កិច្ចការនៃពួកសាវ័ក (ជំពូកទី-១៧)
អំណានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ពង្សាវតាក្សត្រទី២ ជំពូក១៤
ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ មួយទៀត បងប្អូនអើយ ឯសេចក្តីណាដែលពិត សេចក្តីណាដែលគួររាប់អាន សេចក្តីណាដែលសុចរិត សេចក្តីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្តីណាដែលគួរស្រឡាញ់ សេចក្តីណាដែលមានឈ្មោះល្អ បើមានសគុណណា ឬជាសេចក្តីសរសើរណា នោះចូរពិចារណាពីសេចក្តីទាំងនោះចុះ។ ភីលីព ៤:៨
ដោយបែរទៅរកសាសន៍ដទៃនៅអាន់ទីយ៉ូកនៃស្រុកភីស៊ីឌា លោកប៉ុលនិងបាណាបាសមិនបានឈប់ធ្វើការដើម្បីសាសន៍យូដានៅកន្លែងដទៃៗទៀតទេ នៅកន្លែងណាដែលមានឱកាសល្អក្នុងការទទួលបានអ្នកស្តាប់។ ចំណេរក្រោយមកទៀត លោកប៉ុលនិងគូកនរបស់លោកបានធ្វើការអធិប្បាយដំណឹងល្អ ដល់សាសន៍យូដានិងសាសន៍ដទៃនៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីចទីក្រុងកូរិនថូស ទីក្រុងអេភេសូរ និងតំបន់សំខាន់ៗដទៃផ្សេងៗទៀត។ ប៉ុន្តែ ថាមពលចម្បងរបស់ពួកគេចាប់តាំងពីពេលនេះតទៅ គឺសំដៅទៅស្ថាបនានគរព្រះនៅក្នុងទឹកដីនៃសាសន៍ដទៃ និងនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានចំណេះដឹងពីសេចក្តីពិតពីព្រះ និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់តិចតួចឬគ្មានសោះ។
ចិត្តរបស់លោកប៉ុលនិងសហការីរបស់លោកមានភាពក្រៀមក្រំជំនួសអ្នកដែល«នៅទីទៃពីព្រះគ្រិស្ត ក៏ឃ្លាតចេញពីអំណាចជាតិអ៊ីស្រាអែលផង ជាមនុស្សដទៃខាងឯសេចក្តីសញ្ញា ដែលទ្រង់បានសន្យាទុក ក៏ឥតមានទីសង្ឃឹម ហើយគ្មានព្រះក្នុងលោកិយនេះដែរ» ។ នៅពាសពេញទាំងកិច្ចការដែលមិនចេះនឿយហត់ដល់សាសន៍ដទៃរបស់ពួកសាវ័កនោះអ្នករាល់គ្នាដែល «ពីដើមនៅឆ្ងាយ» បានដឹងថា ពួកគេ «បានមកជិតវិញ ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់» ហើយថាដោយសារសេចក្តីជំនឿទៅលើតង្វាយធួននឹងបាបរបស់ទ្រង់ ពួកគេនឹងក្លាយជា «ជាតិតែមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធ ជាពួកដំណាក់ព្រះវិញ» (អេភេសូរ ២:១២, ១៣, ១៩)។
ដោយមានការលូតលាស់ខាងជំនឿ លោកប៉ុលបានធ្វើការឥតឈប់ឈរ ដើម្បីស្ថាបនានគររបស់ព្រះនៅក្នុងចំណោមអ្នកដែលគ្រូបង្រៀនសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានបោះបង់ចោល។ លោកបានលើកតម្កើងព្រះយេស៊ូវជាបន្តបន្ទាប់ ថាជា «ស្តេចលើអស់ទាំងស្តេច ហើយជាព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់» (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៥) ហើយបានជំរុញពួកអ្នកជឿឲ្យ «បានចាក់ឫស ហើយស្អាងឡើងក្នុងទ្រង់ ទាំងតាំងនៅខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសេចក្តីជំនឿ» (កូឡូស ២:៧)។
