នៅក្នុងគម្ពីរកិច្ចការជំពូក១ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាដល់សាវករបស់ទ្រង់ថាឆាប់ៗនោះព្រះនឹងបញ្ជូនព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យមកសណ្ឋិតលើគេដើម្បីចម្រើនកម្លាំងដល់គេ។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងជួយដល់សាវករបស់ព្រះយេស៊ូវឲ្យធ្វើកិច្ចការពិសេសដើម្បីនឹងផ្សាយដំណឹងដល់មនុស្សទូទាំងពិភពលោក។ ព្រះវិញ្ញាណនឹងធ្វើបាដិហារិយ៍ជាច្រើន។ ពេលនោះមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹងថាកិច្ចការពិសេសនោះគឺមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូវមិនអាចនៅជាមួយនឹងសិស្សទ្រង់ក្នុងរូបកាយជាមនុស្សរហូតនោះទេ។ រាងកាយជាមនុស្សរបស់ទ្រង់មិនអាចឲ្យទ្រង់ធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់សាវករបស់ទ្រង់បានទេ។ ហើយព្រះយេស៊ូវក៏ត្រូវយាងទៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីព្រះវិញ្ញាណយាងមកលើផែនដីនេះហើយគង់ជាមួយរាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។

ប៉ុន្តែអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវមិនយល់ពីសេចក្ដីទាំងនេះទេរហូតទាល់តែបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតឡើងវិញទើបគេយល់។ សិស្សរបស់ទ្រង់បានលះបង់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីដើរតាមទ្រង់។សិស្សរបស់ទ្រង់ជឿជាក់ថាព្រះអង្គកម្ចាត់សាសន៍រ៉ូមហើយនឹងស្ដារឲ្យប្រទេសអ៊ីស្រាអែលក្លាយទៅជានគរដ៏ខ្លាំងក្លាឡើងវិញមិនខាន។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវមិនងាយនឹងគិតតាមបែបផ្សេងពីនេះទេ។

នៅក្នុងគម្ពីរកិច្ចការជំពូក១ យើងបានអានអំពីមេរៀនចុងក្រោយដែលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនដល់សិស្សរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវសន្យាថានឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់គេ។ គម្ពីរកិច្ចការជំពូក១ក៏បានប្រាប់ យើងដែរថាព្រះយេស៊ូវយាងទៅស្ថានសួគ៌និងពីការដែលពួកជំនុំសញ្ញាថ្មីត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធដែរ។

គម្ពីរសញ្ញាចាស់បានសន្យាដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលថាព្រះនឹងបញ្ជូនព្រះមែស្ស៊ីដល់ពួកគេ។ព្រះមែស្ស៊ីគឺជាព្រះមួយអង្គដែលព្រះវរបិតារើសតាំង។ ព្រះវរបិតាបានរើសតាំងព្រះមែស្ស៊ីឲ្យជួយសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែសង្គ្រោះគេចេញពីអ្វី? ខខ្លះនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់សន្យាថាព្រះមែស្ស៊ីនោះក៏ជាស្ដេចដែរ។ ស្ដេចអង្គនេះនឹងសោយរាជ្យជារៀងរាបដរាបតទៅ (ទំនុកតម្កើង ៨៩:៣, ៤, ៣៥-៣៧)។ ខផ្សេងទៀតដែលចែងអំពីព្រះមែស្ស៊ីបានសន្យាថានឹងមានព្រះអង្គសង្គ្រោះមួយអង្គដែលនឹងសុគតជួសបាបរបស់រាស្ត្រទ្រង់ (អេសាយ ៥២:១៣-៥៣:១២ ដានីយ៉ែល ៩:២៦)។ សេចក្ដីសន្យាអំពីព្រះមែស្ស៊ីដែលខុសគ្នាទាំងនេះមិនផ្ទុយគ្នានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញគឺជាការបង្ហាញពីកិច្ចការរបស់ព្រះមែស្ស៊ីផ្នែកផ្សេងទៀតដែលយើងមិនដឹង។ ទីមួយ គឺព្រះមែស្ស៊ីត្រូវរងទុក្ខ។ រួចមកព្រះមែស្ស៊ីក៏ក្លាយទៅជាស្ដេច (លូកា ១៧:២៤, ២៥ លូកា ២៤:២៥និង២៦)។

ប៉ុន្តែបញ្ហាដែលសាសន៍យូដាមាននៅជំនាន់ព្រះយេស៊ូវនោះគឺពួកគេសង្ឃឹមថានឹងបានព្រះមែស្ស៊ីដែលអាចសង្គ្រោះគេពីសាសន៍រ៉ូម។ ក្ដីសង្ឃឹមដែលមិនត្រឹមត្រូវនេះបណ្ដាលឲ្យសាសន៍យូដាមិន យល់ថាព្រះមែស្ស៊ីត្រូវយាងមកដើម្បីរងទុក្ខហើយសុគតជំនួសបាបយើង។

ដំបូងឡើយសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវប្រកាសប្រាប់ដល់សាសន៍យូដាអំពីក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេថាព្រះមែស្ស៊ីនឹងក្លាយជាស្ដេចដ៏មានអំណាចមួយអង្គលើផែនដីនេះ។ ពួកគេជឿថាព្រះយេស៊ូវគឺជាស្ដេច (ម៉ាថាយ ១៦:១៦, ២០)។ ជួនកាលសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវដណ្ដើមគ្នាចង់អង្គុយជិតបល្ល័ង្ករបស់ព្រះយេស៊ូវពេលដែលព្រះអង្គឡើងសោយរាជ្យ (ម៉ាកុស ១០:៣៥-៣៧ លូកា ៩:៤៦)។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់សាវករបស់ទ្រង់ជាមុនអំពីការរងទុក្ខនិងការសុគតរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែសាវករបស់ទ្រង់មិនបានយល់ពីសេចក្ដីដែលព្រះអង្គប្រាប់ដល់ពួកគេទេ។ ដូច្នេះនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវសុគត សាវករបស់ទ្រង់ក៏កើតសេចក្ដីច្របូកច្របល់ក្នុងចិត្ត។ ពួកគេបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមអស់ (លូកា ២៤:២១)

តើគម្ពីរកិច្ចការ ១:៦ បង្រៀនយើងដូចម្ដេចដែលសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវពុំបានយល់? តើព្រះយេស៊ូវឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច នៅក្នុងគម្ពីរកិច្ចការ ១:៧?

ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបំផ្លាញក្ដីសង្ឃឹមរបស់សិស្សទ្រង់ដែលខំរំពឹងថាទ្រង់ជាព្រះមែស្ស៊ី។ ប៉ុន្តែក្រោយមកពួកគេឃើញព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមមានក្ដីសង្ឃឹមជាថ្មី។ ពេលនេះពួកគេជឿជាក់ជាខ្លាំងថាព្រះយេស៊ូវនឹងក្លាយជាស្ដេចនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលលើផែនដីនេះហើយនឹងបញ្ចប់អំណាចអាណាចក្ររ៉ូម។

ចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូវគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ព្រះអង្គមិនបានមានបន្ទូលអ្វីទាក់ទងទៅនឹងការផ្ដល់នគរទៅឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនោះវិញទេ។ ហើយព្រះអង្គក៏មិនបានមានបន្ទូលអ្វីអំពីការក្លាយមកជាស្ដេចសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញព្រះយេស៊ូវប្រាប់ទៅសាវករបស់ព្រះអង្គឲ្យនឹកចាំថាមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលដឹងពីពេលវេលាដែលព្រះអង្គនឹងធ្វើសេចក្ដីដែលព្រះអង្គបានសន្យាទាំងអម្បាលម៉ាន។ មនុស្សមិនអាចដឹងពីពេលនោះបានឡើយ។

ដូចដែលគម្ពីរលូកា ២៤:២៥បានបង្ហាញយើងស្រាប់ តើអ្វីទៅជាបញ្ហាពិតប្រាកដរបស់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ? ហេតុអ្វីបានជាយើងងាយនឹងជឿនូវសេចក្ដីដែលយើងចង់ជឿជាងស្វែងរកសេចក្ដីពិតដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀនវិញ? តើយើងអាចគេចពីអន្ទាក់នេះដោយវិធីណា?

