ព្រះទ្រង់បានជ្រើសរើសយើងរាល់គ្នាឲ្យមើលការខុសត្រូវលើរបស់ដែលព្រះអង្គផ្ទុកផ្តាក់ឲ្យយើងថែរក្សា។ ការងារនេះមិនមែនរាប់ត្រឹមតែការថែរក្សាទ្រព្យសម្បត្តិនិងចាត់ចែងលុយកាក់ដែលយើងមានប៉ុណ្ណឹងទេ។ វាជាការងាយនឹងយល់ច្រឡំអំពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវដ៏ល្អខ្លាំងណាស់។ យើងមិនអាចធ្វើជា គ្រីស្ទានបានឡើយប្រសិនបើយើងមិនបានធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវដ៏ល្អទេនោះ។ ហើយការងារព្រះវិហារក៏មិនអាចដំណើរការដោយរលូនបានដែរប្រសិនបើគ្មានការធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីមើលថែលើរបស់គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គបានប្រទានដល់យើងទេនោះ។

«ការមើលការខុសត្រូវដ៏ល្អលើរបស់ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានដល់យើងមិនមែនគ្រាន់តែជាគោលគំនិតមួយ ឬការបង្រៀនមួយបែបនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលចេញជាសកម្មភាព។​ ការធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងដ៏ល្អគឺជាជំរើសមួយសំរាប់លោកអ្នក។ ជំរើសនេះរាប់បញ្ចូលទាំងការយល់ព្រមធ្វើការរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ និងមនុស្សដទៃដើម្បីថែរក្សាអំណោយទានរបស់ព្រះ។ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងដ៏ល្អយើងត្រូវតែជ្រើសរើសផ្លាស់ប្តូរគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតរបស់យើង»។ ដកស្រង់ពី (LeRoy E. Froom, Stewardship Aspects, Mountain View: CA, Pacific Press®Publishing Association, 1929, page 5, adapted)។

តើអ្វីខ្លះគឺជាការបង្រៀនដ៏សំខាន់បំផុតអំពីការធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវដ៏ល្អ? សប្តាហ៍នេះយើងនឹងឆ្លើយសំណួរនេះ។ យើងក៏នឹងប្រើរូបស័ព្ទដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលការធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងដ៏ល្អមានសារៈសំខាន់ចំពោះបទពិសោធន៍គ្រីស្ទានយ៉ាងណាផងដែរ។ ហើយរូបស័ព្ទដែលយើងនឹងលើកយកប្រើនោះគឺជាកង់។

ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានព្រះគម្ពីរទាំងមូលដើម្បីបង្ហាញព្រះយេស៊ូវដល់យើងរាល់គ្នា (យ៉ូហាន៥:៣៩)។ យើងរាល់គ្នាគឺជាអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវស្វែងយល់ថា ព្រះយេស៊ូវជាអ្នកណា និងព្រះអង្គបានធ្វើអ្វីខ្លះសំរាប់យើង។ ព្រះអង្គបានបង់ថ្លៃលោះបាបរបស់យើងនៅលើឈើឆ្កាង។ ជាការពិត ព្រះអង្គបានយាងមកដើម្បី «ឲ្យ​ជីវិត​ខ្លួន​ទុក​ជា​ថ្លៃ​លោះ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ផង» (ម៉ាកុស១០:៤៥)។​ ព្រះយេស៊ូវមានអំណាចទាំងអស់ទាំងលើនគរឋានសួគ៌ និងលើផែនដី (ម៉ាថាយ២៨:១៨)។ ហើយគ្រប់របស់ទាំងអស់សុទ្ធតែឋិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ (យ៉ូហាន១៣:៣)។ ព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគឺខ្ពង់ខ្ពស់លើសអស់ទាំងនាមដទៃៗទៀត។ ហើយនៅថ្ងៃមួយ គ្រប់ៗគ្នានឹងលុតជង្គង់ចុះថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវ (ភីលីព២:៩-១១)។

អ្នកស្រីអេល្លែន ជី វ៉ៃត៍ប្រាប់យើងថា «ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅនៅឡើយ។ ហើយ​ព្រះអង្គគឺជាហេតុផលសំរាប់គ្រប់យ៉ាងដែលយើងធ្វើ» (ដកស្រង់ពីសៀវភៅ Evangelism, page 186, adapted)។

