បទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ៣, សាស្តា ២៖១៨-២៣, អេភេសូរ ៦៖៥-៨ និងអាន Ellen G. White, “The Temptation and Fall,” pages 52-62; in Patriarchs and Prophets។

តើកិច្ចការជាបណ្តាសា ឬមួយជាព្រះពរ? តើព្រះប្រទានកិច្ចការដល់យើងទុកជាផ្នែកមួយ នៃបណ្តាសាក្នុងអំពើបាបឬ? (សូមអានខគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ៣៖១៧)។ ប្រសិនបើយើងអានកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្តិអោយបានសុីជម្រៅ នោះយើងនឹងឃើញថា ដីបានត្រូវបណ្តាសាតែមិនមែនជាកិច្ចការនោះទេ។ អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍បានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះបានប្រទានកិច្ចការដល់យើងទុកជាព្រះពរ៖ «បន្ទាប់ ពីការធ្លាក់ចុះក្នុងអំពើបាប ជីវិតរបស់មនុស្សនឹងត្រូវបានបំពេញដោយការងារលំបាក និងអ្វីៗដែលគាត់ត្រូវតែធ្វើ។ ព្រះបានប្រទានកិច្ចការនេះដល់មនុស្សពីព្រោះទ្រង់ស្រឡាញ់យើង។ មនុស្សលោកត្រូវការកិច្ចការនេះដោយសារតែអ្វីដែលអំពើបាបបានធ្វើមកលើយើង។ ដូច្នេះ កិច្ចការលំបាកអាចជួយមនុស្ស អោយគ្រប់គ្រងលើការស្រេកឃ្លានរបស់គេ រូបកាយរបស់គេ និងអ្វីៗដែលគេចង់បាន។ កិច្ចការជួយមនុស្ស អោយអភិវឌ្ឍទម្លាប់នៃការគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯង។ កិច្ចការគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការដ៏ធំរបស់ព្រះសម្រាប់ ការសង្គ្រោះមនុស្សចេញពីសេចក្តីវិនាស និងការខូចខាតដែលបណ្តាលឡើងដោយអំពើបាប»។ ដកស្រង់ ពី Partiarchs and Prophets, page 60, adapted។

យើងអាចធ្វើអោយកិច្ចការក្លាយជាបណ្តាសាបាន។ ជាការពិតណាស់ កិច្ចការអាចធ្វើអោយយើងមានអារម្មណ៍ដូចជាបណ្តាសានៅពេលណាដែលយើងធ្វើកិច្ចការលើសកម្រិត ឬកិច្ចការទាំងនោះគួរអោយធុញធ្រាន់ពេក។ កិច្ចការក៏អាចក្លាយទៅជាបណ្តាសាបានដែរ នៅពេលណាដែលយើងចាត់ទុកកិច្ចការរបស់យើងសំខាន់ជាងអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងគួរតែធ្វើ។ តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងដូចម្តេចនៅត្រង់នេះ? មិនថា កិច្ចការរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតនោះជាអ្វីនោះទេ យើងគួរតែគិតអំពីកិច្ចការរបស់យើងតាមផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ។ ម្ល៉ោះហើយ ការអប់រំគ្រីស្ទានត្រូវតែជួយមនុស្សអោយរៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃកិច្ចការ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ យើងមិនត្រូវបង្កើតព្រះក្លែងក្លាយណាមួយចេញពីកិច្ចការនេះជាដាច់ខាត។ ​

ស៊េរីនៃការផ្លាស់ប្តូរជីវិតសំខាន់ៗជាបញ្ហាដល់នាង ហេឡេន អាយបូរ៉ា (Helene Iborra) នៅ ទីក្រុងប៉ារីសប្រទេសបារាំង។ នាងបានបាត់បង់ម្តាយរបស់នាង បន្ទាប់ពីចិញ្ចឹមកូនពីរនាក់មក។ ដោយ មានបំណងចង់ធ្វើអ្វីថ្មីនៅក្នុងជីវិតរបស់នាង នាងបានធ្វើការនៅហាងទំនើបមួយ។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មកនាង មានបញ្ហាជើងដែលចាំបាច់ត្រូវការការវះកាត់។ បន្ទាប់ពីការវះកាត់រួចមក នាងត្រូវទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិតជាប្រចាំ ដើម្បីតាមដានអាការៈជើងរបស់នាង។​

ក្នុងអំឡុងពេលនៃការណាត់ជួបទាំងនោះ នាងបានឃើញសៀវភៅតូចមួយក្បាលដាក់នៅលើតុក្នុងបន្ទប់រង់ចាំរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត។ សៀវភៅនោះមានចំណងជើងថា ក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ហាក់ដូចជាចង់ អន្ទងចិត្តនាងអោយអាន។ ហេឡេនបានគិតថា នេះហើយគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការ។

ពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហេឡេនបានអានសៀវភៅ ក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ពីទំព័រមួយទៅទំព័រមួយនៅថ្ងៃនោះ។ នាងមានការអស្ចារ្យជាមួយនឹងរឿងដែលស្តីអំពីគ្រាចុងក្រោយនៃផែនដី និងការយាង មកជាលើកទីពីរនៃព្រះយេស៊ូវ។ នាងបានសម្រេចចិត្តថា រឿងនេះពុំមែនជាការចៃដន្យដែលនាងបានប្រទះ ឃើញសៀវភៅមួយក្បាលនេះនៅក្នុងការិយាល័យវេជ្ជបណ្ឌិតនោះទេ។ នាងបានឃើញកំណត់ត្រាមួយនៅក្នុងក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ដោយសរសេរថា នេះគឺជាការដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅធំមួយដែលជាសៀវភៅមហាវិវាទ និងណែនាំនាងអោយអានភាគទាំងមូលនៃសៀវភៅនោះ។ នាងបានចូលអនឡាញ ហើយទិញសៀវភៅ មហាវិវាទ ដែលជាសំណេររបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍។ នាងបានឃើញពាក្យថា «ព្រះវិហារ សេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ» នៅក្នុងសៀវភៅនេះផងដែរ ។ នាងមិនធ្លាប់ដែលឮពីនិកាយមួយនេះឡើយ។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មកនាងបាននឹកចាំថា នាងមានជីដូនម្នាក់ដែលបានក្លាយជាអាត់វេនទីស្ទនៅក្នុងវ័យចំណាស់ របស់គាត់។ ពួកគេមិនដែលបានជួបគ្នាទេ។ នាង និងគាត់ពុំដែលបានជួបគ្នាទាល់តែសោះ។ ហេឡេនបានសម្រេចចិត្តអានព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ពីសៀវភៅទាំងនោះ។ បន្ទាប់ពីអានសៀវភៅនេះរួច នាងគិតថា ខ្ញុំត្រូវតែអានព្រះគម្ពីរឥឡូវនេះ។ នាងមានចំងល់ជាច្រើនអំពីជីវិតរបស់នាង ប៉ុន្តែ នាងមានអារម្មណ៍ថា ចំណេះដឹងរបស់នាងមានកម្រិត។ បន្ទាប់មក នាងបានចាំថា ជីដូនរបស់នាងបានក្លាយជាអាត់វេនទីស្ទ បន្ទាប់ពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រូគង្វាលអាត់វេនទីស្ទរួចមក។ ដូច្នេះ នាងត្រូវការស្វែងរកគ្រូគង្វាលអាត់វេនទីស្ទម្នាក់អោយជួយ។

នាងបានអនឡាញ ហើយរកឃើញព្រះវិហារអាត់វេនទីស្ទមួយ រួចចាប់ផ្តើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ២ ដងក្នុង១សប្តាហ៍ជាមួយនឹងគ្រូគង្វាល។ ជាច្រើនខែក្រោយមក នាងបានរៀនអំពីថ្ងៃទី៧ជាថ្ងៃសប្បាតហ៍ និងបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកផងដែរ។ នាង និងប្តីរបស់នាងបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកទាំងពីរនាក់។ ហេឡេន ពុំបានដឹងថា អ្នកណាជាអ្នកដាក់សៀវភៅក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ នៅក្នុងការិយាល័យវេជ្ជបណ្ឌិតនៅ ទូទាំងទីក្រុងប៉ារីសនោះទេ ប៉ុន្តែ នាងដឹងថា សៀវភៅនេះពុំមែនជារបស់វេជ្ជបណ្ឌិតនោះឡើយ ដោយសារតែគាត់ពុំមែនជាអាត់វេនទីស្ទ។ សព្វថ្ងៃនេះ នាងដាក់សៀវភៅនៃក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងការិយាល័យវេជ្ជបណ្ឌិតទូទាំងទីក្រុប៉ារីស។ ហេឡេនបាននិយាយថា «ខ្ញុំមានសេចក្តីអំណរជាខ្លាំងដែល ខ្ញុំប្រទះឃើញនឹងសៀវភៅនោះ។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា រឿងនេះពុំមែនជារឿងចៃដន្យនោះទេ។ ភាពជឿជាក់របស់ខ្ញុំបានកើនឡើង ហើយខ្ញុំនៅមានជាច្រើនទៀតដែលត្រូវរៀនពីការសិក្សា ព្រះគម្ពីរ និងសំេណររបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍។ព្រះមានផែនការសម្រាប់ខ្ញុំ។ ហើយខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់ពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំផងដែរ»។ ​