ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣០ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២២
អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ចុះតើស្ត្រីនឹងភ្លេចកូនដែលកំពុងបៅដោះ ឥតមានអាណិតដល់កូនដែលចេញពីផ្ទៃខ្លួនមកបានដែរឬ អើ គេនឹងភ្លេចបាន ប៉ុន្តែអញមិនដែលភ្លេចឯងឡើយ មើល អញបានចារឹកឯងទុកនៅផ្ទៃបាតដៃរបស់អញហើយ អស់ទាំងកំផែងឯងនៅចំពោះភ្នែកអញជានិច្ច។ អេសាយ ៤៩:១៥-១៦
អំណានប្រចាំថ្ងៃ គេបានបោះដែកគោលទ្រង់ជាប់នឹងឈើឆ្កាង
ហ្វូងមនុស្សដ៏ធំបានដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ភ្នំកាល់វ៉ារី មនុស្សជាច្រើនបានប្រមាថ និងចំអកឱ្យទ្រង់ ប៉ុន្តែមនុស្សខ្លះទៀតបានយំសោកនិងរៀបរាប់ពីការសរសើរតម្កើងដល់ទ្រង់។ អ្នកដែលទ្រង់បានព្យាបាលពីពិការភាពនិងអ្នកដែលទ្រង់បានប្រោសឱ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញបានប្រកាសពីការអស្ចារ្យដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ដោយសំឡេងយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយទាមទារចង់ដឹងថាតើព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានធ្វើអ្វីខុសបានជាគេប្រព្រឹត្តនឹងទ្រង់ដូចជាអ្នកប្រព្រឹត្តរំលងច្បាប់យ៉ាងដូច្នេះ។ ទើបតែពីរបីថ្ងៃកន្លងទៅប៉ុណ្ណោះ ដែលពួកគេបានចូលរួមដង្ហែទ្រង់ទាំងច្រៀងហូសាណា ព្រមទាំង គ្រវីធាងចាកដោយអំណរ នៅពេលដែលទ្រង់គង់លើខ្នងសត្វលា យាងចូលទៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្រែកសរសើរតម្កើងដល់ទ្រង់នៅពេលនោះ ឥឡូវនេះគេបានស្រែកឡើងថា «ឆ្កាងវាទៅ ឆ្កាងវាទៅ!» ទៅវិញ។
នៅពេលមកដល់កន្លែងប្រហារជីវិត អ្នកជាប់ទោសត្រូវបានគេចងភ្ជាប់នឹងឧបករណ៍ធ្វើទារុណកម្ម។ នៅពេលគេបានទាញដៃរបស់វាមកបោះដែកគោលភ្ជាប់នឹងឈើឆ្កាង ចោរទាំងពីរនាក់បានរើបំរះយ៉ាងខ្លាំង តែ្រពះយេស៊ូវទ្រង់មិនបានរើបំរះឡើយ។ មាតារបស់ព្រះយេស៊ូវបានសម្លឹងមើលដោយការព្រួយបារម្ភស្ទើរផុតដង្ហើម ទាំងសង្ឃឹមថា ទ្រង់នឹងធ្វើការអស្ចារ្យដើម្បីសង្គ្រោះព្រះអង្គ។ បន្ទាប់ពីគេបានបោះដែកគោលព្រះយេស៊ូវភ្ជាប់រួចមក គេបានលើកឈើឆ្កាង ហើយបញ្ចូលទៅក្នុងរណ្តៅដែលគេបានជីកទុក ដោយកម្លាំងយ៉ាងខ្លាំង ទាំងទាញសាច់ព្រះយេស៊ូវបណ្តាលឱ្យមានការឈឺចាប់ជាខ្លាំង។ គេបានធ្វើឱ្យការសុគតរបស់ទ្រង់មានភាពអាម៉ាស់ជាទីបំផុត។ គេបានឆ្កាងចោរពីរនាក់នៅសងខាងព្រះយេស៊ូវម្នាក់ម្ខាង។ គេបានចាប់ចោរដោយបង្ខំ ហើយបន្ទាប់ពីវាបានរើបំរះយ៉ាងខ្លាំងមក គេបានទាញដៃរបស់វាមកបោះដែកគោលភ្ជាប់នឹងឈើឆ្កាង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានប្រគល់ដៃទៅឲ្យគេបោះដែកគោលយ៉ាងសុភាព។ ទ្រង់មិនចាំបាច់ឱ្យអ្នកណា ចាប់ទាញព្រះហស្តទ្រង់ដាក់លើឈើឆ្កាងឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋានឱ្យសត្រូវរបស់ទ្រង់ថា «ព្រះវរបិតាអើយ សូមទ្រង់អត់ទោសឱ្យគេផង ដ្បិតគេមិនដឹងថាគេកំពុងធ្វើអ្វីទេ» នៅពេលដែលចោរទាំងពីរកំពុងជេរប្រទេចអ្នកធ្វើបាបវា។ គេបានទតមើលព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ទាំងគូបានលាតនៅលើឈើឆ្កាង គឺព្រះហស្តដ៏ជាទីស្រឡាញ់នោះហើយដែលធ្លាប់តែចែកចាយនូវព្រះពរ និងធ្លាប់បានឈោងទៅព្យាបាលអ្នកមានជំងឺជាច្រើនដង។ ហើយឥឡូវនេះ គេបានយកញញួរនិងដែកគោលមកដំទម្លុះសាច់ដ៏ទន់នេះភ្ជាប់ទៅនឹងឈើឆ្កាង ពួកសាវកបានបែរមុខចេញពីទស្សនីយភាពនោះដោយចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ ដែលធ្វើឱ្យចិត្តនៃមាតារបស់ព្រះគ្រីស្ទតក់ស្លុតហួសប្រមាណ។
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មិនបានត្អូញត្អែរឬរអ៊ូរទាំឡើយ ព្រះភក្ត្ររបស់ទ្រង់នៅតែស្លេកស្លាំងនិងស្ងៀមស្ងាត់ដដែល ប៉ុន្តែ មានតំណក់ញើសធំៗនៅលើចិញ្ចើមរបស់ទ្រង់។ គ្មានដៃដែលមានការណាអាណតិអាសូរមកជូតជលនេត្រនៃក្តីមរណៈ ចេញពីព្រះភក្ត្រទ្រង់ ឬក៏គ្មានពាក្យសំដីដែលប្រកបដោយក្តីមេត្តា និងក្តីស្រឡាញ់ឥតប្រែប្រួលណាមកលួងលោមព្រះអង្គឡើយ។ ទ្រង់ត្រូវគេជាន់ឈ្លីតែមួយអង្គឯង ហើយគ្មានអ្នកណាមួយយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះអង្គសោះឡើយ។ នៅពេលដែលពួកទាហានកំពុងធ្វើការដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចរបស់គេ ហើយទ្រង់កំពុងតែរងទ្រាំនូវការឈឺចាប់ សោកសៅជាទម្ងន់ ព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋានឱ្យដល់សត្រូវរបស់ទ្រង់ «ឱព្រះវរបិតាអើយ! សូមអត់ទោសដល់អ្នកទាំងនេះផង ដ្បិតគេមិនដឹងជាគេធ្វើអ្វីទេ» (លូកា ២៣:៣៧)។ សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះយេស៊ូវឱ្យសត្រូវរបស់ទ្រង់ បានឱបក្រសោបដល់លោកិយទាំងមូល ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកមានបាបគ្រប់គ្នាផង។
អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ លូកា ជំពូក ២៣:២៦-៣៤
ខចងចាំ៖ ដូច្នេះ យើងនឹងថ្លែងប្រាប់ពីសេចក្តីទាំងនេះថាដូចម្តេច បើសិនជាព្រះកាន់ខាងយើង តើអ្នកណាអាចទាស់នឹងយើងបាន ឯព្រះអង្គ ដែលមិនបានសំចៃទុកនូវព្រះរាជបុត្រាទ្រង់បង្កើត គឺបានបញ្ជូនទៅជំនួសយើងរាល់គ្នា នោះតើមានទំនងអ្វី ឲ្យទ្រង់មិនប្រទានគ្រប់ទាំងអស់មកយើង ជាមួយនឹងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់នោះផង។ រ៉ូម ៨:៣១-៣២