ព្រះយេស៊ូវគឺជាហេតុផលសំរាប់គ្រប់ការទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ ដើម្បីបានក្លាយជាអ្នកចាត់ចែងដ៏ល្អ។ អំណាចរបស់យើងបានមកពីព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាហេតុផលដែលបញ្ជាក់ថាជីវិតរបស់យើងមានតំលៃ។ ហើយជីវិតរបស់យើងបង្ហាញប្រាប់គ្រប់គ្នាថា​ព្រះអង្គត្រូវតែជាទីមួយក្នុងចិត្តរបស់យើង។ លោកប៉ុលបានយល់ពីរឿងនេះច្បាស់ណាស់។ លោកបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ច្រើនណាស់ក្នុងជីវិត។​ ប៉ុន្តែ លោកតែងតែនឹកចាំអំពីហេតុផលសំរាប់ការរស់នៅ៖​ «ដ្បិត​ឯ​ខ្ញុំ ដែល​ខ្ញុំ​រស់​នៅ នោះ​គឺ​សំរាប់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ទេ» (ភីលីព១:២១)។

សូមអានកូល៉ុស១:១៦-១៨, រ៉ូម៨:២១ និងកូរិនថូសទី២ ៥:១៧។ តើខទាំងនេះបង្ហាញយើងថាយើងត្រូវ តំកើងព្រះអង្គជាទីមួយក្នុងការដែលយើងធ្វើដោយរបៀបណា?

យើងនឹងមិនអាចធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងលើអំណោយទានទាំងអស់ដែលព្រះអង្គបានប្រទានដល់យើងបានឡើយ លុះត្រាយើងយកព្រះអង្គជាទីមួយក្នុងជីវិតរបស់យើង (កាឡាទី២:២០)។ រួមសេចក្តីមក ព្រះយេស៊ូវគឺជាហេតុផលសំរាប់ជំនឿរបស់យើង «ទាំង​រង់‌ចាំ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​មាន​ពរ គឺ​ឲ្យ​បាន​ឃើញ​ដំណើរ​លេច​មក​នៃ​សិរី‌ល្អ​របស់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ធំ» (ទីតុស២:១៣)។ ហើយ «ទ្រង់​គង់​នៅ​មុន​ទាំង​អស់ ហើយ​របស់​ទាំង​អស់​ក៏​ស្ថិត‌ស្ថេរ ដោយ‌សារ​ទ្រង់» (កូល៉ុស១:១៧)។ ត្រង់នេះហើយដែលរូបស័ព្ទអំពីកង់រថភ្លើងត្រូវបានលើកយកមកពន្យល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវមានសារៈសំខាន់ចំពោះជីវិតរបស់យើង។ នៅចំចំណុចកណ្តាលនៃកង់គឺមានដុំស្នូល។ ដុំស្នូលគឺជាភ្លៅរបស់កង់។ កង់ត្រូវបានតភ្ជាប់ដោយផ្នែកទាំងពីរខាងនៃភ្លៅនេះ។ ភ្លៅទទួលទំងន់សរុបនៃទូរថភ្លើង។ ហើយភ្លៅនេះក៏ជួយឲ្យកង់វិលដែរ។ ព្រះយេស៊ូវក៏ប្រៀបដូចជាភ្លៅនៃកង់រថភ្លើងដែលឋិតនៅចំកណ្តាលជីវិតរបស់យើងយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ ព្រះអង្គគឺជាចំណុចកណ្តាលនៃជីវិតរបស់យើងដ៏រឹងមាំនិងឋិតឋេរ (ហេព្រើរ១៣:៨) នោះហើយជាមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា «បើ​ដាច់​ពី​ខ្ញុំ​ចេញ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​បាន​ទេ» (យ៉ូហាន១៥:៥)។

តើលោកអ្នកអាចប្រាកដថាព្រះយេស៊ូវគឺជាចំណុចកណ្តាលនៃជីវិតរបស់យើងម្នាក់ៗដោយរបៀបណា?

