​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​យើង​រួច​ពី​អំណាច​នៃ​សេចក្តី​ងងឹត ហើយ​ផ្លាស់​យើង​មក​ក្នុង​នគរ​របស់​ព្រះរាជបុត្រា​ស្ងួនភ្ងា​នៃ​ទ្រង់ យើង​រាល់​គ្នា​មាន​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​ក្នុង​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ គឺ​ជា​សេចក្តី​ផ្តាច់​បាប ដោយសារ​ព្រះលោហិត​ទ្រង់។ កូឡូស ១:១៣-១៤

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ តម្លៃនៃការប្រោសលោះ

នៅពេលដែលលោកអ័ដាមនិងនាងអេវ៉ាបានដឹងពីឧត្តមភាពនិងពិសិដ្ឋភាពនៃច្បាប់របស់ព្រះដែលការរំលងនឹងច្បាប់នោះមានតម្លៃស្មើនឹងការលះបង់ព្រះជន្មរបស់ព្រះរាជបុត្រា ដើម្បីសង្គ្រោះពួកគេនិងតំណពូជរបស់គេពីការហិនវិនាសនោះមក ពួកគេបានអង្វរសុំឱ្យព្រះទុកឱ្យពួកគេស្លាប់វិញ ហើយទុកឱ្យពួកគេនិងតំណពូជរបស់គេរងទុក្ខទោសដោយសារអំពើរំលង​របស់គេចុះ កុំឱ្យព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងារបស់ព្រះត្រូវលះបង់ព្រះជន្មអី។ ការថប់បារម្ភរបស់អ័ដាមបានកើនឡើងជាលំដាប់។ គាត់បានឃើញថាទំហំនៃ​អំពើ​បាបរបស់គាត់ធំក្រៃលែងដែលជាប់ទាក់ទងនឹងលទ្ធផលដ៏គួរឱ្យ​ភ័យ​ខ្លាច។ តើអំពើបាបនោះតម្រូវឱ្យមេលើទេវតាដ៏មានកិត្តិយសដែលធ្លាប់បានយាងនិងមានបន្ទូលជាមួយនឹងគាត់ កាលពីគាត់នៅជាមនុស្ស​បរិសុទ្ធ​មិនទាន់​មាន​ទោសនៅឡើយ ជាអ្នកដែលពួកទេវតាគោរពថ្វាយបង្គំ ត្រូវតែបានចាត់​បញ្ជូនចុះពីតំណែងដ៏ខ្ពស់នៅស្ថានសួគ៌ មកសុគតដោយសារតែអំពើរំលងរបស់គាត់ឬអី?

ទេវតាបានប្រាប់ដល់អ័ដាមថាជីវិតរបស់ទេវតាមិនអាចសងបំណុល​នោះ​បានឡើយ។ ច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់ទ្រង់ ស្ថានសួគ៌និងផែនដីមានភាពសុក្រឹតដូចជាព្រះអង្គផ្ទាល់ដែរ ហេតុដូច្នេះ ហើយព្រះមិនអាចទទួលជីវិតរបស់ទេវតាអង្គណាមួយ ជាយញ្ញបូជាសម្រាប់អំពើរំលងនឹងច្បាប់នោះឡើយ។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ច្បាប់របស់ទ្រង់សំខាន់ជាងពួកទេវតាបរិសុទ្ធដែលនៅជុំវិញបល្ល័ង្កទ្រង់។ ព្រះវរបិតាមិនអាចលុបចោលឬកែប្រែប្រការណាមួយ ដើម្បីតម្រូវទៅតាមលក្ខខណ្ឌរបស់មនុស្សដែលធ្លាក់ចុះនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះដែល​បានរួមជាមួយព្រះវរបិតាជាឯកឆ្ឆន្ន​ក្នុងការបង្កើតមនុស្ស ទ្រង់អាចធ្វើជាតង្វាយឱ្យធួននឹងបាបដែលព្រះវរបិតាអាចទទួលយកបាន ដោយលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ជាយញ្ញបូជា ហើយទ្រាំទ្រនូវសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះវរបិតា។ ទេវតាបានប្រាប់ដល់អ័ដាមថា ដោយសារតែអំពើរំលងច្បាប់បាននាំមកនូវសេចក្តីស្លាប់ និងទុក្ខវេទនា នោះជីវិតនិងភាពមិនចេះស្លាប់ក៏ត្រូវបាននាំមកឯពន្លឺវិញដោយសារការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ រ៉ូម ៥៖១-១១