កិច្ចការនៃពួកសាវ័ក (ជំពូកទី-៣៤)
អំណានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ នេហេមា ជំពួក៦
ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ចូរទូន្មានពួកបុរស ដែលក្មេងជាង បែបដូច្នោះដែរ ឲ្យគេមានចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ហើយត្រូវឲ្យអ្នកសំដែងខ្លួន ទុកជាគំរូពីការល្អគ្រប់ជំពូក ទាំងបង្រៀនគេ កុំឲ្យគេប្រព្រឹត្តខូចអាក្រក់ឡើយ តែឲ្យមានចិត្តនឹងធឹងវិញ ព្រមទាំងពាក្យសំដីត្រឹមត្រូវ ដែលរកចាប់ទោសមិនបានផង ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលទទឹងទទែងបានអៀនខ្មាស ដោយគ្មានហេតុនឹងនិយាយអាក្រក់ពីអ្នកឡើយ។ ទីតុស ២:៦-៨
ពាក្យទាំងនេះមានវត្តមាននៅចំពោះមុខអ្នកបម្រើការសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ត ជាការសម្រេចដ៏ខ្ពស់ ប៉ុន្ដែ មនុស្សទាំងអស់អាចទទួលបានការសម្រេចនេះ គឺអ្នកដែលសិក្សានៅក្នុងសាលារបស់ព្រះគ្រិស្តជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយការដាក់ខ្លួននៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះដែលជាគ្រូដ៏ឧត្តម ។ អំណាចដែលនៅក្នុងការត្រាស់បង្គាប់របស់ព្រះគឺឥតមានព្រំដែនឡើយ ហើយអ្នកបម្រើដែលមានសេចក្ដីត្រូវការដ៏ធំ ដែលលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គនឹងធានាថាអ្នកនោះនឹងទទួលនូវអំណាច ដែលនឹងក្លាយជាអ្នកជួយសង្រ្គោះជីវិតដល់អ្នកស្តាប់របស់ខ្លួន មួយហើយមួយទៀត។
សំណេររបស់លោកប៉ុលបង្ហាញថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អគួរតែជាគំរូពីសេចក្ដីពិតដែលខ្លួនបង្រៀន «យើងខ្ញុំមិនបង្អាក់បង្អន់ចិត្តដល់អ្នកណាក្នុងកិច្ចការអ្វីឡើយ ក្រែងមានអ្នកណាថ្កោលទោសចំពោះការងារនេះ»។ លោកបានបន្សល់ទុកឲ្យយើងនូវរូបភាពនៃការងាររបស់លោកផ្ទាល់ នៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោកផ្ញើទៅកាន់ពួកអ្នកជឿនៅក្រុងកូរិនថូស «ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ នោះយើងខ្ញុំខំផ្ទុកផ្តាក់ខ្លួន ទុកដូចជាអ្នកបម្រើព្រះ គឺក្នុងការទ្រាំទ្រជាច្រើន ក្នុងការទុក្ខលំបាក ការខ្វះខាត ការចង្អៀតចង្អល់ កាលគេវាយ ដាក់គុក កើតវឹកវរ ក្នុងការនឿយហត់ ចាំយាម តមអត់ ដោយចិត្តស្អាត ដោយចេះដឹង ដោយអត់ធ្មត់ ដោយសប្បុរស ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់ ដោយសារព្រះបន្ទូលដ៏ពិត ដោយព្រះចេស្តានៃព្រះ ដោយកាន់គ្រឿងសស្ត្រាវុធសុចរិត ទាំងស្តាំទាំងឆ្វេង ដោយមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ហើយត្រូវអាប់ឱន ដោយគេនិយាយអាក្រក់ ឬល្អក្តី ទុកដូចជាមនុស្សកំភូត តែពិតត្រង់ទេ ដូចជាគ្មានអ្នកណាស្គាល់យើងខ្ញុំ តែមនុស្សទាំងអស់បានស្គាល់វិញ ដូចជាហៀបនឹងស្លាប់ តែមើល យើងខ្ញុំរស់ទេ ដូចជាត្រូវវាយផ្ចាល តែមិនបានដល់ស្លាប់ទេ ដូចជាមានសេចក្តីព្រួយ តែចេះតែបានសប្បាយវិញ ដូចជាទ័លក្រ តែកំពុងតែចម្រើនដល់មនុស្សជាច្រើន ដូចជាគ្មានអ្វីសោះ តែមានគ្រប់ទាំងអស់វិញ» (កូរិនថូសទី២ ៦:៣ និង ៤-១០)។
