កិច្ចការនៃពួកសាវ័ក (ជំពូកទី-៣៨)
អំណានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ យ៉ូប ជំពួក៣
ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ យើងខ្ញុំលះចោលអស់ទាំងការលាក់កំបាំងដែលគួរខ្មាស ឥតប្រព្រឹត្តដោយឧបាយកល ឬបំប្លែងព្រះបន្ទូលឡើយ គឺយើងខ្ញុំផ្ទុកផ្តាក់ខ្លួន និងបញ្ញាចិត្តរបស់មនុស្សទាំងអស់ នៅចំពោះព្រះ ដោយសំដែងសេចក្តីពិតវិញ។ កូរិនថូសទី២ ៤:២
លោកក្លូឌាស លូស៊ា បានទទួលយកយុវជននោះ ហើយនាំយកទៅកន្លែងស្ងាត់សួរថា «ឯងមានរឿងអ្វីនឹងប្រាប់ដល់អញខ្លះ?» យុវជននោះបានឆ្លើយថា «ពួកសាសន៍យូដាបានស្រុះចិត្តគ្នានឹងសូមលោកឲ្យនាំប៉ុលចុះទៅឯពួកក្រុមជំនុំ នៅវេលាថ្ងៃស្អែក ធ្វើដូចជាចង់ពិចារណាសួរពីដំណើរគាត់ឲ្យច្បាស់ឡើង ដូច្នេះ សូមលោកកុំព្រមតាមគេឡើយ ដ្បិតមានពួកគេចំនួនជាង៤០នាក់ បានលបចាំគាត់តាមផ្លូវ គេបានស្បថថា មិនស៊ីមិនផឹកអ្វីឡើយ ទាល់តែបានសម្លាប់គាត់ចេញ ឥឡូវនេះ គេប្រុងប្រៀបជាស្រេចហើយ ចាំតែលោកអនុញ្ញាតឲ្យប៉ុណ្ណោះទេ»។
«នោះមេទ័ពធំឲ្យអ្នកកំឡោះនោះទៅវិញ ទាំងហាមមិនឲ្យប្រាប់ដល់អ្នកណាពីដំណើរដែលវាជម្រាបលោកនោះឡើយ»។
លោកលូស៊ាក៏សម្រេចចិត្ដបញ្ជូនប៉ុលចេញពីការជំនុំជម្រះរបស់លោក ទៅជួបលោក ភេលីច ជាចៅហ្វាយខេត្តវិញ ។ សាសន៍យូដាបានឋិតនៅជាហ្វូងមនុស្សដែលមានភាពរំជើបរំជួលនិងក្ដៅក្រហាយ ហើយការច្របូកច្របល់បានកើតឡើងជាញឹកញាប់ ។ ការបន្តតាមដានវត្តមានរបស់សាវ័កប៉ុលទៅកាន់ក្រុងយេរូសាឡិម អាចនាំឲ្យមានផលវិបាកដល់ទីក្រុង និងរហូតដល់មេបញ្ជាការរបស់លោកផង។ ហេតុដូច្នោះហើយបានជា «លោកក៏ហៅមេទ័ពរងពីរនាក់មកប្រាប់ថា ចូររៀបទាហានថ្មើរជើង២០០នាក់ ពលសេះ៧០ និងពលកាន់លំពែង២០០ ឲ្យទាន់ក្នុងវេលាម៉ោង៩យប់នេះ ដើម្បីនឹងទៅឯសេសារា ហើយឲ្យមានជំនិះសម្រាប់ប៉ុលជិះដែរ ដើម្បីនឹងនាំទៅឯលោកភេលីច ជាចៅហ្វាយខេត្ត ដោយសុខសាន្ត»។
លោកមេបញ្ជាការមិនឲ្យខកពេលវេលាក្នុងការបញ្ជូនលោកប៉ុលចេញទៅនេះឡើយ ។ «ដូច្នេះ ពួកពលក៏នាំយកប៉ុលទាំងយប់ ទៅឯក្រុងអាន់ទីប៉ាទ្រីស តាមបង្គាប់» ។ ទីកន្លែងនោះ កងទ័ពសេះបានធ្វើដំណើរទៅកាន់សេសារា ជាមួយនឹងអ្នកទោស ចំណែកទាហានប្រាំមួយរយនាក់ បានវិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
នាយទាហានដែលមេបញ្ជាការបានចាត់ឲ្យនាំអ្នកទោសទៅនោះ បានប្រគល់សាវ័ក ប៉ុលជូនលោកភេលីច ព្រមទាំងលិខិតដែលលោកមេបញ្ជាការបានផ្ញើមកនោះផងដែរ៖
«សំបុត្រក្លូឌាស លូស៊ា សូមក្រាបប្រណិប័តន៍ ចូលមកដល់លោកចៅហ្វាយភេលីច ដ៏ជាធំ សូមទានជ្រាប ។ មនុស្សនេះ ពួកសាសន៍យូដាបានចាប់ ហើយគេរៀបនឹងសម្លាប់បង់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនាំទាហានទៅទាន់ ដោះរួចពីពួកគេចេញ ដោយបានឮថាជាសាសន៍រ៉ូម ដូច្នេះហើយដែលខ្ញុំចង់ដឹងពីហេតុអ្វីបានជាគេចោទប្រកាន់វា នោះខ្ញុំបាននាំចុះទៅនៅមុខក្រុមជំនុំរបស់គេ ក៏ឃើញថា គេចោទប្រកាន់ពីរឿងជជែកគ្នា ខាងឯក្រឹត្យវិន័យរបស់គេទេ តែគ្មានហេតុអ្វីដែលគួរឲ្យស្លាប់ ឬជាប់ចំណងសោះឡើយ កាលមានគេមកប្រាប់ខ្ញុំពីឧបាយកល ដែលពួកសាសន៍យូដាគិតធ្វើដល់វា នោះខ្ញុំក៏បញ្ជូនមកឯលោកភ្លាម ទាំងប្រាប់ពួកអ្នកដើមចោទ ឲ្យគេមកចោទប្រកាន់នៅចំពោះលោកចុះ សូមឲ្យលោកបានប្រកបដោយសេចក្តីសុខសាន្ត សេចក្តីគួរពុំគួរ សូមទានអភ័យទោស»។
បន្ទាប់ពីបានអានលិខិតរួចមក លោកភេលីចបានសួរថាតើអ្នកទោសនេះមកពីខេត្តណា ហើយគេបានជម្រាបលោកថាមកពីស្រុកគីលីគា លោកបានមានប្រសាសន៍ថា «ចាំកាលណាពួកដើមចោទបានចុះមកដល់ នោះអញនឹងស្តាប់រឿងឯងសព្វគ្រប់ រួចលោកបង្គាប់ឲ្យឃុំគាត់ ទុកក្នុងសាលាជំនុំរបស់ស្តេចហេរ៉ូឌ»។
ករណីរបស់លោកប៉ុលមិនមែនជាលើកទីមួយទេ ដែលអ្នកបម្រើរបស់ព្រះបានជួបប្រទះនឹងគ្រោះថ្នាក់ នៅក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ ដែលកើតពីការអាក្រក់នៃពួកអ្នកដែលអះអាងថាជារាស្រ្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ ។ នៅក្នុងកំហឹងរបស់ពួកគេប្រឆាំងនឹងប៉ុល សាសន៍យូដាបានបន្ថែមបទឧក្រិដ្ឋមួយទៀត ចូលទៅក្នុងគំរូនៃភាពងងឹតដែលបានកំណត់ជាប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រជារាស្រ្តនោះ ។ ពួកគេនៅតែមានចិត្ដរឹងចចេសថែមទៀត ប្រឆាំងនឹងសេចក្ដីពិត ហើយបានធ្វើឲ្យសេចក្ដីវិនាសរបស់ពួកគេលេចឡើងកាន់តែច្បាស់។
មនុស្សមួយចំនួនតូចបានយល់ពីព្រះបន្ទូល ដែលព្រះគ្រិស្តបានមានបន្ទូល នៅក្នុងសាលាប្រជុំនៅណាសារ៉ែត ដែលទ្រង់បានប្រកាសថាទ្រង់ជាអ្នកដែលព្រះបានចាក់ប្រេងតាំង ទ្រង់បានប្រកាសពីបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ ថាជាការកម្សាន្តចិត្ត ជាព្រះពរ និងជាសេចក្តីសង្រ្គោះ ដល់អ្នកមានទុក្ខព្រួយនិងអ្នកមានបាប ហើយបន្ទាប់មក ដោយឃើញថាមោទនភាពនិងការមិនជឿគ្រប់គ្រងលើចិត្តពួកអ្នកស្តាប់របស់ទ្រង់ នោះព្រះអង្គបានរំឭកពួកគេថា កាលពីអតីតកាលព្រះបានបែរចេញពីរាស្រ្តដែលទ្រង់បានជ្រើសរើស ដោយសារតែការមិនជឿ និងការបះបោររបស់ពួកគេ ហើយបានបង្ហាញអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ដល់អ្នកដែលនៅប្រទេសដទៃ ដែលមិនបានបដិសេធពន្លឺនៃឋានសួគ៌វិញ។ ស្ត្រីមេម៉ាយនៅសារិបតា និងលោកណាម៉ាន់នៃប្រទេសស៊ីរីបានរស់នៅតាមពន្លឺដែលពួកគេមាន ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពួកគេត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ជាងមនុស្សដែលព្រះបានរើស ដែលបានងាកបែរចេញពីទ្រង់ ហើយបានលះបង់គោលការណ៍ដើម្បីភាពងាយស្រួលនិងកិត្តិយសខាងលោកិយ។
ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃសប្តាហ៍៖ កុំឲ្យច្រឡំឡើយ និងបញ្ឆោតព្រះមិនបានទេ ដ្បិតពូជណាដែលមនុស្សព្រោះចុះ នោះនឹងច្រូតបានពូជនោះឯងវិញ។ (កាឡាទី ៦:៧)
