អំណាន​​ព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ពង្សាវតាក្សត្រទី២ ជំពូក៧

ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ឯ​សេចក្តី​ឯ​ទៀត បង​ប្អូន​អើយ ចូរ​ឲ្យ​មាន​កំឡាំង​ឡើង​ក្នុង​ព្រះអម្ចាស់ ដោយ​ឫទ្ធិបារមី​របស់​ព្រះចេស្តា​ទ្រង់ ចូរ​ពាក់​គ្រប់​គ្រឿង​សឹក​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​នឹង​ឈរ​មាំមួន ទាស់​នឹង​ឧបាយកល​ទាំង​អម្បាលម៉ាន​​របស់​អារក្ស។ អេភេសូរ ៦:១០-១១

នៅពេលនេះ ពួកជំនុំគ្រិស្តបរិស័ទបានឈានចូលទៅក្នុងកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយ។ ឥឡូវនេះកិច្ចការប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃត្រូវបានទទួលការបៀតបៀនយ៉ាងខ្លាំងក្លា ហើយជាលទ្ធផល ពួកជំនុំត្រូវបានពង្រឹងកម្លាំងដោយការជួបជុំមនុស្សជាច្រើន។ ពួកសាវ័កដែលបានទទួលាការតែងតាំងឲ្យដឹកនាំការងារនេះកន្លងមក ត្រូវទទួល​រងនូវភាព​មន្ទិល​សង្ស័យ ការប្រកាន់ពូជសាសន៍ និងការច្រណែននិន្ទា ។ ការបង្រៀន​របស់ពួកគេ ទាក់ទងនឹងការរុះ «ជញ្ជាំងដែលខ័ណ្ឌកណ្តាលចេញ» (អេភេសូរ ២:១៤) ដែលបានបំបែកពួកសាសន៍យូដាចេញពីពិភពនៃសាសន៍ដទៃជាយូរមកហើយនោះ បានធ្វើឲ្យពួកគេទទួលរងនូវការចោទប្រកាន់​ពីបទប្រកាន់លទ្ធិខុសពីជំនឿសាសនា ហើយអំណាចរបស់ពួកគេ ក្នុងនាមជាគ្រូគង្វាលនៃដំណឹងល្អត្រូវបានសង្ស័យដោយពួកអ្នកជឿសាសន៍យូដា ដែលមានចិត្តពុះកញ្រ្ជោល ។ ព្រះទ្រង់បានជ្រាបជាមុននូវការពិបាក ដែលព្រះអង្គនឹងបណ្តោយឲ្យអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ជួបប្រទះ ហើយដើម្បីឲ្យកិច្ចការរបស់ពួកគេបានខ្ពស់ជាងការពិបាកទាំងឡាយនោះ ព្រះអង្គបានណែនាំពួកជំនុំដោយការបើកសម្តែងឲ្យញែកពួកគេចេញជាសាធារណៈសម្រាប់កិច្ចការបម្រើដំណឹងល្អ ។ ភារកិច្ចចម្បងរបស់ពួកគេគឺជាការទទួល​ស្គាល់ជា​សាធារណៈ ​នូវការតែងតាំងរបស់ពួកគេដោយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីនាំសេចក្តីស្រឡាញ់នៃដំណឹងល្អទៅកាន់សាសន៍ដទៃ។

ទាំងលោកប៉ុលនិងទាំងបាណាបាសធ្លាប់បានទទួលការតែងតាំងពីព្រះដោយផ្ទាល់រួចមកហើយ ហើយពិធីដាក់ដៃលើក្បាលនៅពេលនេះ មិន​បាន​បន្ថែមព្រះគុណថ្មី ឬគុណតម្លៃអ្វីទេ។ ពិធីនេះគឺជាទម្រង់នៃការប្រកាសតែងតាំងដល់មុខតំណែងដែលព្រះបានរៀបចំ និងជាការទទួលស្គាល់អំណាចរបស់អ្នកណាម្នាក់នៅក្នុងមុខតំណែងនោះប៉ុណ្ណោះ។ ដោយពិធីនេះ ត្រារបស់ពួកជំនុំត្រូវបានបោះនៅលើកិច្ចការរបស់ព្រះ។