លោកបានសរសេរទៅកាន់លោកទីតុសថា «ចូរទូន្មានពួកបុរសដែលក្មេងជាង បែបដូច្នោះដែរ ឲ្យគេមានចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ហើយត្រូវឲ្យអ្នកសម្តែងខ្លួន ទុកជាគំរូពីការល្អគ្រប់ជំពូក ទាំងបង្រៀនគេ កុំឲ្យគេប្រព្រឹត្តខូចអាក្រក់ឡើយ តែឲ្យមានចិត្តនឹងធឹងវិញ ព្រមទាំងពាក្យសម្តីត្រឹមត្រូវ ដែលរកចាប់ទោសមិនបានផង ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលទទឹងទទែងបានអៀនខ្មាស ដោយគ្មានហេតុនឹងនិយាយអាក្រក់ពីអ្នកឡើយ» (ទីតុស ២: ៦-៨)។
គ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃពិសេសនៅព្រះនេត្រព្រះ ខ្លាំងជាងពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ដែលចេញទៅក្នុងផែនដីដ៏ធំទូលំទូលាយ ដើម្បីសាបព្រោះគ្រាប់ពូជនៃសេចក្ដីពិត ហើយទន្ទឹងរង់ចាំការប្រមូលផលនោះឡើយ។ គ្មាននរណាម្នាក់ ក្រៅពីព្រះគ្រិស្តទេ ដែលអាចវាស់វែងការយកចិត្តទុកដាក់នៃអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ នៅពេលពួកគេស្វែងរកអ្នកដែលបាត់បង់នោះទេ ។ ទ្រង់បញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ដល់ពួកគេ ហើយដោយសារការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគេ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបាននាំឲ្យងាកចេញពីអំពើបាប មករកសេចក្តីសុចរិតវិញ។
ព្រះកំពុងត្រាស់ហៅបុរសដែលមានឆន្ទៈលះបង់កសិដ្ឋាន មុខរបរហើយបើចាំបាច់រហូតដល់ក្រុមគ្រួសារ របស់ខ្លួន ដើម្បីក្លាយជាបេសកជនសម្រាប់ទ្រង់។ ហើយការត្រាស់ហៅនោះត្រូវបានឆ្លើយតប។ កាលពីអតីតកាលមានមនុស្សដែលបានខិតខំប្រឹងប្រែងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រិស្ត និងតម្រូវការរបស់មនុស្សបាត់បង់ បានចាកចេញពីគេហដ្ឋានដ៏មានផាសុកភាព និងសង្គមនៃមិត្តភក្តិ រហូតដល់ភរិយានិងបុត្រ ទៅកាន់ប្រទេសក្រៅ នៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកថ្វាយបង្គំរូបព្រះនិងមនុស្សកាចសាហាវ ដើម្បីប្រកាសសារនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា មនុស្សជាច្រើនសុខចិត្តលះបង់ជីវិត ប៉ុន្តែ អ្នកផ្សេងទៀតបានក្រោកឡើងដើម្បីបន្តការងារតទៅទៀត ។ ដូច្នេះ កិច្ចការរបស់ព្រះគ្រិស្តបានរីកចម្រើនទៅមុខ មួយជំហានម្តងៗ ហើយគ្រាប់ពូជដែលបានសាបព្រោះដោយសេចក្ដីសោកសង្រេងបានបង្កើតផលជាចម្រូតដ៏ធំ ចំណេះដឹងនៃព្រះត្រូវបានពង្រីកយ៉ាងទូលំទូលាយ ហើយផ្ទាំងបដានៃឈើឆ្កាងបានលើកឡើងនៅក្នុងទឹកដីនៃសាសន៍ដទៃ។