សូមអានគម្ពីរកិច្ចការ ១:៨។ តាមសេចក្ដីដែលបានអានពីខនេះ តើព្រះយេស៊ូវបង្គាប់ឲ្យសាវកទ្រង់ធ្វើអ្វី?

គម្ពីរកិច្ចការ ១:៨ ប្រាប់យើងអំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបង្គាប់ឲ្យសាវកទ្រង់ធ្វើ។ កិច្ចការនេះមានបួនផ្នែកសំខាន់ៗរួមមាន៖

១ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ: ព្រះវិញ្ញាណតែងតែបំពេញការងារសម្រាប់ឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែព្យាការី របស់ព្រះនៅសម័យសញ្ញាចាស់បានប្រាប់យើងអំពីពេលវេលាមួយនាពេលអនាគតដែលព្រះនឹងប្រទាន ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកឲ្យរាស្ត្ររបស់ទ្រង់តាមបែបដ៏វិសេសមួយ (អេសាយ ៤៤:៣ យ៉ូអែល ២:២៨, ២៩)។ ព្រះយេស៊ូវបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរួចហើយតាំងពីកាលដែលព្រះអង្គបំពេញព្រះរាជកិច្ចនៅលើផែនដីនេះនៅឡើយ (លូកា ៤:១៨-២១)។ ប៉ុន្តែព្រះវរបិតាទ្រង់ចាក់ព្រះវិញ្ញាណ របស់ព្រះអង្គលើអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវបន្ទាប់ពីព្រះអង្គលើកតម្កើងព្រះយេស៊ូវនៅលើស្ថានសួគ៌មក (យ៉ូហាន ៧:៣៩ កិច្ចការ ២:៣៣)។

២ ស្មរបន្ទាល់: ពាក្យថាស្មរបន្ទាល់គឺជានរណាម្នាក់ដែលបានឃើញហេតុការណ៍ណាមួយផ្ទាល់ភ្នែក។ អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគឺជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់ (កិច្ចការ ១:២១,​២២ កិច្ចការ ៤:២០ និង យ៉ូហានទី១ ១:១-៣ផងដែរ)។ ពេលនោះព្រះយេស៊ូវបញ្ជាឲ្យសិស្សរបស់ព្រះអង្គចេញទៅប្រកាសប្រាប់មនុស្សទាំងអស់លើលោកនេះអំពីព្រះអង្គ។

៣ ផែនការសម្រាប់កិច្ចការពិសេស: ព្រះយេស៊ូវបង្គាប់ឲ្យសិស្សរបស់ទ្រង់ធ្វើបន្ទាល់នៅក្រុងយេរូសាឡិមជាមុនសិន។ រួចគេត្រូវធ្វើបន្ទាល់នៅស្រុកយូដានិងសាម៉ារីតាមក្រោយ។ ទីបំផុតព្រះយេស៊ូវបង្គាប់ទៅសាវករបស់ទ្រង់ឲ្យផ្សាយទៅមនុស្សទាំងអស់។ ទីក្រុងយេរូសាឡិមគឺជាមជ្ឈដ្ឋានខាងសាសនារបស់សាសន៍យូដា។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាងខាងក្រៅរបងទីក្រុង។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានបំពេញបេសកកម្មនៅក្រៅទីក្រុងទៅកាន់ស្រុកយូដានិងសាម៉ារីដែរ។ ដូច្នេះសិស្សរបស់ទ្រង់ក៏ត្រូវទៅបំពេញបេសកកម្មនៅកន្លែងដទៃទៀតដែរ។ ពួកគេត្រូវតែទៅគ្រប់ទិសទីលើផែនដីនេះ។

