តើលោកដានីយ៉ែលមានប្រសាសន៍អ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរដានីយ៉ែល ២:២៤‑៣០? ហេតុដូចម្តេចបានជាពាក្យពេចន៍របស់លោកសំខាន់ដល់ការចងចាំរបស់យើងម៉្លេះ? (សូមអានយ៉ូហាន ៥:១៥ ផងដែរ)
ព្រះជាម្ចាស់បានឆ្លើយតបសេចក្តីអធិដ្ឋានរបស់លោកដានីយ៉ែល និងមិត្តភក្តិរបស់លោក។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់សុបិន និងការបកស្រាយដល់ពួកលោក។ បន្ទាប់មកលោកដានីយ៉ែលបានទូលប្រាប់ដល់ស្តេច។ តើលោកអ្នកឃើញទេថា លោកដានីយ៉ែលបានសរសើរព្រះជាម្ចាស់នៅចំពោះមុខស្តេច? លោកដានីយ៉ែលមានប្រសាសន៍ថា ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានចម្លើយដល់រូបលោក។ លោកដានីយ៉ែលក៏ទូលប្រាប់រឿងផ្សេងទៀតផងដែរ។ លោកបានប្រាប់ស្តេចអំពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ស្តេចអំពីសុបិននោះផងដែរ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទើបអាចជ្រាបអំពីគំនិត និងអារម្មណ៍សម្ងាត់របស់យើង។ ហេតុនោះ ព័ត៌មាននេះជួយស្តេចឲ្យជឿទុកចិត្តលើសាររបស់លោកដានីយ៉ែលកាន់តែច្រើនឡើងថែមទៀត។ ស្តេចទ្រង់យល់ឃើញថា មានតែព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅនគរស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលអាចបង្ហាញរឿងអាថ៌កំបាំងដល់ជនណាម្នាក់បាន។ ប៉ុន្តែ សុបិននោះពុំមែនជាដំណឹងល្អសម្រាប់ស្តេចឡើយ។ ហេតុនោះ លោកដានីយ៉ែលត្រូវហ៊ានប្រថុយជីវិតពេលដែលលោកទូលថ្វាយសេចក្តីពិតដល់ស្តេច។
សូមអានអំពីសុបិនរបស់ស្តេចនៅក្នុងខគម្ពីរដានីយ៉ែល ២:៣១‑៤៩។ តើសុបិននោះប្រាប់ថា នគររបស់ស្តេចនេប៊ូក្នេសានឹងដល់ទីបញ្ចប់ដោយរបៀបណា?
សុបិននោះនិយាយអំពីរូបចម្លាក់។ ក្បាលរបស់វាធ្វើពីមាស ទ្រូងនិងដៃរបស់វាធ្វើពីប្រាក់ ពោះនិងភ្លៅរបស់វាធ្វើពីលង្ហិន ជើងរបស់វាធ្វើពីដែក រីឯប្រអប់ជើងគឺជាដែកលាយដីឥដ្ឋ (ដានីយ៉ែល ២:៣២, ៣៣)។ រូបចម្លាក់ទាំងមូលក៏ត្រូវបែកបាក់ខ្ទេចខ្ទីអស់ទៅ។ បន្ទាប់មក លោកដានីយ៉ែលបានបកស្រាយអំពីអត្ថន័យនៃលោហធាតុនីមួយៗ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា លោហធាតុនីមួយៗគឺជានគរផ្សេងៗដែលនឹងកើតឡើងក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រអនាគត។ នគរនីមួយៗនឹងជំនួសនគរដែលមានពីមុន។ សារនេះបានប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ នគរបាប៊ីឡូននឹងដល់ទីបញ្ចប់។ នគរមួយទៀតនឹងឡើងមកជំនួសវិញ។ ហើយនគរនោះក៏នឹងត្រូវជំនួសដោយនគរមួយផ្សេងទៀតដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹងជំនួសនគរទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះដោយនគររបស់ព្រះអង្គ។ មានតែនគររបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះដែលនឹងគង់វង្សស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។
ចូរក្រឡេកមើលភាពមិនទៀងទាត់នៃនគរទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះចុះ។ តើគោលគំនិតនេះ បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីក្តីសង្ឃឹមដែលយើងមាននៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ? (ដើម្បីរកចម្លើយ សូមអានខគម្ពីរ យ៉ូហាន ៦:៥៤, និង កូរិនថូសទី២ ៤:១៨)។
ថ្ងៃពុធ ទី១៥ មករា ឆ្នាំ២០២០
រូបចម្លាក់៖ ភាគ២
សូមអានសុបិន និងការបកស្រាយម្តងទៀត (ដានីយ៉ែល ២:៣១‑៤៩)។ តើការបកស្រាយ បង្ហាញប្រាប់យើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់? តើទ្រង់ជ្រាបអំពីអនាគតប៉ុនណាដែរ?
