អំណាន​​ព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ពង្សាវតាក្សត្រទី១ ជំពូក២​

ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ប៉ុន្តែ សេចក្តី​អ្វី​ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​ខ្ញុំ​ពី​មុន នោះ​ខ្ញុំ​បាន​រាប់​ជា​ខាត​វិញ ដោយ​ព្រោះ​ព្រះគ្រីស្ទ ។ ភីលីព ៣:៧

អ្នកដែលលេចធ្លោជាងគេ នៅក្នុងចំណោមអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាដែលបានភ្ញាក់រឭកដោយសារជោគជ័យនៃការចូលរួមនៅក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អនោះ គឺលោកសុលមកពីតើសុស។ ទោះបីជាមានសញ្ជាតិជាសាសន៍រ៉ូមពីកំណើតក៏ដោយ ក៏លោកសុលជាជនជាតិយូដាដោយការប្តូរសញ្ជាតិ ហើយបានសិក្សានៅទីក្រុងយេរូសាឡិមដោយគ្រូអាចារ្យដ៏ខ្ពស់បំផុតដែរ។ លោក​សុលគឺជា «សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ក្នុងពូជអំបូរបេនយ៉ាមីន ជាអ្នកហេព្រើរ កើតពីពួកហេព្រើរ ឯខាងក្រឹត្យវិន័យ នោះខ្ញុំជាពួកផារិស៊ី ខាងឯសេចក្តី​ឧស្សាហ៍ នោះខ្ញុំជាអ្នកដែលបានធ្វើទុក្ខបៀតបៀនដល់ពួកជំនុំ ចំណែកខាងសេចក្តីសុចរិតក្នុងក្រឹត្យវិន័យ នោះខ្ញុំគ្មានទោសសោះ» (ភីលីព ៣:៥, ៦) ។ ពួកគ្រូអាចារ្យបានចាត់ទុកលោកជាយុវជននៃសេចក្តីសន្យាដ៏ឧត្តមម្នាក់ ហើយពួកគេមានសេចក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងខ្ពស់ទៅលើលោកថា ជាអ្នកការពារជំនឿពីបុរាណរបស់ពួកគេ។ ការលើកតម្កើងលោកជាសមាជិកនៃ​ក្រុមប្រឹក្សាសាន់ហ៊ីឌ្រីនបានដាក់លោកនៅក្នុងមុខតំណែងមួយដ៏មានអំណាច។

លោកសុលបានចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការជំនុំជម្រះនិងកាត់ទោសលោកស្ទេផាន ហើយភស្តុតាងយ៉ាងរន្ធត់នៃព្រះវត្តមានរបស់ព្រះ ដែលគង់នៅជាមួយនឹងទុក្ករបុគ្គលនេះបានដឹកនាំលោកសុលឲ្យសង្ស័យអំពីសេចក្តីសុចរិត នៃកិច្ចការដែលលោកបានប្រកាន់ទាស់នឹងពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ មានការច្របូកច្របល់ក្នុងគំនិតរបស់លោកជាខ្លាំង។ នៅក្នុងភាពអល់អែក លោកបានអំពាវនាវដល់អ្នកដែលមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើប្រាជ្ញានិងការវិនិច្ឆ័យរបស់ពួកគេ។ ទីបំផុត ការតវា៉របស់ពួកសង្ឃនិងពួកមេដឹក​នាំសាសនាបានធ្វើឲ្យលោកជឿថាលោកស្ទេផានគឺជាជនដែលប្រមាថមើលងាយ ហើយថាព្រះគ្រិស្តដែលពួកសាវ័កជឿជាក់ប្តូរផ្តាច់រហូតហ៊ានលះបង់ជីវិតបានអធិប្បាយនោះគឺជាជនក្លែងបន្លំខ្លួន និងថាពួកអ្នកដែលបម្រើការនៅក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធគឺជាមនុស្សត្រឹមត្រូវ។

លោកសុលបានធ្វើការសន្និដ្ឋានដូច្នេះ ដោយគ្មានការសាកល្បងឲ្យបានច្បាស់លាស់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទីបំផុត នៅក្នុងចំណេះដឹងនិងការប្រកាន់ពូជសាសន៍របស់លោក ការគោរពរបស់លោកដល់អតីតគ្រូបង្រៀន ព្រមទាំងអំនួតនៃប្រជាប្រិយរបស់លោក បានជំរុញលោកឲ្យប្រឆាំងបះបោរ​ជាមួយ​នឹងសំឡេងនៃសម្បជញ្ញៈ និងព្រះគុណរបស់ព្រះ។ ហើយដោយបានសម្រេចថាពួកសង្ឃនិងពួកអាចារ្យត្រូវទាំងស្រុង នោះលោកសុលបានក្លាយជាសត្រូវដ៏ជូរចត់ជាមួយនឹងគោលលទ្ធិដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀន។ សកម្មភាពរបស់លោកក្នុងការកៀបសង្កត់ឲ្យបុរសនិងនារីបរិសុទ្ធទាំងឡាយត្រូវប្រឈមមុខនៅចំពោះតុលាការ ជាកន្លែងដែលមនុស្សមួយចំនួន​ត្រូវបានចោទប្រកាន់ឲ្យត្រូវជាប់គុក ហើយខ្លះទៀតត្រូវប្រហារជីវិតដោយសារតែជំនឿរបស់ពួកគេ ទៅលើព្រះយេស៊ូវនោះ បាននាំមកនូវភាពក្រៀមក្រំ​និងទុក្ខវេទនាដល់ពួកជំនុំដែលទើបតែនឹងបានរៀបចំថ្មីថ្មោង ហើយបណ្តាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនស្វែងរកកន្លែងមានសុវត្ថិភាពដោយការរត់គេចខ្លួន។

ពួកអ្នកដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយការធ្វើ​ទុក្ខ​បៀតបៀននេះ «គេដើរចុះឡើងទាំងផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាព្រះបន្ទូល» (កិច្ចការ ៨:៤)។ នៅក្នុងចំណោមទីក្រុងទាំងឡាយដែលពួកគេបានភៀសខ្លួនទៅនោះ គឺទីក្រុងដាម៉ាស ជាកន្លែងដែលពួកអ្នកជឿថ្មីទទួលបាន​អ្នកកែប្រែចិត្តទទួលជឿជាច្រើននាក់។