មានរឿងជាច្រើនក្នុងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីបាដិហារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ហោរាអេសាយបានប្រាប់យើងអំពីបាដិហារ្យទាំងនេះរាប់រយឆ្នាំមុនដែលរឿងទាំងនេះបានកើតឡើងទៅទៀត។ ព្រះយេស៊ូវបាន ធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វាក់បានមើលឃើញឡើងវិញ។ ព្រះអង្គបានព្យាបាលអ្នកជម្ងឺឲ្យបានជា។ ជួនកាលអ្នកជម្ងឺទាំងនេះធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាច្រើនឆ្នាំមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលពួកគេ (សូមអានម៉ាកុស ៥:២៤‑​៣៤, យ៉ូហាន ៥:១‑១៥)។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វិនអាចដើរបាន។ ព្រះអង្គបានព្យាបាលមនុស្ស​ឃ្លង់។ មនុស្សទាំងឡាយនៅជំនាន់ព្រះយេស៊ូវបានមើលងាយមនុស្សឃ្លង់ ដោយហៅពួកគេថា «មិន​ស្អាត»។ មនុស្សទាំងឡាយភ័យខ្លាចមិនហ៊ានចូលទៅជិត ឬប៉ះពាល់ដល់មនុស្សឃ្លង់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលពួកគេតាមរយៈការប៉ះដោយផ្ទាល់។ ព្រះយេស៊ូវបានដេញអារក្សចេញពីមនុស្សមួយចំនួនដែរ។ អារក្សគ្រប់គ្រងចិត្តគំនិត និងរូបកាយរបស់មនុស្សទាំងឡាយ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រោសមនុស្សដែលស្លាប់ហើយឲ្យរស់ឡើងវិញផងដែរ។

ជាញឹកញាប់ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ទៅមនុស្សដែលព្រះអង្គបានព្យាបាលកុំឲ្យប្រាប់គេថាទ្រង់ បានព្យាបាលពួកគេ។ មនុស្សជាច្រើនពុំបានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអង្គប្រាប់ទេ។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវពុំចង់ឲ្យគេដឹង? បាដិហារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវពុំមែនសម្រាប់បង្អួតអំពីអំណាចរបស់ព្រះអង្គទេ។ ព្រះអង្គ​ក៏ជ្រាបផងដែរថា អំណាចរបស់ទ្រង់បានធ្វើឲ្យពួកមេដឹកនាំសាសនាច្រណែន។ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលអ្នកជម្ងឺទាំងឡាយពីព្រោះព្រះអង្គចង់ឲ្យពួកគេបានទទួលអំណោយទានជាជីវិតអស់កល្បរបស់​ទ្រង់។

ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលអ្នកជម្ងឺក៏ដោយសារតែព្រះអង្គចង់បង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គដល់មនុស្សជាតិដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គដល់មនុស្សលោកក្នុងពេលដែលព្រះអង្គបានចំអែតមនុស្សចំនួន៥០០០នាក់។ លោកម៉ាថាយប្រាប់យើងថា «លុះ​ទ្រង់​យាង​ឡើង​ពី​ទូក​វិញ ស្រាប់​តែ​ឃើញ​មាន​មនុស្ស​មីរ​ដេរ‌ដាស ទ្រង់​ក៏​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ក្តួល​អាណិត​ដល់​គេ ហើយ​ទ្រង់​ប្រោស​មនុស្ស​ជំងឺ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​ពួក​គេ​ឲ្យ​បាន​ជា» (ម៉ាថាយ ១៤:១៤)។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់យល់អំពីការឈឺចាប់របស់ពួកគេទាំងនោះពីព្រោះពួកគេមានជំងឺ និងកំពុងជួបការលំបាក។ ព្រះយេស៊ូវតែងតែព្យាយាមជួយដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលព្រះអង្គបានជួប និងបានលើកស្ទួយពួកគេឡើង។

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ ១២:១៥‑២១។ បាដិហារ្យនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺមាន គោលបំណងលើសពីការព្យាបាលជំងឺទៅទៀត តើអ្វីទៅជាគោលបំណងនោះ?

