​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ចូរ​បង្ហាត់​កូន​ក្មេង ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ផ្លូវ​ដែល​គួរ​ប្រព្រឹត្ត​នោះ​វា​នឹង​មិន​លះបង់​ពី​ផ្លូវ​នោះ​ដរាប​ដល់​ចាស់។ សុភាសិត ២២:៦

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ ឥទ្ធិពលរបស់ម្តាយ

ឥឡូវនេះម្តាយបានចាប់ផ្តើមភារកិច្ចដ៏រីករាយ និងមានសុវត្ថិភាព​របស់នាងទាំងអរព្រះគុណ។ នាងជឿថាព្រះបានការពារ​ជីវិតទារក​តូច​នេះ។ នាងបានឆក់ឱកាសដ៏មានតម្លៃនេះអប់រំកូនរបស់នាងឱ្យទទួលបាន​នូវជីវិត​ដ៏មានប្រយោជន៍មួយ។ នាងបានបង្រៀនកូន​នេះយ៉ាងពិសេសជាង​កូនដទៃ​ទៀត ព្រោះនាងជឿជាក់ថាព្រះបានការពារជីវិតកូននេះ សម្រាប់ការងារដ៏អស្ចារ្យអ្វីមួយជាមិនខាន។ ដោយការបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ស្មោះត្រង់របស់នាង នាងបានបណ្តុះនៅក្នុងគំនិតដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់គេនូវការកោតខ្លាចព្រះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់នូវភាពត្រឹមត្រូវ សុចរិត និងយុត្តិធម៌។

នាងមិនបាន​បញ្ចប់ការប្រឹងប្រែងរបស់នាងត្រឹមនេះទេ ប៉ុន្តែ នាង​បាន​អធិស្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្តសុំឱ្យព្រះការពារគេពីគ្រប់ទាំងឥទ្ធិពលអាក្រក់ទាំងឡាយ។ នាងបានបង្រៀនគេឱ្យចេះឱនក្រាប ហើយអធិស្ឋានទៅព្រះ ជាព្រះដែលមានព្រះជន្មរស់ ដ្បិតមានតែព្រះអង្គមួយគត់ដែលអាចឮសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់គេ ហើយអាចជួយគេបាននៅគ្រាអាសន្នទាំងឡាយ។ នាងបានព្យាយាមផ្តិតនៅក្នុងគំនិតរបស់គេនូវអំពើបាបនៃការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ នាងបានដឹងច្បាស់ថា មិនយូរប៉ុន្មានទេកូននេះនឹងត្រូវបានឃ្លាតពីឥទ្ធិពលរបស់នាង ហើយត្រូវថ្វាយទៅមាតាចិញ្ចឹម ដែលព័ទ្ធជុំវិញទៅដោយឥទ្ធិពលទាំងឡាយដែលនឹងធ្វើឱ្យគេឈប់ជឿលើព្រះដែលមានព្រះជន្មរស់ និងជា​ព្រះអាទិករដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដី។

ការបង្ហាត់បង្រៀនទាំងឡាយដែលគាត់បានទទួលពីឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានពង្រឹងគំនិតរបស់គាត់ ហើយការពារគាត់ពីការលើកតម្កើងខ្លួននិងការប្រព្រឹត្តិអំពើបាប ព្រមទាំងមានអំនួតនឹងជីវិតដែលសំបូររុងរឿង។ គាត់​មានគំនិតភ្លឺថ្លា និងចិត្តស្មោះត្រង់ និងមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះមុតមាំ ហើយមិនដែលបានបាត់បង់នូវផ្នត់គំនិតដែលគាត់បានទទួល កាលពីនៅយុវវ័យ​នោះឡើយ។ ម្តាយរបស់គាត់បានថែរក្សាគាត់ឱ្យបានយូរអស់ពីលទ្ធភាព ប៉ុន្តែ នាងត្រូវបានតម្រូវឱ្យបែកពីគាត់នៅពេលដែលគាត់មាន​អាយុ​ប្រហែល១២ឆ្នាំ ហើយបន្ទាប់មក គាត់បានក្លាយទៅ​ជាកូនរបស់​បុត្រីស្តេចផារ៉ោន។

នៅត្រង់នេះ សាតាំងត្រូវបរាជ័យ។ ដោយជំរុញឱ្យស្តេចផារ៉ោនសម្លាប់កូនប្រុសៗចោល វាបានគិតថា វានឹងបង្វែរគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយបំផ្លាញអ្នកដែលព្រះទ្រង់នឹងលើកទ្បើងឱ្យរំដោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នោះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះរាជក្រឹត្យដែលបង្គាប់ឱ្យសម្លាប់ទារកសាសន៍ហេព្រើរនោះបានប្រែក្លាយទៅជាមធ្យោបាយដែលព្រះបាននាំឱ្យម៉ូសេចូលទៅក្នុងព្រះរាជវង្សរបស់ស្តេចជាកន្លែងដែលគាត់មានឱកាសក្លាយជាមនុស្សដែលអាចសិក្សាខ្ពង់ខ្ពស់ និងមានគុណសម្បត្តិប្រសើរ អាចក្លាយទៅជាអ្នកដឹកនាំ​រាស្ត្រ​របស់គាត់ចេញពីប្រទេសអេស៊ីព្ទទៅវិញ។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ទំនុកតម្កើង ជំពូក​១១២