អំណាន​​ព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ របាក្សត្រទី១ ជំពូក៧​

លក្ខណៈនៃជីវិតរបស់លោកប៉ុល កាលដែលលោកបាន​នៅជាមួយ​នឹងពួកជំនុំកាឡាទី ជាជីវិតដែលក្រោយមកលោកអាចមានប្រសាសន៍ថា «ខ្ញុំសូមអង្វរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដូចខ្ញុំ» (កាឡាទី ៤:១២) ។ បបូរមាត់លោកត្រូវបានដុតដោយរងើកភ្លើង ដែលចេញមកពីអាសនា ហើយព្រះអាចលើកតម្កើងលោកឲ្យផុតពីគុណវិប្បត្តិទាំងឡាយ យ៉ាងអង់អាច ហើយអាចបង្ហាញពីព្រះយេស៊ូវថាជាក្តីសង្ឃឹមតែមួយគត់របស់បាបជន ។ អស់អ្នកដែលបានឮលោកនិយាយបានដឹងថាលោកបាននៅជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ ។ ដោយបានទទួលព្រះចេស្តាមកពីឋានលើ លោកអាចប្រៀបធៀបរឿងរ៉ាវខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ ជាមួយនឹងព្រលឹងវិញ្ញាណ និងអាចបំផ្លាញបន្ទាយ​របស់​សាតាំងផង ។ ចិត្តរបស់មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានខ្ទេចខ្ទាំ ដោយការបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងការលះបង់ព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់តែមួយរបស់ព្រះអង្គ ហើយមនុស្សជាច្រើនត្រូវបានដឹកនាំឲ្យសួរសំណួរថា តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឲ្យបានសង្រ្គោះ?

វិធីសាស្រ្តបង្ហាញពីដំណឹងល្អនេះគឺជាលក្ខណៈនៃកិច្ចការរបស់សាវ័កប៉ុល នៅពេញទាំងបេសកកម្មរបស់ពួកលោក ក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ ។ លោកតែងតែបង្ហាញពីឈើឆ្កាងនៅចំពោះមុខពួកគេ។ លោកបានមានប្រសាសន៍នៅប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយនៃបេសកកម្មរបស់លោកថា «យើងខ្ញុំមិនប្រកាសប្រាប់ពីខ្លួនយើងខ្ញុំទេ គឺពីព្រះគ្រិស្តយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់វិញ ហើយ​ក៏រាប់ខ្លួនយើងខ្ញុំ ថាជាបាវបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះព្រះយេស៊ូវដែរ ដ្បិតគឺជាព្រះ ដែលមានព្រះបន្ទូលបង្គាប់ ឲ្យមានពន្លឺភ្លឺចេញពីសេចក្តីងងឹត ទ្រង់បានបំភ្លឺមកក្នុងចិត្តយើងខ្ញុំ ឲ្យយើងខ្ញុំមានរស្មីពន្លឺនៃដំណើរស្គាល់សិរីល្អរបស់ព្រះ ដែលនៅព្រះភក្ត្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ត» (កូរិនថូសទី២ ៤:៥, ៦)។

អ្នកនាំសារដែលមានការលះបង់ ដែលបានពាំនាំដំណឹងល្អនៃសេចក្តីសង្រ្គោះមកជូនពិភពលោកដែលត្រូវវិនាសនៅសម័យគ្រិស្តបរិស័ទដំបូង មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យមានគំនិតនៃការលើកតម្កើងខ្លួនឯង មកធ្វើឲ្យស្រអាប់ដល់ការបង្ហាញពីព្រះគ្រិស្ត និងការជាប់ឆ្កាងរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ពួកគេក៏មិនបានលោភលន់ចង់បានអំណាចឬភាពប្រសើរដាច់គេដែរ ។ ដោយលាក់ទុកភាពអាត្មានិយមនៅពីក្រោយព្រះអង្គសង្រ្គោះ ពួកគេបានលើកតម្កើងផែនការ​នៃសេចក្តីសង្រ្គោះ និងព្រះជន្មរបស់ព្រះគ្រិស្ត ដែលជាអ្នករៀបចំ និងជាអ្នក​បញ្ចប់ផែនការនេះ។ ព្រះគ្រិស្ត ដែលនៅដដែលតាំង​ពីម្សិល​មិញ ថ្ងៃនេះ និងរហូតដល់អស់កល្ប គឺជាបន្ទុកនៃការបង្រៀនរបស់ពួកគេ។

