អំណានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ទំនុកតម្កើង ជំពួក​៤៣

ខព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ៖ ព្រះវិញ្ញាណ​ព្រះអម្ចាស់​សណ្ឋិត​លើ​ខ្ញុំ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ខ្ញុំ ឲ្យ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​មនុស្ស​ទ័លក្រ ទ្រង់​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មក ដើម្បី​នឹង​ប្រោស​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សង្រេង ហើយ​ប្រកាស​ប្រាប់​ពី​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​ដល់​ពួក​ឈ្លើយ និង​សេចក្តី​ភ្លឺ​ឡើង​វិញ​ដល់​មនុស្ស​ខ្វាក់ ហើយ​ឲ្យ​ដោះ​មនុស្ស ដែល​ត្រូវ​គេ​ជិះ​ជាន់​ឲ្យ​រួច។ លូកា​ ៤:១៨

ព្រះយេស៊ូវបានទតមើលទីក្រុងយេរូសាឡិមពីលើកំពូលភ្នំអូលីវ។ នៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់គឺព្រះវិហារដ៏ស្កឹមស្កៃ។ កាំរស្មីនៃព្រះអាទិត្យ​ដែលកំពុង អស្តង្គតបានបំភ្លឺជញ្ជាំងថ្លើមថ្មដែលមានសភាពដូចហិមៈភ្លឺចាំងជះរស្មី​ចេញ ពីប៉មស និងកំពូលស្រួចនៃព្រះវិហារ។ តើកូនចៅអ៊ីស្រាអែលណាដែល ទតមើលទស្សនីយភាពដ៏ល្អប្រណីតនេះ ហើយគ្មានអំណរ និងសេចក្តីកោត សរសើនោះ? តែមានព្រះតំរិះផ្សេងទៀត ជ្រាបចូលក្នុងព្រះហប្ញទ័យទ្រង់ ធ្វើឱ្យទ្រង់ព្រះកន្សែង កាលទ្រង់យាងទៅឃើញទីក្រុងនោះហើយ។ លូកា ១៩:៤១។

ព្រះជលនេត្ររបស់ទ្រង់ ពុំមែនស្រក់មកសម្រាប់ព្រះអង្គទ្រង់ទេ ថ្វីត្បិត តែនៅចំពោះមុខព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់ ជាសួនឧទ្យានគែតសេម៉ានី ជាទស្សនីយភាព នៃសេចក្តីចុកចាប់ដែលកំពុងមកដល់ក៏ដោយ ហើយមិនឆ្ងាយប៉ុន្មាន គឺកាល់វ៉ារី ជាកន្លែងព្រះអង្គត្រូវជាប់ឆ្កាង។ តែពុំមែនការសញ្ជឹងគិតអំពីទស្សនីយភាពទាំងនេះទេ ដែលធ្វើឱ្យទ្រង់ព្រះកន្សែងក្នុងវេលាដ៏រីករាយនេះ។ ព្រះអង្គបានព្រះកន្សែងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរាប់ពាន់នាក់ ដែលនឹងត្រូវបាត់បង់

ប្រវត្តិដែលសម្តែងពីសំណព្វព្រះទ័យដ៏ពិសេសនិងការថ្នាក់ថ្នមថែរក្សារបស់ព្រះអង្គ អស់រយៈពេលជាងមួយពាន់ឆ្នាំ ដល់រាស្ត្រដែលទ្រង់បានជ្រើសរើសនោះ បានលាតត្រដាងចំពោះព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានកិត្តិយសដល់យេរូសាឡិម លើអស់ទាំងពិភពលោក។ ព្រះអម្ចាស់ បានជ្រើសរើសយកក្រុងនេះសម្រាប់ជាព្រះរាជដំណាក់របស់ទ្រង់។ ទំនុកតំកើង ១៣២:១៣។ ហោរាបរិសុទ្ធបានផ្សាយព្រះរាជសារ ព្រមានជា​មុន​រាប់សិប សម័យមកហើយ។ គេបានថ្វាយឈាមកូនចៀមនៅទីនោះរាល់ថ្ងៃ គឺជានិមិត្តរូបដែលចង្អុលទៅកូនចៀមរបស់ព្រះ។

បើប្រទេសអ៊ីស្រាអែលបានរក្សាសេចក្តីស្មោះត្រង់ដល់ព្រះ នោះក្រុង យេរូសាឡិម នឹងបានស្ថិតស្ថេរនៅជាប្រទេសដែលទ្រង់ជ្រើសរើសជាដរាប ប៉ុន្តែ ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃរាស្ត្រសំណព្វនោះ ត្រូវបានជាសំណេរអំពីការឃ្លាតចាកពីជំនឿ និងការប្រឆាំងដោយមានះទៅវិញ។ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់គេលើសពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុកដល់កូនទៅទៀត បានជាទ្រង់ «មានព្រះទ័យ អាណិតមេត្តាដល់រាស្ត្រទ្រង់ ហើយដល់ទីលំនៅទ្រង់»។ របាក្សត្រទី២ ៣៦:១៥។ នៅពេលដែលការទទូចអង្វរ និងការស្តីបន្ទោសត្រូវបានបរាជ័យទៅ ព្រះទ្រង់បានបញ្ជូនអំណោយដ៏ថ្លៃវិសេសបំផុតពីស្ថានសួគ៌ គឺព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ដើម្បីមកអង្វរទីក្រុងដ៏រឹងចចេសនោះ។

