ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៨​ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២២
​​

រឿងនៃការប្រោសលោះ ជំពូកទី៣៨-ត


អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ មើល ព្រះ​ទ្រង់​ជា​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ទុក​ចិត្ត​ឥត​មាន​សេចក្តី​ខ្លាច​ឡើយ ពី​ព្រោះ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​កំឡាំង ហើយ​ជា​បទ​ចំរៀង​របស់​ខ្ញុំ គឺ​ទ្រង់​ដែល​បាន​សង្គ្រោះ​ខ្ញុំ។ អេសាយ ១២:២

អំណានប្រចាំថ្ងៃ ត្រូវបានមិត្តភភ្រ្ភចាស់ៗបដិសេធ

ការសំណេះសំណាលដំបូងនេះគឺជាការដ៏វិសេសសម្រាប់សាវកទាំងពីររូបនេះ ប៉ុន្តែ គួរឱ្យសោកស្តាយ ពួកគេមានពេលវេលាខ្លីពេក ដោយ សារតែលោកប៉ុលមិនអាចនៅយូរបាន ព្រោះគាត់មានចិត្តពុះពោរចង់បំរើព្រះជាខ្លាំង។ មិនយូរប៉ុន្មាន សំឡេងដែលបានស្រែកឡើងនៅទីប្រជុំដោយលោកស្ទេផាន ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ត្រូវបានស្រែក​ឡើង​សាជាថ្មី ហើយគាត់បានគាំទ្រថា ស្ទេផានបានស្លាប់ដោយគ្មានទោសអ្វីទាំងអស់។ នៅទីនោះ គាត់បានចែកចាយពីទីបន្ទាល់របស់គាត់ ថែមទាំងលើកពីភស្តុតាងពីបទទំនាយដែលស្ទេផានធ្លាប់បានបកស្រាយថា ព្រះយេស៊ូវដែលពួកគេឆ្កាងនោះគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។

ប៉ុន្តែ ប៉ុល​នឹកមិន​​ដល់​ពីគំនិតរបស់ពួកយូដា ដែលធ្លាប់​ជាមិត្ត​របស់​គាត់ឡើយ។ គេបានខឹងនឹងប៉ុលដូចដែលគេបានខឹងនឹងស្ទេផាន ហើយក៏នឹងប្រព្រឹត្តមកលើប៉ុលដូចដែលគេបានធ្វើទៅលើស្ទេផានដែរ។ ឃើញ​ដូច្នោះ ប៉ុលក៏បានគេចចេញពីពួកគេទៅទាំងក្តីទុក្ខសោក។ គាត់​សុខ​ចិត្តលះបង់ជីវិត ប្រសិនបើការលះបង់នោះធ្វើឱ្យពួកគេបានដឹង ហើយព្រម​ទទួលយកសេចក្តីពិត។ ដោយដឹងថា ពួកយូដាបានរៀបគំរោងការដើម្បីនឹងសម្លាប់ប៉ុល នោះពួកសាវកបានសូមឱ្យគាត់ចាកចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនចង់ចាកចេញឡើយ ដ្បិតគាត់ចង់នៅបញ្ចុះបញ្ចូលពួកយូដា ក្រែងគេកែប្រែចិត្តវិញ។ គាត់បានចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការសម្លាប់ស្ទេផាន ដូច្នេះហើយទើបគាត់ចង់នៅដើម្បីលុបបំបាត់ភាពសៅហ្មង ដោយបង្ហាញពីសេចក្តីពិតដែលធ្វើឱ្យស្ទេផានបានស្លាប់។ ប្រសិនបើគាត់ចាកចេញពីទីក្រុងយេរូសាឡិម នោះបានន័យថា គាត់កំសាកពេកហើយ។

អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ យ៉ូហាន ជំពូក​ ១៧:១៤-២៦

ខចងចាំ៖​​ ដ្បិត​គឺ​ជា​ព្រះ ដែល​មាន​ព្រះបន្ទូល​បង្គាប់ ឲ្យ​មាន​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ចេញ​ពី​សេចក្តី​ងងឹត ទ្រង់​បាន​បំភ្លឺ​មក​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​ខ្ញុំ ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​មាន​រស្មី​ពន្លឺ​នៃ​ដំណើរ​ស្គាល់​សិរីល្អ​របស់​ព្រះ ដែល​នៅ​ព្រះភក្ត្រ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ កូរិនថូសទី២ ៤:៦

Powered by CAM