​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​លេច​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឃើញ​កាល​ពី​ដើម ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា អើ អញ​បាន​ស្រឡាញ់​ឯង ដោយ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្ថិតស្ថេរ​នៅ​អស់កល្ប ហេតុ​នេះ​បាន​ជា​អញ​ទាញ​នាំ​ឯង​មក ដោយ​សេចក្តី​សប្បុរស។ យេរេមា​៣១:៣

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ មានផ្លូវនៃសេចក្តីសង្រ្គោះតែមួយគត់

ដំបូងឡើយ ទេវតាមិនមានភាពរីករាយឡើយព្រោះមេ (ព្រះយេស៊ូវ​) របស់លោកមិនបានពិភាក្សាអ្វីជាមួយគេសោះ តែបានបើកបង្ហាញដល់លោកនូវផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះទៅវិញ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ដល់ពួកទេវតាថា ព្រះអង្គនឹងគង់នៅចន្លោះសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះវរបិតានិងមនុស្សដែលមានទោសដែលទ្រង់អាចទទួលការទុច្ចរិត និងការប្រមាថ ប៉ុន្តែ មានមនុស្សមួយចំនួនតូចនឹងទទួលទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ។ មនុស្សសឹងតែ​ទាំង​អស់នឹងស្អប់ទ្រង់ហើយបដិសេធទ្រង់។ ព្រះអង្គនឹងលះចោលសិរីល្អទាំងអស់របស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌យាងមកផែនដីដោយបន្ទាបអង្គទ្រង់ជាមនុស្ស ទទួលសេចក្តីល្បួងទាំងឡាយដែលនឹងវាយប្រហារទៅលើព្រះអង្គ​ឥត​ឈប់ឈរដូចជាមនុស្សដែរ ដើម្បីឱ្យទ្រង់អាចជ្រាបនូវវិធីជួយដល់អ្នកដែលត្រូវល្បួង​ ហើយទីបំផុត បន្ទាប់ពីបេសកកម្មជាគ្រូរបស់ទ្រង់ត្រូវបានសម្រេចមកទ្រង់ត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងដៃមនុស្ស ហើយទទួលរងទ្រាំនូវអំពើឃោរឃៅ និងការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងដែលសាតាំងនិងទេវតារបស់វា បណ្តាលឱ្យមនុស្សកំណាចធ្វើទៅលើទ្រង់ឱ្យត្រូវសុគតយ៉ាងឃោរឃៅបំផុត គឺព្យួរនៅចន្លោះស្ថានសួគ៌និងផែនដី ដូចជាមនុស្សមានបាបដែលមានទោសដែរ ទ្រង់ត្រូវរងនូវការឈឺចាប់ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច ដែលសូម្បីតែទេវតាក៏មិនអាចសម្លឹងមើលឱ្យចំដែរ ហើយបែរជាបានងាកព្រះភ័ក្ត្រចេញពីទស្សនីយភាពនោះទៅវិញ។ ទ្រង់មិនមែនត្រូវរងទ្រាំត្រឹមតែការឈឺចាប់ខាងរាងកាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ គឺ​ការឈឺចាប់ខាងផ្លូវចិត្តទៀតផងដែលមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាងការឈឺចាប់ខាងរាងកាយ មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ។ ទម្ងន់នៃអំពើបាបលើលោកិយទាំងមូលស្ថិតនៅលើទ្រង់។ ទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេថា ទ្រង់នឹងត្រូវសុគតហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទី៣ រួចទ្រង់នឹងឡើងទៅឯព្រះវរបិតា ដើម្បីទូលអង្វរនូវអំពើបាបរបស់មនុស្សមានទោសដែលមានះរឹងរូស។

ទេវតាបានក្រាបថ្វាយបង្គំនៅចំពោះទ្រង់។ ទេវតាទាំងនោះសុខចិត្តលះបង់ជីវិតរបស់លោក។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកទេវតាថា ទ្រង់ត្រូវតែសុគតដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាច្រើន ដ្បិតព្រះជន្មរបស់ទេវតាមិនអាចសងបំណុលនោះរួចទេ។ មានតែព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គមួយគត់ដែលព្រះវរបិតាទទួលជាថ្លៃលោះរបស់មនុស្ស។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ អេសាយ ជំពូក​៥៣