​អំណានព្រះគម្ពីរពេលព្រឹក៖ បាវ​នោះ​ជំរាប​ថា ប្អូន​លោក​ត្រឡប់​មក​វិញ ហើយ​លោក​ឪពុក​បាន​សម្លាប់កូន​គោ​ដែល​បំប៉ន ដោយ​ព្រោះ​បាន​កូន​មក​វិញ​ដោយ​សុខសាន្ត ដូច្នេះ គាត់​ក៏​ខឹង មិន​ព្រម​ចូល​ទៅ​សោះ បាន​ជា​ឪពុក​ចេញ​មក​អង្វរ​ដល់​គាត់។ លូកា ១៥:២៧-២៨

អំណានប្រចាំថ្ងៃ៖ ​ការចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ ធ្វើឲ្យចិត្តរឹង

ចំពោះចំណុចនេះចាប់តាំងពីកូនប្រុសនោះត្រឡប់មកវិញនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចគឺគ្មានអ្វីដែលនាំឲ្យមានភាពសោកសៅឡើយ ប៉ុន្តែឥឡូវព្រះយេស៊ូវណែនាំប្រាប់ផ្នែកថ្មីនៃផ្ទៃរឿងឲ្យដឹង។ នៅពេលដែលកូនវង្វេងនោះបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញនោះ «កូនច្បងនៅឯចំការការត្រឡប់មកជិតដល់ផ្ទះនោះក៏ឮសូរភ្លេងនិងរបាំ។ គាត់ហៅពួកបាវ​ម្នាក់មកសួរថា​ គេធ្វើអ្វីហ្នឹង។បាវនោះជម្រាបថាប្អូនលោកត្រឡប់មកវិញហើយលោកឪពុកបានសម្លាប់កូនគោដែលបំប៉នដោយព្រោះបានកូនមកវិញ ដោយសុខសាន្ត។ ដូច្នេះគាត់ក៏ខឹងមិនព្រមចូលទៅសោះ»។ លូកា១៥ៈ២៥-២៨ កូនប្រុសច្បងម្នាក់នេះមិនខ្វល់ពីប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនដូចជាឪពុកឡើយ ហើយគាត់ក៏មិនចាំមើលផ្លូវប្អូនត្រឡប់មកវិញដែរ។ ដោយហេតុផលនេះ គាត់មិនបានសេចក្តីអំណរ ដែលឪពុករបស់គាត់មាននោះឡើយ។ សំឡេងរីករាយមិនបានធ្វើឲ្យកូនច្បងសប្បាយចិត្តនោះទេ តែបែរជាធ្វើឲ្យគាត់ច្រណែនទៅវិញ។ គាត់នឹងមិនចូលទៅទទួលស្វាគមន៍ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ដែលវង្វេងនោះឡើយ។ ការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះ «កូនដែលវង្វេង» ​គាត់ចាត់ទុកថា​ជារឿង​អាម៉ាស់ដល់ខ្លួនឯងទៅវិញ។

នៅពេលដែលឪពុកចេញមកសូមឲ្យគាត់ដូរចិត្តហើយចូលរួមជាមួយពួកគេភាពក្រអឺតក្រទមនិងភាពអាក្រក់នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ក៏បានបង្ហាញចេញមក។ គាត់និយាយពីជីវិតរបស់គាត់នៅក្នុងផ្ទះ​ ឪពុកគាត់ថា​ជាអ្នក​ដែលបម្រើការដោយមិនបានទទួលផលនិងគុណអ្វីឡើយ រួចហើយនិយាយប្រៀបធៀបដោយកំហឹងពីរបៀបដែលឪពុកបានទទួលស្វាគមន៍ប្អូនប្រុសដែលអាត្មានិយម មិនចេះដឹងគុណ។ គាត់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ការបម្រើការងាររបស់គាត់គឺដូចជាការងារអ្នកបម្រើជាជាងការងារក្នុងនាមជាកូនប្រុស។ គាត់គួរតែរីករាយដោយអំណរចំពោះ​ឪពុក តែគាត់បែរជាផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើផលចំណេញដែលត្រូវទទួលបានដោយសារការរស់នៅខំធ្វើការងារដោយស្មោះត្រង់ទៅវិញ។ ពាក្យសម្តីរបស់គាត់បង្ហាញ​ឲ្យឃើញថាហេតុផលតែ១ដែលគាត់មិនចូលចិត្តប្អូនប្រុសរបស់គាត់ចេញទៅខាងក្រៅ ហើយសប្បាយនឹងអំពើបាប ដើម្បីឲ្យខ្លួនក្លាយទៅជាអ្នកមាន។ ឥឡូវបើសិនជាបងប្រុសម្នាក់នេះត្រូវចែកចាយអំណោយរបស់ឪពុកកូនប្រុសច្បងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងបានធ្វើខុស។ គាត់មិនសប្បាយចិត្តជា​មួយប្អូន​ប្រុស​ពីព្រោះគាត់ឃើញឪពុកយកចិត្តទុកដាក់លើប្អូនគាត់។ គាត់បង្ហាញឲ្យ​ឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា បើសិនជាគាត់ជាឪពុករបស់គាត់វិញគាត់នឹងមិនទទួល​ប្អូនប្រុសដែលវង្វេង នោះត្រឡប់មកវិញឡើយ។ គាត់ថែមទាំងមិន​ទទួលស្គាល់ថាអ្នកនោះជាប្អូនប្រុសគាត់ទៀតផង តែបែរជានិយាយទាំងកំហឹងថា «កូនប្រុសលោកឪពុក»ទៅវិញ។ តែឪពុកនៅតែដោះស្រាយជាមួយគាត់​ដោយស្រួល។ ឪពុកនិយាយថា «កូនអើយឯងបាននៅជាមួយនឹងអញជាដរាប ឯរបស់អញទាំងប៉ុន្មានក៏ជារបស់ឯងដែរ»។ លូកា១៥ៈ៣១ក្នុងពេល​ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះពេលដែលប្អូនប្រុសរបស់ឯងរស់នៅក្នុងអំពើបាបឯងបានរស់នៅជាមួយឪពុកហើយតើ។

​អំណានព្រះគម្ពីរពេលល្ងាច៖ ម៉ាកុស ១៣