ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍​​ ទី០៤​​ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២២
​​

រឿងនៃការប្រោសលោះ ជំពូកទី៤៥-ត


អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ នោះ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល ទៅ​ពួក​សាសន៍​យូដា​ដែល​ជឿ​ដល់​ទ្រង់​ថា បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ពាក្យ​ខ្ញុំ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សិស្ស​ខ្ញុំ​មែន អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្គាល់​សេចក្តី​ពិត ហើយ​សេចក្តី​ពិត​នោះ​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រួច។ យ៉ូហាន ៨:៣១-៣២

អំណានប្រចាំថ្ងៃ សម័យកាលដ៏មានគ្រោះថ្នាក់

នោះហើយជាសម័យដ៏មានគ្រោះថ្នាក់ដល់ពួកជំនុំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ អ្នកដែលកាន់បដានៃការស្មោះត្រង់ពិតជាមានគ្នាតិចណាស់។ ទោះបីជានៅមានអ្នករក្សាសេចក្តីពិតមួយចំនួនតូចក៏ដោយ ក៏នៅពេលនោះ ការខុសឆ្គង​ហើយនិងជំនឿឆ្វេងនិយមមើលទៅហាក់ដូចជាមានជ័យជំនះទាំងស្រុង ហើយសាសនាដ៏ពិត ហាក់ដូចជាត្រូវបានគេកំចាត់ចោលចេញពី​ផែនដី​ដែរ។ ដំណឹងល្អបានបាត់រូបរាង ប៉ុន្តែទម្រង់នៃសាសនាបានរីកចម្រើនឡើង ហើយមនុស្សបានទទួលការជិះជាន់ យ៉ាងតឹងរ៉ឹង។

ពួកគេមិនមែនត្រឹមតែត្រូវបានគេបង្រៀនឱ្យសម្លឹងមើលទៅសម្តេចប៉ាប ថាជាអ្នកសម្របសម្រួលរបស់ពួកគេ ជាមួយនឹងព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ថែមទាំងឱ្យទុកចិត្តទៅនឹងការងារលោះបាបរបស់ពួកគេថែមទៀតផង។ ដំណើរធម្មយាត្រាយ៉ាងវែង ការធ្វើទារុណកម្មខ្លួនឯង ការថ្វាយបង្គំវត្ថុ​បុរាណ ការសាងសង់ព្រះវិហារ ទីសក្ការបូជា ហើយនិងអាសនា ព្រមទាំងការបង់ប្រាក់ជាច្រើនដល់ព្រះវិហារ ទាំងអស់នេះ និងអំពើខុសឆ្គងស្រដៀងគ្នាផ្សេងៗជាច្រើនទៀត អាចនឹងបន្ថយ សេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះ ឬក៏អាចធ្វើឱ្យព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ។ ព្រះទ្រង់មិនក្រោធនឹងរឿងបន្តិចបន្តួច ឬក៏សព្វព្រះហឫទ័យនឹងអំណោយឬការធ្វើទារុណកម្មខ្លួនឯង ដូចជាមនុស្ស​លោកនោះទេ!

សតវត្សរ៍នៃការជឿនលឿន​គឺជាទីបន្ទាល់ពីគោលលទ្ធិខុសដែលបានបង្កើតចេញពីពួកជំនុំរ៉ូម។ ការបង្រៀននៃពួក​ទស្សនវិទូដែលមិនជឿលើព្រះបានទទួលការចាប់អារម្មណ៍និងមានឥទ្ធិពលទៅលើពួកជំនុំ តាំងពី​មុន​ការបង្កើតរបបប៉ាបមកម៉្លេះ។ មនុស្សជាច្រើនដែលបានអះអាងថាគេបានផ្លាស់ប្តូរជំនឿសាសនាហើយ គេនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគោលលទ្ធិនៃទស្សនៈរបស់ពួកមិនជឿលើសាសនារបស់ពួកគេដដែល ហើយមិនគ្រាន់តែបានបន្តការសិក្សាសម្រាប់តែខ្លួនគេផ្ទាល់ទេ ប៉ុន្តែគេបានជម្រុញគោលលទ្ធិនេះដល់មនុស្សដទៃទៀត ជាមធ្យោបាយដើម្បីពង្រីកឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេ នៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលមិនជឿសាសនាថែមទៀត។ ដូច្នេះ កំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរទាំងអស់នេះត្រូវបានគេដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគ្រីស្ទាន។ រឿងមួយដែលលេចធ្លោឡើង នៅក្នុងចំណោមរឿងទាំងអស់នេះ គឺសេចក្តីជំនឿទៅលើភាពមិនចេះស្លាប់ (អមតៈ) ពីកំណើតរបស់មនុស្សដោយជឿ​ថា​នៅពេលស្លាប់ទៅព្រលឹងមនុស្សនៅរស់ហើយទៅកាន់ស្ថានសួគ៌ ស្ថាន​នរក ឬទៅកើតជាថ្មីវិញ។ គោលលទ្ធិនេះបានចាក់គ្រឹះនៅលើអ្វីដែលពួកជំនុំរ៉ូមបានបង្កើត ការអធិស្ឋានដល់ពួកបរិសុទ្ធ និងការគោរពដល់នាងម៉ារា ជាស្រី​ព្រហ្មចារី។ ចេញពីពួកជំនុំនេះ ការលោះបាបដ៏អស់កល្បសម្រាប់អ្នក​មាន​បាប ក៏ត្រូវបានគេនាំចូលទៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកនិយមសម្តេចប៉ាបជាលើកដំបូង។

​បន្ទាប់មក គេបានរៀបចំផ្លូវដើម្បីណែនាំឱ្យបណ្តាជនជឿទៅលើការបង្រៀនមួយទៀតរបស់ពួកអ្នកមិនជឿព្រះ ដែលសាសនារ៉ូមបានដាក់ឈ្មោះថាស្ថានលាងបាប ហើយបានប្រើដើម្បីបំភ័យដល់ហ្វូងមនុស្ស ដែលឆាប់ជឿ​និង​ដែលជឿទៅលើអបិយជំនឿ។ គេបានអះអាងបញ្ជាក់ថា មានកន្លែងនៃ​ការលោះបាបមួយ ជាទីដែលព្រលឹងមនុស្សមិនត្រូវទទួលការផ្តន្ទាទោស អស់កល្បទេ ដើម្បីទទួលទណ្ឌកម្មនៃអំពើបាបរបស់គេ ហើយនៅពេលដែលគេបានរួចពីអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ ហើយពួកគេត្រូវបានចេញពីទីនោះ ហើយចូលទៅកាន់ស្ថានសួគ៌។

អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ទំនុកតម្កើង ជំពូក​ ១១៩:១២១-១៣៦

ខចងចាំ៖​​ គ្រប់​ទាំង​បទ​គម្ពីរ គឺ​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បញ្ចេញ​ព្រះវិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​ទេ ក៏​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ​បង្រៀន ការ​រំឭក​ឲ្យ​ដឹង​ខ្លួន ការ​ប្រដៅ​ដំរង់ និង​ការ​បង្ហាត់​ខាង​ឯ​សេចក្តី​សុចរិត។ ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦

Powered by CAM