សូមអានខគម្ពីរយ៉ូហាន ៩៖៣៩-៤១ និងយ៉ូហាន ១២៖៤២, ៤៣។ តើអ្វីដែលបានបពា្ឈប់មនុស្សពីការទទួលយកនូវសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរនៅក្នុងខទាំងនេះ? តើមានបម្រាមអ្វីសម្រាប់យើងនៅក្នុងរឿងទាំងនេះ?
វាងាយស្រួលសម្រាប់យើងដែលមិនចូលចិត្តអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលមិនបានទទួលយកព្រះយេស៊ូវ។ មែនហើយ មេដឹកនាំមានភស្តុតាងដ៏មានអំណាចដែលបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មេដឹកនាំបានបដិសេធព្រះយេស៊ូវ។ យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្ន គឺយើងមិនត្រូវប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដូចគ្នានេះចំពោះព្រះគម្ពីរនោះទេ។
មែនហើយ អំពើបាបបានផ្លាស់ប្តូរចិត្តរបស់យើង។ វាបានទាញយើងអោយឆ្ងាយពីព្រះ។ អំពើបាបផ្លាស់ប្តូរគ្រប់យ៉ាងនៃជីវិតរបស់យើង។ អំពើបាបក៏បានផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងយល់ដឹង និងរបៀបបកស្រាយព្រះគម្ពីរផងដែរ។ នោះគឺដោយព្រោះអំពើបាបបានធ្វើអោយចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងឈឺចាប់។ ម្ល៉ោះហើយ ចិត្តនិងគំនិតរបស់យើងមិនព្រមទទួលយកសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។ អំពើបាបធ្វើអោយយើងមានគំនិតអាក្រក់។ អំពើបាបបំពេញចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងដោយអំនួត និងការសង្ស័យ។ វានាំអោយយើងកុហក។ យើងមិនបាននៅជាប់នឹងព្រះ ក៏មិនបាននៅជាប់ជាមួយគ្នាទេ។ យើងមិនធ្វើតាមក្រឹត្យ-វិន័យរបស់ព្រះទេ។ ដោយហេតុនេះ យើងក៏មិនបានស្តាប់បង្គាប់ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះផងដែរ។ ដូច្នេះ យើងមិនគួរមានចិត្តដែលពោរពេញទៅដោយអំនួតនោះទេ។
អំនួតបណ្តាលអោយមនុស្សលើកដំកើងហេតុផលនៃមនុស្សជាជាងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ។ នោះគឺដោយសារពួកគេបានអោយហេតុផលនៃមនុស្សជាអ្នកវិនិច្ឆ័យលើគ្រប់ទាំងសេចក្តីពិតរួមបញ្ចូលទាំងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ។ នៅពេលណាដែលយើងគិតយ៉ាងដូច្នេះ យើងបានដកចេញនូវអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលជាព្រះគម្ពីរ។
មនុស្សមួយចំនួនស្តាប់ត្រឹមតែគំនិតដែលពួកគេចូលចិត្ត, សូម្បីតែគំនិតទាំងនេះប្រឆាំងនឹងសេចក្តីពិតនៃព្រះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរក៏ដោយ។ នេះប្រៀបបាននឹងការកុហកមកកាន់ខ្លួនយើង។ ព្រះព្រមានយើងអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការកុហកខ្លួនឯង (វិវរណៈ ៣៖១៧)។ អំពើបាប និងការកុហកទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមកក៏បណ្តាលអោយការសង្ស័យរីកលូតលាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ បន្ទាប់មក យើងនឹងមិនជឿលើព្រះបន្ទូលនៃព្រះទៀតឡើយ។ នៅពេលណាដែលយើងមានមទ្ទិលសង្ស័យចំពោះព្រះបន្ទូលនៃព្រះ យើងនឹងមិនអាចយល់ច្បាស់អំពីសេចក្តីពិតបាននោះទេ។ នោះគឺដោយសារមនុស្សដែលមានការសង្ស័យ តាំងខ្លួនគាត់ជាចៅក្រម។ បន្ទាប់មកគាត់សម្រេចថា ផ្នែកណាមួយនៃព្រះគម្ពីរដែលជាសេចក្តីពិត។ ពេលដែលរឿងនេះកើតឡើងយើងនឹងជួបនូវគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើន។
ដូច្នេះ តើយើងគួរតែអាន និងបកស្រាយព្រះគម្ពីរដោយរបៀបណា? យើងគួរតែចូលមកឯព្រះគម្ពីរដោយគ្មានចិត្តអំនួតនោះទេ។ យើងគួរតែថ្វាយចិត្តរបស់យើងទៅព្រះ។ យើងគួរតែកុំមើលមកអ្វីៗនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឆ្ងល់ ឬស្តីបន្ទោសនោះទេ។ បើពុំដូច្នោះទេ យើងនឹងមិនចង់ស្តាប់បង្គាប់ដល់ ទ្រង់ទៀតទេ។
តើលោកអ្នកធ្លាប់ដែលប្រឆាំងទាស់នឹងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដែរឬទេ? នោះគឺថា តើព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញអ្នកអោយធ្វើអ្វីមួយ តែអ្នកបែរចង់ធ្វើអ្វីមួយផ្សេងទៀតដែរឬទេ? តើមានអ្វីកើតឡើង? តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះពីបទពិសោធន៍នេះ?
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី០៧ ឧសភា ឆ្នាំ២០២០
ហេតុអ្វីបានជាត្រូវយល់អោយបានច្បាស់ពីសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ
សូមអានខគម្ពីរនេហេមា ៨៖១-៣, ៨។ តើហេតុអ្វីបានជាយើងម្នាក់ៗត្រូវការយល់អោយបាន ច្បាស់ពីព្រះគម្ពីរ? តើហេតុអ្វីបានជាការនោះសំខាន់សម្រាប់យើងដែលជាសមាជិកផងដែរ?
តើអ្វីដែលជាសំណួរសំខាន់បំផុតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ? តើយើងបានសង្គ្រោះដោយរបៀបណា? បើសិនជាគ្មានចំណេះដឹងនេះទេ តើយើងមានសេចក្តីសង្ឃឹមអ្វី? ដូចដែលអង្គព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់បានមានបន្ទូលថា «ដ្បិត បើមនុស្សណានឹងបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ព្រលឹងទៅ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ» (ម៉ាថាយ ១៦៖២៦)?
ដូច្នេះ យើងត្រូវតែយល់អោយបានច្បាស់អំពីផែនការរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះយើង។ បើយើង បកស្រាយព្រះគម្ពីរនៅក្នុងផ្លូវខុស យើងនឹងជឿលើគំនិតខុសឆ្គងជាមិនខាន។ ហើយមិនត្រឹមតែអំពីផែនការសង្គ្រោះរបស់ព្រះតែប៉ុណ្ណោះទេ។ យើងនឹងជឿលើគំនិតខុសឆ្គងអំពីអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀន។ សូម្បីតែសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវក៏ជួបនឹងបញ្ហានេះដែរ។ ក្នុងជំនាន់របស់ពួកគេ មានការបង្រៀនខុសឆ្គងជាច្រើនបានចូលមកក្នុងព្រះវិហារ។ គ្រូបង្រៀនបានបង្កើតការបង្រៀនក្លែងក្លាយទាំងនេះតាម រយៈការបកស្រាយខុសឆ្គងទាំងឡាយអំពីព្រះគម្ពីរ។
