ជីវិតរបស់យើងតែងតែរវល់ និងពោរពេញដោយភាពតានតឹង។ ពេលខ្លះ យើងខំប្រឹងប្រែងធ្វើការជាខ្លាំងគ្រាន់តែសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ និងចំណាយទៅលើតម្រូវការផ្សេងៗតែប៉ុណ្ណោះ។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាមានអ្វីៗគ្រប់គ្រាន់ដែលយើងត្រូវការ។ ប៉ុន្តែ យើងនៅតែខំប្រឹងធ្វើការលើសពីអ្វីដែលយើងត្រូវការទៅទៀត ដោយសារតែយើងមិនចេះស្កប់ស្កល់។ យើងប្រាថ្នាចង់បានអ្វីៗដែលយើងគិតថា នឹងធ្វើអោយយើងមានសេចក្តីរីករាយ។ ប៉ុន្តែ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានព្រមានយើងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសាស្តាដែលថា រឿងនោះមិនតែងតែកើតឡើងតាមអ្វីដែលយើងប្រាថ្នានោះទេ។
យើងនៅតែរវល់ជាខ្លាំងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង មិនថាហេតុផលនោះជាអ្វីនោះទេ។ ដូច្នេះ ការដែលរុញច្រានព្រះចេញពីជីវិតរបស់យើងគឺជារឿងងាយស្រួល។ ជាញឹកញាប់ រឿងនេះកើតឡើងនៅពេលដែលយើងពុំបានចំណាយពេលគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការអានព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋាន និងចូលទៅជិត ព្រះអម្ចាស់។ «ទ្រង់គឺជាព្រះដែលមានព្រះចេស្តាលើជីវិតរបស់អ្នក និងផ្លូវជីវិតរបស់អ្នកផង» (ដានីយ៉ែល ៥៖២៣, បកប្រែថ្មីពី ICB)។ យើងអាចត្រូវទាញចេញអោយឆ្ងាយពីព្រះ បានដោយរបស់ផ្សេងៗ។ ពេលនោះ យើងនឹងអាក់ខានពុំបានចំណាយពេលជាមួយនឹងទ្រង់។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការពេលវេលាដើម្បី សម្រាក និងជួបព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង។ តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចមានបន្ទូលមកកាន់យើងយ៉ាង ដូចម្តេច ប្រសិនបើយើងពុំបានចំណាយពេលដើម្បីឈប់ និងផ្ទៀងស្តាប់នូវអ្វីដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលមកនោះ? ពេលវេលាស្ងប់ស្ងាត់ដ៏ពិសេសជាមួយព្រះគឺជាអាថ៌កំបាំង ទៅកាន់ជីវិតខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ របស់យើង។ ការអធិស្ឋាន និងការអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនឹងធ្វើអោយយើងបានរឹងមាំឡើង។
សូមអានខគម្ពីរទំនុកដំកើង ៣៧៖៧; ទំនុកដំកើង ៤៦៖១០ និងទំនុកដំកើង ៦២៖១, ២, ៥។ តើខទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីតម្រូវការរបស់យើងសម្រាប់ពេលវេលាដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ជាមួយនឹងព្រះ? តើហេតុអ្វីបានជាការចំណាយពេលវេលាស្ងប់ស្ងាត់ជាមួយនឹងព្រះគឺជារឿងសំខាន់?
យើងចូលចិត្តចំណាយពេលវេលាតែពីរនាក់ជាមួយអ្នកណាម្នាក់ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់គាត់។ សូមជ្រើសរើសទីកន្លែងណាមួយដែលយើងអាចអានព្រះគម្ពីរ និងជួបជាមួយនឹងព្រះបាន។ គឺជាទីកន្លែងណាមួយដែលគ្មានអ្នកណាមករំខានលោកអ្នក។ លោកអ្នកត្រូវតែជ្រើសរើសពេលវេលាដ៏ពិសេសណាមួយ ដើម្បីណាត់ជួបជាមួយនឹងព្រះ។ បើពុំដូច្នោះទេ ការណាត់ជួបនឹងមិនអាចកើតមានឡើងបានទេ។ ជាញឹកញាប់ ពេលវេលាដែលល្អនៅក្នុង១ថ្ងៃគឺជាពេលព្រឹកព្រលឹម។ ពេលវេលានេះដែលលោក អ្នកនៅតែម្នាក់ឯងជាមួយនឹងព្រះ អាចក្លាយជាព្រះពរសម្រាប់មួយថ្ងៃពេញរបស់លោកអ្នក។ គោលគំនិតដែលលោកអ្នកទទួលបានពីការចំណាយពេលវេលាជាមួយនឹងព្រះអាចជួយលោកអ្នកបានជាច្រើនម៉ោងទៅមុខទៀត។ ចូរធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលលោកអ្នកត្រូវតែធ្វើ ដើម្បីអោយប្រាកដថា លោកអ្នកអាចជួបជាមួយនឹងព្រះបានដោយគ្មានអ្នកណា ឬអ្វីមួយមកឆក់យកពេលវេលានេះចេញពីលោកអ្នកទៅបាន។
ពុំមានវិធីណាដែលនឹងជួយលោកអ្នកអោយផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងព្រះបាន ក្រៅពីការអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរនោះទេ។ ការអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរនឹងជួយលោកអ្នកអោយគិត និងប្រព្រឹត្តបានដូចជាអង្គព្រះយេស៊ូវ។
តើលោកអ្នកខិតខំព្យាយាមចំណាយពេលតែម្នាក់ឯងជាមួយនឹងព្រះយ៉ាងដូចម្តេច? តើលោកអ្នក ធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលលោកអ្នកចំណាយពេលជាមួយនឹងទ្រង់? តើលោកអ្នកទទួលបានបទពិសោធន៍យ៉ាង ដូចម្តេចដែរ? តើការចំណាយពេលជាមួយនឹងព្រះអាចជួយលោកអ្នកឱ្យស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ ទ្រង់បានកាន់តែប្រសើរយ៉ាងដូចម្តេច?
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៥ មិថុនា ឆ្នាំ២០២០
ខគម្ពីរ និងបទចម្រៀង
«ទូលបង្គំបានកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលទ្រង់ទុកនៅក្នុងចិត្តប្រយោជន៍កុំឲ្យទូលបង្គំធ្វើបាបនឹងទ្រង់ ឡើយ» (ទំនុកដំកើង ១១៩៖១១)។
យើងត្រូវ «លាក់ទុក» ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ យើងត្រូវតែសិក្សាខគម្ពីរ អោយបានច្បាស់ ដើម្បីអោយយើងអាចសូត្រខទាំងនោះបានដោយពុំចាំបាច់អានខទាំងនោះពីព្រះគម្ពីរ។ បន្ទាប់មក យើងនឹងបានយល់អំពីខទាំងនេះជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ សូមចំណាយពេល ដើម្បីលាក់ទុក ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅក្្នុងចិត្តរបស់យើង។ ពេលនោះ ព្រះនឹងប្រទានពរជាអនេកដល់លោកអ្នក។ ខទាំង នេះដែលយើងបានយល់យ៉ាងច្បាស់នឹងផ្លាស់ប្តូរគោលគំនិត និងឥរិយាបថរបស់យើង។ ខទាំងនេះនឹង ជួយយើងអោយធ្វើការសម្រេចចិត្តបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ការលាក់ទុកខគម្ពីរនៅក្នុងចិត្តនឹងជួយអោយព្រះគម្ពីរមានជីវិតរស់ឡើងតាមរបៀបថ្មី។ នោះគឺជាមូលហេតុដ៏សំខាន់សម្រាប់យើងក្នុងការសិក្សាខគម្ពីរអោយបានយល់ច្បាស់ ដើម្បីអោយយើងអាចសូត្រខទាំងនោះបានដោយពុំចាំបាច់មើលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ការធ្វើបែបនេះនឹងជួយអោយយើងថ្វាយបង្គំព្រះ និងរស់នៅតាមការបង្ហាញប្រាប់នៃព្រះគម្ពីរ។
