ថ្ងៃសុក្រ ទី១៦ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២២
អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ខ្ញុំក៏ឮសំឡេង១ទៀតពីលើមេឃ ពោលថា រាស្ត្រអញអើយ ចូរចេញពីទីក្រុងនោះមក ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវមានចំណែកក្នុងអំពើបាបវាឡើយ ក្រែងត្រូវវេទនាដូចជាវាដែរ ដ្បិតអំពើបាបវាបានគរជាគំនរឡើងដល់ផ្ទៃមេឃ ហើយព្រះទ្រង់បាននឹកចាំពីការទុច្ចរិតរបស់វា។ វិវរណៈ ១៨:៤-៥
អំណានប្រចាំថ្ងៃ សារដ៏ឱឡារិក
ការគំរាមកំហែងដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចបំផុត ដែលមនុស្សលោកមិនដែលធ្លាប់ឮ គឺមាននៅក្នុងសាររបស់ទេវតាទី៣។ នោះត្រូវតែជាអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលនាំឱ្យសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះមិនអាចលាយឡំជាមួយនឹងក្តីមេត្តាករុណាបាន។ ព្រះមិនបានទុកមនុស្សលោកឱ្យនៅក្នុងភាពងងឹតទាក់ទងនឹងរឿងដ៏សំខាន់នេះឡើយ ការព្រមានប្រឆាំងទៅនឹងអំពើបាបនេះ ត្រូវបានប្រទានដល់មនុស្សលោក មុនការជំនុំជំរះរបស់ព្រះមកដល់ ដើម្បីឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាបានដឹងពីមូលហេតុដែលពួកគេឈឺចាប់ និងដឹងថាពួកគេមានឱកាសនឹងរត់គេចពីសេចក្តីអាក្រក់នោះ។
នៅក្នុងការប្រកួតប្រជែងដ៏ធំនេះ វណ្ណៈផ្ទុយគ្នាពីរបានកើតឡើង។ វណ្ណៈ (ក្រុម) មួយ «ថ្វាយបង្គំសត្វនោះ នឹងរូបវា ហើយទទួលទីសំគាល់របស់វា» ហើយតាមរយៈការនេះ ពួកគេបានទទួលនូវការជំនុំជំរះដ៏អាក្រក់ ដែលត្រូវគំរាមដោយទេវតាទី៣។ វណ្ណៈមួយផ្សេងទៀត មានលក្ខណៈ ផ្ទុយពីមនុស្សនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ដោយ “កាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ហើយមានសេចក្តីជំនឿដល់ព្រះយេស៊ូវ»។ វិវរណៈ ១៤:១៩, ១២។ ដូចដែលសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់ទាំងអស់នេះ ដែលបានបើកសំដែងនៅមុខអស់អ្នកណាដែលបានទទួលសាររបស់ទេវតាទី៣។ នៅពេលដែលពួកគេបានរំឭកពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេឡើងវិញ ចាប់ពីសេចក្តីប្រកាសទីមួយ អំពីការយាងមកជាលេកីទីពីរ របស់ព្រះ រហូតដល់ការឆ្លងកាត់ឆ្នាំ១៨៤៤ ពួកគេបានឃើញការខកចិត្តរបស់ពួកគេបានពន្យល់ ហើយសេចក្តីសង្ឃឹមនិងក្តីអំណរ បានធ្វើឱ្យចិត្តរបស់ពួកគេកាន់តែក្លាហានឡើង។ ពន្លឺពីទីលានបរិសុទ្ធបានបំភ្លឺនូវអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគត ពួកគេបានដឹងថាព្រះបានដឹកនាំពួកគេ តាមរយៈព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ពិសេសដែលបង្ហាញពីការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ទ្រង់ ដែលគ្មានកំហុស។ ឥឡូវនេះ ជាមួយនឹងសេចក្តីក្លាហានថ្មី ហើយសេចក្តីជំនឿរឹងមាំ ពួកគេបានចូលរួមនៅក្នុងការផ្តល់ការព្រមាននៃទេវតាទី៣។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៨៤៤ នៅក្នុងការសម្រេចបទទំនាយនៃសាររបស់ទេវតាទី៣ ពួកគេបានអំពាវនាវដល់មនុស្សជាច្រើននៅលើពិភពលោកនេះឱ្យចាប់អារម្មណ៍ទៅនឹងថ្ងៃបរិសុទ្ធដ៏ពិត ហើយមនុស្សកំពុងតែត្រឡប់មកគោរពថ្ងៃបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ កាន់តែច្រើនឡើងជាលំដាប់។
អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ វិវរណៈ ជំពូក ១៦
ខចងចាំ៖ ដូច្នេះ ដែលមានសំដេចសង្ឃយ៉ាងធំ១អង្គ ដែលទ្រង់បានយាងកាត់អស់ទាំងជាន់ស្ថានសួគ៌ គឺព្រះយេស៊ូវជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ នោះត្រូវតែឲ្យយើងមានចិត្តដាច់ស្រឡះនឹងជឿតាមចុះ ដ្បិតសំដេចសង្ឃនៃយើង ទ្រង់មិនមែនមិនអាចនឹងអាណិតអាសូរ ដល់សេចក្តីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នានោះទេ ព្រោះទ្រង់បានត្រូវសេចក្តីល្បួងគ្រប់យ៉ាង ដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នា មកដល់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណ ដោយក្លាហាន ដើម្បីនឹងទទួលសេចក្តីមេត្តា ហើយរកបានព្រះគុណសំរាប់នឹងជួយដល់ពេលត្រូវការចុះ។ ហេព្រើរ ៤:១៤-១៦