៤ ទស្សនិកជនសម្រាប់កិច្ចការពិសេស: នៅសម័យគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់មានគម្រោងឲ្យមនុស្សម្នានិងសាសន៍ទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជុំវិញសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានមកឯទ្រង់។ ព្រះអង្គមិនបានគ្រោងឲ្យសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចេញទៅសាសន៍ផ្សេងៗដើម្បីនឹងផ្សាយពីព្រះអង្គនោះទេ។ (បាវបម្រើ​ ពិសេសរបស់ព្រះឈ្មោះយ៉ូណាសគឺជាឧទាហរណ៍ស្ដីពីការយកសាររបស់ព្រះទៅប្រាប់ដល់សាសន៍ ដទៃ។ តែរឿងបែបនេះមិនកើតឡើងញឹកញាប់ទេ)។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងសញ្ញាថ្មីវិញ រឿងខុសប្លែកពីសម័យ​ដើម។ មែនហើយក្រុងយេរូសាឡិមគឺជាមជ្ឈដ្ឋានខាងសាសនាសម្រាប់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេមិនត្រូវស្នាក់នៅទីនោះរហូតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញព្រះបង្គាប់ឲ្យសិស្សរបស់ព្រះអង្គចេញទៅផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាពាសពេញពិភពលោក។

សូមអានគម្ពីរលូកា ២៤:៤៤-៤៨។ តើព្រះយេស៊ូវឲ្យសិស្សរបស់ព្រះអង្គផ្សាយដំណឹងអំពីអ្វី?

ព្រះយេស៊ូវនៅចំណាយពេល៤០ថ្ងៃជាមួយនឹងសិស្សរបស់ព្រះអង្គទៀតបន្ទាប់ពីព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ១:៣)។ ព្រះអង្គពន្យល់ពីសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរឲ្យគេស្ដាប់ជាច្រើន។ ពេលនេះសិស្សរបស់ព្រះអង្គកាន់តែយល់ច្បាស់អំពីសេចក្ដីពិតជាងមុន។

សូមអានគម្ពីរកិច្ចការ ១:៩-១១។ តើលោកលូកាបរិយាយអំពីការយាងទៅឋានសួគ៌របស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងគម្ពីរកិច្ចការ ១:៩-១១ដូចម្ដេចខ្លះ? បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវយាងទៅឋានសួគ៌ហើយ ទេវតាពីរអង្គបានជួបនឹងសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ តើការជួបនេះមានអត្ថន័យពិសេសអ្វី? (ចោទិយកថា ១៩:១៥)

យើងត្រូវយល់ថាលោកលូកាបរិយាយពីព្រឹត្តិការណ៍នេះដោយលោកប្រើពាក្យពេចន៍ជាមនុស្សលោករបស់យើង។ វិធីតែម្យ៉ាងគត់ដែលលោកលូកាអាចបរិយាយអំពីការចាកចេញរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺដោយការប្រើពាក្យថាព្រះយេស៊ូវហោះឡើងទៅលើមេឃ។

