សូមប្រៀបធៀបខគម្ពីរកូរិនថូសទី១ ១៖៤-៩ ជាមួយនឹងកូរិនថូសទី២ ១៖២០-២២។ តើខទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ និងអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវហៀបនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ?
ព្រះបានសន្យាថា ពួកជំនុំរបស់ទ្រង់នឹងបង្ហាញអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវហៀបនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ។ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះមានយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ទ្រង់បានប្រទានដល់យើងនូវស្មរបន្ទាល់ដែលជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអោយមកសណ្ឋិតក្នុងចិត្តរបស់យើង ដើម្បីនាំយើងអោយស្វែងយល់អំពីអំណោយទានដែលយើងបានទទួលមកពីទ្រង់។ ព្រះគឹជាអ្នកប្រទានអំណោយទាន។ ព្រះនឹងបើកសំដែងអំណោយទានទាំងនេះដល់យើងតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។
តើព្រះអញ្ជើញយើងអោយធ្វើអ្វីខ្លះប្រសិនបើយើងចង់ស្វែងរកអំណោយទានរបស់យើង? សម្រាប់ចំឡើយសូមអានខគម្ពីរលូកា ១១៖៣៣; យ៉ាកុប ១៖៥ និងម៉ាថាយ ៧៖៧។
យើងនឹងទទួលអំណោយទានរបស់ព្រះវិញ្ញាណនៅពេលដែលយើងថ្វាយជីវិតរបស់យើងដល់ ព្រះ។ បន្ទាប់មក យើងត្រូវតែទូលសូមអោយទ្រង់បង្ហាញយើងនូវអំណោយទានដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើង។ ចិត្តរបស់យើងត្រូវតែលះបង់ភាពអាត្មានិយម និងអំនួតចោលចេញ។ សេចក្តីប្រាថ្នាតែមួយគត់ប៉ុណ្ណោះរបស់យើងគឺ ដើម្បីបម្រើព្រះយេស៊ូវអោយអស់អំពីចិត្ត។ ពេលនោះព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នឹងបង្ហាញប្រាប់យើងអំពីអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណដែលទ្រង់បានប្រទានសម្រាប់យើង។ «សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយជីវិតរបស់ពួកគេទាំងស្រុងដល់ព្រះតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីអធិស្ឋាន។ បន្ទាប់មក ព្រះបានចាក់បង្អុរព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់មកលើពួកគេ។ ព្រះបានប្រទានអំណោយទាននៃសួគ៌ាដល់សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅពេលនោះតាមវិធីដ៏ពិេសសមួយ . . . . អំណោយទាននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នឹងបានក្លាយជារបស់យើង។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវទទួលយកព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាមុនសិន ប្រសិនបើយើងចង់បានអំណោយទានទាំងនេះ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Christ’s Object Lessons, page 327, adapted។
ព្រះបានប្រទានអំណោយទានខាងឯព្រះវិញ្ញាណដល់យើង (សូមអានខគម្ពីរកូរិនថូសទី១ ១២៖ ៤-៦) ដើម្បីអោយយើងអាចបម្រើទ្រង់បានទាំងស្រុង។ ព័ន្ធកិច្ចបម្រើព្រះគឺជាកិច្ចការពិសេសដែលព្រះបានប្រទានអោយយើងធ្វើសម្រាប់ទ្រង់។ ទ្រង់បានប្រទានអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណដល់យើង ដើម្បីអោយយើងធ្វើព័ន្ធកិច្ចនេះ។ សកម្មភាព ឬកិច្ចការពិសេសគឺជាភារកិច្ចដែលព្រះបានប្រទានដល់យើងដែលអាចអោយយើងប្រើអំណោយទានរបស់យើងបាន។ អំណោយទានខាងវិញ្ញាណពុំបានទទួលមកទាំងស្រុងនោះទេ។ យើងត្រូវហ្វឹកហាត់ប្រើអំណោយទានទាំងនេះ។ អំណោយទានទាំងនេះនឹងបានរីកចម្រើនឡើងនៅពេលដែលយើងប្រើ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបង្ហាញលោកអ្នកអំពីកិច្ចការដែលទ្រង់ចង់អោយយើងធ្វើ។ សូមអធិស្ឋានដើម្បីអោយទ្រង់នាំលោកអ្នកទៅកាន់ព័ន្ធកិច្ចណាមួយដែលលោកអ្នកអាចប្រើអំណោយទានរបស់លោកអ្នកតាមរយៈសកម្មភាព ឬកិច្ចការដែលនឹងនាំអ្នកដទៃទៅឯព្រះយេស៊ូវ។
តើអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណអ្វីខ្លះដែលលោកអ្នកមាន? អ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត តើលោកអ្នកអាចធ្វើអោយអំណោយទានទាំងនេះកាន់តែរឹងមាំឡើងនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេច?