«បាដិហារ្យនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺចង់បង្ហាញប្រាប់ថា ព្រះអង្គគឺជាព្រះ។ ព្រះអង្គ បានធ្វើកិច្ចការដែលហោរារបស់ព្រះបានទាយទុកពីមុនមក។ ប៉ុន្តែ កិច្ចការដែលប្រកបដោយសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឲ្យពួកមេដឹកនាំសាសនាខឹងសម្បាទៅវិញ។ ពួកគេពុំមានអារម្មណ៍ អាណិតអាសូរដល់មនុស្សដែលកំពុងរងការឈឺចាប់ទាល់តែសោះ។ ភាគច្រើន ពួកមេដឹកនាំសាសនាទាំងនោះឯងជាអ្នកដែលបង្កការឈឺចាប់ដល់ជនរងគ្រោះ ដែលព្រះយេស៊ូវបានចូលទៅជួយនោះ។ ហេតុនោះហើយបានជាមេដឹកនាំសាសនាទាំងនោះមិនចូលចិត្តបាដិហារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវ»។​ ដកស្រង់​ ពី (Ellen G. White, The Desire of Ages, page 406, adapted)។

បាដិហារ្យនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ និងបានបង្ហាញថា ទ្រង់យុត្តិធម៌ និងសប្បុរស។ ប៉ុន្តែរឿងនោះក៏បង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកជម្ងឺទាំងនោះដែរ។ អ្វីៗដែលព្រះអង្គបានធ្វើគឺដើម្បីនាំមនុស្សលោកឲ្យបានទទួលជីវិតអស់កល្បនោះឯង (សូមអាន យ៉ូហាន ១៧:៣)។

តើមានរឿងណាខ្លះក្នុងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីព្រះយេស៊ូវដែលលោកអ្នកចូលចិត្ត? តើរឿងព្រះយេស៊ូវព្យាបាលអ្នកជម្ងឺណាខ្លះដែលលោកអ្នកចូលចិត្តបំផុត? តើលោកអ្នកចូលចិត្តរឿងដែលព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ក្មេងៗដែរឬទេ? ឬមួយក៏ លោកអ្នកចូលចិត្តអានសេចក្តីអធិប្បាយរបស់ព្រះយេស៊ូវបំផុតទេ? ឬមួយក៏ ប្រហែលជាលោកអ្នកចូលចិត្តនឹងបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវអំពីការសង្គ្រោះមនុស្ស និងនគរ​របស់​ព្រះហើយមើលទៅ? រឿងទាំងនេះសុទ្ធសឹងនិយាយអំពីភាពទន់ភ្លន់ និងការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ព្រះយេស៊ូវ។ ប៉ុន្តែ រឿងខ្លះព្រះយេស៊ូវក៏ចាត់វិធានការកម្ចាត់ការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងដែរ។ ឧទាហរណ៍​មួយ​នោះ​គឺ គ្រាដែលព្រះយេស៊ូវបពា្ឈប់ការលក់ដូរនៅក្នុងព្រះវិហារ។

សូមអានសាច់រឿងស្តីអំពីព្រះយេស៊ូវសំអាតព្រះវិហារនៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាថាយ ២១:១២‑១៦, ម៉ាកុស ១១:១៥‑១៩, លូកា ១៩:៤៥‑៤៩ និង យ៉ូហាន ២:១៣‑១៧។ តើលោកអ្នកឃើញទេថា អ្នកសរសេរដំណឹងល្អទាំងបួនរូបសុទ្ធតែបានកត់ត្រាអំពីរឿងនេះក្នុងកណ្ឌគម្ពីររបស់ខ្លួន? តើការនេះប្រាប់យើងអ្វីខ្លះអំពីរឿងនេះ? តើរឿងនេះសំខាន់ប៉ុនណាដែរ?

