«គ្មាននរណាម្នាក់អាចមានចិត្តសប្បុរស និងចេះអោយទានដោយមិនបានលះបង់គំនិតអាត្មានិយមចោលជាមុននោះឡើយ។ អ្នកត្រូវតែរស់នៅក្នុងជីវិតបែបសាមញ្ញ។ អ្នកត្រូវតែលះបង់ចោលនូវភាពលោភលន់របស់អ្នកចេញ។ អ្នកត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយនឹងបញ្ហាលុយកាក់។ បន្ទាប់មក យើងនឹងអាចបំពេញនូវកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវចង់អោយយើងធ្វើហើយ។ យើងត្រូវតែជម្រះចេញនូវចិត្តអំនួតទាំងអស់របស់យើង និងបំណងប្រាថ្នាដែលឈានមុខនៅក្នុងជីវិតនេះ។ ក្នុងកិច្ចការងារទាំងឡាយ របស់យើង យើងត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគោលការរបស់ព្រះគម្ពីរស្តីអំពីជីវិតដែលមិនគិតពីប្រយោជន៍ខ្លួនឯង។ នេះជាជីវិតដែលព្រះយេស៊ូវធ្លាប់ឆ្លងគាត់។ ជញ្ជាំង ផ្ទាំងរូបភាព និងគ្រឿងសង្ហារិមផ្សេងៗដែលតាំងនៅក្នុងផ្ទះសម្បែងរបស់យើងរាល់គ្នាគួរតែបង្ហាញអំពីគោលការរបស់ខព្រះគម្ពីរអេសាយ៥៨៖ ៧។ ទូខោអាវ និងតុបរិភោគអាហាររបស់យើងគួរតែបង្ហាញអំពីច្បាប់ដ៏សំខាន់នេះផងដែរ។ ខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាចែករំលែកអាហាររបស់អ្នកជាមួយនឹងអ្នកដែលអត់ឃ្លាន ហើយនិងនាំពួកអ្នកដែលក្រីក្រគ្មានផ្ទះសម្បែងអោយមកជ្រកកោនក្នុងផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ។ ពេលដែលអ្នកឃើញមនុស្សអាក្រាត ចូរចែកសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នកអោយគេបានស្លៀកពាក់បិទបាំងផង (អេសាយ ៥៨៖៧)»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Ministry of Healing, page 206, adapted។ ​ ​

ខ្ញុំមិនចង់រៀបការជាមួយនឹងស្វាមីរបស់ខ្ញុំទេ ពីព្រោះខ្ញុំជាអ្នកសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ រីឯគាត់វិញជាអ្នកគោរពនូវនិកាយគ្រីស្ទសាសនាផ្សេងមួយទៀតដែលស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងនៃកោះតៃវ៉ាន់។ ប៉ុន្តែ ឪពុកម្តាយរបស់យើងទាំងពីរពិតជាចង់អោយយើងរៀបការជាមួយគ្នា ហើយពួកយើងក៏មិនហ៊ានប្រកែក ដែរ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់អនាគតស្វាមីរបស់ខ្ញុំឈ្មោះមិងហួងវួថា៖ «យើងអាចរៀបការបាន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងមិនផ្លាស់ប្តូរជំនឿសាសនារបស់ខ្ញុំទេ»។ គាត់ក៏មិនបានប្រកែកជាមួយរឿងនោះដែរ។ ប៉ុន្តែក្រោយមក យើងក៏ចាប់ផ្តើមពិភាក្សាគ្នាអំពីពិធីមង្គលការ។ ខាងខ្ញុំចង់អោយកម្មវិធីនេះបានប្រារព្ធឡើងនៅក្នុងព្រះវិហារអាត់វេនទីស្ទរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ គាត់បាននិយាយថា៖ «ទេ! ខ្ញុំជាប្តី ដូច្នេះកម្មវិធីនេះគួរតែប្រារព្ធធ្វើនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំវិញ»។ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមស្វែងរកនូវការសម្របសម្រួលគ្នាឡើងវិញ ហើយក៏បាននិយាយថា៖ «សូម ឱ្យពិធីមង្គលនេះបានប្រារព្ធធ្វើនៅខាងក្រៅវិញ ហើយមិនមែននៅក្នុងព្រះវិហារណាមួយនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ គ្រូគង្វាលអាត់វេនទីស្ទត្រូវតែជាអ្នករៀបចំផ្សំផ្គុំនៅក្នុងពិធីមង្គលការនេះ»។ យើងក៏បានឈ្លោះប្រកែកតវ៉ាគ្នាទៅវិញទៅមក។ ចុងបញ្ចប់ខ្ញុំក៏បាននិយាយថា៖ «ប្រសិនបើមិនបានគ្រូគង្វាលអាត់វេនទីស្ទមកផ្សំផ្គុំអោយយើងទេនោះ ខ្ញុំនឹងមិនព្រមរៀបការជាមួយអ្នកឡើយ»។ គាត់ក៏បានសុំយោបល់ពីម្តាយរបស់គាត់ ហើយម្តាយរបស់គាត់ក៏បានអនុញ្ញាតអោយគ្រូគង្វាលអាត់វេនទីស្ទធ្វើជាអ្នកផ្សំផ្គុំអោយពួកយើងទៅ។ ប៉ុន្តែ ម្តាយរបស់គាត់មានផែនការសម្ងាត់។ គាត់គិតថា ខ្ញុំនឹងចូលរួមជំនឿជាមួយគាត់ដែរបន្ទាប់ពីការហើយ។ គាត់ក៏មានបំណងចង់ឱ្យខ្ញុំផ្លាស់ប្តូរកូនប្រុសរបស់គាត់ដែលជាមនុស្សប្រមឹកដែរ។ ខ្ញុំនៅតែវិលវល់ក្នុងគំនិតដែល មករៀបការជាមួយមនុស្សជំនឿផ្សេងគ្នាបែបនេះ ហើយខ្ញុំក៏បានប្រាប់រឿងនេះទៅដល់មិងហួង។ តែមកដល់ពេលនេះទៅហើយ អ្នកភូមិទាំងអស់បានដឹងឮអំពីពិធីមង្គលការនេះរួចទៅហើយ ប្រសិនបើយើងចង់បពា្ឈប់វា នោះយើងនឹងអាប់មុខមាត់ជាមិនខាន។ មិងហួងបានក្លាយមកជាអ្នកអាត់វេនទីស្ទ ដើម្បីកុំអោយគាត់ត្រូវអាប់អោន។ មួយខែមុនថ្ងៃមង្គលការចូលមកដល់គាត់ក៏បានសិក្សាព្រះគម្ពីរហើយបានទទួលបុណ្យ ជ្រមុជទឹកទៅ។ ខ្ញុំនឹកមិនភ្លេចថ្ងៃនោះទេ។ គាត់បានយំសោកនៅពេលដែលគាត់ងើបចេញពីទឹកភ្លាម ពីព្រោះគាត់ចង់រៀបការប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ គាត់មិនចង់ចាកចេញពីជីវិតចាស់របស់គាត់ដែលធ្លាប់ប្រមឹកនោះឡើយ ។ មិងហួងគឺជាបុរសដែលបរាជ័យម្នាក់។ គាត់បានបាត់បង់នូវការគោរពខ្លួនឯងដោយសារតែមករៀបការជាមួយខ្ញុំ។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រាំពីរខែដំបូងនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង ខ្ញុំក៏បានអោយគាត់ពិសានូវអាហារដែលផ្តល់សុខភាព និងបានបង្រៀនគាត់ពីរបៀបរស់នៅដែលប្រកបដោយសុខុមាលភាព។ អ្នកជិតខាងរបស់យើងបានកត់សម្គាល់ឃើញថា គាត់មិនដូចជាមនុស្សពីមុនទៀតទេ។ ពួកគេនិយាយថា៖ «អ្នកគឺជាមនុស្សថ្មីហើយ»។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មិងហួងមិនចង់ក្លាយជាមនុស្សថ្មីទេ។ ក្រោយពីកូនស្រីរបស់យើងបានប្រសូតមកនោះ គាត់ក៏បានត្រឡប់ទៅជាមនុស្សប្រមឹកវិញ។ ដប់ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ហើយយើងក៏មានកូនស្រីទីពីរដែរ។ យើងមានជម្លោះជាច្រើនលើកច្រើនសាអំពីបញ្ហាគោលជំនឿ។ ថ្ងៃមួយ ដោយសារតែការឆ្អែតចិត្តទ្រាំលែងបាន ខ្ញុំក៏បាននាំកូនទាំងពីររបស់យើង និងក្មេងស្រីអាយុ១០ឆ្នាំម្នាក់រត់ទៅស្នាក់នៅផ្ទះមិត្តភក្តិ។ ខ្ញុំចង់អោយប្តីរបស់ខ្ញុំនៅតែឯង ដើម្បីភ្លក់រសជាតិនៃការលែងលះគ្នា។ មិងហួង ពិតជាមិនចង់លែងលះគ្នានោះទេ។ គាត់បានស្វះស្វែងរកខ្ញុំអស់រយៈកាលបីថ្ងៃ ហើយពេលដែលរកខ្ញុំឃើញ គាត់ក៏បានផ្លាស់ប្តូរមាគ៌ារបស់ខ្លួន។ គាត់បានក្លាយជាមនុស្សថ្មីពិតប្រាកដមែន។ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់គឺជាស្វាមីនិងឪពុកដែលយកចិត្តទុកដាក់បំផុត។ គាត់ក៏បានក្លាយមកជាចាស់ទុំព្រះវិហារផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី ខ្ញុំនឹងមិនដើរតាមផ្លូវ «បេសកជន» នេះម្តងទៀតឡើយ។ ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយគាត់ដោយសារតែខ្ញុំគិតថាខ្ញុំអាចផ្លាស់ប្តូរគាត់បានតាមរយៈអំណាចរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរពិតជាបានចែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវណាស់ដោយថា៖ «កុំឲ្យទឹមនឹមស្រៀកជាមួយនឹងមនុស្សមិនជឿឡើយ» (កូរិនថូសទី២ ៦៖១៤)។ យើងគួរតែរៀបការប្តីប្រពន្ធជាមួយអ្នកដែលមានជំនឿដូចគ្នាវិញទើបជាការប្រសើរជាង។ ហ្លួងសាឡូម៉ូនដែលជាអ្នកប្រាជ្ញល្បីពេញពិភពលោក លោកក៏បានឆ្លងកាត់នូវបទពិសោធនេះទាំងលំបាកដូចជាខ្ញុំផងដែរ។ ​ ​