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៦ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២០
ការបង្កើនអំណោយទានរបស់យើង
សូមអានរឿងប្រៀបធៀបអំពីប្រាក់នៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាថាយ ២៥៖១៤-៣០។ តើគំនិតអ្វីដែលលេចធ្លោជាងគេសម្រាប់អ្នកនៅក្នុងរឿងនេះ? តើហេតុអ្វីបានជាព្រះសរសេើរបាវបម្រើពីរនាក់ដំបូង តែពុំបានសរសើរបាវបម្រើចុងក្រោយ? តើរឿងប្រៀបធៀបនេះបង្រៀនយើងអំពីការប្រើទេពកោសល្យរបស់យើងយ៉ាងដូចម្តេច? សូមយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើខគម្ពីរម៉ាថាយ ២៥៖២៩ នៅពេលដែលលោកអ្នកឆ្លើយនូវសំណួរចុងក្រោយ។
លោកចៅហ្វាយ «ឲ្យគ្រប់គ្នាតាមដំរិះគេរៀងខ្លួន» (ម៉ាថាយ២៥៖១៥)។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រគល់ប្រាក់ដល់អ្នកបម្រើនីមួយៗតាមចំនួនខុសៗគ្នា។ បាវបម្រើម្នាក់បានទទួលប្រាក់ចំនួន៥ពាន់ ម្នាក់ទៀត២ពាន់ ហើយអ្នកទីបី១ពាន់។ បាវបម្រើនីមួយៗមានជម្រើសអំពីរបៀបដែលត្រូវប្រើប្រាក់ដែលពួកគេបានទទួល។ ចំណុចសំខាន់នៅត្រង់នេះគឺថា ប្រាក់ទាំងនេះពុំមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេនោះទេ។ ប្រាក់ទាំងនេះគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតដែលបានដាក់អោយពួកគេគ្រប់គ្រងលើប្រាក់ទាំងនេះ។
លោកចៅហ្វាយពុំបានខ្វល់ថា អ្នកណាជាបាវបម្រើដ៏ល្អបំផុត ឬទទួលបានប្រាក់ច្រើនជាងគេនោះទេ។ គាត់គ្រាន់តែខ្វល់អំពីអ្វីដែលបាវបម្រីម្នាក់ៗបានធ្វើជាមួយនឹងប្រាក់ទាំងនេះដែលពួកគេទទួលបានតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងខគម្ពីរកូរិនថូសទី២ ៨៖១២ ថា «ដ្បិតបើសិនជាប្រុងប្រៀបនឹងធ្វើហើយ នោះព្រះទ្រង់ទទួលអ្នកតាមដែលមានមិនមែនតាមដែលគ្មាននោះទេ»។ នៅចំពោះព្រះនេត្រ របស់ព្រះមិនថាយើងមានអំណោយទានតិច ឬច្រើនប៉ុនណានោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺយើងបានប្រើអំណោយទានទាំងនេះ។
ព្រះបានសរសើរបាវបម្រើពីរនាក់ដំបូងដោយសារតែពួកគេបង្ហាញអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេតាមវិធីដែលពួកគេប្រើប្រាក់របស់ពួកគេ។ ម្ល៉ោះហើយ ប្រាក់របស់ពួកគេបានកើនឡើងនៅពេលដែលពួកគេប្រើប្រាស់។ រីឯបាវ «អាក្រក់» ពុំបានប្រើប្រាក់ដែលលោកចៅហ្វាយបានប្រគល់អោយគាត់នោះទេ។ ម្ល៉ោះហើយ ប្រាក់របស់គាត់ពុំបានកើនឡើងទេ។ នេះគឺជាសេចក្តីពិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដែល «នៅពេលយើងបម្រើព្រះ កិច្ចការដែលយើងធ្វើបានផ្សារភ្ជាប់យើងទៅនឹងព្រះ និងទៅកាន់អ្នកដទៃ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Christ’ Object Lessons, page 326, adapted។ បាវបម្រើដែលគ្មានសេចក្តីជំនឿលើព្រះនឹងត្រូវបាត់បង់ឱកាសក្នុងការបម្រើ។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បាត់បង់ប្រាក់របស់គាត់ផងដែរ។
យើងត្រូវតែប្រើអំណោយទានដែលព្រះបានប្រទានដល់យើង។ ពេលនោះ យើងនឹងថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះនាមរបស់ទ្រង់។ អំណោយទានរបស់យើងនឹងបានរីកចម្រើនឡើង។ តើលោកអ្នកអាចស្វែងរកអំណោយទានដែលព្រះបានប្រទានដល់លោកអ្នកដោយរបៀបណា? គឺដោយលះបង់សេចក្តីអំនួតចេញពីចិត្តរបស់លោកអ្នក។ បន្ទាប់មក ចូរទូលសូមអោយព្រះបង្ហាញលោកអ្នកអំពីកន្លែងដែលទ្រង់ចង់អោយលោកអ្នកបម្រើទ្រង់។ ចូរផ្តើមធ្វើកិច្ចការសម្រាប់ព្រះ នៅពេលដែលព្រះអង្គបង្ហាញយើងអំពីផែនការរបស់ទ្រង់។ អំណោយទានរបស់លោកអ្នកនឹងបានកើនឡើងនៅពេលដែលលោកអ្នកប្រើអំណោយទានទាំងនេះ។ បន្ទាប់មក លោកអ្នកនឹងរកឃើញសេចក្តីអំណរក្នុងការបម្រើទ្រង់ជាពុំខាន។