សូមអានខគម្ពីរពេត្រុសទី២ ៣៖១៥, ១៦។ តើខទាំងនេះប្រាប់យើងអំពីមូលហេតុនៃការយល់ពីព្រះគម្ពីរមានសារៈសំខាន់យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
យើងចង់រស់នៅតាមព្រះគម្ពីរពោលគឺ ព្រះគម្ពីរតែមួយគត់។ ដូច្នេះ វាសំខាន់ណាស់ពីរបៀបដែលយើងជ្រើសរើសក្នុងការបកស្រាយព្រះគម្ពីរ។ យើងមិនអនុញ្ញាតអោយអ្នកដទៃ ឬអ្វីទាំងឡាយមកបកស្រាយព្រះគម្ពីរសម្រាប់យើងនោះទេ។ យើងមិនពឹងផ្អែកលើប្រពៃណី ឬរបៀបដែលត្រូវបានធ្វើនៅក្នុងអតីតកាលនោះទេ។ យើងមិនពឹងផ្អែកលើអ្នកដឹកនាំព្រះវិហារនោះទេ។ យើងមានព្រះគម្ពីរតែមួយគត់ ដើម្បីចង្អុលប្រាប់យើងពីអ្វីដែលយើងត្រូវជឿ និងពីរបៀបដែលយើងត្រូវរស់នៅ។ ដូច្នេះ នោះគឺជាមូលហេតុសំខាន់សម្រាប់យើងក្នុងការដែលយល់ដឹងអោយបានត្រឹមត្រូវពីព្រះគម្ពីរ។
បើសិនជាគ្មានការយល់ដឹងអោយបានត្រឹមត្រូវពីព្រះគម្ពីរនោះទេ យើងពុំអាចមានភាពចុះសម្រុងនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់យើង ឬព្រះវិហារដែលមានសុខភាពល្អនោះទេ។ យើងនឹងមិនអាចរួមមកតែមួយនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង ឬនៅក្នុងការងារដែលយើងធ្វើសម្រាប់ព្រះក្នុងនាមជាពួកជំនុំនោះទេ។ យើងមានដំណឹងមួយ ដើម្បីផ្តល់អោយមនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើផែនដី។ ដូច្នេះ យើងមិនត្រូវយល់ច្រឡំអំពីអត្ថន័យនៃសារនេះទេ។ បើយើងយល់ច្រឡំនោះ តើយើងអាចរំពឹងថាចែកចាយសារនោះទៅកាន់មនុស្សដែលត្រូវការឮពីវាដោយរបៀបណា?
សូមអានសារនៃទេវតាទាំងបីនៅក្នុងខគម្ពីរវិវរណៈ ១៤៖៦-១២។ តើហេតុអ្វីបានជាការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវអំពីសារទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ចំពោះកិច្ចការដែលព្រះបានប្រទានដល់ពួកជំនុំរបស់យើងអោយធ្វើ?
ថ្ងៃសុក្រ ទី០៨ ឧសភា ឆ្នាំ២០២០
សិក្សាបន្ថែម
សូមអាន Ellen G. White, “What to do with Doubt,” pages 105-113, in The Steps to Christ, and from the document “Methods of Bible Study” Section 1: “Bible Study: Presuppositions, Principles, and Methods”, Seciton 2: “Presuppositions Arising from the Claims of Scripture”, and Section 3: “Principles for Approaching the Interpretation of Scripture.” (Methods of Bible Study can be found at www.adventistbiblicalreasearch.org/materials/bible-interpretation-hermeneutics/methods-bible-study)។
«នៅពេលដែលលោកអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរ សូមដកចេញនូវគំនិត និងជំនឿផ្ទាល់ខ្លួនទាំងឡាយអំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរគួរតែចែង។ លោកអ្នកនឹងមិនអាចរកឃើញសេចក្តីពិតបានឡើយ បើសិនណាលោកអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរត្រឹមតែបង្ហាញថា គំនិតរបស់លោកអ្នកជាគំនិតដែលត្រឹមត្រូវនោះ។ សូមដាក់គំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នកដោយឡែក។ ដោយដកចេញនូវចិត្តអំនួត រួចចូលមកអង្គុយនៅទៀបព្រះបាទព្រះយេស៊ូវ ហើយរៀនពីទ្រង់ចុះ។ បន្ទាប់មកលោកអ្នកអាចសិក្សាព្រះគម្ពីរ ដើម្បីអោយបានឃើញពីអ្វីដែលព្រះចង់មានបន្ទូលមកកាន់លោកអ្នក។ លោកអ្នកនឹងរីកចំរើននៅក្នុងការយល់ដឹងផងដែរ។ មនុស្សមួយចំនួនគិតថា ពួកគេមានប្រាជ្ញាឈ្លៀសវៃក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅពួកគេថា អ្នកត្រូវតែមានចិត្តដែលគ្មានអំនួត បើសិនជាអ្នកចង់រៀនដើម្បីអោយបានសង្គ្រោះ។
«សូមកុំអោយជំនឿ និងគំនិតចាស់ៗមានឥទ្ធិពលមកលើអ្វីដែលលោកអ្នកជឿអំពីព្រះគម្ពីរ។ សូមបើកចិត្តលោកអ្នកអោយទូលាយចេញពីគំនិតទាំងនេះ។ សូមអានព្រះគម្ពីរដោយការអធិស្ឋាន។ សិក្សាពីព្រះគម្ពីរយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបង្ហាញលោកអ្នកថា គំនិតចាស់ៗ របស់លោកអ្នកមិនត្រឹមត្រូវនោះ សូមកុំព្យាយាមធ្វើអោយព្រះគម្ពីរស្របតាមគំនិតរបស់លោកអ្នក។ តែសូមអោយគំនិតរបស់លោកអ្នកស្របតាមព្រះគម្ពីរវិញ។ សូមកុំអោយជំនឿ ឬការអនុវត្តចាស់ៗរបស់លោកអ្នកដែលចេញពីអតីតភាពគ្រប់គ្រងលើការយល់ដឹងរបស់លោកអ្នកបានឡើយ។ សូមបើកចិត្ត ដើម្បីអោយឃើញនូវកិច្ចការដ៏ល្អប្រពៃនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យនៃព្រះ។ ស្វែងរកអ្វីដែលបានសរសេរនៅទីនោះ។ បន្ទាប់មក រក្សាជំហរអោយបានរឹងមាំនៅលើថ្មដាដ៏នៅអស់កល្ប គឺជាព្រះយេស៊ូវ»។ ដកស្រង់ពីសៀវភៅរបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍ Message to Young People, page 260។
សំនួរពិភាក្សា៖
- តើទស្សនៈរបស់យើងអំពីជីវិត ការអប់រំ និងវប្បធម៌របស់យើង ឬរបៀបរស់នៅរបស់យើងគ្រប់គ្រងលើអ្វីដែលយើងគិតអំពីព្រះគម្ពីរយ៉ាងដូចម្តេច? តើហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវដឹងអំពីរបៀបដែលប្រភពទាំងនេះគ្រប់គ្រងលើអ្វីដែលយើងជឿលើគម្ពីរ?
- តើអំពើបាបបានធ្វើអ្វីខ្លះចំពោះយើងដែលបណ្តាលអោយយើងមិនយល់ព្រះគម្ពីរ? សូមយើងនិយាយថា យើងចង់ធ្វើអ្វីមួយដែលព្រះគម្ពីរប្រាប់ថាមិនត្រឹមត្រូវ។ តើអំពើបាបនោះនឹងធ្វើអោយយើងអានហើយយល់ព្រះគម្ពីរតាមរបៀបខុសឆ្គងយ៉ាងដូចម្តេច?
