ថ្ងៃអង្គារ ទី០២ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២២
អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ដ្បិតនេះហើយជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់ព្រះ គឺឲ្យយើងកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ ឯបញ្ញត្តទ្រង់ នោះមិនមែនជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ទេ។ យ៉ូហានទី១ ៥:៣
អំណានប្រចាំថ្ងៃ ថ្ងៃសប្បាតហ៍ក្លែងក្លាយ
ពួកអ្នកបោះបង់ជំនឿដ៏ធំបានទទួលជោគជ័យ ក្នុងការលើកតម្កើងខ្លួនឯង «ខ្ពស់លើសជាងអស់ទាំងអ្វីដែលហៅថាព្រះ ឬរបស់អ្វីដែលគេគោរពប្រតិបត្តិផង» ថែស្សាឡូនីចទី២ ២:៤។ វាហ៊ានផ្លាស់ប្តូរបញ្ញត្តិតែមួយគត់នៃច្បាប់របស់ព្រះ ដែលចង្អុលបង្ហាញឥតមានខុស ប្រាប់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ទៅកាន់ព្រះដ៏ពិតនិងជាព្រះដែលមានព្រះជន្មរស់នៅ។ នៅក្នុងបញ្ញត្តិទី ៤ ព្រះទ្រង់បាន លេចឡើងជាព្រះដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដី ហើយតាមរយៈការនោះហើយដែលបែងចែកព្រះឱ្យខុសគ្នាស្រឡះពីព្រះក្លែងក្លាយទាំងឡាយ។ ការដែលព្រះបានញែកថ្ងៃទីប្រាំពីរ ទុកជាថ្ងៃឈប់សម្រាកសម្រាប់មនុស្ស គឺជាការរំឭកពីការបង្កបង្កើតលោក។ ថ្ងៃនោះត្រូវបានតាក់តែងឡើង ដើម្បីរក្សាព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ឱ្យនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សលោក ជារៀងរហូត ដែលទ្រង់ជាប្រភពនៃជីវិត និងជាព្រះដែលគួរឱ្យគោរពប្រតិបត្តិនិងថ្វាយបង្គំ។ សាតាំងខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីទាញមនុស្សលោកចេញពីការស្មោះស្ម័គ្រចំពោះព្រះ ហើយឱ្យងាកបែរចេញពីការស្តាប់បង្គាប់ដល់ច្បាប់របស់ទ្រង់ ដូច្នេះហើយបានជាវាតម្រង់ការខំប្រឹងប្រែងរបស់វា ជាពិសេស ប្រឆាំងទៅនឹងក្រឹត្យវិន័យ ដែលចង្អុលទៅកាន់ព្រះថាទ្រង់ជាព្រះដែលបង្កើតលោកនោះ។
ឥឡូវនេះពួកប្រូតេស្តង់ជម្រុញឱ្យគ្រីស្ទានគោរពថ្ងៃអាទិត្យ ថ្ងៃដែលព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ជាថ្ងៃសប្បាតហ៍។ ប៉ុន្តែមិនមានភស្តុតាងណានៅក្នុងព្រះគម្ពីរគាំទ្រគំនិតនេះទេ។ ព្រះគ្រីស្ទឬក៏ពួកសាវកមិនបានផ្តល់កិត្តិយសបែបនោះដល់ថ្ងៃនោះឡើយ។ ការគោរពថ្ងៃអាទិត្យ ជាថ្ងៃពិសេស (ដែលព្រះបានរៀបចំ) របស់គ្រីស្ទានមានប្រភពដើម នៅក្នុងពាក្យថា «ជាអាថ៌កំបាំងនៃការទទឹងច្បាប់» ដែលបានចាប់ផ្តើមតាំងពីជំនាន់លោកប៉ុលមកម៉្លេះ។ តើព្រះបានទទួលយកសម្តេចប៉ាបជាកូននៅត្រង់ណា ហើយចាប់ពីពេលណាមក? តើមានហេតុផលច្បាស់លាស់អ្វីដែលបានគាំទ្រការផ្លាស់ប្តូរនេះ នៅពេលដែលព្រះគម្ពីរមិនបានចែងសោះនោះដែរឬទេ?
នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី ៦ អំណាចរបស់សម្តេចប៉ាបត្រូវបានគេបង្កើតឡើងយ៉ាងរឹងមាំ។ គេបានដាក់បល្ល័ង្កនៃអំណាចរបស់សម្តេចប៉ាប នៅក្នុងទីក្រុងនៃព្រះចៅអធិរាជ ហើយគេបានប្រកាស ថាសម្តេចសង្ឃនៃពួកជំនុំរ៉ូមគឺជាមេគ្រប់គ្រងលើពួកជំនុំទាំងមូល។ ពួកអ្នកមិនជឿព្រះបានផ្តល់កន្លែងឱ្យសម្តេចប៉ាប។ នាគបានផ្តល់ «ប្ញទ្ធិនិងបល្ល័ង្ករបស់វាដល់សត្វនោះ ព្រមទាំងអំណាចយ៉ាងធំដែរ» វិវរណៈ ១៣:២។ ហើយឥឡូវនេះរយៈពេល ១២៦០ឆ្នាំ នៃការសង្កត់សង្កិនពីអំណាចរបស់សម្តេចប៉ាប ដែលបានទាយទុកនៅក្នុងបទទំនាយនៃលោកដានីយ៉ែល និងលោកយ៉ូហាន បានចាប់ផ្តើមហើយ (ដានីយ៉ែល៧:២៥, វិវរណៈ ១៣:៥-៧)។ គេបានបង្ខំពួកគ្រីស្ទានឱ្យជ្រើសរើសចុះចូលនិងទទួលយកពិធីបុណ្យសាសនា និងការថ្វាយបង្គំរបស់សម្តេចប៉ាប ឬសុខចិត្តជាប់គុកងងឹតដ៏ជ្រៅ ឬរហូតដល់ស្លាប់ដោយយកទៅដុតទាំងរស់ ដោយកាត់ក និងដោយពូថៅរបស់អ្នកពេជ្ឈឃាត។ ឥឡួវនេះ ព្រះបន្ទូលរបស់ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចហើយ «ប៉ុន្តែ ទោះទាំងឪពុកម្តាយ បងប្អូន ញាតិសន្តាន ហើយមិត្តសំឡាញ់ក៏នឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នា ហើយនិងសម្លាប់អ្នករាល់គ្នាខ្លះដែរ មនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ»លូកា ២១:១៦-១៧។
អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ទំនុកតម្កើង ជំពូក ១១៩:៨៩-១០៤
ខចងចាំ៖ គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ និងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្តីសុចរិត។ ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦
