​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ឯ​បណ្តាជន​ដែល​ដើរ​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត គេ​បាន​ឃើញ​ពន្លឺ​យ៉ាង​ធំ ពួក​អ្នក​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នៃ​ម្លប់​សេចក្តី​ស្លាប់ គេ​មាន​ពន្លឺ​ភ្លឺ​មក​លើ​គេ​ហើយ។ អេសាយ ៩:២

អំណានប្រចាំថ្ងៃ ​

ការកែទម្រង់នេះមិនបានបញ្ចប់ត្រឹមលោកលូធើរ ដូចដែលមនុស្សភាគច្រើនបានគិតស្មាននោះទេ ប៉ុន្តែ ការនេះនឹងត្រូវបន្តរហូត​ដល់​ចុង​បំផុត​នៃពិភពលោក។ លោកលូធើរបានបំពេញកិច្ចការមួយ ក្នុងការសម្តែងឱ្យមនុស្សជាច្រើនបានឃើញពន្លឺរបស់ព្រះ ដែលបានចែងចាំងមកលើគាត់ ប៉ុន្តែ ទោះបីយ៉ាងណាក្តី ក៏លូធើរមិនបានទទួលពន្លឺដែលបានចែងចាំងមកលើពិភពលោកនេះទាំងស្រុងដែរ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ពន្លឺថ្មីៗបានបន្តបំភ្លឺទៅលើព្រះគម្ពីរ ហើយសេចក្តីពិតថ្មីៗជាច្រើនត្រូវបានគេរកឃើញជាបន្តបន្ទាប់។

លូធើរ រូមជាមួយសហការីជាច្រើនបានបំពេញភារកិច្ចដំបូងយ៉ាងប្រពៃ សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែពួកគេមានដើមកំណើតពីពួកជំនុំរ៉ូម ពួកគេនៅមានគោលលទ្ធិមួយចំនួនដែលមានឥទ្ធិពលពីលទ្ធិសាសនា​រ៉ូម។ ពួកគេមិនត្រូវបានរំពឹងឱ្យកែប្រែនូវកំហុសឆ្គងទាំងនោះទេ។ តួនាទី សំខាន់របស់ពួកគេ គឺការធ្វើឱ្យព្រះគម្ពីរបានដល់ដៃរបស់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍តែប៉ុណ្ណោះ។ ទន្ទឹមគ្នានោះ មានសេចក្តីពិតជាច្រើន​ដែលពួកគេ​ពុំទាន់បានស្វែងយល់ ហើយពួកគេក៏ពុំទាន់បានលះបង់ការប្រព្រឹត្តិតាមការយល់ខុសនោះដែរ។ ពួកគេភាគច្រើននៅតែបន្តការថ្វាយបង្គំព្រះ នៅថ្ងៃ​អាទិត្យ ហើយក៏ប្រារព្វពិធីរបស់លទ្ធិប៉ាបដដែល។ ពួកគេពុំបាន​ចាត់ទុក​ថ្ងៃ​ឈប់សម្រាក គឺជាថ្ងៃដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានរាប់ថ្ងៃនោះថាគ្រាន់តែជាថ្ងៃសម្រាប់ថ្វាយបង្គំព្រះតែប៉ុណ្ណោះ។ មានអ្នកខ្លះ ក្នុងចំណោម​ពួកគេ បានប្រកាន់យកថ្ងៃសប្បាតហ៍ដែលបានចែងនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យទីបួន។ ក្នុងចំណោមអ្នកកែទម្រង់ទាំងអស់ យើងគួរតែផ្តល់សេចក្តីគោរពដល់អស់អ្នកដែលមានជំហរយ៉ាងរឹងមាំ ដែលបានប្រកាន់យកសេចក្តីពិតមួយ ដែលអ្នកកែទម្រង់ដូចគ្នាបានបដិសេធនោះ គឺជាការទទួលយកនិងគោរពក្រឹត្យវិន័យទីបួន ដែលជាការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាក (ថ្ងៃសប្បាតហ៍)។ នៅពេលដែលការបដិវត្តន៍បានគ្របដណ្តប់លើទីងងឹតនៃអាណាចក្រគ្រីស្ទាន​ទាំងមូល នោះ ព្រះជាម្ចាស់បានបំភ្លឺដល់អ្នកដែលថែរក្សាថ្ងៃបរិសុទ្ធនៅគ្រប់ទិសទី។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ដានីយ៉ែល ជំពូក​ ៤:១-១៨