ការសិក្សាមួយពាក្យម្តងនៃព្រះគម្ពីរគឺជាហេតុផលមួយទៀតដ៏សំខាន់។ ខទាំងនេះនឹងជួយការពារយើងអោយរួចចេញពីការកុហក និងអន្ទាក់របស់សាតាំង។ យើងនឹងអាចសូត្រខទាំងនេះបាន ទោះបីជាយើងពុំមានព្រះគម្ពីរនៅក្នុងដៃរបស់យើងក៏ដោយ។ រឿងនេះអាចជួយដល់យើងបាន នៅពេលដែលសាតាំងកំពុងតែព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីល្បួងយើងអោយប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែលាក់សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះមកកាន់យើងដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរទុកនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ បន្ទាប់មក យើងនឹងអាចផ្លាស់ប្តូរការគិតរបស់យើងទៅលើសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ ជាជាងការចំណាយពេលគិតអំពីបញ្ហារបស់យើង។ យើងនឹងថ្វាយចិត្តគំនិតរបស់យើងទៅកាន់ព្រះ។ ទ្រង់មានដំណោះស្រាយរាប់ពាន់វិធី ដើម្បីជួយយើងនៅពេលណាដែលយើងមើលពុំឃើញពីដំណោះស្រាយណាមួយទាល់តែសោះ។
សូមអានប្រសាសន៍របស់លោកប៉ុលអំពីចម្រៀងនៅក្នុងខគម្ពីរអេភេសូរ ៥៖១៩ និងកូឡូស ៣៖១៦។ តើខគម្ពីរដែលយើងលើកយកមកតែងជាចម្រៀងអាចជួយយើងអោយលាក់ទុកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងបានយ៉ាងដូចម្តេច?
យើងគួរតែរៀនតែងពាក្យពេចន៍នៃព្រះគម្ពីរជាចម្រៀង។ នេះគឺជាវិធីដ៏មានអំណាចមួយក្នុងការសិក្សាខគម្ពីរ។ បទចម្រៀងពីរោះៗនឹងជួយយើងអោយមានភាពងាយស្រួលក្នុងការសិក្សាខគម្ពីរ។ យើងក៏មិនមានអារម្មណ៍ព្រួយបារម្ភ ឬសោកសៅផងដែរ នៅពេលណាដែលយើងច្រៀងចម្រៀងដែល ស្រង់អត្ថន័យពីព្រះគម្ពីរ។ សូម្បីតែកុមារក៏អាចរៀនច្រៀងចម្រៀងដែលស្រង់អត្ថន័យពីព្រះគម្ពីរនេះបានដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានទាក់ទាញតន្ត្រីករជាច្រើនអោយនិពន្ធបទចម្រៀងដែលអាចជួយអោយយើងមាន អារម្មណ៍រីករាយ។ បទចម្រៀងទាំងនេះនឹងបង្វែរចិត្តរបស់យើងទៅឯព្រះ និងព្រះគម្ពីររបស់ទ្រង់វិញ។ ភ្លេងបែបនេះ គឺជាព្រះពរដ៏វិសេសវិសាល។
«ភ្លេងគឺជាផ្នែកមួយនៃការថ្វាយបង្គំដល់ព្រះដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។ យើងគួរតែព្យាយាមកែលំអចម្រៀងនៃការសរសើរតម្កើងរបស់យើងអោយសមប្រកបគ្នាជាមួយនឹងបទចម្រៀងដែលទេវតាបានច្រៀង»។ ដកស្រង់ពីសំណេររបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍ Patriarchs and Prophets, page 594, adapted។
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២០
សិក្សាបន្ថែម
សូមអាន Ellen G. White, “The Privilege of Prayer,” pages 93-104, in Steps in Christ។
«ភ្នែករបស់មនុស្សតែមួយមុខមិនអាចមើលឃើញពីសិរីល្អនៃព្រះយេស៊ូវបានឡើយ។ យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណក៏អាចជួយយើងអោយមើលឃើញដែរថា យើងនឹងមិនទទួលបានសេចក្តីសង្ឃឹមឡើយ បើសិនជាគ្មានព្រះយេស៊ូវ។ យើងត្រូវការសេចក្តីមេត្តាករុណា និងការអត់ឱនទោសរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ មានតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះដែលបានលោះបាបយើងចេញដោយព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ ទ្រង់បំពេញគ្រប់ទាំងតម្រូវការ។ មានតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចជួយយើងអោយយល់អំពីសេចក្តីមេត្តាករុណា សេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រះទ័យសន្តោសប្រណី និងសិរីល្អដ៏គ្មានទីបញ្ចប់របស់ព្រះយេស៊ូវ។ ដកស្រង់ពីសំណេររបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍ The Upward Look, page 155, adapted។
