​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ តែ​ព្រះអាទិត្យ នៃ​សេចក្តី​សុចរិត​នឹង​រះ​ឡើង មាន​ទាំង​អំណាច​ប្រោស​ឲ្យ​ជា នៅ​ក្នុង​ចំអេង​ស្លាប សំរាប់​ឯង​រាល់​គ្នា​ដែល​កោតខ្លាច​ដល់​ឈ្មោះ​អញ នោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ចេញ​ទៅ លោតកព្ឆោង​ដូច​ជា​កូន​គោ ដែល​លែង​ចេញ​ពី​ក្រោល។ ម៉ាឡាគី ៤:២

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ កាលណាយើងឲ្យព្រះជាម្ចាស់ដឹកនាំជីវិតយើង យើងនឹង​មាន​លក្ខណៈដូចទ្រង់

«តែព្រះអាទិត្យនៃសេចក្តីសុចរិតនឹងរះឡើង មានទាំងអំណាចប្រោសឲ្យជានៅក្នុងចំអេងស្លាបសម្រាប់ឯងរាល់គ្នា ដែលកោតខ្លាចដល់ឈ្មោះអញ»។ ម៉ាឡាគី ៤ៈ២។ យើងនឹង«ផ្កាឡើងដូចជាផ្កាចន្ធូ»។ យើងនឹងលាស់ឡើងថ្មីដូចជាសំទូងព្រមទាំងចេញផ្កាដូចជាដើមទំពាំងបាយជូរដែលមានក្លិនដូចជាស្រាទំពាំងបាយជូរ។ ហូសេ ១៤ៈ៥,៧។ ដោយការពឹងពាក់លើព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងជានិច្ចហើយនិងអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ដឹកនាំជីវិតយើង យើងនឹងមានលក្ខណៈដូចជាទ្រង់។

គ្រាប់ស្រូវកើត «មុនដំបូង ចេញជាស្លឹកបន្ទាប់មកចេញជាផ្កាហើយក្រោយមកទៀតចេញជាគ្រាប់ស្រូវពេញលេញ។ មូលហេតុដែល​កសិករ​សាបព្រោះគ្រាប់ពូជ ហើយនិងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការដាំស្រូវគឺផលិតគ្រាប់ស្រូវជាផលផ្លែ។ គាត់ចង់បាននំបុ័ងឲ្យដល់អ្នកដែល​ស្រេកឃ្លាន ហើយ​​នឹងគ្រាប់ពូជសម្រាប់យកទៅដាំនៅពេលអនាគត។ ដូចគ្នានេះដែរព្រះជាម្ចាស់​ដែលជាម្ចាស់ចំការ ទ្រង់រង់ចាំច្រូតកាត់ផលជារង្វាន់ដែលបានមកពីការងារនិងការលះបង់របស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវ ប្រឹងប្រែងបណ្តុះបណ្តាលពូជរបស់ទ្រង់នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សហើយទ្រង់ធ្វើការងារនេះតាមរយៈអស់អ្នកដែលមានជំនឿលើទ្រង់។ គោលបំណងនៃជីវិតរបស់គ្រីស្ទានគឺបង្កើតជាផលផ្លែមានន័យថាចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបណ្តុះបណ្តាលនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដែលមានជំនឿ ដើម្បីឲ្យវាអាចបណ្តុះបណ្តាលនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដទៃបានផងដែរ។

ដើមរុក្ខជាតិមិនកើតមានដុះឡើងឬក៏កើតជាផ្លែដោយឯកឯងនោះទេ ប៉ុន្តែ «ឲ្យពូជពង្រោះដល់អ្នកដែលព្រោះនឹងជាអាហារដល់អ្នកដែលបរិភោគ» អេសាយ៥៥ៈ១០។ ដូច្នេះគ្មានមនុស្សណាត្រូវរស់ដើម្បីតែខ្លួនឯងឡើយ។ គ្រីស្ទានមាននៅក្នុងពិភពលោកដើម្បីជាតំណាងឲ្យព្រះយេស៊ូវ ហើយនាំមនុស្សដទៃឲ្យបានសង្គ្រោះ។ មនុស្សណាដែលចាប់អារម្មណ៍ទៅលើតែខ្លួនឯង នោះនឹងមិនរីកចម្រើនលូតលាស់ឬកើតជាផលផ្លែឡើយ។ បើសិនជាអ្នកបានទទួលយកព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់អ្នក ហើយ​អ្នកត្រូវបំភ្លេចខ្លួនឯង (មិនអាត្មានិយមគិតតែពីខ្លួនឯងច្រើនហួសហេតុពេក) ហើយព្យាយាមជួយដល់អ្នកដទៃ។ ចូរនិយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះយេស៊ូវមានចំពោះមនុស្សប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្តីល្អរបស់ទ្រង់។ ចូរធ្វើអ្វីៗដែលអ្នកអាចធ្វើទៅបានដើម្បីជួយដល់ពួកគេ។ ចូរគិតពីសេចក្តីសង្គ្រោះដល់អ្នកដទៃហើយធ្វើអ្វីៗដែលអ្នកអាចធ្វើទៅបានដើម្បីជួយសង្គ្រោះដល់អ្នកដែលវង្វេងឬបាត់បង់ខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ម៉ាថាយ ១០៖៤០-៤២