រឿងនេះមានអំណាចខ្លាំងក្លាណាស់។ ច្បាស់ណាស់ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់អំពីរឿងព្រះវិហារ និងការថ្វាយបង្គំណាស់។ ព្រះអង្គមានព្រះទ័យព្រួយពេលដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះផ្លាស់ប្តូរការថ្វាយបង្គំដ៏ពិតទៅជាការលក់ដូរសត្វទៅវិញនោះ។ សត្វទាំងនោះគឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យសេចក្តីសុគតផ្ទាល់របស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង។ ប៉ុន្តែពួកអ្នកលក់ដូរទាំងនោះគេពុំបានយល់ពីរឿងនោះឡើយ។ ពួកគេគិតតែពីរឿងរកលុយឲ្យបានច្រើនតែប៉ុណ្ណោះ។

ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងរឿងនេះដូចគ្នានឹងពួកហោរារបស់ព្រះបានធ្វើនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែរ។​ ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែព្យាយាមធ្វើឲ្យអ្វីៗប្រសើរឡើងវិញ។ ព្រះអង្គចង់ឲ្យមនុស្សទាំងឡាយបែរមករកព្រះ និងការថ្វាយបង្គំដ៏ពិតប្រាកដវិញ។ តើលោកអ្នកឃើញលោកម៉ាថាយ លោកម៉ាកុស លោកលូកា និងលោកយ៉ូហានបានដកស្រង់ពាក្យពេចន៍ពីកណ្ឌគម្ពីរអេសាយ យេរេមា ឬទំនុកដំកើង ក្នុងរឿងរបស់ពួកគេស្តីអំពីព្រះយេស៊ូវសំអាតព្រះវិហារដែរឬទេ? មូលហេតុនោះគឺដោយសារតែ​លោក​ម៉ាថាយ លោកម៉ាកុស លោកលូកា និងលោកយ៉ូហានចង់បង្ហាញទៅមនុស្សទាំងឡាយថា ព្រះយេស៊ូវកំពុងធ្វើកិច្ចការរបស់ហោរាព្រះមួយរូប។ មនុស្សទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះវិហារយល់ឃើញថា ព្រះយេស៊ូវ​គឺជាហោរាមួយរូប (ម៉ាថាយ ២១:១១)។ ពួកគេបានមកឯព្រះយេស៊ូវបន្ទាប់ពីទ្រង់បានបណ្តេញពួកអ្នកលក់ដូរចេញអស់ពីព្រះវិហារ។ តើព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីទៀតបន្ទាប់ពីបណ្តេញពួកគេចេញអស់ហើយ? ព្រះអង្គបានព្យាបាលអ្នកជម្ងឺ និងបង្រៀនបណ្តាជន។ ពួកគេចាប់ផ្តើមមានសង្ឃឹមក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេឡើងវិញពេលដែលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនដល់ពួកគេ។ ពួកមេដឹកនាំសាសនាក៏យល់ថា ព្រះយេស៊ូវជា​ហោរាដែរ។ ប៉ុន្តែ មេដឹកនាំទាំងនោះភ័យខ្លាចព្រះយេស៊ូវធ្វើឲ្យពួកគេបាត់បង់អំណាចទៅវិញ។ ហេតុ​នោះ ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមចង់សម្លាប់ព្រះយេស៊ូវ។ ពួកមេដឹកនាំក្នុងជំនាន់គម្ពីរសញ្ញាចាស់ក៏បានធ្វើរឿងបែបដូចគ្នានោះដាក់ពួកហោរាក្នុងជំនាន់របស់ពួកគេដែរ។

ព្រះទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នកក្រ។ ព្រះអង្គទ្រង់ឮសម្រែករបស់ពួកគេ។ ហើយព្រះអង្គ ក៏បានកំសាន្តចិត្តដល់ពួកគេ។​ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះវរបិតាក៏យល់អំពីសេចក្តីអាក្រក់បំផុតដែលមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តដាក់គ្នាដែរ។ ព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ជ្រាបអំពីការឈឺចាប់របស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង។ ហេតុនោះ ព្រះអង្គទ្រង់ជ្រាបថា ផែនដីនេះគឺជាកន្លែងដែលមានសេចក្តីអាក្រក់ និង​អយុត្តិធម៌ខ្លាំងណាស់។ សូមក្រឡេកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គរស់នៅ​ក្នុង​ភាពបរិសុទ្ធ។ ព្រះអង្គបានធ្វើល្អ និងសំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់មនុស្សទាំងឡាយ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សអាក្រក់​ស្អប់ព្រះអង្គ និងបានធ្វើគុតព្រះអង្គ ដោយសារតែពួកគេច្រណែននឹងព្រះអង្គ។

