មេរៀនទី៨​៖ ១៥-២១ សីហា ២០២០

ការបំពេញព័ន្ធកិច្ចដូចជាព្រះយេស៊ូវ

Jeans
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៥ សីហា ឆ្នាំ២០២០
អំណានព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនប្រចាំសប្តាហ៍នេះ៖ ម៉ាថាយ ៥៖១៣, ១៤; ម៉ាថាយ ៨៖៥-១០; លូកា ១០៖ ២៥-២៧; ម៉ាថាយ ៤៖២៣-២៥; ម៉ាថាយ ២៥៖៣១-៤៦។

ខចងចាំ៖ «កាល​ទ្រង់​ឃើញ​ហ្វូង​មនុស្ស​ហើយ នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះហឫទ័យ​ក្តួល​អាណិត​ដល់​គេ ដ្បិត​គេ​ល្វើយ ហើយ​ខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូច​ហ្វូង​ចៀម ដែល​ឥត​អ្នក​គង្វាល» (ម៉ាថាយ ៩៖៣៦)។

ព្រះយេស៊ូវបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សជាខ្លាំង។ ទ្រង់រស់ដើម្បីបម្រើមនុស្ស តែមិនមែនរស់ដើម្បីបម្រើអង្គទ្រង់នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបអំពីតម្រូវការរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញទ្រង់។ ទ្រង់បានបម្រើព្រះតាមរយៈការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់មនុស្ស។ ទ្រង់បានប្រោសរូបកាយ គំនិត និងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសមនុស្សឃ្លង់អោយជា។ ទ្រង់បានប្រោសមនុស្សខ្វាក់អោយមើលឃើញ និងមនុស្សថ្លង់អោយស្តាប់ឮ។ ទ្រង់បានរំដោះមនុស្សអោយរួចផុតពីអារក្ស។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានអាហារដល់អ្នកដែលឃ្លាន។ ទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះអ្នកដែលខ្វះខាត។ ចិត្ត និងជីវិតរបស់ មនុស្សបានផ្លាស់ប្តូរ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យទាំងអស់នេះ។

តើហេតុអ្វីបានជាជីវិតរបស់មនុស្សទាំងនេះបានផ្លាស់ប្តូរ? នោះគឺដោយសារតែមនុស្សទាំងនេះបានឃើញថា ព្រះយេស៊ូវបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកគេជាខ្លាំង។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត។ នោះគឺជាមូលហេតុដែលញុាំងអោយចិត្តរបស់ពួកគេបើកចំហដើម្បីទទួលយកសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដែលទ្រង់បានបង្រៀន។ «មានតែផែនការរបស់ព្រះយេស៊ូវតែមួយប៉ុណ្ណោះដែលនឹងប្រទាននូវជោគជ័យដ៏ពិតប្រាកដដល់យើងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់អ្នកដទៃ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានចំណាយពេលវេលាជាមួយនឹងមនុស្ស។ ទ្រង់ចង់ធ្វើអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ។ ទ្រង់មានព្រះទ័យសប្បុរសចំពោះពួកគេ។ ទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ ទ្រង់បានឈ្នះចិត្តរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា ‘ចូរដើរតាមខ្ញុំ’» ។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Ministry of Healing, page 143, adpated។ ព្រះយេស៊ូវបានទតឃើញថា មនុស្សលោកត្រូវការឃើញដំណឹងល្អ មិនមែនត្រឹមតែឮដំណឹងល្អដែលបានចែកចាយតែប៉ុណ្ណោះនោះទេ។​ ជីវិតរបស់យើងនឹងក្លាយជាបន្ទាល់ដ៏មានអំណាចមួយ។ ជីវិតរបស់យើងនឹងផ្តល់អំណាចដល់ពាក្យសម្តីរបស់យើង។

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៦ សីហា ឆ្នាំ២០២០

ទស្សនៈរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះមនុស្ស

ព្រះយេស៊ូវតែងតែទតឃើញសេចក្តីល្អរបស់អ្នកដទៃ។ ទ្រង់បានលើកយកអ្វីដែលល្អបំផុតរបស់ពួកគេ។ មេដឹកនាំសាសនានៅក្នុងសម័យរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបន្ទោសព្រះអង្គដោយសារតែទ្រង់ «រាក់‌ទាក់​នឹង​មនុស្ស​បាបព្រម​ទាំង​បរិភោគ​ជា​មួយ​គេ​ផង» (លូកា ១៥៖២)។ មេដឹកនាំទាំងនេះមានការព្រួយបារម្ភ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវរាក់ទាក់ជាមួយនឹងមនុស្សដែលពុំបានគោរពកោតខ្លាចដល់ព្រះ។ គោលគំនិតអំពីសាសនារបស់មេដឹកនាំទាំងនេះគឺខុសពីគោលគំនិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ មេដឹកនាំទាំងនេះបានគិតថា សាសនាគឺជាការញែករាស្ត្ររបស់ព្រះចេញពីបាបជន។ យើងពុំគួរយកខ្លួនយើងទៅពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងបាបជនតាមរបៀបណាមួយនោះឡើយ។ ម្ល៉ោះហើយ មេដឹកនាំសាសនាមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា «ខ្ញុំ​មិន​បាន​មកដើម្បី​នឹង​ហៅ​មនុស្ស​សុចរិត​ទេ គឺ​មក​ហៅ​មនុស្ស​មាន​បាបឲ្យ​ប្រែ​ចិត្ត​វិញ» (ម៉ាថាយ ៩៖១៣)។