«យើងអាចរៀនសូម្បីតែជំពូកទាំងមូល និងផ្នែកផ្សេងៗនៃព្រះគម្ពីរដោយចិត្ត។ ពេលនោះ យើងនឹងអាចសូត្រខគម្ពីរទាំងនោះនៅពេលណាដែលសាតាំងចូលមកជិតយើង និងព្យាយាមល្បួងយើងអោយធ្វើអ្វីដែលខុសឆ្គង . . . . សាតាំងនឹងព្យាយាមទាញចិត្តរបស់យើងអោយគិតអំពីរបស់នៅលើលោកីយ៍ និងភាពត្រេកត្រអាលរបស់វា។ វិធីដ៏ល្អបំផុតដើម្បីយកឈ្នះសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងសាតាំងនៅ គ្រានោះបាន គឺដោយនិយាយថា ‘ព្រះគម្ពីរបានចែងថា’»។ The Advent Review and Sabbath Herald, April 8, 1884, adapted។
សំនួរពិភាក្សា៖
- ព្រះបានប្រទានអំណោយទានក្នុងការជ្រើសរើសដោយឥតគិតថ្លៃដល់យើង។ យើងពុំចាំបាច់ព្យាយាមគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ យើងមានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសទទួលយកអំណោយទាននៃជីវិតអស់កល្បរបស់ព្រះ។ តើលោកអ្នកកំពុងតែធ្វើអ្វីខ្លះជាមួយនឹងអំណោយ ទានក្នុងការជ្រើសរើសដោយឥតគិតថ្លៃដែលព្រះបានផ្តល់អោយលោកអ្នក? តើជម្រើសខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណអ្វីខ្លះដែលលោកអ្នកកំពុងតែធ្វើ?
- សូមគិតអំពីផ្នែកនៃថ្ងៃសប្បាតហ៍ដែលអាច និងគួរតែផ្តល់អោយយើងនូវពេលវេលាដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ជាមួយនឹងព្រះ។ តើការដែលរក្សាថ្ងៃបរិសុទ្ធអាចជួយការពារលោកអ្នកពីការធ្វើការងារជាច្រើន និងធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗ ដែលអាចរារាំងលោកអ្នកពីការចំណាយពេលជាមួយនឹងព្រះយ៉ាងដូចម្តេច? តើលោកអ្នកអាចធ្វើអោយថ្ងៃបរិសុទ្ធក្លាយមកជាព្រះពរខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណនៅក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច?
- តើលោកអ្នកមានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះក្នុងការចំណាយពេលតែម្នាក់ឯងជាមួយនឹងព្រះតាមរយៈការ អធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ? តើការអនុវត្តខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណនេះអាចធ្វើអោយជំនឿរបស់លោកអ្នកកាន់តែរឹងមាំឡើងយ៉ាងដូចម្តេច? សូមចែករំលែកបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នកជាមួយនឹងព្រះនៅក្នុងថ្នាក់។ តើលោកអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ ពីការចំណាយពេលនៅក្នុងការអធិស្ឋាន និងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ? តើបទពិសោធន៍របស់លោកអ្នកអាចជួយដល់អ្នកដទៃអោយកាន់តែមានជំនឿរឹងមាំយ៉ាងដូចម្តេច?
- តើខគម្ពីរត្រង់ណាខ្លះ ដែលអ្នកចូលចិត្តជាងគេ និងបានសិក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់? តើលោកអ្នកចូលចិត្តខទាំងនេះនៅត្រង់ចំណុចណាខ្លះ? តើការដែល «លាក់ទុក» ខទាំងនេះនៅក្នុងចិត្តរបស់លោកអ្នកនឹងក្លាយមកជាព្រះពរដល់លោកអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច?
