​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ការ​បើក​សំដែង​ព្រះបន្ទូល​ទ្រង់ នោះ​ផ្សាយ​ពន្លឺ​ចេញក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​មាន​យោបល់។ ទំនុកតម្កើង ១១៩:១៣០​

អំណានប្រចាំថ្ងៃ ​

ពួកជំនុំដែលមិនបានទទួលយកសាររបស់ទេវតាទីមួយបានបោះបង់ចោលនូវពន្លឺពីស្ថានសួគ៌។ ព្រះបានបញ្ជូនសារនោះដោយសេចក្តីមេត្តាករុណា ដើម្បីដាស់ពួកគេឱ្យឃើញស្ថានភាពពិតនៃលោកិយ និងការត្រឡប់ទៅប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតឡើងវិញរបស់ពួកគេ ហើយឱ្យគេរៀបចំខ្លួន ដើម្បីជួបនឹងព្រះអម្ចាស់របស់គេ។

ព្រះបានបញ្ជូនសារនៃទេវតាទីមួយដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដើម្បីញែកពួកជំនុំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ចេញពីឥទ្ធិពលពុករលួយនៃពិភពលោក។ ប៉ុន្តែ ជា​មួយនឹងហ្វូងមនុស្សដ៏ច្រើន សូម្បីតែគ្រីស្ទានដែលត្រូវបានប្រកាសថាស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទក៏ដោយ ចំណងដែលបានចងពួកគេភ្ជាប់ទៅនឹងលោកិយ ខ្លាំងជាងការទាក់ទាញចិត្តឱ្យគិតដល់ស្ថានសួគ៌ទៅទៀត។ ពួកគេបានជ្រើសរើសស្តាប់សំឡេងនៃប្រាជ្ញារបស់លោកិយហើយបានងាកបែរចេញពីការស្វែងរកសារនៃសេចក្តីពិតឱ្យអស់ពីចិត្ត។

​ព្រះប្រទានពន្លឺមក ដើម្បីឱ្យរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ស្រឡាញ់និងស្តាប់បង្គាប់ មិនមែនឱ្យគេស្អប់និងច្រានចោលនោះឡើយ។ ពន្លឺដែលទ្រង់ប្រទានមកបានក្លាយជាងងឹត ចំពោះអ្នកដែលមិនគោរពដល់ពន្លឺនោះ។ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះលែងគង់នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ការឮទាំងអស់នឹងគ្មានប្រយោជន៍ឡើយហើយគ្រប់ទាំងការអធិប្បាយក៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ។

​នៅពេលដែលពួកជុំនំបានច្រានចោលនូវការទូន្មានរបស់ព្រះ ដោយបោះបង់ចោលសារនៃការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ក៏បោះបង់ចោលពួកគេដូចគ្នាដែរ។ សាររបស់ទេវតា ទីពីរត្រូវបានប្រកាស បន្ទាប់ពី​សារនៃទេវតាទីមួយ ដែលមានសេចក្តីថា «ក្រុងបាប៊ីឡូនដ៏ធំបានរលំហើយ បានរលំហើយ ដ្បិតវាបានឱ្យគ្រប់ទាំងសាសន៍ផឹកស្រានៃសេចក្តីឃោរឃៅរបស់ការកំផិតខ្លួន» វិវរណៈ ១៤:៨។ ពួកអ្នកជឿលើការយាងមកលើកទីពីរយល់ថាសារនេះគឺជាសេចក្តីប្រកាសពីការធ្លាក់ចុះខាងផ្នែកសីលធម៌របស់ពួកជំនុំ ដែលជាលទ្ធផលនៃការបោះបង់ចោលសារទីមួយរបស់ពួកគេ។ ការប្រកាសថា «ក្រុងបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំបានរលំហេីយ» ត្រូវបាន​ប្រទាន​មក​នៅរដូវក្តៅ នៃឆ្នាំ ១៨៤៤ ហើយជាលទ្ធផលមានមនុស្សប្រហែលជា ៥០ ០០០ នាក់ បានដកខ្លួនចេញពីព្រះវិហារ (បាប៊ីឡូន) នេះ។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ដានីយ៉ែល ជំពូក​ ៩:១-១៩