សាសនារបស់មេដឹកនាំសាសន៍យូដាគឺជាការចៀសពីអំពើបាប។ ពួកគេគិតថា «យើងត្រូវតែ ធ្វើអ្វីដែលអាចធ្វើទៅបានដើម្បីអោយយើងអាចរក្សាខ្លួនយើងចេញពីភាពសៅហ្មងនៃអំពើបាប» (បក ប្រែថ្មី)។ ដូច្នេះ ពួកគេបាននៅឆ្ងាយពីមនុស្សដែលពួកគេគិតថា អាក្រក់ ឬពេញដោយអំពើបាប។ យុទ្ធសាស្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគឺខុសពីពួកគេ។ ទ្រង់បានយាងមកផែនដីនេះ។ ផែនដីនេះប្រៀបបាននឹងអន្លង់មួយដែលពោរពេញដោយសត្វពស់។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវពុំបានចៀសពីពួកយើងឡើយ។ ទ្រង់បានលោតចូលមកក្នុងអន្លង់នេះដើម្បីសង្គ្រោះយើង។ ទ្រង់គឺជា «ពន្លឺនៃលោកីយ៍» (យ៉ូហាន ៨៖១២)។

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ ៥៖១៣, ១៤។ តើរូបស័ព្ទពីរយ៉ាងអ្វីខ្លះដែលព្រះយេស៊ូវប្រើ ដើម្បី បង្ហាញយើងថា សិស្សរបស់ទ្រង់ជាអ្នកណា? តើហេតុអ្វីបានជាលោកអ្នកគិតថា ព្រះយេស៊ូវប្រើរូបស័ព្ទទាំងនេះ? សូមអានខគម្ពីរយ៉ូហាន ១៖៩; យ៉ូហាន ១២៖៤៦ និងភីលីព ២៖១៥ផងដែរសម្រាប់ចំឡើយ។

អំបិលគឺជារបស់សំខាន់បំផុតនៅក្នុងសម័យនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។​ អំបិលមានតម្លៃជាទីបំផុត។ ពួកកងទ័ពរ៉ូមបានប្រើអំបិលដូចជាប្រាក់កាស។ ដូច្នេះ អំបិលគឺជារូបស័ព្ទតំណាងអោយទ្រព្យសម្បត្តិ។ អំបិលក៏ផ្តល់រសជាតិអោយអាហារ និងរក្សាអាហារកុំអោយខូចផងដែរ។ តើព្រះយេស៊ូវកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីអ្វី នៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា សិស្សរបស់ទ្រង់ប្រៀបដូចជាអំបិល? ទ្រង់កំពុងតែនិយាយថា​ ទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ពិតនៅលើផែនដីនេះពុំមែនជាមនុស្សដែលមានអំណាច និងប្រាក់លើសជាងគេបំផុតនោះទេ។ ទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ពិតនៅលើផែនដីនេះគឺជាពួកគ្រីស្ទានដែលស្អាងនគររបស់ព្រះ។ ភាពសប្បុរស និងកិច្ចការដែលមិនអាត្មានិយមរបស់ពួកគេជួយរក្សាសេចក្តីស្រឡាញ់អោយរស់រាននៅលើផែនដីនេះ។

ព្រះយេស៊ូវបានប្រើរូបស័ព្ទទី២នៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាថាយ​៥៖១៤ថាជាពន្លឺ។ ពន្លឺពុំដែលចៀសពីសេចក្តីងងឹតឡើយ។ ពន្លឺបំភ្លឺនៅក្នុងទីងងឹត។ ពន្លឺពុំដែលញែកចេញពីសេចក្តីងងឹតឡើយ។ ពន្លឺធ្វើអោយសេចក្តីងងឹតបានភ្លឺ។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវតែនាំយកពន្លឺនៃសេចក្តីពិតរបស់ព្រះទៅដល់មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងសេចក្តីងងឹតនៃអំពើបាប។

ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៧ សីហា ឆ្នាំ២០២០

ព្រះយេស៊ូវមានព្រះទ័យសប្បុរសចំពោះមនុស្ស

ព្រះយេស៊ូវតែងតែចង់លើកយកអ្វីដែលល្អបំផុតរបស់មនុស្សដូចដែលយើងបានរៀនកាលពីម្សិលមិញ។ ព្រះបានធ្វើដោយសេចក្តីមេត្តាករុណា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ សូម្បីតែនៅពេលដែលលំបាក។ លោកលូកាបានបង្ហាញប្រាប់យើងថា ហ្វូងមនុស្ស «គ្រប់​គ្នា​ជា​សាក្សី​ពី​ទ្រង់ក៏​អស្ចារ្យ​ក្នុង​ចិត្ត​ពី​ព្រះបន្ទូល ​ដ៏​ផ្អែម​ពីរោះ» (លូកា ៤៖២២)។ លោកយ៉ូហានបានបង្ហាញប្រាប់យើងថា «ព្រះគុណ និង​សេចក្តី​ពិតនោះបាន​មកដោយសារ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​វិញ» (យ៉ូហាន ១៖១៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះចិត្តរបស់មនុស្ស។ បន្ទូលដ៏ទន់ភ្លន់របស់ទ្រង់បានញុាំងអោយពួកគេបើកចំហចិត្តរបស់ពួកគេដើម្បីទ្រង់។

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ ៨៖៥-១០ និងម៉ាកុស ១២៖៣៤។ តើបន្ទូលដ៏ពោរពេញដោយសេចក្តីសង្ឃឹមអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់មេដឹកនាំកងទ័ពរ៉ូមុាំង និងមេដឹកនាំសាសនាយូដា?

បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងមេដឹកនាំកងទ័ពរ៉ូមុាំងគឺជាការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងធំពីអ្វីដែលមេដឹកនាំសាសនាយូដាបានគិត។ សូមគិតអំពីអារម្មណ៍ដែលមេទ័ពមាន នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញប្រាប់គាត់ថា សេចក្តីជំនឿរបស់ទ្រង់ធំជាងអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូវពុំធ្លាប់បានឃើញនៅក្នុងបុគ្គលណាម្នាក់នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ នេះជាការអស្ចារ្យណាស់។ សូមគិតផងដែរ អំពីអារម្មណ៍ដែលមេដឹកនាំសាសនាយូដាមាននៅពេលព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញប្រាប់គេថា «អ្នក​មិន​ឆ្ងាយ​ពី​នគរ​ព្រះ​ទេ» (ម៉ាថាយ ១២៖ ៣៤)។ នេះជាបន្ទូលដ៏ស្រទន់មួយ។ ព្រះយេស៊ូវមានជំនាញក្នុងការលើកយកអ្វីដែលល្អបំផុតរបស់មនុស្សយកមកនិយាយ។ ពាក្យសម្តីដ៏ស្រទន់របស់យើង ការថ្លែងអំណរគុណ និងការលើកសរសើរអាចជួយ អោយមនុស្សបើកចំហចិត្តរបស់ពួកគេសម្រាប់ដំណឹងល្អ។ សូមសម្លឹងមើលសេចក្តីល្អរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើង។ ចូរអោយគេដឹងថា អ្នកបានអរគុណដល់ពួកគេជាអនេកសម្រាប់អ្វីដែលពួកគេធ្វើ។

សូមប្រៀបធៀបខគម្ពីរអេសាយ ៤២៖៣; កូឡូស ៤៖៥, ៦ និងអេភេសូរ ៤៖១៥។ តើក្បួនច្បាប់សំខាន់អ្វីខ្លះដែលខទាំងនេះបានបង្រៀនយើងអំពីការចែកចាយសេចក្តីជំនឿរបស់យើងជាមួយនឹងអ្នកដទៃ និងរាក់ទាក់ជាមួយនឹងពួកគេ?

យើងនឹងមានអំណាចក្នុងការផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់មនុស្សអោយកាន់តែប្រសើរឡើង នៅពេលដែលពាក្យសម្តីរបស់យើងជាពាក្យសម្តីលើកទឹកចិត្ត និងពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ។ លោកអេសាយបានបង្ហាញប្រាប់យើងថា ព្រះយេស៊ូវ «នឹង​មិន​ផ្តាច់​ដើម​ត្រែង​ដែល​បាក់​ទេក៏​មិន​លត់​ប្រឆេះ​ដែល​នៅ​ហុយ​ដែរ» (អេសាយ ៤២៖៣)។ រូបស័ព្ទទាំងនេះបានបង្ហាញយើងថា ព្រះយេស៊ូវប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គមានការប្រុងប្រយ័ត្នមិនធ្វើអោយអ្នកណាម្នាក់ដែល ទើបតែជឿដល់ទ្រង់មានការឈឺចាប់នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវនឹងមិនពន្លត់ «ផ្កាភ្លើង» ដ៏តូចបំផុតនៃសេចក្តីជំនឿដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេឡើយ។

«របៀប» ដែលយើងនិយាយក៏មានសារៈសំខាន់ដូចគ្នាទៅនឹង «អ្វី» ដែលនិយាយផងដែរ។ ប្រហែលជាគំរូមួយនេះសំខាន់លើសជាងនេះទៅទៀត។ តើហេតុអ្វីបានជាគំរូមួយនេះជាការពិត?

ថ្ងៃអង្គារ ទី១៨ សីហា ឆ្នាំ២០២០

ព័ន្ធកិច្ចព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវ៖ ភាគ១

ព្រះយេស៊ូវបានចែកចាយសេចក្តីពិតតាមរបៀបដែលមានអំណាច និងពេញដោយជីវិត។ ព្រះយេស៊ូវបានជួបមនុស្សដែលមានតម្រូវការផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យើងក៏បានជួបមនុស្សទាំងនេះដូចគ្នាផងដែរ។ ចិត្តគំនិត រូបកាយ អារម្មណ៍ និងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេគ្រប់ផ្នែកសុទ្ធតែមានតម្រូវការ។​ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះទ័យសោមនស្សក្នុងការបំពេញកិច្ចការជាមួយនឹងយើង​ ដើម្បីអោយបានយល់អំពីតម្រូវការរបស់មនុស្សទាំងនេះ។ តើយើងអាចធ្វើកិច្ចការជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវលើកិច្ចការនោះបានដោយ របៀបណា? គឺដោយការបង្ហាញថា យើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃនៅពេលដែលពួកគេមានអារម្មណ៍សោកសៅ ឬឯកោ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានជួយយើងអោយបង្ហាញមនុស្សថា យើងយកចិត្តទុកដាក់អំពីសេចក្តីអំណរ សេចក្តីសង្ឃឹម និងក្តីស្រមៃរបស់ពួកគេផងដែរ។