បទគម្ពីរដានីយ៉ែលជំពូក២ ជួយយើងឲ្យយល់ពីព័ត៌មាននៅក្នុងដានីយ៉ែលជំពូក៧, ៨, និង១១។ ជំពូកទី២នេះគឺជាបទទំនាយនៃគ្រាអនាគត ដែលបង្ហាញប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅក្នុងគ្រាអនាគត។
ក្បាលមាស គឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យនគរបាប៊ីឡូន (៦២៦មុនគ.ស. ដល់ ៥៣៩ មុនគ.ស.)។ គ្មានលោហធាតុណាប្រសើរជាងនេះដែលអាចតំណាងឲ្យអំណាច និងភាពសម្បូររុងរឿងរបស់នគរបា‑ប៊ីឡូនឡើយ។ ព្រះគម្ពីរបានហៅនគរបាប៊ីឡូនថា «ទីក្រុងមាស» (អេសាយ ១៤:៤)។ ព្រះគម្ពីរក៏បានប្រើរូបស័ព្ទដ៏ឆើតមួយទៀតតំណាងឲ្យនគរបាប៊ីឡូនដែរ៖ «បាប៊ីឡូនជាពែងមាសនៅព្រះហស្តនៃព្រះ‑យេហូវ៉ា» (យេរេមា ៥១:៧, សូមអានវិវរណៈ ១៨:១៦ផងដែរ)។ ប្រវត្តិវិទូម្នាក់ឈ្មោះហេរ៉ូដូទុសបានប្រាប់យើងថា ទីក្រុងបាប៊ីឡូនគឺស្រោបទៅដោយមាសភាគច្រើន។
ទ្រូង និងដៃប្រាក់ គឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យនគរមេឌី‑ពើស៊ី (៥៣៩មុនគ.ស.ដល់ ៣៣១មុនគ.ស.)។ ប្រាក់មិនសូវថ្លៃដូចជាមាសទេ។ ដូចគ្នាដែរ នគរមេដូ‑ពើស៊ីមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមស្មើនឹងភាពរុងរឿងរបស់នគរបាប៊ីឡូនឡើយ។ ប្រាក់គឺជានិមិត្តរូបដ៏ល្អសម្រាប់នគរពើស៊ី។ ប្រជាជនពើស៊ីបង់ពន្ធជូនរាជការជាប្រាក់សុទ្ធ។
ពោះ និងភ្លៅលង្ហិន គឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យនគរក្រេក។ ខគម្ពីរអេសេគាល ២៧:១៣ បានចែងថា មុខទំនិញដែលពួកក្រេកជួញដូរផលិតចេញពីលង្ហិន។ មួក ខែល និងពូថៅរបស់ទាហានក្រេកសុទ្ធតែធ្វើពីលង្ហិនទាំងអស់។ លោកហេរ៉ូដូទុសបានប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលស្តេចផ្សាម្មេទីគុសទី១បានមានបន្ទូលពេលដែលព្រះអង្គបានឃើញចោរសមុទ្រក្រេក។ ស្តេចផ្សាម្មេទីគុសទី១គឺជាស្តេចនៃប្រទេសអេស៊ីព្ទ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ពួកចោរសមុទ្រក្រេកគឺជាក្រុមមនុស្សដែលប្រទេសអេស៊ីព្ទញញើតខ្លាំងណាស់។ អ្នកនាំសារមួយរូបបានហៅក្រុមចោរទាំងនេះថា «មនុស្សលង្ហិនដែលចេញពីសមុទ្រមក»។
ជើងដែក បង្ហាញប្រាប់យើងអំពីនគររ៉ូម (១៦៨ មុនគ.ស.ដល់៤៧៦គ.ស.)។ ដូចដែលលោកដានីយ៉ែលបានបកស្រាយ ដែកតំណាងឲ្យអំណាចរបស់នគររ៉ូម។ នគរនេះបានសោយរាជ្យបានយូរជាងនគរមុនៗ។ ដែកគឺជាលោហធាតុដ៏ឥតខ្ចោះមួយសម្រាប់បង្ហាញដល់យើងអំពីរបៀបដែលនគររ៉ូមធ្វើសកម្មភាព។ វាបានជាន់ឈ្លីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលទាស់ទទឹងនឹងវា។