តើលោកអ្នកដឹងទេថាកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើសំរាប់យើងនៅនគរឋានសួគ៌មានជាប់ទាក់ទិននឹងកិច្ចការរបស់អ្នកចាត់ចែងដ៏ល្អរបស់យើង? កិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើឥឡូវនេះសំរាប់យើងក្នុងឋានសួគ៌មានសារៈសំខាន់ណាស់សំរាប់អ្វីដែលយើងជឿផងដែរ។ កិច្ចការរបស់អ្នកចាត់ចែងគឺជាផ្នែកមួយនៃអ្វីដែលយើងជឿដែរ។ ដូច្នេះ កិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងឋានសួគ៌ និងកិច្ចការរបស់យើងក្នុងនាមជាអ្នកចាត់ចែងមានជាប់ទាក់ទិននឹងគ្នា។ «សេចក្តីជំនឿរបស់យើងចាប់ផ្តើមពីការយល់ដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលកំពុងធ្វើនៅឋានសួគ៌នាពេលឥឡូវនេះ»។ ដកស្រង់ពី (Ellen G. White, Evangelism, page 221, adapted)។ ដូច្នេះ​ យើងឃើញថា វាជាការសំខាន់ណាស់ដើម្បីយល់អំពីរបៀបដែលកិច្ចការរបស់អ្នកចាត់ចែងស្របគ្នាទៅនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលធ្វើសំរាប់យើងនៅឋានសួគ៌។ ចូរយើងត្រឡប់ទៅគិតអំពីរូបស័ព្ទនៃកង់ម្តងទៀតដើម្បីឲ្យបានយល់កាន់តែច្បាស់។ ប៉ុន្តែលើកនេះយើងក្រឡេកមើលកង់រទេះក្នុងគំនិតរបស់យើងវិញ។ រទេះគឺជាយានដែលមានកង់ពីរ។ គេប្រើសេះដើម្បីអូសរទេះ។ មនុស្សលោកឈរលើរទេះ និងប្រើរទេះក្នុងការប្រឡងប្រណាំងនិងសង្រ្គាមក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរក៏បានចែងអំពីកង់រទេះក្នុងពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៧:៣៣ ដែរ។

ឥឡូវនេះ ចូរយើងស្រមៃមើលថា ចំណុចកណ្តាលនៃកង់រទេះគឺជារូបស័ព្ទដែលពន្យល់ពីកិច្ចការព្រះយេស៊ូវធ្វើនៅឋានសួគ៌នាពេលឥឡូវនេះ។ ដុំកង់នេះគឺនៅកៀកជាប់នឹងភ្លៅ។ យើងរៀនពីម្សិលមិញថាកង់ទាំងពីរវិលជុំវិញភ្លៅកង់។ ភ្លៅជួយឲ្យកង់នៅជាប់នឹងរទេះ។ ហើយភ្លៅក៏ជួយរទេះមានសុវត្ថិភាពដែរ។ សេចក្តីសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឲ្យយើងនូវការគាំពារដូចគ្នានឹងភ្លៅកង់ដែលជួយដល់រទេះដែរ (ធីម៉ូថេទី២ ១:១០)។ សេចក្តីសុគតរបស់ព្រះអង្គជួយឲ្យសេចក្តីជំនឿរបស់យើងមានសុវត្ថិភាពល្មមឲ្យយើងមានការជឿទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ (ហេព្រើរ៦:១៩, ២០)។

សូមអានយ៉ូហានទី១ ២:១, ហេព្រើរ ៤:១៤-១៦, វិវរណៈ១៤:៧។ តើខទាំងនេះប្រាប់យើងអ្វីខ្លះអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវសំរាប់យើងនៅឋានសួគ៌ឥឡូវនេះ?

កិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវសំរាប់យើងឥឡូវនេះនៅឋានសួគ៌ជួយយើងឲ្យយល់ពីសេចក្តីពិតនៃផែនការរបស់ព្រះដើម្បីឲ្យរួចចេញពីបាបនិងយល់ពីសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះអង្គដើម្បីធ្វើឲ្យយើងថ្មីឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូវឥឡូវនេះធ្វើការសំរាប់យើងក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុតក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះក្នុងឋានសួគ៌។ ក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុតយើងឃើញក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ និងកិច្ចការដែលព្រះទ្រង់ជាចៅក្រមរបស់យើង។ យើងឃើញសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះយើងដោយសារព្រះលោហិតនៃព្រះយេស៊ូវក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះនិងកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គជាចៅក្រមសំរាប់យើងនេះឯង។ កិច្ចការរបស់យើងក្នុងនាមជាអ្នកចាត់ចែងត្រូវចង្អុលប្រាប់មនុស្សលោកឲ្យស្គាល់សេចក្តីពិតនៃផែនការសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

សូមអានហេព្រើរ៤:១៤-១៦។ តើយើងអាចទទួលបានសេចក្តីសង្ឃឹមអ្វីចេញពីកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅឋានសួគ៌សំរាប់យើងរាល់គ្នានាពេលឥឡូវនេះ?

អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងធ្វើសំរាប់យើងនៅឋានសួគ៌ឥឡូវនេះសំខាន់ណាស់។ កិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅឋានសួគ៌បង្ហាញយើងពីមូលហេតុដែលព្រះអង្គត្រូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាង។ ហើយកិច្ចការនេះក៏បង្ហាញយើងអំពីសេចក្តីពិតនៃផែនការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះដើម្បីសង្រ្គោះយើងពីអំពើបាប និងប្រទានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់យើងផងដែរ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែផ្សារភ្ជាប់ការបង្រៀនរបស់ព្រះគម្ពីរទៅនឹងដំណឹងល្អដែលប្រាប់ថាព្រះយេស៊ូវជួយសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីបាប។ សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់នេះគឺដូចគ្នាទៅនឹងដុំកង់ដូច្នោះដែរ។ សេចក្តីបង្រៀននិងគោលជំនឿទាំងអស់ផ្សេងទៀតសុទ្ធតែចេញមកពីសេចក្តីពិតនេះដូចគ្នានឹងកាំដែលតភ្ជាប់នឹងដុំកណ្តាលរបស់កង់ទៅនឹងខ្នងកង់យ៉ាងនោះដែរ។ ខ្នងកង់គឺជាផ្នែកដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញកង់។

«ព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីបង់ថ្លៃលោះសំរាប់អំពើបាបរបស់យើង។ សេចក្តីពិតនេះគឺជាស្នូលនៃគោលជំនឿទាំងអស់របស់យើង។ ការទាំងអស់ផ្សេងទៀតសុទ្ធតែកើតចេញពីសេចក្តីពិតនេះ...... យើងត្រូវសិក្សាអំពីអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលបានសុគតជំនួសយើងនៅឯឈើឆ្កាង។ នោះយើងនឹងរីកលូតលាស់ឡើងក្នុងព្រះគុណនិងក្នុងចំណេះដឹង»។ ដកស្រង់ពី (Ellen G. White, Comments, The SDA Bible Commentary, volume 5, page 1137, adapted)។

តើព្រះយេស៊ូវចង់មានន័យថាម៉េចពេលដែលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា ព្រះអង្គគឺជា «សេចក្តីពិត» (យ៉ូហាន១៤:៦)? តើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអ្វីខ្លះអំពីសេចក្តីពិតនៅក្នុងយ៉ូហាន១៧:១៧? តើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអ្វីខ្លះអំពីសេចក្តីពិតនៅក្នុងខទាំងពីរនេះ? ឥឡូវសូមអានយ៉ូហានទី៣ ខ៣។ តើលោកយ៉ូហានចង់និយាយថាម៉េចដែលបាននិយាយថា យើងត្រូវធ្វើអ្វីៗទៅតាមសេចក្តីពិត?

ការបង្រៀនរបស់យើងផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់យើងនិងរបៀបរស់នៅរបស់យើង។ នោះគឺដោយសារតែការបង្រៀនទាំងនោះមិនមែនត្រឹមតែជាគោលគំនិតប៉ុណ្ណោះទេ។ រាល់ការបង្រៀនពិតប្រាកដទាំងអស់សុទ្ធតែបានតាំងឡើងលើសេចក្តីពិតអំពីព្រះយេស៊ូវ។ យើងដែលជាអ្នកសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទក៏ចេញមកពីគោលជំនឿដែលយើងជឿដែរ។ ការបង្រៀនរបស់យើងចេញមកពីព្រះគម្ពីរ។ ការបង្រៀននេះហើយដែលបានធ្វើឲ្យយើងពីមុនក្លាយជាយើងឥឡូវនេះ។