រឿងខ្លី
រួចខ្លួនពីការធ្លាក់យន្តហោះ
លោកផាយអ៊េស កាបាឌី ធីស៊ីអូប៊ី (Pius Kabadi Tshiombe) ដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអាយុ៥៣ឆ្នាំម្នាក់ បានជិះយន្តហោះខ្នាតតូចAn-2 ហោះទៅសួរសុខទុក្ខនៅឯព្រះវិហារមួយដែលគាត់បានបង្កើតនៅតំបន់ដាច់ស្រយាលមួយនៃតំបន់សាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យកុងហ្គោ។ ប៉ុន្តែ យន្ដហោះសូវៀតដែលដំឡើងដោយក្រុមហ៊ុនអាកាសចរណ៍អ៊ែរ ខាសៃ (Air Kasai) ដែលមានមូលដ្ឋាននៅឯគីនសាសា (Kin-shasa-based) បានបង្កបញ្ហាដល់ម៉ាស៊ីនភ្លាមៗបន្ទាប់ពីបានហោះចេញពីទីក្រុងខាម៉ាកូ (Kamako) បានចម្ងាយ១៥០គីឡូម៉ែត្រទៅកាន់ទីក្រុងស៊ីវីកាប៉ា (Tshikapa) ដែលស្ថិតនៅជិតព្រំប្រទល់ អង់ហ្គោឡា។ យន្ដហោះ បានបាត់បង់ព័ត៌មានរយៈកំពស់ និងមានផ្សែងចេញពាសពេញបន្ទប់បើកបរ ក្នុងពេលដែលអ្នកបើកបរកំពុងតែ ព្យាយាមស្វែងរកកន្លែងចុះចត។ លោកធីស៊ីអូប៊ីបានឃើញអ្នកបើកយន្ដហោះគេចចេញពីបន្ទប់បើកបរយន្ដហោះ និងឮសំឡេងរហៀងៗហាក់ដូចជានិយាយថា «ទៅតាមអ្នកបើកយន្តហោះទៅ»។
លោកធីស៊ីអូប៊ីបានរលាស់ជើងរបស់លោក។ អ្នកបើកយន្តហោះបានបើកទ្វារចេញ ហើយលោតចុះទៅក្រោម។ លោកធីស៊ីអូប៊ីក៏បានលោតចុះទៅដែរ។ មួយសន្ទុះក្រោយមក យន្តហោះAn-2បានហោះទៅបុកគុម្ពោតព្រៃ ហើយផ្ទុះនៅក្នុងអណ្តាតភ្លើងទៅ។ ឧបទ្ទវហេតុនេះបានកើតឡើងចម្ងាយប្រហែលជា៣គីឡូម៉ែត្រពីអាកាសយានដ្ឋានខាម៉ាកូនៅថ្ងៃទី២៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៨។ មានតែលោកធីស៊ីអូប៊ី និងអ្នកបើកបរយន្តហោះប៉ុណ្ណោះដែលមានជីវិត។ អ្នករួមដំណើរ៥នាក់ទៀតបានបាត់បង់ជីវិត។ នីកូល (Nicole) ដែលជា ភរិយារបស់លោកធីស៊ីអូប៊ីជាអ្នកដែលទទួលបានការអះអាងបន្ថែមអំពីរូបភាពនៃអាការៈប្តីរបស់អ្នកស្រីដែលបានបញ្ជូនមកអោយអ្នកស្រីដោយមិត្តភក្តិម្នាក់តាមប្រព័ន្ធ វត់ស្អាប់ (WhatsApp) បន្ទាប់ពីការធ្លាក់យន្តហោះនោះមក អ្នកស្រីបាននិយាយថា «គាត់បានរួចជីវិតជាមួយទូរស័ព្ទដៃមួយគ្រឿងរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ គាត់មាន របួសស្រាលនៅលើក្បាល និងជើងតែមិនបាក់ឆ្អឹងត្រង់ណាឡើយ»។