ប្រអប់ជើងដែកលាយដីឥដ្ឋ បង្ហាញប្រាប់យើងអំពីនគរអឺរ៉ុបដែលបែកបាក់បន្ទាប់ពីនគររ៉ូមបានដួលរលំ (៤៧៦គ.ស. រហូតដល់ព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញជាលើកទីពីរ)។ មានស្តេចជាច្រើនបានព្យាយាមបង្រួបបង្រួមអឺរ៉ុបឲ្យក្លាយជាប្រទេសតែមួយឡើងវិញ ប៉ុន្តែសុទ្ធតែបរាជ័យ។ លោកដានីយ៉ែលបានបង្ហាញប្រាប់យើងថា អឺរ៉ុបនឹងនៅបែបនេះរហូតទាល់តែព្រះជាម្ចាស់បានតាំងនគរដ៏នៅអស់កល្បរបស់ព្រះអង្គ ឡើង។
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៦ មករា ឆ្នាំ២០២០
ថ្ម
សូមអានអំពីខគម្ពីរដានីយ៉ែល ២:៣៤, ៤៤, ៤៥។ តើខទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីផែនដីនេះ? តើប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិនឹងត្រូវបញ្ចប់ដោយរបៀបណា?
សុបិនប្រាប់យើងអំពីហេតុការណ៍ដែលនឹងកើតឡើងនៅគ្រាចុងក្រោយ (ដានីយ៉ែល ២:២៨)។ អាណាចក្រលោហធាតុ (រួមទាំងដីឥដ្ឋផង) មានអំណាច និងសម្បូររុងរឿងខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែអាណា‑ចក្រទាំងនេះមិនអាចប្រៀបស្មើនឹងអាណាចក្រថ្មបានឡើយ។ លោហធាតុ និងដីឥដ្ឋគឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យអាណាចក្រមនុស្សជាតិ។ ប៉ុន្តែ ថ្មនៅក្នុងសុបិនពុំមែនធ្វើឡើងដោយដៃមនុស្សឡើយ។ សុបិនបង្ហាញប្រាប់យើងថា អាណាចក្រថ្មនឹងគង់វង្សស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ថ្មគឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យព្រះជាម្ចាស់ (សូមអានចោទិយកថា ៣២:៤, សាំយូអែលទី១ ២:២, ទំនុកតម្កើង ១៨:៣១)។ ថ្មក៏ជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យព្រះយេស៊ូវដែរ (ទំនុកតម្កើង ១១៨:២២, ពេត្រុសទី១ ២:៤, ៧)។ ហេតុនោះ ថ្មគឺជារូបស័ព្ទដ៏ល្អបំផុតតំណាងឲ្យនគរដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
គ្រូបង្រៀនគម្ពីរខ្លះបានអះអាងថា ព្រះយេស៊ូវបានចាប់ផ្តើមអាណាចក្រថ្មរបស់ព្រះអង្គក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះអង្គធ្វើការនៅលើផែនដី។ ក្រោយមក ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គក៏បានចែកចាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវនៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ហេតុនោះ អ្នកប្រាជ្ញព្រះគម្ពីរខ្លះគិតថា