រឿងខ្លី
បាត់បង់កូនបួននាក់នៅក្នុងប្រទេសប៉ូឡូញ
ព្រះបានប្រទានពរអោយអ្នកស្រី វីស្លាវ៉ា វីនីអាស្កា (Wieslawa Winiarska) មានកូនប្រុស៤នាក់នៅក្នុងទីក្រុងឡូដូស ប្រទេសប៉ូឡូញ។ បន្ទាប់មក ហ្សេហ្គ័រ (Grzegorz) ដែលជាកូនប្រុសរបស់ នាង បានស្លាប់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដ៏ចៃដន្យមួយ នៅពេលដែលលោកមានអាយុ ២៦ឆ្នាំ។ គាត់បានរត់ លេង ហើយខណៈពេលដែលកំពុងរត់នៅក្បែរផ្លូវដែកនោះ គាត់ត្រូវបានទាញចូលទៅក្នុងផ្លូវដែកដោយ កំឡាំងនៃរថភ្លើងដែលបរយ៉ាងលឿន។
ចាស្សាក់ (Jacek) ដែលជាកូនប្រុសគាត់បានធ្វើអត្តឃាតនៅអាយុ២៨ឆ្នាំ។ គាត់ធុញទ្រាន់ នឹងជីវិតរួចបានចងកសម្លាប់ខ្លួនទៅ។
ស្លាវែក (Slawek) មានអាយុ៣៩ឆ្នាំ គាត់ត្រូវបានគេវាយធ្វើបាបយ៉ាងសាហាវនៅតាមដងផ្លូវ។ គាត់បានស្លាប់នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។
ចារ៉ូស្លាវ (Jaroslaw) ដែលជាកូនចុងក្រោយរបស់គាត់ ត្រូវបានរកឃើញថាមានដុំសាច់ដុះក្នុងខួរក្បាលនៅពេលដែលគាត់មានអាយុ១៦ឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពីការវះកាត់ជាច្រើនសារមកគាត់បានស្លាប់នៅអាយុ ៣៣ឆ្នាំ។
អ្នកស្រី វីនីអាស្កាគ្មានកូនប្រុសដែលនៅសេសសល់ ដើម្បីជួយដល់គាត់នៅពេលដែលគាត់មានវ័យចំណាស់នោះទេ។ នៅអាយុ៦៨ឆ្នាំ អ្នកស្រីមានសុខភាពទ្រុឌទ្រោមជាខ្លាំង។ គាត់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលពីរកន្លែង។ គាត់មានបញ្ហាឆ្អឹងខ្នងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយត្រូវដើរដោយកាន់ឈើច្រត់។ នាងបានបាត់បង់ការមើលឃើញភាគច្រើន ហើយរំពឹងថានឹងត្រូវខ្វាក់។
អ្នកស្រីបាននិយាយថា «ជីវិតរបស់ខ្ញុំមិនមែនជាគ្រែនៃផ្កាកុលាបនោះទេ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី ខ្ញុំនៅតែអាចនិយាយបានថា ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត។ ជាការពិត ខ្ញុំមិនដែលធ្លាប់សប្បាយដូចជាពេលនេះទេ»។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក និស្សិតពេទ្យវ័យក្មេងម្នាក់ លោកថូម៉ាស ការូដា (Tomasz Karauda) បានគោះទ្វារផ្ទះរបស់គាត់ដោយមានទស្សនាវដ្តីមួយច្បាប់ក្រោមប្រធានបទ សញ្ញានៃពេលវេលា។ បន្ទាប់ពីនោះ និស្សិតពេទ្យវ័យក្មេងតែងតែចូលមកនិយាយលេង និងលើកទឹកចិត្តដល់គាត់។ គាត់បានជូនអ្នកស្រីធ្វើដំណើរទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីសួរសុខទុក្ខកូនប្រុសរបស់គាត់ដែលហៀបនឹងស្លាប់ រួចបានលួងលោមអ្នកស្រីនៅថ្ងៃដែលកូនប្រុសគាត់បានស្លាប់។
«ថូម៉ាសគឺជាមនុស្សដំបូងនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំដែលបានជួយដល់រូបខ្ញុំ។ ក្មេងម្នាក់នេះបានបង្ហាញព្រះដល់ខ្ញុំ។ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាលោកយ៉ូប។ ខ្ញុំបានទទួលពរច្រើនណាស់ ហើយខ្ញុំក៏បាត់បង់ច្រើនណាស់ដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានជីវិតជាលើកទី២ដល់រូបខ្ញុំដូចជាលោកយ៉ូបដែរ»។ អ្នកស្រី វីនីអាស្កាបាននិយាយ។ គាត់បានថ្វាយចិត្តរបស់គាត់ទៅព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីអ្នកស្រីបានបាត់បង់កូនប្រុសរបស់គាត់។ អ្នកស្រី វីនីអាស្កាស្រឡាញ់ខគម្ពីរទំនុកដំកើង ២៣៖៤នេះណាស់ដែលចែងថា «អើ ទោះបើទូលបង្គំដើរកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្តីស្លាប់ក៏ដោយគង់តែមិនខ្លាចសេចក្តីអាក្រក់ណាឡើយដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ ព្រនង់ ហើយនិងដំបងរបស់ទ្រង់កំសាន្តចិត្តទូលបង្គំ»។