អស់រយៈពេលបីឆ្នាំ ព្រះអម្ចាស់នៃរស្មី និងសិរីល្អបានចូលក្នុងចំណោមរាស្ត្រទ្រង់ដោយ «បានយាងចុះឡើងធ្វើអំពើល្អ ព្រមទាំងប្រោសអ្នកដែលមានអារក្សសង្កត់សង្កិនឱ្យបានជា» កំសាន្តចិត្តអ្នកមានទុក្ខព្រួយ ស្រាយអ្នក ជាប់ចំណងឱ្យមានសេរីភាព ព្យាបាលមនុស្សខ្វាក់ឱ្យភ្លឺ មនុស្សខ្វិនឱ្យដើរ និងមនុស្សថ្លង់ឱ្យឮ ព្យាបាលមនុស្សកើតឃ្លង់ ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឱ្យរស់ និង​ផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកទ័លក្រ។ កិច្ចការ ១០:៣៨; លូកា ៤:១៨; ម៉ាថាយ ១១:៥។

ដោយព្រោះទ្រង់ជាអ្នកត្រាច់ចរគ្មានទីលំនៅជាក់លាក់ ទ្រង់បានមាន ព្រះជន្មរស់នៅ ដើម្បីថែទាំអ្នកខ្វះខាត សម្រាលទុក្ខមនុស្ស និងដើម្បីអង្វរគេឱ្យទទួលអំណោយទានជីវិត។ រលកនៃសេចក្តីមេត្តាករុណា ត្រូវបានបោក​មក វិញដោយចិត្តមានះ ធ្វើឱ្យទ្រង់មានសេចក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្តី​ស្រឡាញ់ រកអ្វីមកប្រៀបផ្ទឹមពុំបាន។ ប៉ុន្តែ សាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានងាកចេញពីព្រះ ដែលជាកល្យាណមិត្ត និងជាជំនួយតែមួយគត់របស់ខ្លួន។ គេបានស្អប់ខ្ពើមដល់ការអង្វរកររបស់ទ្រង់។

ពេលវេលានៃសេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីលើកលែងទោស ចេះតែ កន្លងទៅយ៉ាងរហ័ស។ ពពកដែលបានប្រមូលផ្តុំក្នុងគ្រប់គ្រានៃការបែកចេញ ពីជំនឿ និងគ្រប់គ្រានៃការប្រឆាំង គឺហៀបតែនឹងបង្អុរមកលើមនុស្សមានទោស។ ព្រះអង្គតែមួយគត់ដែលអាចសង្គ្រោះគេពីវាសនា ដែលមិនអាចប្តូរបាន ត្រូវ បានគេមើលងាយ ធ្វើទុក្ខទោស បដិសេធចោល ហើយបន្តិចទៀត​នឹងត្រូវ គេឆ្កាងផង។

នៅពេលព្រះគ្រីស្ទទតមើលក្រុងយេរូសាឡិម ទ្រង់បានឃើញ​សេចក្តី ហិនវិនាសនៃទីក្រុង និងប្រជាជាតិទាំងមូលនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់។ ទ្រង់​បាន ទតមើលទេវតាធ្វើវិនាសកម្ម ដោយលើកដាវទាស់នឹងទីក្រុងដែលជាលំនៅស្ថានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាយូរអង្វែងមកហើយ។ ទ្រង់បានផ្តោតព្រះ​នេត្រ​កាត់ ជ្រលងភ្នំ ឆ្ពោះទៅឯធ្លាបរិសុទ្ធ និងខ្លោងទ្វារទាំងឡាយ ពីទីកន្លែងទីតុស [Titus] និងកងទ័ពរបស់ពួកគាត់តាំងទីលំនៅក្រោយមកនោះ។ ទ្រង់បានឃើញទីក្រុងដែលពួកមនុស្សចម្លែកឡោមព័ទ្ធ ទាំងមានព្រះជលនេត្ររលីងរលោង។ ទ្រង់បានឮសំរឹបជើងនៃដំណើរព្រមគ្នានៃពួកពលទាហានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ចម្បាំង និងសំឡេងម្តាយ និងក្មេងយំរកចំណីអាហារ ក្នុងទីក្រុងដែលគេ ឡោមព័ទ្ធ។ ទ្រង់បានឃើញផ្ទះស្អាតបរិសុទ្ធ វាំង និងប៉មទាំងឡាយត្រូវបាន គេដុតចោល ទុកបន្សល់តែសំណល់មួយគំនរ ដែលមានផ្សែង​ហុយ​ទ្រលោម។

ដោយមើលទៅកាន់កាលសម័យខាងមុខ ទ្រង់ទតឃើញរាស្ត្រទ្រង់ខ្ចាត់ខ្ចាយទៅគ្រប់ស្រុកដូចកម្ទេចសំរាមរាយប៉ាយនៅលើឆ្នេរទីរហោស្ថាន។ សេចក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ឥតឧបមាត្រូវបានឮនៅក្នុងព្រះបន្ទូលដ៏ពោរពេញទៅដោយក្តីទុក្ខព្រួយនេះ៖ «ឱយេរូសាឡិម ក្រុង​យេរូសាឡិម អើយ ឯងដែលសម្លាប់ពួកហោរា ហើយយកថ្មចោលពួកអ្នកដែលបានចាត់មកឯឯង តើប៉ុន្មានដងហើយដែលអញចង់ប្រមូលកូនឯងទាំងប៉ុន្មាន ដូចជាមេមាន់ក្រុងកូនវាឱ្យជ្រកក្រោមស្លាបតែឯងមិនព្រមទេ»។ ម៉ាថាយ ២៣:៣៧។