នៅពេលដែលអាណាចក្ររ៉ូមបានបញ្ចប់ មេដឹកនាំបរិសុទ្ធខ្ពស់បំផុតនៃព្រះវិហារនៅក្នុង ទីក្រុងរ៉ូម បានតាំងខ្លួនជាមេដឹកនាំខ្ពស់បំផុតនៃទីក្រុងរ៉ូម។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានកើតឡើង នៅក្នុងឆ្នាំ ៥៣៨ នៃគ្រិស្តសករាជ។ ក្រោយមក ព្រះវិហាររ៉ូមុាំងកាតូលិក និងអាណាចក្ររ៉ូមចាស់ បានរួមបញ្ចូលអំណាច របស់ពួកគេ។ ដូច្នេះហើយ មេដឹកនាំបរិសុទ្ធរបស់ព្រះវិហារ ឬសម្តេចប៉ាប មានអាកប្បកិរិយាដូចគ្នានឹងព្រះ មហាក្សត្ររ៉ូមុាំងតាមរបៀបជាច្រើន។ នេះហើយជាមូលហេតុ ដែលព្រះវិហារអាចគ្រប់គ្រងលើសាសនា និងរដ្ឋាភិបាលទាំងឡាយបាន។ បន្ទាប់មក នៅក្នុងឆ្នាំ ១៧៩៨ អធិរាជ ណាប៉ូឡេអុង បានបពា្ឈប់អំណាច នៃព្រះវិហារនេះចេញ។ ការវាយប្រហាររបស់ណាប៉ូឡេអុងប្រឆាំងនឹងព្រះវិហាររ៉ូមុាំងកាតូលិកពុំបានបញ្ចប់ រ៉ូមដោយខ្លួនឯងនោះទេ។ ប៉ុន្តែ សង្គ្រាមរបស់ណាប៉ូឡេអុងបានបញ្ចប់ការវាយប្រហាររបស់ព្រះវិហារទៅលើរាស្ត្រ របស់ព្រះ។ ដូចនេះ អំណាចនៃព្រះវិហារនៅលើផែនដីត្រូវបានបញ្ចប់ ប៉ុន្តែការបង្រៀនរបស់វាមិនទាន់បានបញ្ចប់នោះទេ។ ព្រះវិហារកាតូលិកបានបន្តបង្រៀនគំនិតផ្សេងៗដែលប្រឆាំងទាស់នឹងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ ចាប់តាំងពីពេលនោះរហូត​មកដល់សព្វថ្ងៃ។ ព្រះវិហារនេះបានប្រកាសថា ប៉ាបបានឈរ ជំនួសកន្លែងរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើផែនដី។ ព្រះវិហារនេះបានអួតថា ប៉ាបមានអំណាចទាំងអស់ដូចជាព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីធ្វើជាស្តេច និងអាចអត់ទោសបាបបាន។ ព្រះវិហារនេះក៏បានអួតថាវាបានផ្លាស់ប្តូរថ្ងៃបរិសុទ្ធទៅថ្ងៃអាទិត្យផងដែរ។ ការបង្រៀនខុសឆ្គងមួយនៅក្នុងចំណោមនៃការបង្រៀនទាំងឡាយនៃព្រះវិហារ នេះ គឺស្ថានឃុំព្រលឹង។ ស្ថានឃុំព្រលឹង គឺជាកន្លែងមួយ ដែលព្រះវិហារនេះបានប្រកាសថា ព្រលឹងនៃ មនុស្សនឹងចុះទៅ បន្ទាប់ពីពួកគេស្លាប់។ មនុស្សចុះទៅឋាននេះ ដើម្បីទទួលទារុណកម្ម ដើម្បីអោយពួក គេអាចបានល្អ និងស្អាត។ បន្ទាប់ពីពួកគេរងទុក្ខគ្រប់គ្រាន់ហើយ ព្រះនឹងអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេចូលស្ថានសួគ៌។ ព្រះវិហារនេះក៏បានបង្រៀនទៀតថា មនុស្សគួរតែសារភាព អំពើបាបរបស់ពួកគេទៅកាន់សម្តេច សង្ឃដែលជាមនុស្ស ឬទៅកាន់មេដឹកនាំបរិសុទ្ធទាំងឡាយ។ បុ៉ន្តែ តើពួកមេដឹកនាំបរិសុទ្ធទាំងនេះមិនមែនជាមនុស្សមានបាបដែរឬទេ? ម្យ៉ាងទៀត ព្រះវិហារក៏បានបង្រៀន ការកុហកដែរថា អ្នកអាចរកវិធីរបស់ អ្នកដើម្បីចូលទៅក្នុងស្ថានសួគ៌ដោយសេចក្តីជំនឿ រួមជាមួយការប្រព្រឹត្តល្អ ក៏ពុំមែនដោយជំនឿតែមួយមុខ នោះទេ។

«មនុស្សពុំអាចតយុទ្ធទៅនឹងការវាយប្រហាររបស់អារក្សសាតាំងមកកាន់ពួកគេ ដោយអំណាច ផ្ទាល់របស់ពួកគេនោះឡើយ។ សាតាំងបានចោទប្រកាន់មនុស្សថាបានធ្វើខុស។ មនុស្សបានឈរនៅចំពោះ ព្រះ។ មនុស្សបានស្លៀកសំលៀកបំពាក់ដែលកខ្វក់ជាមួយនឹងអំពើបាបរបស់គាត់។ គាត់បានសារភាពទោស កំហុសរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវ គឺជាមេធាវីរបស់មនុស្សនៅក្នុងសវនាការនៃស្ថានសួគ៌។​ ព្រះយេស៊ូវ បានសុំអោយព្រះ បង្ហាញសេចក្តីមេត្តាទៅកាន់មនុស្សគ្រប់រូបដែលបានងាកចេញពីអំពើបាបហើយចូល មកឯទ្រង់ដោយសេចក្តីជំនឿ។ ព្រះយេស៊ូវបានសុំអោយព្រះលើកលែងទោសដល់មនុស្សទាំងនេះ ហើយ ចងចាំនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានធ្វើសំរាប់មនុស្សមានបាបនៅកាល់វ៉ារី។ នេះគឺជារបៀប ដែលព្រះយេស៊ូវ បានទទួលជ័យជំនះគ្រប់ពេលសំរាប់យើង ដើម្បីប្រឆាំងនឹងសាតាំង។ ការស្តាប់បង្គាប់របស់ព្រះយេសូ៊វទៅ កាន់ច្បាប់របស់ព្រះ គឺល្អឥតខ្ចោះ ។ កំណត់ត្រាដ៏ល្អឥតខ្ចោះ បានផ្តល់អោយទ្រង់នូវគ្រប់ទាំងអំណាច នៅឯស្ថានសួគ៌ និងលើផែនដី។ ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូវបានសុំព្រះវរបិតានៃទ្រង់នូវសេចក្តីមេត្តាកុរណាដល់មនុស្សដែលមានកំហុសទាំងឡាយ។ ព្រះយេស៊ូវបានដឹកនាំមនុស្សត្រឡប់មកឯព្រះវិញ.......ខគម្ពីរ​សាការី ៣:៤។»​ ដកស្រង់ពីសៀវភៅរបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍ The Prophets and Kings, pages 586-587, adapted។