អាណាចក្រថ្មលំដាប់ពិភពលោកបានចាប់ផ្តើមនៅពេលដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវចែកចាយដំណឹងល្អនោះឯង។ ប៉ុន្តែ អាណាចក្រថ្មចាប់ផ្តើមបន្ទាប់តែពីអាណាចក្រលោហធាតុទាំងបួន និងអាណាចក្រដែលបានបែងចែកដល់ទីបញ្ចប់ប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុនោះ អាណាចក្រថ្មមិនអាចចាប់ផ្តើមក្នុងជំនាន់ព្រះយេស៊ូវបានឡើយដោយសារអាណាចក្ររ៉ូមកំពុងគ្រប់គ្រងអំណាចនៅឡើយ។
នៅក្នុងសុបិនយើងឃើញថ្មបានបុកកម្ទេចរូបចម្លាក់ «ឯថ្មដែលទង្គិចនឹងរូបនោះ ក៏ត្រឡប់ទៅជាភ្នំយ៉ាងធំនៅពេញផែនដីទាំងដុំមូល» (ដានីយ៉ែល ២:៣៥)។ តើភ្នំនេះបង្ហាញប្រាប់យើងអំពីអ្វី? វាគឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យភ្នំស៊ីយ៉ូន។ ភ្នំស៊ីយ៉ូនគឺជាកន្លែងដែលគេសាងសង់ព្រះវិហាររបស់ព្រះក្នុងជំនាន់គម្ពីរសញ្ញាចាស់។ ភ្នំស៊ីយ៉ូនគឺជានិមិត្តរូបនៃនគររបស់ព្រះនៅលើផែនដីក្នុងជំនាន់គម្ពីរសញ្ញាចាស់ផងដែរ។ តើលោកអ្នកឃើញទេថា ដំបូង ថ្មត្រូវបានដាប់ផ្តាច់ចេញពីភ្នំមែនទេ? បន្ទាប់មក ថ្មនោះបានប្រែក្លាយជាភ្នំមួយ! ភ្នំនេះគឺជាកន្លែងពិតប្រាកដមួយនៅនគរស្ថានសួគ៌។ យើងជឿថា វាគឺជារូបស័ព្ទតំណាងឲ្យរោងឧបោសថរបស់ព្រះ។ រោងឧបោសថរបស់ព្រះគឺជាកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូវទ្រង់កំពុងបំពេញព័ន្ធកិច្ចនាពេលឥឡូវនេះដើម្បីសង្គ្រោះយើងពីអំពើបាប។ ម្យ៉ាងទៀត រោងឧបោសថរបស់ព្រះក៏ត្រូវបានគេហៅថាស៊ីយ៉ូនដែរ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់នឹងយាងចាកចេញពីរោងឧបោសថក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ឆាប់ៗ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់នឹងយាងមកកាន់ផែនដីនេះ។ ទ្រង់នឹងចាប់ផ្តើមនគររបស់ព្រះអង្គដែលនឹងគង់វង្សស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ដំបូង ទ្រង់នឹងយករាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គទៅរស់នៅជាមួយនឹងព្រះអង្គក្នុងនគរស្ថាន‑សួគ៌។ បន្ទាប់ពីនោះ១០០០ឆ្នាំ ព្រះយេស៊ូវនឹងនាំយកទីក្រុងបរិសុទ្ធ យេរូសាឡិមថ្មី ចុះពីស្ថានសួគ៌មកកាន់ផែនដី (វិវរណៈ ២១:១‑២២:៥)។
បទទំនាយក្នុងដានីយ៉ែលជំពូក២ កំពុងតែបានសម្រេចឡើងជាបន្តបន្ទាប់។ ហេតុនោះ ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរជឿទុកចិត្តលើបទទំនាយស្តីអំពីអាណាចក្រចុងក្រោយដែលជិតនឹងកើតឡើងផងដែរ?