សូមគិតអំពីរឿងប្រៀបធៀបនេះ និងមេរៀនដែលរឿងនេះបានផ្តល់សម្រាប់ជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់។ តើរឿងទាំងនេះបង្ហាញប្រាប់យើងអ្វីខ្លះអំពីកិច្ចការដែលយើងកំពុងតែធ្វើសម្រាប់ព្រះជាមួយនឹងអំណោយទានដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើង?
ថ្ងៃសុក្រ ទី៧ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២០
សិក្សាបន្ថែម
សូមអាន Ellen G. White, “Talents,” pages 325-365, in Christ’s Object Lessons។
យើងត្រូវការការយល់ដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវមួយនៃការបង្រៀនព្រះគម្ពីរអំពីអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណ។ ពេលនោះ យើងនឹងមានភាពសុខសាន្ត និងភាពចុះសម្រុងគ្នានៅក្នុងពួកជំនុំ។ យើងក៏ត្រូវតែយល់ថា យើងរាល់គ្នាមានតម្លៃនៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះ។ រាល់សមាជិកទាំងអស់នៃពួកជំនុំមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការបញ្ចប់ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះនៅលើផែនដី។ នោះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះប្រទានអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណដល់សមាជិកទាំងអស់ ដើម្បីអោយពួកគេបម្រើដល់ទ្រង់។
«ព្រះបានប្រទានភារកិច្ចដល់សមាជិកទាំងអស់អោយធ្វើកិច្ចការសម្រាប់ទ្រង់។ ទ្រង់បានប្រទានអំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណដល់អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ ‘បានឲ្យប្រាក់ទៅម្នាក់៥ពាន់ ម្នាក់ទៀត២ពាន់ ហើយអ្នកទីបី១ពាន់ គឺឲ្យគ្រប់គ្នាតាមដំរិះគេរៀងខ្លួន’ (ម៉ាថាយ ២៥៖១៥)។ អ្នកបម្រើនីមួយៗត្រូវ ទទួលខុសត្រូវសម្រាប់ចំនួនប្រាក់ដែលពួកគេទទួលបាន។ ព្រះបានសម្រេចថា នឹងប្រទានអំណោយទានប៉ុនណាដល់យើងដោយយោងតាមជំនាញដែលយើងមាន។ ព្រះពុំមានអ្នកសំណព្វនោះទេ។ ទ្រង់ពុំបាន ប្រទានអំណោយទានអោយបុគ្គលណាម្នាក់ច្រើនជាង ឬតិចជាងបុគ្គលម្នាក់ទៀតដោយព្រោះតែទ្រង់ចូល ចិត្តបុគ្គលម្នាក់នោះខ្លាំងជាងនោះឡើយ។ ទ្រង់បានប្រទានទេពកោសល្យដល់យើងដែលស័ក្តិសមនឹង ជំនាញរបស់យើង។ ទ្រង់រំពឹងអោយយើងប្រើអំណោយទាននេះសម្រាប់ទ្រង់»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Testimonies for the Church, volume 2, page 282, adapted។
សូមចងចាំថា ព្រះបានប្រទានអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណដល់យើងសម្រាប់សិរីល្អរបស់ទ្រង់ ពុំមែនសម្រាប់ខ្លួនយើងផ្ទាល់នោះទេ។ ព្រះបានប្រទានអំណោយទានទាំងនេះដល់យើងដើម្បីអោយយើងថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់ និងជួយយើងអោយបញ្ចប់ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះអង្គនៅលើផែនដីនេះ។
សំនួរពិភាក្សា៖
- ព្រះបានប្រទានអំណោយទានដល់យើងទាំងអស់គ្នា។ តើអំណោយទានទាំងនេះនឹងធ្វើអោយពួកជំនុំរបស់លោកអ្នកមានសេចក្តីជំនឿបានកាន់តែប្រសើរយ៉ាងដូចម្តេច? តើគោលគំនិតនេះជួយយើងអោយក្លាយជាអ្នកធ្វើកិច្ចការសម្រាប់ព្រះបានកាន់តែប្រសើរយ៉ាងដូចម្តេច?
