អំណានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ទំនុកតម្កើងជំពួក១៨

ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​ឈ្នះ នោះ​អញ​នឹង​ឲ្យ​អង្គុយ​លើ​បល្ល័ង្ក​ជា​មួយ​នឹង​អញ ដូច​ជា​អញ​បាន​ឈ្នះ ហើយ​បាន​អង្គុយ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះវរបិតា​លើ​បល្ល័ង្ក​ទ្រង់​ដែរ។ វិវរណ: ៣:២១

ព្រះយេស៊ូវជ្រាបពីបំណងចិត្ដដែលជំរុញឲ្យមានសំណូមពរនេះ ហើយការនេះបានបង្ហាញម្តងទៀតអំពីមោទនភាពនិងមហិច្ឆតារបស់សិស្សទាំងពីរនាក់នេះ «ពួកចៅហ្វាយនៃសាសន៍ដទៃតែងគ្រប់គ្រងលើសាសន៍របស់ខ្លួន ហើយពួកអ្នកធំក៏មានអំណាចលើគេដែរ ប៉ុន្តែមិនត្រូវឲ្យមានដូច្នោះក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺអ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដែលចង់ធ្វើជាធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ ហើយអ្នកណាក្នុងពួកអ្នកដែលចង់បានជាលេខមួយ អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាបាវដល់អ្នករាល់គ្នាវិញដែរ ដូចជា​កូនមនុស្សបានមក មិនមែនឲ្យគេបម្រើលោកទេ គឺនឹងបម្រើគេវិញ ហើយ​និង​ឲ្យជីវិតខ្លួនទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង» (ម៉ាថាយ ២០:២៥-២៨)។

តំណែងនៅក្នុងនគររបស់ព្រះមិនមែនទទួលបានតាមរយៈការលម្អៀងទេ។ គ្មានអ្នកណាអាចស្វែងរកតំណែងនេះបានទេ ហើយក៏មិនត្រូវបានទទួលតាមរយៈការផ្តល់ឲ្យដោយការបំពាបំពានដែរ ។ តំណែងនេះគឺជាលទ្ធផល​នៃអត្តចរិត ។ មកុដនិងបល្ល័ង្កគឺជានិមិត្តរូបនៃការសម្រេចបានជានិមិត្តរូប​នៃជ័យជម្នះផ្ទាល់ខ្លួន តាមរយៈព្រះគុណនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ​គ្រិស្ត​របស់​យើង។

យូរបន្ដិចក្រោយមកទៀត នៅពេលដែលលោកយ៉ូហានត្រូវបាននាំឲ្យមានការអាណិតអាសូរជាមួយនឹងព្រះគ្រិស្ត តាមរយៈការរងទុក្ខជាមួយ​នឹង​ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានបើកបង្ហាញដល់លោកពីស្ថានភាពនៃនគររបស់​ទ្រង់ដែលជិតនឹងមកដល់ ។ ព្រះគ្រិស្តបានមានបន្ទូលថា «ឯអ្នកណា​ដែល​ឈ្នះនោះអញនឹងឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កជាមួយនឹងខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំបានឈ្នះ ហើយបានអង្គុយជាមួយនឹងព្រះវរបិតាលើបល្ល័ង្កទ្រង់ដែរ» (វិវរណៈ ៣:២១) ។ អ្នកដែលឈរនៅជិតព្រះគ្រិស្តជាងគេបំផុត គឺជាអ្នកដែលស្រវឹងយ៉ាងខ្លាំងបំផុតជាមួយនឹងវិញ្ញាណនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយការលះបង់ខ្លួនឯង ជា​សេចក្តីស្រឡាញ់ដែល «តែងតែអត់ធ្មត់ ហើយក៏សប្បុរស … មិនចេះអួតខ្លួន ក៏មិនដែលមានចិត្តធំផង មិនដែលប្រព្រឹត្តបែបមិនគួរសម មិនដែលរក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់ខ្លួន មិនរហ័សខឹងមិនប្រកាន់ទោស» (កូរិនថូសទី១ ១៣:៤, ៥) ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជំរុញដល់ពួកសិស្សក៏ដូចជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង ឲ្យលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីរស់នៅនិងធ្វើការ ហើយលះបង់រហូតដល់អាយុជីវិតសម្រាប់សេចក្តីសង្រ្គោះរបស់មនុស្សលោក។

នៅពេលមួយទៀត ក្នុងអំឡុងពេលនៃការធ្វើការជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អដំបូង លោកយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានបានជួបបុរសម្នាក់ កំពុងតែដេញអារក្សដោយនូវព្រះនាមរបស់ទ្រង់ កាលមិនបានទទួលស្គាល់សិស្សរបស់​ព្រះគ្រិស្ត​នៅ​ឡើយផង ។ ពួកសិស្សបានហាមឃាត់បុរសនោះកុំឲ្យធ្វើការនោះ ហើយគិតថាទង្វើបែបនេះជាការត្រឹមត្រូវ ។ ប៉ុន្ដែ កាលពួកគេទូលដល់ព្រះគ្រិស្ត​អំពីរឿងនោះ ព្រះអង្គបានស្ដីបន្ទោសពួកគេដោយមានបន្ទូលថា «កុំឃាត់​ឡើយ ដ្បិតគ្មានអ្នកណាអាចនឹងធ្វើការឫទ្ធិបារមី ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ រួចនិយាយអាក្រក់ពីខ្ញុំភ្លាមមួយរំពេចបានទេ» (ម៉ាកុស ៩:៣៩) ។ គ្មាននរណា​ម្នាក់ដែលបង្ហាញថាខ្លួនឯងមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះគ្រិស្ត ដោយ​បង្ហាញនូវភាពស្អប់ខ្ពើមនោះទេ ។ ពួកសិស្សមិនត្រូវមានចិត្ដចង្អៀតចង្អល់និងមិនចុះសម្រុងគ្នាទេ ប៉ុន្ដែ ត្រូវតែបង្ហាញនូវការអាណិតអាសូរយ៉ាងទូលំទូលាយ ដែលពួកគេបានឃើញនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវជាម្ចាស់របស់ពួកគេវិញ ។ លោកយ៉ាកុបនិងលោកយ៉ូហានបានគិតថា ដោយបានហាមឃាត់​ដល់បុរសនោះ ពួកគេនឹកស្មានថាគេបានលើកតម្កើងដល់ព្រះហើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានចាប់ផ្តើមមើលឃើញថា ពួកគេមានចិត្ដច្រណែននឹងបុរសនោះទៅវិញទេ ។ ពួកគេក៏បានទទួលយកការស្ដីបន្ទោសនោះ។