ការយាងទៅឋានសួគ៌របស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាបាដិហារិយ៍មកអំពីព្រះ។ លោកលូកាប្រើកិរិយា-ស័ព្ទ «លើកទ្រង់ឡើង» ដើម្បីបង្ហាញយើងថាការយាងរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាបាដិហារិយ៍។ ពាក្យថា «លើកទ្រង់ឡើង» បង្ហាញឲ្យយើងឃើញថាព្រះយេស៊ូវពុំបានលើកអង្គទ្រង់ឡើងទៅលើមេឃនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញគឺមាននរណាម្នាក់ជាអ្នកលើកទ្រង់ឡើង: «នោះ​ព្រះ​បាន​លើក​ទ្រង់​ឡើង​ទៅ» (កិច្ចការ ១:៩)។ មានតែម្ដងគត់ដែលយើងឃើញពាក្យ «លើកឡើងលើ» នេះនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីគឺនៅក្នុងខនេះតែម្ដង។ ប៉ុន្តែយើងឃើញពាក្យ «លើកឡើងលើ» នេះបួនប្រាំដងនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ គម្ពីរសញ្ញាចាស់ប្រើពាក្យ «លើកឡើងលើ» នេះដោយសំដៅទៅលើទង្វើរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះបើយើងយល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យថា «លើកឡើងលើ» នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់នោះយើងក៏អាចយល់បានថាពាក្យនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេចនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីនេះដែរ។ ពាក្យថា «លើកឡើងលើ» នេះជួយឲ្យយើងដឹងថាព្រះវរបិតាផ្ទាល់ជាអ្នកលើកព្រះយេស៊ូវឡើងទៅលើមេឃ។ «លើកឡើងលើ» ក៏បង្ហាញឲ្យយើងឃើញថាព្រះវរបិតាគឺជាអ្នកប្រោសឲ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ពីសុគត (កិច្ចការ ២:២៤, ៣២ រ៉ូម ៦:៤)។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងគម្ពីរយ៉ូហាន ១០:១៨ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថាទ្រង់មានព្រះចេស្ដាអាចនឹងប្រោសខ្លួនឯងឲ្យរួចក្រោយពីសុគតវិញបាន: «ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​អំណាច​នេះ ពី​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ​មក [បានសេចក្ដីថាអំណាចចេស្ដានោះជារបស់ទ្រង់ហើយ]»។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ខនេះក៏បានបង្ហាញឲ្យយើងឃើញថាអំណាចចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូវថានឹងប្រោសខ្លួនឯងឲ្យរស់ឡើងវិញនោះមកពីព្រះវរបិតាដែរ។

ពពកមកបាំងព្រះយេស៊ូវក្នុងកាលដែលព្រះអង្គកំពុងឡើងទៅលើ។ រួចលោកលូកាក៏បរិយាយប្រាប់យើងអំពីទេវតាពីរអង្គដែលមកឈរក្បែរពួកសាវក។ មានតែលោកលូកាប៉ុណ្ណោះដែលបានសរសេរប្រាប់យើងអំពីទេវតាទាំង២អង្គនេះ។ ទេវតាទាំងនោះពាក់អាវស។ ពួកទេវតាប្រាប់មកពួកសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវថាព្រះអង្គនឹងយាងត្រឡប់មកវិញក្នុងសណ្ឋានដដែលនោះឯង។ ព្រះអង្គឡើងទៅលើមេឃកាលដែលពួកសាវកកំពុងតែមើលព្រះអង្គ (កិច្ចការ ១:៩)។

សណ្ឋានដែលសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវឃើញព្រះអង្គយាងទៅលើមេឃក្នុងពពកនោះគឺជាសេចក្ដីសន្យាដែលព្រះអង្គនឹងយាងមកផែនដីវិញនៅក្នុងពពកដែរ។ មែនហើយការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងកើតឡើងនៅក្នុងពពក «មាន​ទាំង​ព្រះចេស្តា និង​សិរីល្អ​ជា​ខ្លាំង» (លូកា ២១:២៧)។ «គ្រប់​ទាំង​ភ្នែក​នឹង​ឃើញ​ទ្រង់» (វិវរណៈ ១:៧)។ អំណាចព្រះចេស្ដានិងសិរីល្អនៃការយាងមកជាលើកទីពីរនឹងបានលើសលន់ជាងព្រះចេស្ដានិងសិរីល្អដែលពួកសាវកឃើញកាលព្រះអង្គយាងទៅលើមេឃបន្ទាប់ពីទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញ។

នៅក្នុងគម្ពីរកិច្ចការ ១:៧, ៨ ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួររបស់សាវកទ្រង់ពីពេលដែលព្រះអង្គនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ។ ព្រះយេស៊ូវមិនបានបញ្ជាក់ថាពេលនោះគឺជាពេលណាទេ។ ប៉ុន្តែយើងឃើញតម្រុយនៅក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គថាព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញនៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបានមកហើយពេលដែលពួកសាវកព្រះអង្គបានបំពេញការងាររបស់គេស្រេចបាច់ (ម៉ាថាយ២៤:១៤)។ ពាក្យរបស់ទេវតាទៅកាន់ពួកសាវកមិនបានឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរថាតើនគរនៃព្រះនឹងមកនៅពេលណានោះទេ ប៉ុន្តែពាក្យរបស់ទេវតាផ្ដល់ជាតម្រុយមកថានគររបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងមកក្នុងពេលឆាប់ៗ។ ហេតុផលនេះហើយដែលអាចពន្យល់ឲ្យយើងយល់ថាហេតុអ្វីបានជាពួកសាវក «ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​វិញ ដោយ​អំណរ​ជា​ខ្លាំង» (លូកា ២៤:៥២)។ ពួកគេជឿជាក់ថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់នាពេលឆាប់ៗនោះ។

