​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖គឺ​ជា​ពាក្យ ដែល​អញ​តាំង​ជា​សញ្ញា​នឹង​ឯង​រាល់​គ្នា ក្នុង​កាល​ដែល​ឯង​ឡើង​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក ឯ​វិញ្ញាណ​របស់​អញ​ក៏​ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ឯង​រាល់​គ្នា​ដែរ កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឡើយ។ ហាកាយ ២:៥

អំណានប្រចាំថ្ងៃ

ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានបង្គាប់ឱ្យម៉ូសេបញ្ជូនមនុស្សទៅសង្កេតមើលទឹកដីកាណាន ជាទឹកដីដែលទ្រង់នឹងប្រទានដល់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល។ អ្នកគ្រប់គ្រងអំបូរនីមួយៗត្រូវបានគេជ្រើសរើសសម្រាប់គោលបំណងនេះ។ ពួក គេក៏បានចេញដំណើរទៅ ហើយ៤០ថ្ងៃក្រោយមក ពួកគេក៏បានវិលត្រឡប់ពីការសង្កេតស្រុករបស់ពួកគេវិញ ហើយគេបានមកឯម៉ូសេ ហើយនិងអើរ៉ុន ព្រមទាំងពួកជំនុំនៃកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា ហើយបានបង្ហាញដល់​ពួកគេនូវផល (ផ្លែឈើ) នៃស្រុកនោះដល់ពួកគេទាំងអស់គ្នា។ ទាំងអស់គ្នា​បានយល់ស្របថា ទឹកដីនោះពិតជាទឹកដីដ៏ល្អមែន ហើយពួកគេបានបង្ហាញនូវផ្លែឈើដែលបាននាំយកមកជាភស្តុតាង។ ផ្លែទំពាំងបាយជូរមួយចង្កោម ធំដែលទាល់តែមនុស្សពីរនាក់សែងដោយឈើស្នែងទើបរួច។ ពួកគេក៏បាន​នាំយកផ្លែល្វា និងផ្លែទទឹមដែលមានដុះនៅទីនោះជាច្រើនក្រៃលែងមកជាមួយដែរ។

បន្ទាប់ពីពួកគេបាននិយាយពីដីមានជីជាតិរួចមក ពួកគេទាំងអស់គ្នា លើកលែងតែពីរនាក់ចេញ បាននិយាយដោយអស់​សង្ឃឹមពីលទ្ធភាពដែលពួកគេអាចនឹងយកស្រុកនោះ។ ពួកគេបាននិយាយថា មនុស្សនៅស្រុកនោះគេខ្លាំងពូកែណាស់ ទីក្រុងរបស់គេមានកំផែងព័ទ្ធជុំវិញមាំៗហើយខ្ពស់ទៀតផង ហើយលើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេបានឃើញមនុស្សយក្សដែលជាកូនចៅ អ័ណាក់នៅស្រុកនោះដែរ។ បន្ទាប់មកពួកគេបានពិពណ៌នានូវរបៀបដែលមនុស្សបានតាំងទីលំនៅ នៅជុំវិញស្រុកកាណាន ហើយនិងរឿងដែលពួកគេអសមត្ថភាពនឹងចូលទៅកាន់កាប់ទឹកដីនោះ។

នៅពេលដែលពួកបណ្តាជនបាន ស្តាប់នូវរបាយការណ៍នេះ ពួកគេ​បាន​ដកដង្ហើម ធំដោយអស់សង្ឃឹម ជាមួយនឹងការស្តីបន្ទោស និងសម្រែក​ទ្រហោយំដ៏ជូរចត់។ ពួកគេមិនបានរង់ចាំនិងឆ្លុះបញ្ចាំងពិចារណារកហេតុផល ថាព្រះជាអ្នកដែលបាននាំពួកគេចេញមកយ៉ាងឆ្ងាយ ដូច្នេះ ទ្រង់មុខជាប្រទានទឹកដីនោះដល់ពួកគេទេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានចុះចាញ់ ដោយ​រួញរា​ភ្លាម។ ពួកគេបានកំណត់ ព្រំដែនអំណាចនៃព្រះដ៏បរិសុទ្ធ ហើយមិនបានទុកចិត្តទៅលើព្រះដែលបានដឹកនាំពួកគេជារៀងរហូតមកដល់ពេលនេះទេ។ ពួកគេបានស្តីបន្ទោសដល់លោកម៉ូសេ ហើយបាននិយាយរអ៊ូរទាំ ដាក់គ្នា ទៅវិញទៅមកថា ពេលនេះគឺជាទីបញ្ចប់នៃសេចក្តីសង្ឃឹមទាំងអស់របស់ពួកយើងហើយ។ នេះគឺជាទឹកដីដែលយើងបានធ្វើដំណើរតាំងពីប្រទេសអេស៊ីព្ទមកដើម្បីចាប់យក។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ជនគណនា ជំពូក​១៣