ក្នុងចំណោមរូបភាពទាំងនោះមានរូបភាពមួយរបស់លោកធីស៊ីអូប៊ីដែលមានទឹកមុខតក់ស្លុតជាមួយនឹងទូរស័ព្ទដៃដែលប្រឡាក់ទៅដោយឈាម។ នីកូលពុំអាចទាក់ទងទៅស្វាមីរបស់អ្នកស្រីទាល់តែសោះអស់រយៈពេល៣ថ្ងៃ ប៉ុន្តែ ពាក្យពេចន៍ដំបូងតាមទូរស័ព្ទរបស់គាត់ពោរពេញទៅដោយការសរសើរតម្កើងព្រះ។ គាត់បានប្រាប់នាងថា «ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញពីព្រះមួយនេះឡើយ ពីព្រោះទ្រង់គឺជាព្រះដ៏ល្អអស្ចារ្យ»។
លោកធីស៊ីអូប៊ីមានបំណងចង់ទៅសុខទុក្ខក្រុមថ្វាយបង្គំតូចមួយដែលមានពួកជំនុំ១៥នាក់ដែលគាត់បានបង្កើតបន្ទាប់ពីកម្មវិធីផ្សាយដំណឹងល្អរួចនៅក្នុងភូមិខាប៊ូឃីយូ (Kabungyu)។ ប៉ុន្តែ គាត់បានប្តូរ ទៅជិះយន្តហោះតូចAn-2វិញ បន្ទាប់ពីទទួលព័ត៌មានថា ជើងយន្តហោះដែលគាត់មានបំណងចង់ជិះនឹងត្រូវចាកចេញនៅថ្ងៃសៅវ៍។
ភរិយារបស់គាត់បាននិយាយថា «ពួកគេប្រាប់គាត់អោយធ្វើដំណើរនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធ តែគាត់ និយាយ ថា ‘ខ្ញុំមិនអាចធ្វើដំណើរនៅថ្ងៃនោះបានទេ ពីព្រោះខ្ញុំត្រូវថ្វាយបង្គំព្រះនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមស្វែងរក វិធីផ្សេង ដើម្បីអោយបានទៅដល់គោលដៅរបស់ខ្ញុំ’»។
លោកធីស៊ីអូប៊ីដែលជាអ្នកទី២នៅខាងឆ្វេងនៅក្នុងរូបភាពបានទូរស័ព្ទទៅភរិយារបស់គាត់ពីអាកាសយានដ្ឋាន ដើម្បីប្រកាសប្រាប់ពីការផ្លាស់ប្តូរនៃគម្រោងហោះហើរ។ គាត់សង្ឃឹមថានឹងអាចស្វែងរកវិធីដែល អាចទាក់ទងទៅក្រុមជំនុំខាប៊ូឃីយូបាន។ អ្នកស្រីនីកូលមានសំណួរជាច្រើនអំពីហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើង។ អ្នកស្រីពុំបានយល់អំពីមូលហេតុថា តើេហតុអ្វីបានជាមានតែលោកធីស៊ីអូប៊ី និងអ្នកបើកយន្តហោះដែលបានរួចជីវិតនោះទេ។ អ្នកស្រីពុំបានដឹងថា ការសម្រេចចិត្តក្នុងការរក្សាថ្ងៃបរិសុទ្ធ របស់លោកធីស៊ីអូប៊ីជាមូលហេតុដ៏សំខាន់នៅក្នុងរឿងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រីជឿថា គាត់ត្រូវបានរំដោះតាមសេចក្តីសន្យានៅក្នុងខគម្ពីរទំនុកដំកើង ៩១៖១៤ ដែលព្រះបានមានបន្ទូលថា «នោះអញ នឹងជួយឲ្យរួច អញនឹងតាំងឡើងយ៉ាងខ្ពស់ពីព្រោះ វាបានស្គាល់ឈ្មោះអញ»។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា «ចូររក្សាភាពស្មោះត្រង់នៅក្នុងព្រះ ពីព្រោះទ្រង់អាចជួយសង្គ្រោះយើងបានគ្រប់ពេលវេលា»។