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៧ មករា ឆ្នាំ២០២០
សិក្សាបន្ថែម
ដូចដែលយើងបានឃើញ រូបចម្លាក់ក្នុងដានីយ៉ែល២ ធ្វើសុទ្ធតែពីមាសនិងប្រាក់។ លោហធាតុទាំងនេះបង្ហាញប្រាប់យើងអំពីភាពសម្បូររុងរឿងនៃនគរបាប៊ីឡូន និងមេឌី‑ពើស៊ី។ រូបចម្លាក់ក៏ធ្វើពីលង្ហិន និងដែកដែរ។ សាសន៍ក្រេកចូលចិត្តប្រើលង្ហិន រីឯសាសន៍រ៉ូមចូលចិត្តប្រើដែក។ ពួកគេប្រើលោហធាតុទាំងនេះធ្វើជាឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ អាវុធ និងចានឆ្នាំងជាដើម។ សាសន៍ក្រេកនិងរ៉ូមពូកគេធ្វើឆ្នាំងបានយ៉ាងល្អប្រណីត។ ពួកគេប្រើឆ្នាំងជាប្រចាំរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ពួកសិល្បករដែលផលិតឆ្នាំងមានជំនាញខ្លាំងណាស់។ ជាញឹកញាប់ ពួកគេបានគូររូបជាច្រើននៅលើឆ្នាំងដែលពួកគេស្រឡាញ់។ រូបភាពទាំងនោះបង្ហាញឲ្យឃើញអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ និងគោលគំនិតអំពីជីវិត។ ហេតុនោះ រូបចម្លាក់ក្នុងបទគម្ពីរដានីយ៉ែលជំពូក២ គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយស្តីអំពីសិល្បៈ សោភ័ណភាព និងអំណាចនៃនគរទាំងឡាយក្នុងជំនាន់ព្រះគម្ពីរ។ ផ្នែកផ្សេងៗទៀតនៃរូបចម្លាក់ក៏បង្ហាញយើងផងដែរអំពីអាណាចក្រផ្សេងៗទៀតដែលនឹងគ្រប់គ្រងលើផែនដីរហូតដល់ព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញ។ ប្រអប់ជើងនៃរូបចម្លាក់បង្ហាញប្រាប់យើងអំពីរូបភាពយ៉ាងពិតប្រាកដនៃបណ្តាប្រទេសអឺរ៉ុបនៅគ្រាចុងក្រោយ។ បន្ទាប់មកយើងឃើញថ្មលេចឡើង។ ថ្មនេះមិនមែនដាប់ចេញដោយ «ដៃមនុស្ស» ឡើយ (ដានីយ៉ែល ២:៤៥)។ ថ្មគឺជារូបស័ព្ទដ៏មានអំណាច។ វាជួយឲ្យយើងយល់អំពីរឿងមួយដ៏សំខាន់។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ចប់ប្រវត្តិសាស្ត្រផែនដីនេះ និងភាពរុងរឿងទាំងអស់របស់មនុស្សលោក។
«ចំពោះក្រសែភ្នែករបស់មនុស្ស ប្រវត្តិសាស្ត្រមើលទៅហាក់ដូចជាធំធេងស្មុគស្មាញខ្លាំងណាស់... ប៉ុន្តែ លោកដានីយ៉ែលបានបង្ហាញយើងថា ព្រះជាម្ចាស់បានគង់នៅពីខាងក្រោយអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមើលឃើញ។ ព្រះជាម្ចាស់ទតមើលឃើញអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ។ ទ្រង់ធ្វើការក្នុងចិត្ត និងគំនិតរបស់មេ‑ដឹកនាំទាំងឡាយ។ ទ្រង់ជាអ្នកបណ្តាលឲ្យអ្វីៗទាំងអស់កើតឡើង។ ទ្រង់ធ្វើអ្វីដែលប្រសើរបំផុត»។ ដកស្រង់ពី William H. Shea, Daniel: A Reader’s Guide (Nampa ID: Pacific Press Publishing Association, 2005), page 98, adapted ។
សំនួរពិភាក្សា៖
- ជាការប្រសើរហើយដែលដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ។ មានការលំបាកវេទនាច្រើនណាស់ក្នុងជីវិត។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់នឹងបញ្ចប់រឿងទាំងអស់។ ទម្រាំតែដល់ពេលនោះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបពា្ឈប់ទុក្ខវេទនាដែលយើងឃើញនៅជុំវិញយើងរាល់ថ្ងៃនេះ?
- ស្តេចនេប៊ូក្នេសាបានបណ្តាលឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះឈឺចាប់យ៉ាងច្រើន។ ហេតុនោះ ហេតុអ្វីបានជាលោកដានីយ៉ែលនៅតែធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងស្តេច ព្រមទាំងស្មោះត្រង់នឹងព្រះអង្គថែមទៀតផង?
- ថ្មនៅក្នុងបទគម្ពីរដានីយ៉ែលជំពូក២ បង្ហាញប្រាប់ថា នគររបស់ព្រះយេស៊ូវនឹងលាតសន្ធឹងពាសពេញផែនដីទាំងមូល។ រឿងនោះអាចនឹងកើតឡើងបានបន្ទាប់ពីការយាងមកវិញលើកទីពីរប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាការយាងមកវិញលើកទីពីរគឺជាការបកស្រាយដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុតដែលពណ៌នាអំពីអ្វីដែលថ្មបានធ្វើនៅគ្រាចុងក្រោយ?