ចូរសាកស្រមៃអំពីរូបភាពដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងអធិដ្ឋាននៅក្នុងសួនច្បារគេតសេម៉ានី។ រឿង​​នោះកើតឡើងនៅពេលរាត្រី។ មិនយូរប៉ុន្មាន មនុស្សអាក្រក់បានមកចាប់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មកគេចាប់យកព្រះអង្គទៅកាត់ទោស ហើយមនុស្សកំណាចក៏បានកាត់ទោសព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មកគេក៏វាយដំ​ព្រះអង្គ។ ពួកទាហានក៏បានចំអកឡកឡឺយដាក់ព្រះអង្គ។ លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងថា «គឺ​ទ្រង់​បាន​លះ‌បង់​ព្រះ‌​អង្គ​ទ្រង់ មក​យក​រូប‌ភាព​ជា​បាវ​បម្រើ​វិញ ព្រម​ទាំង​ប្រសូត​មក​មាន​រូប​ជា​មនុស្ស​ផង ហើយ​ដែល​ឃើញ​ទ្រង់​មាន​ភាព​ជា​មនុស្ស​ដូច្នោះ នោះ​ក៏​បន្ទាប​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់ ទាំង​ចុះ​ចូល​ស្តាប់​បង្គាប់ រហូត​ដល់​ទី​មរណៈ គឺ​ទ្រង់​ ទទួល​សុគត​ជាប់​ឈើ​ឆ្កាង​ផង» (ភីលីព ២:៧, ៨)។ សាច់រឿងស្តីអំពីផែនការរបស់ព្រះសង្គ្រោះ​យើង​​រាល់គ្នាគឺល្អខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែ យើងតោងតែនឹកចាំថា វាក៏មានផ្នែកដែលអាក្រក់ខ្លះដែរ។ មនុស្ស​ទាំង​ឡាយមានចរិតកាចឃោរឃៅ និងស្អប់ខ្ពើមគ្នា។ ពួកគេបានធ្វើបាបព្រះយេស៊ូវ ក៏ពុំបានកោតខ្លាច​ដល់​ព្រះអង្គផង។

សូមអានខគម្ពីរអេសាយ ៥៣:៣‑៦។ តើខទាំងនេះប្រាប់យើងអ្វីខ្លះអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវ? ព្រះយេស៊ូវទ្រង់សុចរិត។ ប៉ុន្តែព្រះអង្គបានសុគតដើម្បីមនុស្សដែលមានទោស។ តើគោលគំនិតនេះជួយយើងឲ្យយល់អំពីអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើសំរាប់យើងនៅលើឈើឆ្កាងកាន់តែប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?

តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីការឈឺចាប់របស់រាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គដែលរងគ្រោះដោយអំពើអយុត្តិធម៌ពីសំណាក់មនុស្សអាក្រក់។ កាលណាមានមនុស្សសុចរិតណាម្នាក់ត្រូវគេសម្លាប់​ដោយអយុត្តិធម៌ មនុស្សទាំងឡាយមិនសប្បាយចិត្តឡើយ។ ប៉ុន្តែ តើយើងមានអារម្មណ៍ដូចម្តេចដែរពេលដែលយើងនឹកគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវ? ព្រះយេស៊ូវសុគតដើម្បីឲ្យយើងបានរួបរួមគ្នាជាមួយនឹងព្រះឡើងវិញ។ សេចក្តីសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវអាចឲ្យព្រះរួបរួមជាមួយយើងក្នុងភាពកម្សោយរបស់យើងបាន។ ហេតុនោះហើយបានជាព្រះអង្គអាចយល់អំពីសេចក្តីកម្សោយរបស់យើង និងអាចជួយយើងបាន។ ហេតុនោះ យើងមិនអាចសង្ស័យអំពីព្រះទ័យអាណិតអាសូរ សេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គចំពោះយើងឡើយ។ «ដ្បិត​សម្ដេច​សង្ឃ​នៃ​យើង​ទ្រង់​មិន​មែន​មិន​អាច​នឹង​អាណិត‌អាសូរ ដល់​សេចក្ដី​កំសោយ​របស់​យើង​រាល់​គ្នា​នោះ​ទេ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ត្រូវ​សេចក្ដី​ល្បួង​គ្រប់​យ៉ាង ដូច​ជា​យើង​រាល់​គ្នា​ដែរ តែ​ឥត​ធ្វើ​បាប​ឡើយ» ហេព្រើរ ៤:១៥)។ អូ! មើលចុះ អ្វីៗដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើងរាល់គ្នាអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់! ពិតមែនហើយ ព្រះអង្គបានបង្ហាញប្រាប់យើងថា ព្រះអង្គ​ ស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់។

សូមអាន Ellen G. White, “In the Footsteps of the Master,”pages 117-124, in Welfare Ministry; “Days of Ministry,” pages 29-50, in The Ministry of Healing; “The Temple Cleansed Again,” pages 589-600; “In Pilate’s Judgment Hall,”pages 723-740, in The Desire of Ages.

«ព្រះទ្រង់បង្ហាញប្រាប់យើងយ៉ាងច្បាស់ក្នុងព្រះគម្ពីរថា ព្រះអង្គនឹងដាក់ទោសលើមនុស្សទាំងឡាយណាដែលរំលងច្បាប់របស់ព្រះអង្គ។ មនុស្សខ្លះមិនបានជឿជាក់លើសេចក្តីពិតរបស់ព្រះគម្ពីរត្រង់ចំណុចនេះឲ្យបានពិតប្រាកដនោះទេ។ ពួកគេគិតថា ព្រះទ្រង់ពេញដោយសេចក្តីមេត្តាខ្លាំងណាស់ មិនអាចឲ្យព្រះអង្គដាក់ទោសបាបជនបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សទាំងនេះត្រូវតែក្រឡេកមើលទៅឯឈើឆ្កាងនៃកាល់វ៉ារី។ សេចក្តីសុគតរបស់ព្រះបុត្រាដ៏សុចរិតនៃព្រះបង្ហាញប្រាប់យើងថា «ដ្បិត​ឈ្នួល​របស់​អំពើ​បាប នោះ​ជា​សេចក្ដី​ស្លាប់» (រ៉ូម ៦:២៣)។ ពេលណាដែលយើងរំលងច្បាប់របស់ព្រះ យើងត្រូវតែទទួលបាននូវសេចក្តីស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវដែលពុំបានធ្វើបាបសោះបានក្លាយជាតួបាបជំនួសយើង។ ព្រះអង្គបានទទួលទោសកំហុសនៃអំពើបាបរបស់យើងដាក់លើអង្គទ្រង់។ ព្រះវរបិតារបស់ព្រះអង្គបានបែរព្រះភក្ត្រចេញពីព្រះបុត្រានៅពេលដែលព្រឹត្តិការណ៍កើតឡើង។ រឿងនោះធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូវខ្ទេចខ្ទាំព្រះទ័យ។ វាបានធ្វើឲ្យព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គរងការប៉ះទង្គិច។ ព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយអង្គទ្រង់ជាដង្វាយសំរាប់បាបរបស់យើងដើម្បីសង្គ្រោះយើង។ ពុំមានវិធីណាផ្សេងទៀតដើម្បីរំដោះយើងចេញពីការដាក់ទោសទៅលើការរំលងច្បាប់របស់ព្រះឡើយ។ អស់អ្នកណាដែលបដិសេធមិនព្រមទទួលយកការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង ពួកគេត្រូវតែស្លាប់ដោយសារអំពើបាបផ្ទាល់របស់ខ្លួន»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, pages 539, 540, adapted ។