យើងធ្វើការសំរាប់ព្រះក្នុងនាមជាអ្នកចាត់ចែងលើអំណោយទានដែលបានប្រទានមកយើង។ ហើយកិច្ចការរបស់យើងក្នុងនាមជាអ្នកចាត់ចែងនេះរាប់បញ្ចូលទាំងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដូចតទៅនេះ។ យើងត្រូវតែដើរតាមព្រះគម្ពីរដើម្បីធ្វើឲ្យជីវិតកាន់តែប្រសើរឡើង។ លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងឲ្យយកឈ្នះលើ «មនុស្ស​ចាស់ ដែល​តែង​តែ​ខូច​ទៅ តាម​សេចក្តី​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​របស់​សេចក្តី​ឆ‌បោក​ចោល​ចេញ។ ហើយ​ឲ្យ​គំនិត​ក្នុង​ចិត្ត​បាន​កែ​ប្រែ​ជា​ថ្មី​ឡើង ព្រម​ទាំង​ប្រដាប់​ខ្លួន ដោយ​មនុស្ស​ថ្មី​វិញ ដែល​កើត​មក​ក្នុង​សេចក្តី​សុចរិត ហើយ​ក្នុង​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​របស់​ផង​សេចក្តី​ពិត តាម​ភាព​ព្រះ» (អេភេសូរ៤:២២-២៤)។

ខគម្ពីរក្នុងអេភេសូរនេះបង្ហាញយើងអំពីសារៈសំខាន់នៃការស្គាល់សេចក្តីពិតនិងដើរតាមសេចក្តីពិត។ ការធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងដ៏ល្អគឺមិនត្រឹមតែជឿលើការបង្រៀនត្រឹមត្រឹមតែម្យ៉ាងទេ។ យើងត្រូវតែធ្វើតាមសេចក្តីពិតនោះ និងបង្រៀនអ្នកផ្សេងទៀតឲ្យធ្វើតាមដែរ។

ក្នុងព្រះគម្ពីរ តើព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បានដាស់តឿនមនុស្សលោកប៉ុន្មានដងហើយថា ផែនដីនេះនឹងដល់ទីបញ្ចប់? មានតែពីរដងប៉ុណ្ណោះ។ លើកទីមួយ ព្រះទ្រង់បានដាស់តឿនលោកណូអេ (លោកុប្បត្តិ៦:១៣-១៨, ម៉ាថាយ២៤:៣៧)។ ហើយលើកទីពីរ ព្រះទ្រង់បានដាស់តឿនយើងតាមរយៈសារទេវតាទាំងបី (វិវរណៈ១៤:៦-១២)។ សារទាំងនេះបង្ហាញយើងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅគ្រាអនាគត។ ឥឡូវនេះយើងកាន់តែយល់ច្បាស់អំពីសារទាំងនេះជាងពីអតីតកាលទៅទៀត។ ប៉ុន្តែសេចក្តីពិតនៃសារទាំងនេះគឺនៅដដែលទេ។ សេចក្តីពិតនោះគឺជាការបង្រៀនថា យើងរាល់គ្នាបានរាប់ជាសុចរិតដោយសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ការបង្រៀនអំពីការរាប់ជាសុចរិតដោយសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវនេះគឺជា «សេចក្តីពិតនៃសាររបស់ទេវតាទីបី» (ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Evangelism, page 190, adapted)។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានសារនេះសំរាប់ចែកចាយទៅដល់មនុស្សទាំងអស់នៅលើលោកនេះ។ នៅត្រង់ចំណុចកណ្តាលនៃសារនេះគឺជាព្រះយេស៊ូវ និងសេចក្តីសុគតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាងសំរាប់យើងរាល់គ្នា។

សូមអានវិវរណៈ១៤:៦-១២។ តើអ្វីទៅដែលជាគោលគំនិតដ៏សំខាន់បំផុតនៃសារក្នុងខទាំងនេះ? តើសារទាំងនេះនិយាយអ្វីខ្លះប្រាប់ទៅមនុស្សទាំងអស់នៅលើលោកនេះ? តើព្រះជាម្ចាស់កំពុងប្រាប់យើងធ្វើអ្វីដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងសារទាំងនេះ? តើការធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើសេចក្តីពិតដែលរកឃើញក្នុងសារទាំងនេះមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

