​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​កូន​សូម​នំបុ័ង តើ​មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ឲ្យ​ថ្ម​ដល់​វា ឬ​បើ​វា​សូម​ត្រី តើ​នឹង​ឲ្យ​ពស់​វិញ​ឬ​អី ចុះ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​អាក្រក់ អ្នក​ចេះ​ឲ្យ​របស់​ល្អ​ដល់​កូន​ខ្លួន​ដូច្នេះ នោះ​ចំណង់​បើ​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​ទ្រង់​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​របស់​ល្អ មក​អស់​អ្នក​ដែល​សូម តើ​ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត។ ម៉ាថាយ ៧:៩-១១

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ ​ព្រះជាម្ចាស់ចូលចិត្តឲ្យយើងហៅទ្រង់ ថាព្រះវរបិតា

ព្រះយេស៊ូវដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូលតទៅទៀតថា «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើកូនសុំនំបុ័ងមិនដែលមានអ្នកណា យកដុំថ្ម​ឲ្យ​វាឡើយ ហើយបើកូនសុំត្រី ក៏មិនដែលមាន នរណាយកពស់​អសិរពិស​ឲ្យ​វា​ដែរ។ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ក៏ចេះឲ្យរបស់ល្អៗ​ទៅកូនចុះចំណង់បើព្រះវរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ តើព្រះអង្គនឹងប្រទានអ្វីៗដ៏ល្អៗឲ្យអស់អ្នកដែលទូលសូមពីព្រះអង្គយ៉ាងណាទៅទៀត។ ម៉ាថាយ ៧ៈ៩-១១។

ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនយើងឲ្យនិយាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដោយប្រើព្រះនាមព្រះបិតាពីព្រោះព្រះនាមនេះ រំឭកយើងពីទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីអំណរដ៏កក់ក្តៅជាមួយនឹងអ្នកដែលស្រឡាញ់ផ្តល់ឲ្យនិងការពារយើង។ ទ្រង់ផ្តល់អភ័យឯកសិទ្ធិឲ្យយើងហៅព្រះ ដែលគង់នៅជានិច្ចនិរន្តថា ជាបិតា​របស់យើង។ ការហៅទ្រង់ដោយព្រះនាមនេះនិងនិយាយពីព្រះនាមនេះ គឺជាសញ្ញាបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការជឿទុកចិត្តរបស់យើងចំពោះទ្រង់ ហើយគឺជាសេចក្តីសន្យានៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងនិងទំនាក់ទំនងរបស់ទ្រង់ចំពោះយើង។ ការនិយាយសូមដល់ទ្រង់ឲ្យធ្វើអ្វីមួយ ឬក៏សូមព្រះពរវា គឹដូចជាភ្លេងដល់ព្រះកាណ៌របស់ទ្រង់។ ដើម្បីកុំឲ្យយើង​គិតថា មិនគួរហៅ​ទ្រង់ដោយ​ព្រះនាមនេះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលជាច្រើនលើក ច្រើនសារហើយ។

ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ទុកយើងដូចជាកូនចៅរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានលោះ​យើងចេញពីលោកិយនេះ ហើយបានជ្រើសយើងឲ្យក្លាយទៅជាក្រុមគ្រួសារញាតិវង្សជាបុត្រាបុត្រីនៃមហាក្សត្រនៃនគរឋានសួគ៌។ ទ្រង់ឲ្យយើងជឿទុកចិត្តដល់ទ្រង់ឲ្យខ្លាំង និងរឹងមាំជាងឪពុករបស់យើងនៅផែនដីនេះ​ទៅទៀត។​ ឪពុកម្តាយស្រឡាញ់កូនៗរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ធំធេងទូលំទូលាយសុីជម្រៅ ជាងសេចក្តីស្រឡាញ់​របស់មនុស្ស​ទៅទៀត។ គឺវាមិនអាចវាស់វែងបានទេ។ បើឪពុកម្តាយនៅផែនដីនេះចេះឲ្យអំណោយល្អៗដល់កូនៗរបស់ពួកគេ ចុះទម្រាំដល់ព្រះបិតានៅនគរឋានសួគ៌ប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅអស់អ្នកដែលទូលសូមដល់ទ្រង់យ៉ាងណាទៅ?

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ម៉ាថាយ ២៦៖៣៦-៤៦