​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ កាល​ព្រះ​បាន​ហៅ​លោក​អ័ប្រាហាំ នោះ​លោក​ក៏​បាន​ស្តាប់​បង្គាប់ លោក​ចេញ​ទៅ​ឯ​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​ជា​មរដក គឺ​ចេញ​ទៅ​ឥត​មាន​ដឹង​ជា​ទៅ​ឯ​ណា​ទេ ពី​ព្រោះ​លោក​រង់ចាំ​ក្រុង​១ ដែល​មាន​ឫស​ជញ្ជាំង ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ជា​អ្នក​គូរ ហើយ​ជា​ជាង​សង់។ ​ហេព្រើរ ១១:៨,១០

អំណានប្រចាំថ្ងៃ

ព្រះទ្រង់បានជ្រើសរើសលោកអ័ប្រាហាំដើម្បីសម្រេចបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ ព្រះអង្គបានត្រាស់បង្គាប់ឱ្យគាត់ចាកចេញពីជាតិសាសន៍និងពីសាច់ញាតិរបស់គាត់ ដែលជាអ្នកថ្វាយ​បង្គំ​រូបព្រះ។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ឱ្យលោកអ័ប្រាហាំឃើញ នៅក្នុង​យុវវ័យ​របស់គាត់ ដោយពន្យល់គាត់និងការពារគាត់ពីការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ ព្រះទ្រង់បាន​តែង​តាំងគាត់ឱ្យធ្វើជាគំរូនៃសេចក្តីជំនឿ និងការថ្វាយបង្គំដ៏ពិតសម្រាប់​រាស្ត្រ​របស់ទ្រង់ ដែលនឹងរស់នៅជាបន្តទៅទៀតនៅលើផែនដី។ ព្រះបាន​កត់សំគាល់ឃើញថាគាត់ជាមនុស្សដែលមានអត្តចរិតថ្លៃថ្នូរ សប្បុរស និងរួសរាយរាក់ទាក់។ គាត់ត្រូវបានគេគោរពកោតខ្លាច ដូចជា​ព្រះអម្ចាស់​ដែលមានអំណាច នៅក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងឡាយ។ ការ​គោរពកោត​ខ្លាច និងសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅរបស់គាត់ចំពោះព្រះព្រមទាំងការស្តាប់​​បង្គាប់យ៉ាងតឹងរឹងនិងអនុវត្តតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបានធ្វើឱ្យគាត់ទទួលបាននូវការគោរពពីអ្នកបំរើនិងអ្នកជិតខាងរបស់គាត់។ គំរូនៃជីវិតដែលគោរពព្រះនិងការប្រព្រឹត្តិដោយសុចរិតរបស់គាត់ ផ្សាភ្ជាប់ជាមួយ​នឹងការណែនាំ ប្រកបដោយសេចក្តីជំនឿទៅកាន់អ្នកបំរើ និងអ្នកដែល​នៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ទាំងអស់ បានដឹកនាំពួកគេឱ្យកោតខ្លាច ស្រឡាញ់ និងគោរពដល់ព្រះរបស់លោកអ័ប្រាហាំ។

ព្រះអម្ចាស់បានលេចមកឯលោកអ័ប្រាហាំ ហើយបានសន្យាជាមួយនឹងគាត់ថាពូជរបស់គាត់នឹងបានចម្រើនឡើងដូចជាផ្កាយនៅលើមេឃ។ តាមរយៈភាពងងឹតយ៉ាងខ្លាំង​គួរឱ្យស្ញែងខ្លាចចុះមកគ្របលើគាត់ ព្រះអង្គក៏បានប្រាប់គាត់ឱ្យបានដឹងថាពូជគាត់នឹងត្រូវធ្វើជាទាសករនៅស្រុកអេស៊ីព្ទដែលមិនមែនជាស្រុករបស់ខ្លួនក្នុងរយៈពេលដ៏យូរ។

កាលដើមដំបូងឡើយព្រះទ្រង់​បានប្រទាន​ឱ្យ​លោកអ័ដាម​មាន​ប្រពន្ធមួយ ព្រះអង្គមិនដែល​មានបំណងចង់ឱ្យមនុស្ស​មានប្រពន្ធ​ច្រើន​ឡើយ។ លោកឡាម៉េក គឺជាមនុស្សដំបងូបង្អស់ដែលបានប្រព្រឹត្តប្រាសចាកពីការរៀបចំដែលប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញ្ញាណរបស់ព្រះ​នេះ។ គាត់បានយកប្រពន្ធពីរដែលបានបង្កើតជាការមិនចុះសម្រុងគ្នានៅក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់។ ការច្រណែននិងការប្រច័ណ្ឌរបស់ប្រពន្ធទាំងពីរ​បានធ្វើឱ្យ​ឡាម៉េកមិនសប្បាយចិត្តសោះ។ នៅពេលដែលមនុស្ស​ចាប់តាំងចម្រើន​ឡើង នៅលើផែនដី ហើយកូនស្រីៗជាច្រើនបានកើតមកឱ្យពួកគេបានយកមកធ្វើជាប្រពន្ធតាមចិត្តគេប្រាថ្នាចង់បាន។ ការនេះគឺជាអំពើបាប​ដ៏ធំក្រៃលែងរបស់មនុស្សលោកជំនាន់មុន ដែលបាននាំមកនូវសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ មកលើពួកគេ។ ប្រពៃណីនេះត្រូវបានគេអនុវត្ត បន្ទាប់ពីទឹកជំនន់ ហើយបានក្លាយជារឿងធម្មតា ដែលសូម្បីតែមនុស្សសុចរិតក៏បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងបញ្ហានេះ ហើយបានយកប្រពន្ធច្រើនដែរ។ រឿងនេះមិនមែនជាអំពើបាបតូចតាចដោយសារតែពួកគេបានប្រព្រឹត្តការអាក្រក់និងបានឃ្លាតចេញពីការត្រាស់បង្គាប់របស់ព្រះទេ។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖លោកុប្បត្តិ ជំពូក​១២