សម្រាប់ការកែប្រែចិត្ដរបស់មនុស្សមានបាបម្នាក់ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះគួរតែដកពន្ធ (តង្វាយ) ពីទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនឲ្យបានច្រើនបំផុត។ មនុស្សដែលព្រះបានបង្កើត ហើយព្រះគ្រិស្តបានលោះមកវិញ មានតម្លៃខ្ពស់ណាស់ ដោយសារតែលទ្ធភាពនៅពីមុខអ្នកនោះ មាន គុណសម្បត្តិខាងវិញ្ញាណដែលព្រះបានប្រទានឲ្យ សមត្ថភាពដែលគេមាន ប្រសិនបើត្រូវបានធ្វើឲ្យក្លៀវក្លាដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងភាពមិនចេះស្លាប់ដែលអាចទទួលបាន តាមរយៈសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ ហើយបើព្រះគ្រិស្តបានទុកចៀមកៅសិបប្រាំបួនចោល ដើម្បីស្វែងរកជួយសង្គ្រោះចៀមមួយដែលបាត់បង់ នោះតើយើងអាចរាប់ជាសុចរិតដោយការធ្វើតិចជាងនោះដែរឬទេ? តើការធ្វេសប្រហែស មិនធ្វើការដូចជាព្រះគ្រិស្តបានធ្វើ ការមិនបានលះបង់ ដូចជាព្រះបានលះបង់ ការក្បត់នឹងកិច្ចការដ៏ពិសិដ្ឋ មិនមែនជាការប្រមាថដល់ព្រះទេឬអី?
ចិត្តរបស់អ្នកបម្រើព្រះពិតប្រាកដ មានពោរពេញដោយសេចក្តីប្រាថ្នាចង់ជួយសង្រ្គោះដល់មនុស្ស ។ ពេលវេលានិងកម្លាំងត្រូវបានចំណាយ ការមិនគេចវេះពីការខំប្រឹងប្រែងដ៏លំបាក ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃត្រូវតែឮនូវសេចក្តីពិត ដែលនាំភាពរីករាយ សេចក្តីសុខសាន្ត និងអំណរដល់ចិត្តរបស់ខ្លួនផ្ទាល់។ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគ្រិស្តគង់នៅជាមួយនឹងអ្នកនោះ ។ ទ្រង់ថែរក្សាមនុស្ស ជាអ្នកដែលមានកិត្តិយស។ ដោយភ្នែករបស់គេបានសម្លឹងទៅឯឈើឆ្កាងនៃភ្នំកាល់វ៉ារី មើលឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលគេបានលើកឡើង ទាំងទីពឹងទៅលើព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ដោយជឿជាក់ថាទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយគេរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ខណៈដែលគេធ្វើការថ្វាយព្រះ ដែលមានទ្រង់ជាខែល ជាកម្លាំង និងជាទីពេញចិត្តរបស់ខ្លួន ។ ជាមួយនឹងការត្រាស់ហៅ និងការអង្វរករ លាយឡំជាមួយនឹងការធានារ៉ាប់រងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ គេស្វែងរកការនេសាទមនុស្សថ្វាយព្រះយេស៊ូវ ហើយព្រះបានរាប់គេនៅឋានសួគ៌ ក្នុងចំណោម «អ្នកដែលទ្រង់បានហៅ បានរើស ហើយជាអ្នកស្មោះត្រង់» (វិវរណៈ ១៧:១៤)។
ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃសប្តាហ៍៖ ប៉ុន្តែ ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនឹងមានចំនួនដូចជាខ្សាច់នៅសមុទ្រដែលនឹងវាល់ ឬរាប់មិនបានឡើយ រួចក្រោយមកនិងកើតមានដូច្នេះ គឺពាក្យដែលបានពោលទុកថា ឯងរាល់គ្នាមិនមែនជារាស្ត្រអញទេ នោះនឹងផ្លាស់ទៅជាថា ឯងរាល់គ្នាជាកូននៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅវិញ។ (ហូសេ ១:១០)
