​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ។ យ៉ូហាន​៣:១៦

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ

ទេវតាបានមានបន្ទូលថា «អ្នកគិតថាព្រះវរបិតាបានប្រទានព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់ដោយគ្មានការឈឺចាប់ឬ? ទេ សូម្បីតែព្រះនៅស្ថាន​សួគ៌​ក៏ដោយ ក៏ពិតជាមានការឈឺចាប់ដែរ តើត្រូវទុកឱ្យមនុស្សដែលមានទោសត្រូវស្លាប់ ឬមួយក៏ត្រូវលះបង់ព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់ឱ្យមកសុគតជំនួសពួកគេ»។ ពួកទេវតាមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះសេចក្តីសង្គ្រោះដល់មនុស្សខ្លាំងណាស់ដែលលោកអ្នកអាចរកឃើញនៅក្នុងចំណោមពួកទេវតានូវអ្នកដែលហ៊ានលះបង់សិរីល្អនិងលះបង់ជីវិតសម្រាប់មនុស្សលោកដែលត្រូវវិនាសនេះ។ ទេវតាដែលហែហមខ្ញុំនោះបានពោល​ឡើងថា «ប៉ុន្តែ គ្មាន​ប្រយោជន៍សោះឡើយ។ ការល្មើសច្បាប់នោះធំណាស់ ព្រះជន្មរបស់ទេវតាមិនអាចសងបំណុលនោះបានឡើយ។ គ្មានអ្វីក្រៅពីការសុគត និងការជួយសុំទោសរបស់ព្រះរាជបុត្រានោះសោះឡើយ ដែលអាចនឹង​សង​ថ្លៃលោះ និងសង្គ្រោះមនុស្សបាត់បង់ពីទុក្ខសោក ការអស់សង្ឃឹម និង​ក្តីវេទនា​នេះ​បាន។ ប៉ុន្តែ ការងាររបស់ទេវតាគឺព្រះបានចាត់តាំងឱ្យឡើងចុះ នាំយកការកម្សាន្តចិត្តដ៏មានកម្លាំងពីសិរីល្អទៅលួងលោមព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ នៅក្នុង​ការ​ឈឺចាប់របស់ទ្រង់ និងថែរក្សាដល់ទ្រង់។ ទេវតាក៏មាន​ការងារយាងតាម និងថែរក្សាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះដ៏មានព្រះគុណពីទេវតា​អាក្រក់និងពីភាពងងឹតដែលហ៊ុំព័ទ្ធជុំវិញគេជានិច្ចដោយសាតាំងផងដែរ។

ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សបាត់បង់ មនុស្សដែលត្រូវវិនាស ហេតុនេះហើយទើបព្រះអង្គបានអនុញ្ញាតឱ្យព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ទ្រង់មកសុគតដោយសារការប្រព្រឹត្តិរំលងរបស់មនុស្ស។

សាតាំងមានអំណរម្តងទៀតជាមួយនឹងទេវតារបស់វា ដោយបានទាញព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះឱ្យចុះពីតំណែងដ៏ខ្ពស់ដោយការធ្វើឱ្យមនុស្សធ្លាក់ចុះ។ វាបានប្រាប់ដល់ទេវតារបស់វាថា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវទទួលយកនិស្ស័យជាមនុស្សដែលធ្លាក់ចុះ វានឹងអាចយកឈ្នះលើទ្រង់ និងរារាំងការសម្រេចផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ កូរិនថូសទី១ ជំពូក​១៣