ព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបអំពីតម្រូវការជារៀងរាល់ថ្ងៃរបស់មនុស្សនៅពេលដែលទ្រង់មានព្រះជន្មនៅលើផែនដីដើម្បីអោយព្រះអង្គអាចបំពេញតម្រូវការខាងឯវិញ្ញាណដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់ពួកគេ។ អារម្មណ៍ដែលត្រូវការគឺជាបញ្ហាមួយដែលបុគ្គលម្នាក់ដឹងថា គាត់មិនអាចដោះស្រាយវាដោយខ្លួនឯងបាននោះទេ។ បុគ្គលម្នាក់នេះត្រូវការជំនួយ។ បុគ្គលម្នាក់នេះប្រហែលជាត្រូវការបពា្ឈប់ការជក់បារី សម្រក ទម្ងន់ ទទួលទានរបៀបអាហារ​ដែលល្អប្រសើរជាងមុន ឬត្រូវការជំនួយជាមួយនឹងភាពតានតឹងជាដើម។ បុគ្គលម្នាក់នេះប្រហែលជាមានតម្រូវការមូលដ្ឋានច្រើនជាងតម្រូវការផ្សេងៗទៀត។ បុគ្គលម្នាក់នេះប្រហែលជាត្រូវការអាហារ ជម្រក ឬជួបវេជ្ជបណ្ឌិត។ ឬមួយបុគ្គលម្នាក់នេះប្រហែលជាត្រូវការយោបល់សម្រាប់ អាពាហ៍ពិពាហ៍ ឬសម្រាប់គ្រួសារផងដែរ។

តម្រូវការតាមអារម្មណ៍មានលក្ខណៈខុសពីតម្រូវការតាមភាពជាក់ស្តែង។ តម្រូវការជាក់ស្តែងគឺជាតម្រូវការដែលមនុស្សលោកត្រូវការជាងគេបំផុត។ ពួកគេត្រូវមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះ។ ពួកគេត្រូវតែដឹងថា ជម្រើសដែលពួកគេបានជ្រើសរើសនៅក្នុងជីវិតមួយនេះអាចនាំទៅរកជីវិត ឬសេចក្តីស្តាប់ដ៏នៅអស់កល្ប។ យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងពិភពដែលបានខូចបង់ និងឈឺចាប់ដោយអំពើបាប។ ដូច្នេះ ការរួមមកតែមួយជាមួយនឹងព្រះគឺជាតម្រូវការជាក់ស្តែងបំផុតរបស់យើង។

សូមអានរឿងនៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាថាយ ៩៖១-៧ អំពីបុរសម្នាក់ដែលខ្វិនដៃជើង។ សូមអានរឿងនៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាកុស ៥៖២៥-៣៤ ផងដែរអំពីស្ត្រីម្នាក់ដែលមានជម្ងឺធ្លាក់ឈាមអស់រយៈពេល១២ឆ្នាំ។ តើរឿងទាំងពីរនេះបង្ហាញយើងយ៉ាងដូចម្តេចថា ព្រះយេស៊ូវមានអារម្មណ៍ថា ការព្យាបាលរូបកាយអាចផ្សារភ្ជាប់គ្នានឹងការជួយដល់មនុស្សអោយរួមមកតែមួយជាមួយនឹងព្រះនោះ?

ព័ន្ធកិច្ចព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវរួមបញ្ចូលមិនត្រឹមតែការព្យាបាលខាងឯរូបកាយ និងចិត្តគំនិតប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះយេស៊ូវចង់អោយមនុស្សទាំងអស់បានពេញលក្ខណៈឡើងវិញ។ សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវការព្យាបាលរូបកាយរបស់អ្នកណាម្នាក់ដោយពុំបានព្យាបាលចិត្តគំនិតរបស់បុគ្គលម្នាក់នោះមិនមែនជាការព្យាបាលយ៉ាងពិតប្រាកដនោះទេ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគួរតែញុាំងអោយយើងចង់ផ្តល់សុខភាពដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដទៃ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះនឹងជួយយើងអោយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះ សេចក្តីជំនឿល្អខាងឯវិញ្ញាណរបស់ពួកគេកាន់តែខ្លាំងឡើង។។ យើងគួរតែចង់អោយអ្នកដទៃរស់យ៉ាងសប្បាយរីករាយ និងមានសុខភាពល្អនៅក្នុងជីវិតនៅលើផែនដីឥឡូវនេះ និងនៅឯស្ថានសួគ៌ផងដែរ។ ចូរចងចាំថា មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលព្រះយេស៊ូវប្រោសអោយជានៅលើផែនដី ពួកគេនឹងត្រូវស្លាប់នៅពេលក្រោយ។ ម្ល៉ោះហើយ តម្រូវការពិតប្រាកដរបស់បុគ្គលម្នាក់នេះលើសអ្វីៗទាំងអស់គឺខាងឯវិញ្ញាណមែនទេ?

ថ្ងៃពុធ ទី១៩ សីហា ឆ្នាំ២០២០

ព័ន្ធកិច្ចព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវ៖ ភាគ២

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ ៤៖២៣-២៥ និងម៉ាថាយ ៩៖៣៥។ តើកិច្ចការ៣យ៉ាងអ្វីខ្លះដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់មនុស្ស? តើកិច្ចការទាំង៣យ៉ាងនេះបានផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់មនុស្សអោយកាន់តែប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដីមាន៣ផ្នែក៖ (១)បង្រៀន (២)អធិប្បាយ និង(៣)ព្យាបាល។ ព្រះយេស៊ូវបានចែកចាយសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ ដើម្បីអោយយើងអាចនឹងមានគោលបំណងក្នុងការរស់នៅ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា «ខ្ញុំ​បាន​មកដើម្បី​ឲ្យ​វា​រាល់​គ្នា​មាន​ជីវិត ហើយ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​នោះ ​ពេញ​បរិបូរ​ផង» (យ៉ូហាន ១០៖១០)។ ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដីត្រូវបានបំពេញដោយ ព្រះគុណ។ ព្រះគុណគឺជាអំណោយរបស់ព្រះដែលជាសេចក្តីមេត្តាករុណា សេចក្តីលើកលែងទោស និងអំណាចឈ្នះលើអំពើបាប។ ព្រះបានយាងមកដើម្បីអោយជីវិតរបស់យើងមានពេញដោយព្រះគុណនៅ ពេលឥឡូវនេះនិងរហូតតទៅ។