ព្រះទ្រង់បង្គាប់ពួកជំនុំសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទឲ្យចែកចាយសេចក្តីពិតស្តីពីសារទេវតាទាំងបីទៅដល់មនុស្សគ្រប់ទីកន្លែង។ សេចក្តីពិតនេះនឹងជួយគ្រប់គ្នាឲ្យបានជឿ និងត្រៀមខ្លួនសំរាប់ការយាងមកលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវ។ រួមសេចក្តីមក មនុស្សលោកត្រូវធ្វើការសំរេចចិត្តលើរឿងជីវិតអស់កល្បនេះ។ ដូច្នេះ អ្នកមើលការខុសត្រូវដ៏ល្អត្រូវធ្វើការជាមួយនឹងព្រះដើម្បីចែកចាយសេចក្តីពិតនេះដល់អ្នកដទៃ (កូរិនថូសទី២ ៥:២០, កូរិនថូសទី២ ៦:១-៤)។

«ព្រះទ្រង់បង្គាប់ពួកជំនុំសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទឲ្យការពារសេចក្តីពិត​ និងចែកចាយសេចក្តីពិតនេះទៅមនុស្សលោកគ្រប់ទីកន្លែង។ ព្រះអង្គបានប្រទានសារព្រមានចុងក្រោយនេះដល់ពួកជំនុំសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទឲ្យប្រាប់ដល់ពិភពលោកដែលកំពុងតែហៀបនឹងវិនាសនេះ។ សេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យចេញពីព្រះគម្ពីរគឺកំពុងរះចែងចាំងនៅលើគំនិតរបស់ពួកជំនុំសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ។ ជាការពិត ព្រះទ្រង់បានប្រទាននូវកិច្ចការដ៏សំខាន់ឲ្យពួកគេធ្វើសំរាប់ព្រះអង្គ។ ពួកជំនុំសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទត្រូវតែចែកចាយសារទេវតាបីអង្គទៅដល់មនុស្សគ្រប់ទីកន្លែង។ គ្មានកិច្ចការដទៃណាទៀតដែលសំខាន់ជាងកិច្ចការនេះឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកអ្នកសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទមិនត្រូវឲ្យរឿងផ្សេងទៀតចូលមកបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍របស់ខ្លួនចេញពីការធ្វើកិច្ចការនេះឡើយ»។ ដកស្រង់ពី (Ellen G. White, Testimonies for the Church, volume 9, page 19, adapted)។

យើងត្រូវតែចែកចាយសេចក្តីពិតដ៏ធំនេះប្រាប់ដល់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា។

ព្រះយេស៊ូវចង់ឲ្យយើងរស់នៅជាជីវិតបរិសុទ្ធ។ ព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញយើងថា តើអ្វីទៅដែលជាអត្ថន័យនៃការរស់នៅជាជីវិតបរិសុទ្ធ។ ហើយព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គក៏បង្ហាញយើងរាល់គ្នាផងដែរអំពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើអំណោយទានដែលព្រះប្រទានដល់យើងឲ្យថែរក្សាសំរាប់ព្រះអង្គ (ហេព្រើរ៩:១៤)។ យើងគួរតែរស់នៅដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះជាម្ចាស់សប្បាយព្រះហឫទ័យ។ ហើយយើងធ្វើឲ្យព្រះអង្គសប្បាយព្រះហឫទ័យបានកាលណាយើងចេះថែរក្សាលើអ្វីៗដែលព្រះអង្គប្រទានដល់យើងរាល់គ្នា។ បន្ទាប់មកយើងបង្ហាញថាតើអ្វីទៅជាអត្ថន័យក្នុងការរស់នៅជាជីវិតបរិសុទ្ធ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ។

សូមអានពេត្រុសទី១ ១:១៥, ១៦ និងហេព្រើរ១២:១៤។ តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនពីសេចក្តីពិតអ្វីខ្លះដូចគ្នា? តើពាក្យថា «បាន​បរិសុទ្ធ» (ពេត្រុសទី១ ១:១៥) «បាន​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ» (ហេព្រើរ១២:១៤) មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើគោលគំនិតទាំងនេះមានអ្វីទាក់ទងនឹងការធ្វើជាអ្នកមើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យយើងថែរក្សា?