សូមអានគម្ពីរកិច្ចការ ១:១២-២៤។ ដូចដែលបានអានខនេះស្រាប់ តើមាននរណាខ្លះនៅបន្ទប់ខាងលើ? តើអ្នកដែលនៅបន្ទប់ខាងលើត្រៀមខ្លួនទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដោយរបៀបណា?

សិស្សព្រះយេស៊ូវបានវិលត្រឡប់ពីភ្នំអូលីវវិញ។ រួចពួកគេក៏ប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅក្នុងបន្ទប់ខាងលើផ្ទះមួយនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ ស្ត្រីអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវខ្លះក៏នៅទីនោះដែរ (លូកា ៨:១-៣ កិច្ចការ ២៣:៤៩ កិច្ចការ ២៤:១-១២)។ សូម្បីតែមាតានិងបងប្អូនព្រះយេស៊ូវក៏នៅទីនោះជាមួយពួកសាវកដែរ។

តើនរណាខ្លះជាបងប្រុសរបស់ព្រះយេស៊ូវ? (ម៉ាកុស ៦:៣)។ ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ជាហេតុផលសមរម្យឲ្យយើងអាចជឿបានថាបងៗរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាកូនមុនរបស់លោកយ៉ូសែបជាមួយនឹងប្រពន្ធមុន។ យើងដឹងថានាងមារីមិនអាចជាម្ដាយរបស់ពួកគេបានទេព្រោះព្រះយេស៊ូវគឺជាកូនច្បងរបស់នាងម៉ារី (ម៉ាថាយ ១:១៨-២៣ លូកា ១:៣៤, ៣៥)។ អ្នកស្រីអែល្លិនជីវ៉ៃត៍ក៏យល់ស្របទៅនឹងសេចក្ដីនេះដែរ។ លោកស្រីមានប្រសាសន៍ថាពួកគេគឺជាបងៗរបស់ព្រះយេស៊ូវ» ដកស្រង់ពីសៀវភៅព្រះនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ ទំព័រ.....។ យ៉ាងណាមិញការដែលបងៗរបស់ព្រះយេស៊ូវបានមកចូលរួមនៅបន្ទប់ខាងលើជាមួយពួកសាវកពិតជារឿងដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ។ បងៗរបស់ព្រះយេស៊ូវតែងតែមិនជឿថាព្រះយេស៊ូវគឺជាមួយអង្គដែលព្រះចាត់ឲ្យមក (ម៉ាកុស ៣:២១ យ៉ូហាន ៧:៥)។ ប៉ុន្តែការដែលព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ពីសុគតវិញទំនងជាកែប្រែគំនិតរបស់ពួកគាត់។ ហើយព្រះយេស៊ូវក៏បានលេចមកឯបងប្រុសរបស់ទ្រង់យ៉ាកុបក្នុងសភាពពិសេសមួយ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៧)។ ក្រោយមក លោកយ៉ាកុបបានស្នងតំណែងជាអ្នកដឹកនាំសហគមន៍គ្រីស្ទានជំនួសឲ្យលោកពេត្រុស (កិច្ចការ ១២:១៧ កិច្ចការ ១៥:១៣ កិច្ចការ ២១:១៨ កាឡាទី ២:៩, ១២)។

អ្នកដែលនៅបន្ទប់ខាងលើបានអធិដ្ឋានជាច្រើនអនេក (កិច្ចការ ១:១៤)។ ពួកគេក៏បានទៅឯព្រះវិហារដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះដែរ (លូកា ២៤:៥៣)។ ច្បាស់ណាស់គឺសាវករបស់ព្រះយេស៊ូវលន់តួបាបរបស់គេហើយកែប្រែអត្តចរិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេត្រៀមខ្លួនរួចស្រេចដើម្បីឲ្យព្រះប្រទានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ដល់គេ។

តើរៀងរាល់ថ្ងៃយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីត្រៀមខ្លួនឲ្យបានរួចរាល់សម្រាប់ឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់នៅក្នុងជីវិតយើង?