- តើអំណោយទានរបស់សមាជិកដទៃទៀតធ្លាប់បានក្លាយជាព្រះពរដល់ជីវិតរបស់លោកអ្នកដែរឬទេ? ប្រសិនបើមានសូមចែករំលែកនៅក្នុងថ្នាក់អំពីរបៀបដែលលោកអ្នកទទួលបានព្រះពរមកពីពួកគេ។ សូមចែករំលែកនៅក្នុងថ្នាក់ផងដែរ អំពីរបៀបដែលលោកអ្នករកឃើញអំណោយទានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក។ តើលោកអ្នកគិតថា លោកអ្នកមានអំណោយទានអ្វីខ្លះ? តើលោកអ្នកប្រើអំណោយទានទាំងនេះ ដើម្បីជាព្រះពរដល់អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្តេច?
- អំណោយទានខាងឯវិញ្ញាណរបស់យើងនឹងបានរីកចម្រើនឡើងនៅពេលដែលយើងប្រើអំណោយទានទាំងនេះ។ តើអំណោយទានរបស់លោកអ្នកបានរីកចម្រើនឡើង នៅពេលដែលលោកអ្នកប្រើអំណោយទានទាំងនេះសម្រាប់ព្រះយ៉ាងដូចម្តេច? ទន្ទឺមគ្នានេះ តើលោកអ្នកធ្លាប់ប្រើអំណោយទានរបស់លោកអ្នក ដើម្បីបម្រើព្រះតាមដែលលោកអ្នកអាចធ្វើទៅបានដែរឬទេ?
រឿងខ្លី
«កាឡូស» គាត់ជាមនុស្សសាមញ្ញ
ប្រសិនបើលោកជេ កាឡូស សាន់ឆេស រួស (J. Carlos Sanchez Ruiz) ជាលោកនាយកនៃការិយាល័យសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទយូញាននៅក្នុងប្រទេសប៉េរូដែលជាស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ពួកជំនុំប្រហែលជាហៅគាត់យ៉ាងសមរម្យថាជា «លោកនាយកមិសិន»។ ប៉ុន្តែ នៅប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយដែលលោកកាឡូសធ្វើជាលោកនាយកនៃយូញានអ៊ុយរូហ្គាយនៃព្រះវិហារមិស្សិន គាត់ត្រូវបានគេហៅយ៉ាងសាមញ្ញថា «កាឡូស»។
ពួកបុរសបានហៅគាត់ថា «កាឡូស»។ ពួកស្រ្តីបានហៅគាត់ «កាឡូស»។ សូម្បីតែក្មេងៗ ក៏ហៅគាត់ថា «កាឡូស» ផងដែរ។
គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលហៅគាត់ថាជាលោកនាយកនោះទេ។ ក៏គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលប្រើពាក្យថា លោកគ្រូគង្វាលនោះដែរ។ គាត់គ្រាន់តែជា «កាឡូស» សាមញ្ញធម្មតា។
លោកកាឡូសមកពីប្រទេសប៉េរូដែលជាប្រទេសមួយដែលមនុស្សអោយតម្លៃខ្ពស់ចំពោះឋានៈ បុណ្យសក្តិបានមកចំណាយពេលប្រហែលជាមួយឆ្នាំ ដើម្បីសម្របខ្លួនទៅនឹងប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយ នៅពេលដែលគាត់បានជាប់ឆ្នោតជានាយកដំបូងក្នុងឆ្នាំ២០១១។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា «ប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយគឺជាប្រទេសមួយដែលពុំដូចជាប្រទេសឯទៀតនៅអាមេរិកខាងត្បូង។ «ទោះបីជាជនជាតិអ៊ុយរូហ្គាយទទួលស្គាល់ និងគោរពភាពជាមេដឹកនាំក្តីក៏ពួកគេពុំទទួលស្គាល់បែបបទនៃឋានៈបុណ្យសក្តិនោះឡើយ។ មេដឹកនាំគឺមានឋានៈស្មើនឹងអ្នកដទៃ»។