ព្រះគ្រិស្តគឺជាគ្រឹះដ៏រឹងមាំសម្រាប់អ្នកដែលជឿ។ ទាំងពួកសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃអាចកសាងជីវិតនៅលើថ្មដានេះ។ ថ្មដានេះមានទំហំធំល្មម និងរឹងមាំសម្រាប់ទ្រទ្រង់ទម្ងន់និងបន្ទុកនៃពិភពលោកទាំងមូល។ នេះគឺជារឿងពិតដែលលោកប៉ុលបានទទួលស្គាល់ដោយផ្ទាល់ ។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់នៃការបម្រើរបស់លោក កាលលោកមានប្រសាន៍ទៅកាន់ពួកអ្នកជឿដែលជាសាសន៍ដទៃ ដែលនៅតែឈររឹងមាំនៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ សេចក្តីពិតនៃដំណឹងល្អ លោកបានសរសេរថា «អ្នករាល់គ្នា … ដែលបានស្អាងឡើងលើជើងជញ្ជាំងនៃពួកសាវ័ក និងពួកហោរា ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រិស្តនោះឯង ទ្រង់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក» (អេភេសូរ ២:១៩, ២០)។
ខណៈដែលសារនៃដំណឹងល្អបានរីករាលដាលនៅស្រុកភីស៊ីឌា ពួកសាសន៍យូដានៅអាន់ទីយ៉ូកដែលមិនជឿបាន «ញុះញង់ពួកស្ត្រីអ្នកមុខអ្នកការ ដែលមកថ្វាយបង្គំ និងពួកអ្នកធំនៅក្នុងទីក្រុងនោះ បណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីបៀតបៀនដល់ប៉ុល និងបាណាបាស ក៏ដេញអ្នកទាំងពីរនោះ» ចេញពីស្រុកគេទៅ ទាំងងងឹតងងល់។
ពួកសាវ័កមិនបានបាក់ទឹកចិត្តដោយសារការគំរាមកំហែងនេះទេ ដោយនឹកចាំពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះជាចៅហ្វាយរបស់ពួកគេ ដែលបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ ចូរមានចិត្តអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំងចុះ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់ជាធំនៅឯឋានសួគ៌ ពីព្រោះគេក៏បានធ្វើទុក្ខដល់ពួកហោរាដែលនៅមុនអ្នករាល់គ្នា បែបដូច្នោះដែរ» (ម៉ាថាយ ៥:១១, ១២)។
សារនៃដំណឹងល្អកំពុងតែរីករាលដាលឆ្ពោះទៅមុខ ហើយពួកសាវ័កមានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីនឹងមានទឹកចិត្តក្លាហាន ។ ព្រះបានប្រទានព្រះពរហូរហៀរដល់កិច្ចការរបស់ពួកគេនៅក្នុងចំណោមអ្នកស្រុកភីស៊ីឌា និងអាន់ទីយ៉ូក ហើយពួកអ្នកជឿដែលគិតថាធ្វើការតែឯងកន្លងមក «គេមានចិត្តពេញដោយសេចក្តីអំណរ ហើយនិងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ»។
ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃសប្តាហ៍៖ អ្នករាល់គ្នាអើយ ហេតុអ្វីបានជាធ្វើដូច្នេះ យើងខ្ញុំជាមនុស្សវិស័យដូចជាអ្នករាល់គ្នាដែរ មួយទៀតយើងក៏ប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នាឲ្យបានបែរចេញពីអស់ទាំងការដែលឥតប្រយោជន៍យ៉ាងនេះទៅឯព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់វិញដែលទ្រង់បង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី សមុទ្រ និងរបស់ទាំងអស់ដែលនៅស្ថានទាំងនោះផង។ (កិច្ចការ ១៤:១៥)