រឿងទីមួយដែលពួកជំនុំថ្មីធ្វើមុនគេគឺជ្រើសរើសមនុស្សម្នាក់មកជំនួសយូដាស។ នៅជំនាន់នោះពួកជំនុំគ្រីស្ទានមានគ្នាចំនួន១២០នាក់ (កិច្ចការ ១:១៥)។

សូមអានគម្ពីរកិច្ចការ ១:២១, ២២។ ដូចដែលខទាំងនេះបានបង្ហាញស្រាប់ តើអ្នកជំនួសលោកយូដាសត្រូវមានបទពិសោធន៍អ្វី? ហេតុអ្វីបានជាបទពិសោធន៍នេះសំខាន់ម្លេ៉ះ?

អ្នកដែលមកជំនួសតំណែងឲ្យយូដាសត្រូវតែជាអ្នកដែលបានឃើញព្រះយេស៊ូវបន្ទាប់ពីព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (កិច្ចការ ៤:៣៣)។ បទពិសោធន៍នេះសំខាន់ដល់ម្លេ៉ះក៏ព្រោះតែការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញជាកត្តាបញ្ជាក់ថាជំនឿរបស់គ្រីស្ទានគឺជាការពិត។ ហើយក៏ជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះមែស្ស៊ី។ ព្រះមែស្ស៊ីគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលព្រះវរបិតាបានរើសឲ្យសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គពីបាប។

សាវករបស់ព្រះយេស៊ូវសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសមនុស្សម្នាក់ដែលនៅជាមួយនឹងពួកគេដែរពេលដែលព្រះយេស៊ូវគង់នៅផែនដីនៅឡើយ។ អ្នកថ្មីនេះនឹងក្លាយទៅជាសាវក។ ពួកសាវកគឺសំដៅទៅលើអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវទាំង១២នាក់ដែលក្រោយមកក្លាយទៅជាគ្រូនិងអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយបានយាងទៅឋានសួគ៌បាត់។ លោកប៉ុលគឺជាឧទាហរណ៍ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយពីព្រោះថាគាត់ជាសាវកម្នាក់គត់ដែលមិនបានដើរតាមព្រះយេស៊ូវកាលពីព្រះអង្គបំពេញបេសកកម្មនៅលើផែនដីនេះ។ ប៉ុន្តែលោកប៉ុលថាគាត់ក៏ជាសាវកម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវដូចគ្នាទៅនឹងសាវកទាំង១២ឯទៀតដែរ។ ហេតុអ្វីបានជាលោកប៉ុលមានប្រសាសន៍យ៉ាងដូច្នេះ? ពីព្រោះលោកប៉ុលបានជួបព្រះយេស៊ូវនៅតាមផ្លូវទៅទីក្រុងដាម៉ាស។ ការជួបនេះផ្ដល់ជាកម្លាំងដល់ប៉ុលឲ្យធ្វើបន្ទាល់ប្រាប់មនុស្សដទៃទៀតអំពីសេចក្ដីពិតដែលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (កូរិនថូសទី១ ៩:១)។ លោកសាវកប៉ុលពុំបានយល់ថាខ្លួនមានបទពិសោធន៍ឬជំនាញតិចជាងសាវកដទៃទៀតនោះទេ (កូរិនថូសទី១ ៩:២ កាឡាទី ២:៦-៩)។ លោកប៉ុលនិងសិស្ស១២នាក់ទៀតដែលព្រះយេស៊ូវបានរើសគឺជាពួកសាវក (កិច្ចការ ១:២៥, ២៦)។ អត្ថន័យសាមញ្ញបំផុតនៃពាក្យថាសាវកត្រង់នេះគឺ «អ្នកនេសារ»។ ជួនកាលគេក៏ប្រើពាក្យនេះសំដៅលើមនុស្សមួយចំនួនទៀតដែលផ្សាយដំណឹងល្អប្រាប់ដល់អ្នកដទៃដែរ (កូរិនថូសទី២ ៨:២៣ ភីលីព ២:២៥)។