ប្រសិនបើអ្នកដែលបង្រៀនអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅពេលសព្វថ្ងៃនេះ បានលើកតម្កើងឈើឆ្កាងឲ្យខ្ពស់ ហើយនៅតែខ្ពស់ នោះកិច្ចការរបស់ពួកគេនឹងមានជោគជ័យកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ ប្រសិនបើគេអាចដឹកនាំឲ្យបាបជនម្នាក់សម្លឹងមើលទៅឯឈើឆ្កាង ប្រសិនបើពួកគេអាចនៅតែសម្លឹងមើលយ៉ាងពេញលេញទៅកាន់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដែលត្រូវបានគេឆ្កាង ពួកគេនឹងដឹងអំពីជម្រៅនៃការអាណិតអាសូររបស់ព្រះ និងទម្ងន់នៃអំពើបាប។

ការសុគតរបស់ព្រះគ្រិស្តបង្ហាញអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះមនុស្ស។ គឺជាពាក្យសច្ចានៃសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់យើង។ ការដកយក​ឈើ​ឆ្កាងចេញពីគ្រិស្តបរិស័ទ ប្រៀបដូចជាយកព្រះអាទិត្យចេញពីផ្ទៃមេឃ។ ឈើ​ឆ្កាងនាំយើងទៅកាន់តែកៀកនឹងព្រះ ផ្សះផ្សាយើងជាមួយនឹងព្រះអង្គ។ ជាមួយនឹងការអាណិតអាសូរដ៏ស្រទន់នៃព្រះវរបិតា ព្រះយេហូវ៉ាបានទតមើលមកការឈឺចាប់ដែលព្រះរាជបុត្រាបានរងទ្រាំ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះមនុស្សលោកឲ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់អស់កល្ប ហើយទទួលយើងជាកូនស្ងួនភ្ងា។

បើគ្មានឈើឆ្កាងទេ មនុស្សមិនអាចរួបរួមជាមួយនឹងព្រះវរបិតាបានឡើយ។ សេចក្តីសង្ឃឹមទាំងឡាយរបស់យើងទីពឹងទៅលើឈើឆ្កាងនេះឯង។ សេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះអង្គសង្រ្គោះបានចែងចេញពីឈើឆ្កាងនេះ ហើយនៅពេលដែលមនុស្សមានបាបសម្លឹងមើលទៅព្រះដែលបានសុគតដើម្បីជួយសង្រ្គោះរូបគេ នៅទៀបជើងឈើឆ្កាង ពួកគេនឹងមានអំណរដ៏ពោរពេញ ព្រោះបាបរបស់ពួកគេបានអត់ទោសឲ្យហើយ។ ដោយលុតជង្គង់នៅ​ក្បែរ​ឈើឆ្កាង គេបានឈានដល់កន្លែងដ៏ខ្ពស់បំផុតដែលមនុស្សាអាចទទួលបាន។

តាមរយៈឈើឆ្កាង យើងបានដឹងថាព្រះវរបិតានៃឋានសួគ៌ស្រឡាញ់យើងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ឥតព្រំដែន ។ តើយើងឆ្ងល់ដែរឬទេ ដែល​លោកប៉ុលបានឧទានថា «ឯខ្ញុំ កុំបីឲ្យខ្ញុំអួតខ្លួនឡើយ អួតបានតែពីឈើឆ្កាងនៃព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ត ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ» (កាឡាទី ៦:១៤)។ យើងក៏មានឯកសិទ្ធិត្រូវអួតតែពីឈើឆ្កាងដូចលោកប៉ុលដែរជាឯកសិទ្ធសម្រាប់​យើង​ដែលត្រូវថ្វាយរូបកាយយើងដល់ព្រះដែលបានលះបង់ព្រះអង្គទ្រង់ជំនួសយើងរាល់គ្នា ។ បន្ទាប់មក ជាមួយនឹងពន្លឺដែលចែងចាំង​ចេញពី​កាល់វ៉ារី ចូលមកលើមុខរបស់យើងរាល់គ្នា យើងគួរតែចេញទៅបង្ហាញពន្លឺនេះដល់អ្នកដែលកំពុងតែនៅក្នុងភាពងងឹត។