សូមអានខគម្ពីរម៉ាកុស ១៖៣២-៣៩។ ព្រះយេស៊ូវបានចំណាយពេលមួយថ្ងៃពេញក្នុងការព្យាបាលអ្នកដែលមានជម្ងឺ និងបណ្តេញវិញ្ញាណអារក្សចេញពីមនុស្ស។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានចំណាយពេលក្នុងការអធិស្ឋាននៅព្រឹកនៃថ្ងៃបន្ទាប់ទៀត នៅពេលដែលហ្វូងមនុស្សបានចូលមកឯទ្រង់ ដើម្បីអោយ ទ្រង់ព្យាបាលមានចំនួនកាន់តែច្រើនឡើង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅឯទីក្រុងមួយទៀតទៅវិញ។​ តើហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវពុំបានព្យាបាលមនុស្សទាំងនេះ? តើលោកអ្នកបានឃើញហេតុផលរបស់ទ្រង់ដែលមាននៅក្នុងខ៣៨ និងខ៣៩ ដែរឬទេ?

រឿងនេះពិតជាមានប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់។ ក្រោយពីបានព្យាបាលមនុស្សកាលពីថ្ងៃម្សិលរួចហើយ នោះនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះយេស៊ូវបានចាកចេញពីហ្វូងមនុស្សទៅ។ ពួកគេបានមករកព្រះយេស៊ូវ។ ពួកគេក៏ត្រូវការការព្យាបាលផងដែរ។ តើហេតុអ្វីបានជាព្រះមិនគង់នៅទីនោះ ហើយព្យាបាលដល់ពួក គេទៅ? ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា គោលបំណងដែលទ្រង់យាងមកផែនដីគឺដើម្បីចែកចាយអំពីដំណឹងល្អ។ ព្រះយេស៊ូវពុំមែនត្រឹមតែជាអ្នកធ្វើការអស្ចារ្យម្នាក់ប៉ុណ្ណោះនោះទេ។ ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះដែលយាងមកសង្គ្រោះមនុស្សលោក។ ព្រះយេស៊ូវចង់អោយមនុស្សទទួលយកអំណោយដែលជាជីវិតអស់កល្ប។ ទ្រង់ចង់ប្រទានអំណោយដល់ពួកគេគ្រប់គ្នា។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់យើងយ៉ាងច្បាស់អំពីគោលបំណងដែលទ្រង់យាងមកផែនដីនេះ៖ «ដ្បិត​កូន​មនុស្ស​បាន​មកដើម្បី​នឹង​រក ហើយ​ជួយ​សង្គ្រោះ​ដល់​មនុស្ស​បាត់បង់» (លូកា ១៩៖១០)។ រាល់ពេលដែលព្រះយេស៊ូវព្យាបាលអ្នកណាម្នាក់ ទ្រង់បានបង្ហាញមនុស្សថា ព្រះជាអ្នកណា ហើយអ្វីដែលជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ រាល់សកម្ម ភាពនៃការព្យាបាលរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ចប់ការឈឺចាប់ និងផ្តល់នូវឱកាសសម្រាប់ជីវិតអស់កល្បដល់ ពួកគេ។

តើការរស់នៅដ៏ពេញលេញក្រោមព្រះគុណដែលព្រះប្រទានដល់លោកអ្នកអាចទៅរួចដែរឬទេ ប្រសិនបើលោកអ្នកជាអ្នកក្រ ឬជាអ្នកមានជម្ងឺនោះ? តើព្រះយេស៊ូវប្រទានដល់មនុស្សនូវអ្វីដែលមិនត្រឹមតែជាការព្យាបាលលើរូបកាយរបស់ពួកគេមែនឬ? បើមែន តើរបស់នោះជាអ្វី? តើលោកអ្នកអាចនាំមនុស្សទៅឯសេចក្តីពិតខាងឯវិញ្ញាណដោយរបៀបណានៅពេលដែលយើងជួយផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការនៃចិត្ត និងរូបកាយរបស់ពួកគេ?

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២០ សីហា ឆ្នាំ២០២០

អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវយកព្រះទ័យទុកដាក់បំផុត

ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញប្រាប់សិស្សរបស់ទ្រង់អំពីរឿងប្រៀបធៀប៣នៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាថាយ២៥។ រឿងប្រៀបធៀបទាំង៣នេះបង្ហាញយើងអំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានរំពឹងទុកអំពីមនុស្សនាសម័យចុងក្រោយដែលរង់ចាំការយាងមកជាលើកទី២របស់ទ្រង់។ រឿងប្រៀបធៀបអំពីស្ត្រីព្រហ្មចារីទាំង១០បានបង្ហាញយើងថា ការដែលមានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជារឿងដ៏សំខាន់។ រឿងប្រៀបធៀបអំពីប្រាក់ទាំង១០បានបង្ហាញយើងអំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវប្រើអំណោយទានដែលព្រះប្រទានដល់យើងគ្រប់គ្នា។ រឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀម និងពពែបានបង្ហាញយើងថា គ្រីស្ទានដ៏ពិតតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះតម្រូវការ របស់អ្នកដទៃដែលព្រះបាននាំមកក្នុងជីវិតរបស់យើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ​២៥៖៣១-៤៦។ តើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា គ្រីស្ទានដ៏ពិតប្រាកដមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច? សូមរៀបរាប់អំពីប្រភេទនៃព័ន្ធកិច្ចដែលបានធ្វើសម្រាប់ព្រះនៅក្នុងខទាំងនេះ។

រឿងប្រៀបធៀបនៅក្នុងខគម្ពីរម៉ាថាយ ២៥៖៣១-៤៦ បានចែងអំពីការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះតម្រូវការខាងផ្នែកសុខភាពរបស់មនុស្ស។ ទន្ទឹមគ្នានេះ តើមានអ្វីដែលសំខាន់បន្ថែមនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនេះដែរឬទេ?​ មែនហើយ ចំណុចសំខាន់បន្ថែមពិតជាមាន។ មនុស្សលោកមានការស្រេកឃ្លានចំពោះព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ មានតែព្រះយេស៊ូវតែមួយគត់ដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីចំអែតនូវសេចក្តីស្រេកឃ្លានរបស់ពួកគេ (យ៉ូហាន ៦៖៣៥; យ៉ូហាន ៤៖១៣, ១៤)។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងពុំមានអ្វីទាំងអស់ លុះត្រាតែព្រះយេស៊ូវចាក់បំពេញយើងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវនឹងហ៊ុំព័ទ្ធយើងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីលើកលែងទោសរបស់ទ្រង់ដូចជាបុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវបានបិទបាំងដោយសំលៀកបំពាក់ផងដែរ (វិវរណៈ ៣៖១៨; វិវរណៈ ១៩៖៧, ៨)។​

ពួកហោរានៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីតែងតែនិយាយថា មនុស្សលោកជាអ្នកមានជម្ងឺ ហើយពុំអាចព្យាបាលជម្ងឺនោះដោយខ្លួនឯងបានឡើយ (អេសាយ ១៖៥; យេរេមា ៣០៖១២-១៥)។ មនុស្សកំពុងតែឈឺ ហើយពួកគេនឹងស្លាប់ជាពុំខាន។ ប៉ុន្តែ ហោរាយេរេមាបានបង្ហាញអំពីវិធីមួយដែលអាចជួយព្យាបាលដល់យើងបាន៖ «ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា `អញ​នឹង​មើល​ឯង​ឲ្យ​ជា ហើយ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​របួស​ឯង​បាន​សះ​ទៅ’» (យេរេមា ៣០៖១៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានព្យាបាលយើងអោយជាពីអំពើបាបដែលធ្វើអោយយើងឈឺ និងធ្វើអោយយើងស្លាប់ផងដែរ។

រឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀម និងពពែបានព្រមានយើងអោយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះតម្រូវការរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើង។ រឿងនេះក៏បានបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវយកព្រះទ័យទុកដាក់ជាខ្លាំងចំពោះតម្រូវការនៃចិត្តរបស់យើងផងដែរ។ រឿងនេះក៏បានអញ្ជើញយើងអោយធ្វើកិច្ចការរួមគ្នាជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើងផងដែរ។ ដូច្នេះ យើងពុំចង់រស់នៅក្នុងជីវិតដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងពុំបានធ្វើអ្វីសោះសម្រាប់អ្នកដទៃនោះឡើយ។ ពេលនោះ យើងនឹងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់នៃការបាត់បង់ជីវិតដ៏អស់កល្ប។ ព្រះយេស៊ូវបានលើកតម្កើងដល់មនុស្សដែលរស់ដើម្បីជួយដល់អ្នកដទៃតាមរយៈរឿងប្រៀបធៀបមួយនេះ។ បន្ទាប់មក ព្រះជាម្ចាស់នឹងស្វាគមន៍ពួកគេអោយចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងទ្រង់ជារៀងដរាបតទៅ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បានពុំមែនជាអ្នកដែលរស់នៅដោយភាពអាត្មានិយមនោះឡើយ។ ពួកគេពុំបានខ្វល់ខ្វាយអំពីការជួយដល់អ្នកដទៃនៅលើផែនដីនេះឡើយ។ ម៉្លោះហើយ ព្រះយេស៊ូវមិនស្វាគមន៍ពួកគេអោយចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌នោះឡើយ។​

ថ្ងៃសុក្រ ទី២១ សីហា ឆ្នាំ២០២០

សិក្សាបន្ថែម

មានមនុស្សជាច្រើនដែលពុំបានជឿព្រះ។ ពួកគេក៏លែងមានជំនឿលើមនុស្សទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់ពួកគេត្រូវបានជំរុញដោយសកម្មភាពនៃការអាណិតអាសូរ និងការជួយដល់អ្នកដទៃ។ បុគ្គលដែលមានចិត្តបែបនេះពុំបានធ្វើសម្រាប់ការសរសើរ ឬសម្រាប់ប្រាក់កាសនោះឡើយ។ គាត់បានចូលទៅផ្ទះរបស់ពួកគេ។ គាត់បានជួយដល់អ្នកមានជម្ងឺ។ គាត់បានចំអែតអ្នកដែលស្រេកឃ្លាន។ គាត់បានចែកសំលៀកបំពាក់ដល់អស់អ្នកដែលគ្មាន។​ គាត់បានកំសាន្តចិត្តមនុស្សដែលមានចិត្តសោកសង្រេង។ គាត់បាននាំអ្នកដែលគាត់បានជួយទៅឯព្រះយេស៊ូវ។ អ្នកបម្រើមនុស្សជាតិម្នាក់នេះបានបង្ហាញថា គាត់គឺជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីអាណិតអាសូរនៅក្នុងចិត្តជាមនុស្សជាតិរបស់គាត់មានប្រភពចេញមកពីព្រះយេស៊ូវ។ ខណៈពេលដែលអ្នកដទៃឃើញសកម្មភាពនៃសេចក្តីសប្បុរសរបស់គាត់បានធ្វើអោយចិត្តរបស់ពួកគេឆេះឆួលឡើងដែរ។ ពួកគេមានអំណរគុណជាអនេក។ សេចក្តីជំនឿបានលូតលាស់នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ពួកគេបានមើលឃើញថា ព្រះយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកគេ។ ពួកគេក៏បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចក្នុងការផ្ទៀងត្រចៀកស្តាប់ខណៈពេលដែលព្រះគម្ពីរត្រូវបានបើកឡើង បង្រៀនដល់ពួកគេផងដែរ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Ministry of Healing, page 145, adapted។

ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវបានជួយអោយមនុស្សជឿទុកចិត្តលើទ្រង់ និងជួយអោយពួកគេទទួលយកដំណឹងល្អ។ ពួកជំនុំគឺជារូបកាយរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដី។ សមាជិកនៃពួកជំនុំបានបំពេញតម្រូវការរបស់មនុស្សនៅគ្រប់ទីកន្លែងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ព្រះយេស៊ូវបានចាត់អោយយើងចេញទៅដោយនូវព្រះនាមរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានចាត់អោយយើងចូលក្នុងទីក្រុង និងចូលទៅឯអ្នកជិតខាងរបស់យើង ដើម្បីធ្វើអោយជីវិតរបស់ពួកគេបានកាន់តែប្រសើរឡើង។ មែនហើយ យើងត្រូវតែប្រុង ប្រយ័ត្នកុំអោយខ្លួនយើងប្រឡាក់ដោយអំពើបាប និងសេចក្តីអាក្រក់នៅលើផែនដីនេះ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ យើងក៏មិនត្រូវនៅឆ្ងាយពីពួកគេផងដែរ។ យើងត្រូវតែចូលទៅឯពួកគេ ហើយពាល់ជីវិតរបស់ពួកគេនៅទីកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ។ យើងត្រូវតែអនុញ្ញាតអោយព្រះប្រើយើងអោយបំពេញព្រះរាជកិច្ចរបស់ ទ្រង់។​ ព្រះចង់យកមនុស្សទាំងនេះពីកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ ហើយនាំពួកគេទៅឯកន្លែងមួយដែលពួកគេគួរតែទៅ។

សំនួរពិភាក្សា៖
  1. តើហេតុអ្វីបានជាកិច្ចនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះយេស៊ូវបានបំពេញមានអំណាចខ្លាំងម៉្លេះក្នុងការរំលាយចិត្តដ៏រឹងរូស និងការជួយដល់អ្នកដទៃអោយទទួលយកសេចក្តីពិតខាងឯវិញ្ញាណ? ចុះប្រសិនបើយើងជាមនុស្សដែលបានបង្ហាញការព្រួយបារម្ភចំពោះអ្នកដទៃដូចជាព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនោះ តើទីបន្ទាល់របស់យើងនឹងមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងណាទៅ?

  2. សូមគិតអំពីគ្រាមួយនៅពេលដែលលោកអ្នកបាននិយាយអ្វីមួយដែលជាសេចក្តីពិត។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកបាននិយាយអំពីសេចក្តីពិតនោះតាមរបៀបដែលមិនត្រឹមត្រូវទៅវិញ។ តើលោកអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះចេញពីបទពិសោធន៍នោះ ដើម្បីកុំអោយលោកអ្នកបន្តនិយាយខុសតទៅទៀត? តើហេតុអ្វីបានជាការចែកចាយសេចក្តីពិតនៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ស្ងប់ជារឿងដ៏សំខាន់បំផុត? ​

រឿងខ្លី

ការបំពេញតម្រូវការដ៏គួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលនៅឯប្រទេសសូដង់

Jeans

ការរស់នៅឯប្រទេសសូដង់គឺជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ប្តីប្រពន្ធអាត់វេនទីស្ទមួយគូដែលធ្វើការសម្រាប់អង្គការអាដ្រា (ADRA)។ ចាប់ពីខែឧសភារហូតដល់ខែកញ្ញា សីតុណ្ហភាពឡើងពី៣៩ទៅដល់៤២អង្សាសេជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ភេសជ្ជៈគឺជាជំនួយ បន្ទាប់ពីការធ្វើការអស់រយៈពេលមួយថ្ងៃសម្រាប់ខ្ញុំ និងស៊ូសានណេ (Suzanne) ដែលជាប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំ។

ពេលដែលត្រឡប់មកផ្ទះវិញនៅថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានដើរតាមស៊ូសានណេទៅក្នុងផ្ទះបាយ រួចឡើងអង្គុយនៅនឹងតុ ដើម្បីជជែកនៅពេលដែលនាងកំពុងចំអិនអាហារ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំអង្គុយនៅនឹងតុ យោលជើងរបស់ខ្ញុំចុះឡើងដូចជាក្មេងប្រុស ពេលនោះស៊ូសានណេបានសួរខ្ញុំថា​ តើខ្ញុំចង់ញុាំភេសជ្ជៈអ្វីដែរ។ ខ្ញុំបានសួរទៅវិញថា «តើអូនឯងមានភេសជ្ជៈអ្វីខ្លះដែរ?»។ នាងបានដាក់ដៃរបស់នាងនៅលើភ្លៅរបស់នាង រួចឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំដោយសំឡេងលះៗថា «យើងមានទឹកក្រូចហ្វាន់តា រូបបៀរ ឬស្ព្រាយ»។ «អូ...បងចង់បាន ស្្ឃ្វីត (Squirt)» ខ្ញុំបានតបទៅវិញដោយសំដៅទៅលើភេសជ្ជៈដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុត តែខ្ញុំពុំដែលធ្លាប់ឃើញវាទាល់តែសោះតាំងតែខ្ញុំបានចាកចេញពីសហរដ្ឋអាមេរិកមក។

