​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ចូរ​កំសុល​ដី​ហាប់​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​ឡើង ហើយ​កុំ​ឲ្យ​សាបព្រោះ នៅ​កណ្តាល​បន្លា​ឡើយ។ យេរេមា ៤ៈ៣

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ ​បើសិនជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមិនកែប្រែអ្នកទេ នោះអ្នកត្រូវ​ការចិត្តថ្មី

នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកសាបព្រោះលទ្ធផលដែលបានមកពីការសាបព្រោះគ្រាប់ពូជអាស្រ័យទៅលើគុណភាពនៃដី។ នៅក្នុងស្ថានភាពដីនីមួយៗអ្នកសាបព្រោះនិងគ្រាប់ពូជគឺមានលក្ខណៈដូចគ្នា។ នៅក្នុងន័យនេះព្រះយេស៊ូវបង្រៀនយើងថាបើសិនជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការមិនបានសម្រេចនៅក្នុងចិត្តនិងជីវិតរបស់យើងទេនោះ បញ្ហានោះគឺនៅក្នុងខ្លួនរបស់យើង។ យើងប្រៀបបានដូចជាដី ដូច្នេះយើងមិនអាចកែប្រែខ្លួនឯងបានទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកឲ្យយើងនូវអំណាចនៃការជ្រើសរើសហើយយើងត្រូវមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះការជម្រើស ដែលយើងបានជ្រើសរើស។ មនុស្សតំណាងដោយផ្លូវដីដែលសំបូរទៅដោយដុំថ្មនិងដីដែលមានបន្លាមិនចាំបាច់នៅដដែលនោះទេ។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែងតែធ្វើការដើម្បីបំបែកអំពើ(មន្តអាគម)ដែលទុកមនុស្សឲ្យដក់ចិត្តនៅក្នុងរបស់របរខាងលោកិយ ហើយប្រទានឲ្យពួកគេប្រាថ្នាយករបស់របរដែលអស់កល្បវិញ។ គឺដោយសារតែមនុស្សមិនព្រមទទួលព្រះវិញ្ញាណដែលធ្វើឲ្យមនុស្សក្លាយទៅជាមិនចាប់អារម្មណ៍ឬមិនអើពើនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ពួកគេខ្លួនឯងទទួលខុសត្រូវចំពោះចិត្តរឹងរូសដែលរារាំងគ្រាប់ពូជល្អមិនឲ្យចាក់ឫសហើយនិងឲ្យអំពើអាក្រក់ដែលបញ្ឈប់ការលូតលាស់របស់គ្រាប់ពូជល្អ។

សួនដំណាំនៃចិត្តត្រូវតែដាំដំណាំ។ ដីត្រូវតែបំបែកដោយធ្វើការលន់តួទោសឬសារភាពឲ្យអស់ពីចិត្ត។ សេចក្តីប្រាថ្នាដ៏មានពិសពុលរបស់សាតាំងត្រូវតែដកចេញទាំងឫស។ ដីមានសុទ្ធតែបន្លា ដុះអាចយកមកវិញបានដោយសារតែការខំធ្វើការព្យាយាមតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូចគ្នានេះដែរ យើង​អាច​យក​ឈ្នះទម្លាប់អាក្រក់នៃចិត្តពីធម្មជាតិបាន ដោយសារតែការខំធ្វើការប្រឹងប្រែងនៅក្នុងព្រះនាមនិងកម្លាំងរបស់ព្រះយេស៊ូវតែប៉ុណ្ណោះ។

ព្រះជាម្ចាស់លើកទឹកចិត្តយើងតាមរយៈហោរារបស់ទ្រង់«ចូរកំសុលដីហាប់របស់ឯងរាល់គ្នាឡើង ហើយកុំឲ្យសាបព្រោះនៅកណ្តាលបន្លាឡើយ»។ យេរេមា ៤ៈ៣ «ចូរសាបព្រោះសម្រាប់ខ្លួនដោយសុចរិត ហើយច្រូតកាត់ដោយ​សេចក្តីសប្បុរស»។ ហូសេ១០ៈ១២។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ម៉ាថាយ ៩៖២៧-៣១