មេដឹកនាំព្រះវិហារបានមានប្រសាសន៍ថា ផ្នត់គំនិតរបស់ជនជាតិអ៊ុយរូហ្គាយដែលលោកកាឡូស បានដក់ជាប់នូវឥទ្ធិពលនៃអឺរ៉ុបយ៉ាងខ្លាំងបានធ្វើអោយប្រទេសនេះក្លាយជាតំបន់បេសកកម្មដ៏ជោគជ័យមួយ។ ពួកជំនុំអាត់វេនទីស្ទមានសមាជិកត្រឹមតែ៧៣៥៨នាក់ប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងប្រទេសដែលមានប្រជាជនសរុប ចំនួន៣.៥លាននាក់ ឬអាចនិយាយបានថា សមាជិកអាត់វេនទីស្ទម្នាក់ត្រូវផ្សាយទៅកាន់មនុស្ស៤៧០នាក់ដែលជាសមាមាត្រដ៏តូចបំផុតនៅអាមេរិកខាងជើង។ ប្រហែលជាមានជនជាតិអ៊ុយរូហ្គាយពាក់កណ្តាលដែលរស់នៅក្នុងរាជធានីម៉ុងតេវីដ (Montevideo)។
លោកនាយកនៃព្រះវិហារអាត់វេនទីស្ទ ថេដ អេន ស៊ី វីលសិន (Ted N. C. Wilson) បានសួរគ្រូគង្វាលនៅពេលដែលគាត់ចុះសួរសុខទុក្ខពួកគេក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០១៩ថា «តើយើងអាចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងរាជធានីម៉ុងតេវីដ និងទីក្រុងនានានៅជំុវិញពិភពលោកបានយ៉ាងដូចម្តេចទៅ?»។
គាត់បើកព្រះគម្ពីររបស់គាត់ហើយអានខគម្ពីរយេរេមា ៣២៖២៧ ដែលបានចែងថា «មើលអញ នេះជាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃគ្រប់ទាំងសាច់ តើមានការអ្វីដែលពិបាកពេកដល់អញដែរឬ?»។ លោកវីលសិនបានមានប្រសាសន៍ថា «ព្រះនឹងឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួររបស់ទ្រង់ផ្ទាល់តាមវិធីដ៏អំណាចមួយ»។ បន្ទាប់មក គាត់បើកទៅឯខគម្ពីរយេរេមា ៣៣៖៣ ហើយអានថា «ចូរអំពាវនាវដល់អញ នោះអញនឹងឆ្លើយតប ហើយនឹងបង្ហាញឲ្យឯងឃើញការយ៉ាងធំ ហើយមុតមាំដែលឯងមិនដឹង»។
«ចូរទូលសូមនូវសេចក្តីសន្យានេះ សម្រាប់ប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយ និងសម្រាប់ការងាររបស់អ្នក នៅតាមទីក្រុងនានា។ អ្នកកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាពីពួកអ្នកដែលមិនជឿព្រះ និងវត្ថុនិយមយ៉ាងខ្លាំង ដូចជានៅអឺរ៉ុបដែរ។ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្វីដែលពិបាកពេកសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់នោះទេ។
មនុស្សម្នាកំពុងតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយ បន្ទាប់ពីចូលរួមកម្មវិធីនៅ ឯមជ្ឈមណ្ឌលនៃសហគមន៍ ឬហៅថា «មជ្ឈមណ្ឌលទីក្រុងនៃឥទ្ធិពល» ដែលដំណើរការដោយព្រះវិហារតាមការចង្អុលបង្ហាញរបស់លោកវីលសិនថា គ្មានអ្វីដែលពិបាកសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់នោះទេ។ ក្នុងចំណោមសមាជិកថ្មី មានយុវជនម្នាក់ឈ្មោះ ហ្វឺណាន់ដូអ័ឃៀរេ (Fernado Aguirre) ដែលបានថ្វាយចិត្តរបស់គាត់ដល់ព្រះយេស៊ូវក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ បន្ទាប់ពីបានរៀនវគ្គគ្រប់គ្រងការតានតឹងនៅឯមជ្ឈមណ្ឌលទីក្រុងនៃឥទ្ធិពលក្នុងរាជធានីម៉ុងតេវីដ។ សូមលោកអ្នកជួយអធិស្ឋានសម្រាប់ ប្រទេសអ៊ុយរូហ្គាយ និងតំបន់បេសកកម្មដទៃទៀតដែលកំពុងទទួលជោគជ័យនៅក្នុងសង្គមនៃអ្នកមិនជឿព្រះនៅជំុវិញពិភពលោក។