«ខ្ញុំអត់មានភេសជ្ជៈស្ឃ្វីតទេ» ស៊ូសានណេបានឆ្លើយដោយសំឡេងលះៗដូចមុន។ ខ្ញុំបានហក់ចុះពីតុផ្ទះបាយ រួចផ្តួលខ្លួនទៅលើឥដ្ឋ ហើយបានចាប់ផ្តើមស្រែកននៀលដូចជាកូនក្មេង។​ ខ្ញុំទាមទារចង់បានភេសជ្ជៈនោះ ដោយយំននៀលដី។ ខ្ញុំបានស្រែកយំថា «ខ្ញុំចង់បានស្ឃ្វីត! ខ្ញុំចង់បានស្ឃ្វីត»។

វាគ្មានប្រយោជន៍ទេ។ យើងអត់មានស្ឃ្វីតទេ។ ខ្ញុំ និងស៊ូសានណេបានសើចយ៉ាងក្អាកក្អាយអំពីភាពឡប់ៗរបស់យើង។ ពេលវេលាបែបនេះធ្វើអោយយើងអាចទ្រាំបាននៅក្នុងថ្ងៃដ៏សែនក្តៅ។

ពីរម៉ោងក្រោយមក មិត្តរបស់ខ្ញុំម្នាក់បើកឡានចូលមកក្នុងផ្លូវផ្ទះរបស់យើង។ នាងបានធ្វើការជាមួយនឹងទីភ្នាក់ងារសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍន៍អន្តរជាតិនៅក្នុងទីក្រុងខាទុំ (Khartoum) ដែល ជារដ្ឋធានីនៃប្រទេសសូដង់ និងមានតួនាទីជាមន្រ្តីទំនាក់ទំនងរបស់យើងសម្រាប់គម្រោងអាដ្រាជាច្រើនដែលផ្តល់មូលនិធិដោយទីភ្នាក់ងារយូអេសអេអាយឌី (USAID) ។ នាងបានអនុញ្ញាតអោយពួកយើងទៅទទួលសំបុត្រនៅឯទីតាំងការិយាល័យរបស់នាង តែនៅថ្ងៃនេះនាងបាននាំយកប្រអប់មួយមកដែលមានគ្រឿងសម្អាងសក់ជាច្រើនពីសហរដ្ឋអាមេរិក។ ខ្ញុំបានហែកបើកប្រអប់នោះ ដោយដឹងថា មិត្តជនជាតិអាមេរិកាំងរបស់យើងបានផ្ញើកាបូបយួរដៃសម្រាប់ស៊ូសានណេ។ ជាការពិតណាស់ កាបូបយួរដៃបានដាក់នៅខាងលើក្នុងប្រអប់នោះ។ នៅពីខាងក្រោមកាបូបយួរដៃទាំងនោះមានសាប៊ូអប់សក់ពីរកំប៉ុង។ ប៉ុន្តែ ចាំមួយភ្លែតសិន។ វាហាក់ដូចជាមានអ្វីបន្ថែមទៀតនៅខាងក្នុងប្រអប់នោះ។ កកាយចុះទៅខាងក្រោម កញ្ចប់ក្រដាស ខ្ញុំបានឃើញភេសជ្ជៈស្ឃ្វីតមួយដបដ៏ធំដែលកំពុងតែរង់ចាំខ្ញុំដោយសំបកបៃតងពីខាងក្រៅយ៉ាងភ្លឺ។

ខ្ញុំពុំបានស្នើសុំភេសជ្ជៈពីអ្នកណាម្នាក់នៅឯសហរដ្ឋអាមេរិកនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រទានតម្រូវការដ៏ពិសេសមួយនៅក្នុងថ្ងៃដ៏សែនក្តៅក្នុងប្រទេសសូដង់។ សប្តាហ៍មុនៗខ្ញុំបានសួររកភេសជ្ជៈពីស៊ូសានណេ ស្រាប់តែភេសជ្ជៈមួយដបនោះកំពុងតែនៅតាមផ្លូវមកឯទីក្រុងខាទុំ។ ព្រះបានយកព្រះទ័យទុកដាក់សូម្បីតែរឿងដ៏តូចតាចបំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយទ្រង់មានព្រះទ័យសោមនស្សក្នុងការប្រទានអោយនូវរបស់ទាំងនោះ។ «ការរស់នៅគឺជាការផ្តល់អោយ» (The Desire of Ages, p.623)។ ព្រះបានសន្យាថា «តែអស់អ្នកណាដែលស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ា នោះនឹងមិនខ្វះអ្វីដែលល្អឡើយ» (ទំនុកដំកើង ៣៤៖១០)។ នៅពេលដែលព្រះបានឃើញភាពឡប់ និងការយំននៀលដីរបស់ទូលបង្គំ ទ្រង់ប្រហែលជាបានញញឹមនិងគិតថា «ចូររង់ចាំមើលនូវអ្វីដែលខ្ញុំមាននៅក្នុងជង្រុកសម្រាប់អ្នកសិន»។

Powered by CAM