នេះគឺជាពិធីដ៏សំខាន់មួយ សម្រាប់សាសន៍យូដា ។ នៅពេលឳពុក​សាសន៍យូដាឲ្យពរដល់កូនៗ លោកដាក់ដៃលើក្បាលពួកគេដោយគោរព។ នៅពេលដែលគេថ្វាយសត្វជាតង្វាយយញ្ញបូជា អ្នកដែលទទួលអំណាច​ជា​សង្ឃ ត្រូវដាក់ដៃលើសត្វរងគ្រោះនោះ។ ហើយនៅពេលដែលពួកអ្នកជឿនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូកបានដាក់ដៃលើក្បាលលោកប៉ុលនិងបាណាបាស តាម រយៈសកម្មភាពនោះ ពួកគេបានសុំឲ្យព្រះប្រទានព្រះពររបស់ទ្រង់ដល់ពួកសាវ័កដែលគេបានជ្រើសតាំងដើម្បីឲ្យបំពេញភារកិច្ចជាក់លាក់ដែលពួកគេត្រូវបានតែងតាំងនោះ។

ចំណេរក្រោយមកទៀត ពិធីតែងតាំងដោយការដាក់ដៃលើក្បាលនេះត្រូវបានគេបំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ គឺគេបានភ្ជាប់សារៈសំខាន់ដែលមិនអាចអត់ទោសឲ្យបានទៅនឹងសកម្មភាពនោះ ថាអ្នកដែលបានទទួលពិធី​នេះនឹង​មាន​អំណាចភ្លាម ដែលធ្វើឲ្យអ្នកនោះមានគុណសម្បត្តិអាចបំពេញតួនាទីជាគ្រូគង្វាលបានភ្លាមៗ។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងការញែកសាវ័កទាំងពីរនេះ មិនកំណត់ត្រាណាដែលបញ្ជាក់ថាមានគុណតម្លៃបន្ថែមបានកើតឡើង ដោយ​សារ​ពិធី​ដាក់ដៃលើក្បាលនេះទេ ។ មានកំណត់ត្រាត្រឹមតែអំពីពិធីរបស់ពួកគេ និងការបង្ហាញអំពីកិច្ចការរបស់ពួកគេនៅពេលអនាគតតែប៉ុណ្ណោះ។

បរិយាកាសដែលភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងទៅនឹងការបំបែកលោកប៉ុលនិងបាណាបាសដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ សម្រាប់បំពេញកិច្ចការដ៏ជាក់លាក់នោះបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការតាមរយៈភ្នាក់ងារដែលទ្រង់បានតែងតាំងនៅក្នុងពួកជំនុំពេញសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ ជាច្រើនឆ្នាំមុន​កាលព្រះអង្គសង្រ្គោះបានបង្ហាញព្រះរាជគោលបំណងរបស់ទ្រង់ដោយផ្ទាល់ ទាក់ទងនឹងលោកប៉ុល ជាលើកដំបូង បន្ទាប់មក គេបាននាំលោកប៉ុលទៅជួបនឹងសមាជិកនៃពួកជំនុំដែលទើបនឹងរៀបចំថ្មីនៅទីក្រុងដាម៉ាសភា្លម។ លើសពីនោះទៅទៀត ពួកជំនុំនៅទីនោះ លែងងងឹតងងល់អំពីចំណេះដឹងខាងបទពិសោធន៍នៃការផ្លាស់ប្តូរជំនឿរបស់បុរសដែលជាពួកផារិស៊ីនេះតទៅ ទៀតហើយ។ ហើយឥឡូវនេះ កាលដែលព្រះបានប្រទានការត្រាស់​បង្គាប់​នៅពេលនោះ លោកអនុវត្តតាមកាន់តែពេញលេញ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានធ្វើទីបន្ទាល់ម្តងទៀត ទាក់ទងទៅនឹងលោកប៉ុល ជាប្រដាប់រើសតាំង​សម្រាប់​ផ្សាយ​ដំណឹងល្អដល់សាសន៍ដទៃ ទ្រង់បានប្រទានភារកិច្ចដល់ពួកជំនុំ ក្នុងការតែងតាំងលោកនិងអ្នករួមការងាររបស់លោក ជាអ្នកដឹកនាំនៃពួកជំនុំ​អាន់ទីយ៉ូក «កំពុងដែលអ្នកទាំងនោះធ្វើការងារថ្វាយព្រះអម្ចាស់ទាំងតម នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ថា ចូរញែកបាណាបាស និងសុលចេញឲ្យខ្ញុំ សម្រាប់ការងារដែលខ្ញុំហៅគេឲ្យធ្វើ»។