ថ្ងៃចន្ទ ទី១៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២
អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ អ្នកនោះក៏ដេករាល់យប់ក្រោកឡើងរាល់ថ្ងៃ តែមិនដឹងហេតុដែលពូជពន្លកដុះឡើងជាយ៉ាងណាទេ ដ្បិតដីបង្កើតផលដោយខ្លួនឯង មុនដំបូងចេញជាពន្លក រួចបែកជាគួរ ក្រោយទៀតចេញជាគ្រាប់ លុះដល់កាលណាផ្លែទុំហើយ ក៏ស្រាប់តែគេយកកណ្តៀវទៅច្រូតតែម្តង ព្រោះដល់រដូវច្រូតហើយ។ ម៉ាកុស ៤:២៧-២៩
អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ អំណាចនៃជីវិត គឺបានមកពីព្រះជាម្ចាស់
រឿងប្រៀបប្រដូចនៃគ្រាប់ពូជបង្ហាញឲ្យឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ធ្វើការនៅក្នុងធម្មជាតិ។ គ្រាប់ពូជមានសមត្ថភាពបង្កកំណើតរបស់វាគឺដោយសារព្រះជាម្ចាស់ តែបើសិនជាទុកឲ្យវា កើតដោយខ្លួនវា គ្រាប់ពូជនឹងមិនមានអំណាចនឹងធំលូតលាស់បានទេ។ មនុស្សគឺមានចំណែកដែលត្រូវធ្វើនៅក្នុងការជួយដល់ការលូតលាស់របស់គ្រាប់ធញ្ញជាតិ។ គាត់ត្រូវតែរៀបចំនិងដាក់ជីដី ហើយសាបគ្រាប់ពូជ។ គាត់ត្រូវតែកាប់គាស់ភ្ជួររាស់ដីស្រែចំការ។ ប៉ុន្តែ នៅមានចំណុច១លើសពីនោះដែលឲ្យគាត់មិនអាចធ្វើអ្វីបានសម្រេច។ មនុស្សមិនអាចធ្វើឲ្យគ្រាប់ពូជលូតលាស់ទៅជារុក្ខជាតិដែលមានជីវិតបានឡើយ។ អ្នកសាបព្រោះត្រូវខំប្រឹងឲ្យអស់ពីចិត្តតែត្រូវពឹងពាក់ទៅលើព្រះជាម្ចាស់ដែលជាទំនាក់ទំនងរវាងការសាបព្រោះនិងការប្រមូលផលឲ្យធ្វើអ្វីដែលអ្នកសាបព្រោះមិនអាចធ្វើបាន។
នៅក្នុងគ្រាប់ពូជគឺមានជីវិតនៅក្នុងដីមានថាមពល ប៉ុន្តែទាល់តែមានអំណាចរបស់ព្រះធ្វើការទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ បើមិនដូច្នោះទេគ្រាប់ពូជនឹងមិនផ្តល់ផលឲ្យមកវិញនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែបញ្ជូនទឹកភ្លៀងមកស្រោចស្រពឲ្យដីចំការមានសំណើម ព្រះអាទិត្យត្រូវផ្តល់កំដៅឲ្យដី និងផ្តល់ពន្លឺ ថាមពលត្រូវតែផ្តល់ទៅឲ្យគ្រាប់ពូជដែលកប់នៅក្នុងដី។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលអាចធ្វើឲ្យមានជីវិតនៅក្នុងគ្រាប់ពូជបាន ហើយធ្វើឲ្យវាដុះឡើងបាន។ រាល់គ្រាប់ពូជដែលដុះ រាល់រុក្ខជាតិដែលលូតលាស់ឡើង គឺដោយសារអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
«ដ្បិតដែលដីធ្វើឲ្យចេញពន្លកហើយសួនច្បារបណ្តាលឲ្យពូជផ្សេងៗដែលគេដាំនៅទីនោះបានដុះឡើងជាយ៉ាងណា នោះព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យសេចក្តីសុចរិតនិងសេចក្តីសរសើរបានលេចឡើង។ អេសាយ៦១ៈ១១។ គោលការណ៍នៃការសាបព្រោះនៅខាងលោកិយនិងខាងព្រលឹងវិញ្ញាណគឺដូចគ្នា គ្រូបង្រៀនសេចក្តីពិតត្រូវតែស្វែងរករៀបចំដីនៃចិត្ត គាត់ត្រូវតែសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ ប៉ុន្តែ មានតែអំណាចមកពីព្រះជាម្ចាស់តែ១គត់ដែលអាចផ្តល់ជីវិតបាន។ ចំណុច១ដែលលើសពីនេះជាចំណុចដែលមនុស្សខំប្រឹងដោយកម្លាំងខ្លួនឯងនោះនឹងគ្មានអ្វីខុសប្លែកឡើយ។ ខណៈពេលដែលយើងត្រូវបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយើងមិនមានអំណាចនឹងកែប្រែចិត្តអ្នកស្តាប់របស់យើងហើយធ្វើឲ្យមានសេចក្តីសុចរិតនិងសេចក្តីសរសេីរបានលេចឡើងនោះទេ។ នៅពេលបង្រៀនឬអធិប្បាយព្រះបន្ទូលអំណាចដែលមានលើសពីអំណាចមនុស្សនានា ត្រូវតែមានវត្តមាន។ មានតែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះតែប៉ុណ្ណោះទេ ទើបព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានអំណាចដើម្បីផ្តល់ជីវិតថ្មីដែលចិត្តមានព្រលឹងវិញ្ញណឲ្យដល់មនុស្សនាំឲ្យមានជីវិតអស់កល្បបាន។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានព្យាយាមបញ្ជាក់ឲ្យសាវ័ករបស់ទ្រង់យល់។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនសាវ័កទ្រង់ថាពួកគេខ្លួនឯងគ្មានអំណាចធ្វើឲ្យទទួលជោគជ័យនៅក្នុងការងាររបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទេហើយថាជាអំណាចនៃការធ្វើការអស្ចារ្យនេះត្រូវតែមកពីព្រះជាម្ចាស់។
អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ម៉ាថាយ ១០៖២៦-៣១
ខចងចាំ៖ «តែឯផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណវិញ នោះគឺសេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរអរ មេត្រីភាព អត់ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះត្រង់ ស្លូតបូត ហើយដឹងខ្នាត គ្មានក្រឹត្យវិន័យណាទាស់នឹងសេចក្តីយ៉ាងនោះទេ»។ កាឡាទី ៥:២២-២៣