សូមយើងត្រឡប់ទៅមើលរូបស័ព្ទរបស់យើងស្តីអំពីកង់ម្តងទៀត។ យើងនឹងប្រើវាដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់ពីអត្ថន័យនៃការធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងល្អ។ ពួកសាសន៍រ៉ូមយល់ឃើញថា កង់នឹងធន់បានយូរប្រសិនបើខ្នងកង់ត្រូវស្រោបដោយបន្ទះដែកថែបស្តើងនៅជុំវិញវា។ ខ្នងកង់គឺជាផ្នែកខាងចុងនៅព័ទ្ធជុំវិញកង់។ អ្នកធ្វើកង់រទេះត្រូវលត់បន្ទះដែកថែបដោយកំដៅភ្លើងឲ្យស្តើងល្មមសំរាប់ដាក់លើខ្នងកង់។ បន្ទាប់មកគេយកកង់នោះទៅត្រាំទឹកត្រជាក់ធម្មតា។​ ទឹកត្រជាក់ជួយបន្តឹងបន្ទះដែកថែបនោះឲ្យជាប់ណែនទៅនឹងកង់។ ទើបគេយកកង់នោះទៅភ្ជាប់នឹងតួរទេះ។ លោកអ្នកនៅចាំហើយថា រទេះគឺជាយានដ៏ពិសេសដែលអូសដោយកំឡាំងសេះ។ គេប្រើវាសំរាប់ប្រកួតប្រជែងនិងចំបាំង។ ពេលដែលកង់វិលបន្ទះដែកថែបដែលនៅជុំវិញកង់នឹងត្រូវទៅប៉ះនឹងផ្លូវថ្នល់។

បន្ទះដែកថែបដែលនៅជុំវិញកង់នោះគឺជារូបស័ព្ទដែលជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលយើងជាអ្នកចាត់ចែងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាខ្លះ។ ការថែរក្សាទ្រព្យសម្បត្តិដែលព្រះប្រទានដល់យើងគឺប្រៀបដូចតួនាទីរបស់បន្ទះដែកថែបដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញកង់នោះដែរ។ ដូច្នេះ កិច្ចការរបស់យើងជាអ្នកមើលការខុសត្រូវគឺជាសម្បកក្រៅនៃជីវិតរបស់យើងដែលគ្រប់គ្នាអាចមើលឃើញបាន។ មនុស្សទាំងឡាយនឹងកត់សំគាល់អំពីរបៀបដែលយើងថែរក្សារប​ស់គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះទ្រង់ប្រទានដល់យើង។ ពួកគេមើលឃើញថា យើងរស់នៅដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះទ្រង់សប្បាយព្រះហឫទ័យ។ អ្វីដែលយើងធ្វើនិងនិយាយរាល់ថ្ងៃប៉ះពាល់ជីវិតរបស់អ្នកដទៃដូចគ្នានឹងបន្ទះដែកថែបប៉ះផ្លូវថ្នល់យ៉ាងនោះដែរ។

អ្វីដែលយើងធ្វើមានឥទ្ធិពលច្រើនណាស់។ មនុស្សទាំងឡាយនឹងនឹកចាំពីអ្វីដែលយើងធ្វើ។ ដូច្នេះ អំពើបាបរបស់យើងត្រូវតែឋិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងត្រូវជឿទុកចិត្តព្រះឲ្យជួយយើងឲ្យរស់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ​ព្រះគម្ពីរសន្យានឹងយើងរាល់គ្នាថា៖ «ខ្ញុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន ដោយ‌សារ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ដែល​ទ្រង់​ចំរើន​កំឡាំង​ដល់​ខ្ញុំ» (ភីលីព៤:១៣)។

តើជីវិតរបស់លោកអ្នកបង្ហាញឲ្យអ្នកដទៃបានឃើញព្រះយេស៊ូវដោយរបៀបណា? តើលោកអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យព្រះជន្មដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេស៊ូវលេចធ្លោក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក?