ដូចដែលយើងបានឃើញនៅក្នុងគម្ពីរកិច្ចការ ១:២៣-២៦ស្រាប់ តើអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំជ្រើសរើសម៉ាត់ធាសដោយរបៀបណា?

ពួកគេបានអធិដ្ឋានទៅឯព្រះដើម្បីឲ្យបានដឹងពីផែនការរបស់ទ្រង់។ «នោះ​គេ​ចាប់​ឆ្នោត​ត្រូវ​លើ​រូប​ម៉ាត់ធាស រួច​គេ​ក៏​រាប់​គាត់​បញ្ចូល​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​សាវ័ក​ទាំង​១១​នាក់» (កិច្ចការ ១:២៦)។

តើធ្វើយ៉ាងណាទើបអ្នកអាចដឹងពីផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់ជីវិតអ្នក?

«ព្រះវរបិតាបានប្រទានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ដល់ពួកជំនុំដំបូងបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះរហូតដល់ការយាងមកជាលើកទីពីរ ព្រះបិតាបានបង្គាប់ឲ្យពួកជំនុំបំពេញកិច្ចការមួយទូទាំងពិភពលោក។ កិច្ចការនេះគឺជាការផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងប្រទានអំណាចចេស្ដាដល់ពួកជំនុំឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អនេះ។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់ទៅឋានសួគ៌វិញ សិស្សរបស់ព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្ដើមប្រកាសពីការដែលព្រះអង្គបានធ្វើកាលពីព្រះអង្គគង់នៅផែនដី។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវក៏ប្រកាសហៅបណ្ដាជនឲ្យបែរពីបាបហើយត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទី២របស់ព្រះយេស៊ូវដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ឲ្យសាវករបស់ទ្រង់ធ្វើសេចក្ដីទាំងនេះបន្ទាប់ពីទ្រង់យាងទៅឋានសួគ៌វិញ។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់ «រហូត​ដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង» (កិច្ចការ ១:៨)។ ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទាននាសម័យនេះ យើងមិនត្រូវឈប់ឡើយរហូតដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាលើផែនដីនេះបានដឹងអំពីដំណឹងល្អ»។ John R. W. Stott, The Message of Acts: The Spirit, the Church & the World, page 44, adapted.

«ការបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូវដល់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គគឺសំដៅទៅលើគ្រប់ទាំងអ្នកជឿព្រះអង្គ។ គឺរួមទាំងអស់អ្នកណាដែលជឿព្រះយេស៊ូវរហូតដល់ទីបំផុតផង។ យើងមិនត្រូវយល់ខុសថាកិច្ចការសង្គ្រោះមនុស្សគឺជាតួនាទីរបស់គ្រូគង្វាលតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះបានបង្គាប់អ្នកជឿទាំងអស់ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សដទៃទៀត។ អស់អ្នកណាដែលទទួលបានជីវិតថ្មីពីព្រះយេស៊ូវនោះព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះនឹងដឹកនាំគេឲ្យជួយសង្គ្រោះមនុស្សដល់ព្រះ។ កិច្ចការនេះហើយគឺជាហេតុផលដែលព្រះបានបង្កើតពួកជំនុំនៅលើផែនដីនេះ។ អស់អ្នកណាដែលបានចូលរួមជាមួយពួកជំនុំនោះឈ្មោះថាបានធ្វើជាដៃគូជាមួយព្រះយេស៊ូវហើយ។ ទាំងព្រះយេស៊ូវនិងអ្នកជឿព្រះអង្គធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្ស» ដកស្រង់ពីសៀវភៅ ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់, ទំព័រ....។