម្បីមានឱកាសជួបនឹងអ្នកដែលមកចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យនេះ ពីគ្រប់ទិសទីនៃពិភពលោក ។ លោកមានអំណរដោយសង្ឃឹមថានឹងអាចមានឥទ្ធិពល ដោយវិធីណាមួយ ក្នុងការលុបបំបាត់ចោលការរើសអើងនៃជនរួមជាតិរបស់លោក ដែលមិនជឿព្រះ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចទទួលយកពន្លឺដ៏វិសេសនៃដំណឹងល្អ ។ លោកក៏ចង់ជួបពួកជំនុំនៅក្រុងយេរូសាឡិមហើយផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវអំណោយទានដែលពួកជំនុំជាសាសន៍ដទៃបានផ្ញើមកដល់បងប្អូនដែលក្រីក្រនៅស្រុកយូដាផងដែរ។ ហើយលោកសង្ឃឹមថានឹងបង្កើតឲ្យមានទំនាក់ទំនងរឹងមាំ រវាងសាសន៍យូដា​និងសាសន៍​ដទៃដែលបានកែប្រែចិត្ត ដោយដំណើរទស្សនកិច្ចនេះ។

ដោយបានបញ្ចប់ការងាររបស់លោកនៅទីក្រុងកូរិនថូស លោកបានតាំងចិត្តធ្វើដំណើរដោយផ្ទាល់ទៅកាន់កំពង់ផែមួយនៅឆ្នេរសមុទ្រភីលីស្ទីន។ ការរៀបចំសម្រាប់ការធ្វើដំណើរបានរួចជាស្រេច ហើយលោកហៀបនឹងចុះសំពៅធ្វើដំណើរចេញទៅ ពេលនោះគេបានជម្រាបលោកអំពីផែនការក្បត់ចង់សម្លាប់លោករបស់សាសន៍យូដា ។ កន្លងមកអ្នកប្រឆាំងខាង​ជំនឿ​ទាំងនេះធ្លាប់ខកខានមិនបានសម្រេចគោលបំណងក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រែងបញ្ចប់ការងាររបស់សាវ័កប៉ុលជាច្រើនដង។

ជោគជ័យក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អបានធ្វើឲ្យកំហឹងរបស់​សាសន៍​យូដាផ្ទុះឡើងជាថ្មី ។ ការរីករាលដាលនៃគោលលទ្ធិថ្មី ដែលសាសន៍យូដាត្រូវបានគេដោះលែងពីការគោរពដល់ពិធីតាមច្បាប់នៃពិធីបុណ្យផ្សេងៗ និងថាសាសន៍ដទៃត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថាមានសិទ្ធិស្មើគ្នាជាមួយពួកសាសន៍យូដាដូចជាកូនចៅអ័ប្រាហាំដែរ បានកើតឡើងរៀងរាល់ត្រីមាស។ នៅក្នុងការអធិប្បាយរបស់លោក នៅទីក្រុងកូរិនថូស លោកប៉ុលបានបង្ហាញនូវអំណះអំណាងដូចគ្នានឹងកាលដែលលោកបានដាស់តឿនយ៉ាងដាច់ខាត នៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោកដែរ ។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់លោកគឺថា «គ្មានសាសន៍ក្រិក និងសាសន៍យូដា ការកាត់ស្បែក ហើយមិន​កាត់​ស្បែក» (កូឡូស ៣:១១) ដែលសត្រូវរបស់លោកបានចាត់ទុកថាជាការប្រមាថនោះឡើយ ហើយពួកគេបានកំណត់ថានឹងបំបាត់សំឡេងរបស់លោកឲ្យបាត់ស្ងាត់។

ដោយទទួលការព្រមានអំពីផែនការនោះ លោកប៉ុលបានសម្រេចចិត្ដធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ស្រុកម៉ាសេដូនវិញ។ លោកបានបោះបង់ចោលផែនការរបស់លោកដើម្បីទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិមឲ្យទាន់ពេលបុណ្យរំលង ប៉ុន្តែ លោកសង្ឃឹមថានឹងមាននៅទីនោះនៅថ្ងៃបុណ្យទី៥០វិញ។

អមដំណើរជាមួយលោកប៉ុលនិងលូកា «មានសូប៉ាត្រុសដែលនៅ​ក្រុង​បេរាអើរីស្តាក និងសេគុនដុស ពីពួកថែស្សាឡូនីច កៃយុស និងធីម៉ូថេ ពី​ក្រុង​ឌើបេ ហើយទីឃីកុស និងទ្រភីម ពីស្រុកអាស៊ី គេជូនដំណើរទៅ​ត្រឹម​ស្រុក​អាស៊ី»។ លោកប៉ុលបានយកលុយជាច្រើនទៅជាមួយដែលបានមកពីពួក​ជំនុំនៃសាសន៍ដទៃ ដែលលោកមានផែនការនឹងប្រគល់ដល់ដៃអ្នកទទួលខុសត្រូវកិច្ចការនៅស្រុកយូដា។ ហើយដោយហេតុនេះ ទើបលោកបានរៀបចំនាំយកបងប្អូនមួយចំនួន មកពីពួកជំនុំផ្សេងៗដែលចូលរួមផ្តល់វិភាគទាននោះទៅក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយនឹងលោក។

លោកប៉ុលបានស្នាក់នៅដើម្បីប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលងនៅក្រុងភីលីព។ មានតែលោក លូកាប៉ុណ្ណោះដែលនៅជាមួយលោក ឯសមាជិក​រួមដំណើរ​ជា​មួយលោកផ្សេងទៀតបានឆ្លងទៅចាំលោកមុននៅក្រុងត្រូអាស។ ពួកភីលីស្ទីន ជាមនុស្សដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់និងស្មោះត្រង់បំផុតចំពោះការកែប្រែចិត្តរបស់សាវ័កប៉ុល បានរីករាយក្នុងពិធីបុណ្យនេះដោយអំណរ និង​សុខសាន្ត​ជាមួយនឹងលោកក្នុងអំឡុងពេលប្រាំបីថ្ងៃ។

ដោយចុះសំពៅចេញពីក្រុងភីលីពទៅ លោកប៉ុលនិងលោកលូកាបានទៅជួបមិត្ដភក្ដិរបស់ពួកគេ នៅក្រុងត្រូអាស នៅពេលប្រាំថ្ងៃក្រោយ ហើយបានស្នាក់នៅជាមួយពួកអ្នកជឿនៅទីនោះអស់ប្រាំពីរថ្ងៃ។