តើលោកអ្នកគិតឃើញថា មានអ្វីកើតឡើងម្តងហើយម្តងទៀតដល់កង់រទេះ? រទេះគឺជាយានដ៏ពិសេសដែលគេប្រើក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរ។ គេប្រើសេះសំរាប់អូសរទេះ ហើយប្រើរទេះនេះសំរាប់ការប្រកួតប្រណាំងនិងចំបាំង។ ប៉ុន្តែ កង់របស់រទេះនឹងឆាប់ចាស់ប្រសិនបើប្រើវាញឹកញាប់ពេក។ ដូច្នេះ បន្ទះដែកថែបដែលស្រោបជុំវិញខ្នងកង់នោះនឹងសឹករេចរឹលហើយនឹងជ្រុះធ្លាក់ចេញពីខ្នងកង់។ ដូច្នេះគេត្រូវតែយកញញួរមកប្រើសំរាប់ជួសជុល។ គេត្រូវរើសបន្ទះដែកនោះមកដំភ្ជាប់ទៅនឹងខ្នងកង់សាជាថ្មីឡើងវិញ។

ការដំភ្ជាប់បន្ទះដែកទៅនឹងខ្នងកង់ឡើងវិញគឺជារូបស័ព្ទមួយ។ វាជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវដំអំពើបាបរបស់យើងឲ្យចេញពីជីវិតរបស់យើង ហើយដាក់យើងនៅទៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះអង្គឡើងវិញពេលណាដែលយើងធ្លាក់ចេញពីផែនការនោះ។ ការធ្វើឲ្យយើងអាចដើរតាមផែនការរបស់ព្រះអង្គឡើងវិញនេះគឺជារបៀបដែលព្រះអង្គធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងបានបរិសុទ្ធនេះឯង។ ការទាញយើងត្រឡប់មកឯផែនការរបស់ព្រះអង្គឡើងវិញអាចធ្វើឲ្យប៉ះអារម្មណ៍ និងឈឺចាប់ពេលខ្លះ។ នោះគឺដោយសារព្រះទ្រង់កំពុងផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់យើង។ ការផ្លាស់ប្តូរនេះរាប់បញ្ចូលទាំងការចាយវាយលុយកាក់របស់យើង ទឹកចិត្តរបស់យើងចំពោះមនុស្សក្រខ្សត់ និងរបៀបដែលយើងធ្វើការរបស់យើងផងដែរ។

វាមិនងាយនឹងដាក់បន្ទះដែកចូលទៅកន្លែងដើមវិញឡើយបន្ទាប់ពីវារបូតជ្រុះចេញពីកង់។ ហើយវាក៏មិនងាយស្រួលសំរាប់យើងក្នុងការផ្លាស់ប្តូរដែរ។ សាកគិតអំពីលោកពេត្រុសវិញមើល។ លោកពេត្រុសបានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រប់ទីកន្លែង។ ប៉ុន្តែ លោកពេត្រុសមិនដែលគិតថាព្រះយេស៊ូវនឹងអធិដ្ឋានទាំងនេះសំរាប់គាត់ទេ៖ «ខ្ញុំ​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក ដើម្បី​មិន​ឲ្យ​សេចក្ដី​ជំនឿ​របស់​អ្នក​វិនាស​បាត់​ឡើយ កាល​ណា​អ្នក​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​វិល​មក​វិញ នោះ​ចូរ​ចំរើន​ឲ្យ​បង​ប្អូន​អ្នក​បាន​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន​ឡើង» (លូកា២២:៣២)។ មិនយូរប៉ុន្មាន លោកពេត្រុសបានបែរចេញពីព្រះយេស៊ូវមែន។ បន្ទាប់មកទៀត លោកពេត្រុសបានកែប្រែជីវិត ហើយងាកបែរមករកព្រះយេស៊ូវវិញ។ ប៉ុន្តែលោក ពេត្រុសបានផ្លាស់ប្តូរក្រោយពេលដែលលោកបានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ដ៏អាក្រក់។ នោះហើយទើបលោកពេត្រុសអាចឈានឡើងចូលក្នុងជីវិតថ្មី។ ហើយជីវិតថ្មីនោះគឺជាមួយព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែជីវិតថ្មីនេះកើតឡើងតែក្រោយពីព្រះទ្រង់ «ដំ» សេចក្តីកំសោយចេញពីជីវិតរបស់លោកពេត្រុសប៉ុណ្ណោះ។