ព្រះគម្ពីរមានពោរពេញទៅដោយការអំពាវនាវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅកាន់មនុស្សមានបាបដើម្បីអោយគេបានត្រឡប់មករកទ្រង់វិញ។ សូមប្រៀបធៀបខព្រះគម្ពីរទំនុកតម្កើង ៩៥៖៧, ៨; អេសាយ ៥៥៖១, ២, ៦, ៧; លូកា ១៥៖៣-៧; និងលូកា ១៩៖១០។ តើមានការត្រាស់ហៅអ្វីផ្សេងទៀតពីព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សមានបាប ដែលលោកអ្នកអាចរកបាននៅក្នុងខព្រះគម្ពីរទាំងនេះ?

សូមអាន Ellen G. White, “The Creation,” pages 44-51; “The Temptation and Fall,” pages 52-62; and “The Plan of Redemption,” pages 63-70, in Patriarchs and Prophets។

«លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបានរត់ចេញពីព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់យាង មកស្វែងរកពួកគេ។ សំណួររបស់ទ្រង់បានឮទៅដល់គូស្វាមីភរិយាដែលកំពុងតែលាក់ខ្លួននៅក្នុងគុម្ពោតព្រៃថា៖ «តើឯងនៅឯណា?» សំណួរនេះគឺពិតជាសេចក្តីអធិប្បាយដ៏ល្អមួយស្តីអំពីដំណឹងល្អ។ ដំណឹងល្អគឺថា ព្រះជាម្ចាស់មិនចង់បាត់បង់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាឡើយ ដូច្នេះហើយបានជាទ្រង់យាងមករកពួកគេ។ ដូចគ្នានេះដែរ ព្រះជាម្ចាស់នឹងយាងមកក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវដើម្បីនឹងមកស្វែងរកនិងជួយសង្រ្គោះដល់មនុស្សមានបាប។ ដកស្រង់ពី Charles Haddon Spurgeon, The Treasury of the Bible (Grand Rapids, MI: Zondervan Publishing House, 1962) Old Testament, volume 1, page 11, adapted។

ម្ដាយរបស់ខ្ញុំដែលជាសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទបានសម្គាល់ឃើញថា ខ្ញុំកាលនៅជាទារកមិន បានឆ្លើយតបទៅនឹងសំឡេងនៅក្នុងផ្ទះរបស់យើងនៅឯក្រុងមឺរីដា (Merida) ប្រទេសម៉ិកស៊ិកនោះទេ។ គាត់បានហៅឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ តែខ្ញុំពុំបានអើពើនឹងសំឡេងនោះទេ។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានស្វែងរកជំនួយ នៅ ពេលដែលខ្ញុំមានអាយុប្រហែលជា២ឆ្នាំ។ គាត់បានបញ្ជូនខ្ញុំទៅកាន់ថ្នាក់ពិសេស ដើម្បីអោយខ្ញុំបានរៀន ភាសាគ និងរបៀបនិយាយ។ អ្នកគ្រូរបស់ខ្ញុំបានបង្រៀនខ្ញុំអំពីសំនៀងនៃស្រៈ និងព្យញ្ជនៈ។ ខ្ញុំបានដាក់ ដៃរបស់ខ្ញុំទៅលើបំពង់ករបស់គាត់ នៅពេលដែលគាត់ប្រកប បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានព្យាយាមប្រកបតាមសំឡេង នោះដោយខ្លួនឯង។ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានទ្រហោរយំ ដោយសារតែកូនប្រុសរបស់គាត់ពុំអាចឮសំឡេងគាត់ បាន។ អ្នកគ្រូបាននិយាយថា «សូមកុំបារម្ភអីអ្នកម្តាយ អត់ធ្មត់តែបន្តិច គ្រប់យ៉ាងនឹងបានល្អប្រសើរ»។ ខ្ញុំបានចូលរៀនថ្នាក់ពិសេសពីរៗម៉ោងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ខ្ញុំក៏បានរៀនពីរៗម៉ោងជារៀងរាល់ថ្ងៃនៅឯសាលារៀនអាត់វេនទីស្ទផងដែរ។ ព្រះវិហារដែលជាសាលារៀនបានបង្រៀនខ្ញុំអំពីរបៀបអាន និងសរសេរ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត គេបានបង្រៀនអំពីព្រះ។ ខ្ញុំបានចូលរៀននៅក្នុងសាលាអាត់វេនទីស្ទរហូត ដល់បានអាយុ៨ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ សាលារៀននេះពុំមានគ្រូដែលចេះភាសាគនោះទេ ដូច្នេះ ម្តាយរបស់ខ្ញុំបាន សម្រេចចិត្តបញ្ជូនទៅឯសាលារដ្ឋដែលមានគ្រូចេះបង្រៀនភាសាគវិញ។ នេះគឺជាលើកដំបូងដែលខ្ញុំបានជួបជាមួយយុវជនដទៃទៀតដែលមានបញ្ហាខ្សោយក្នុងការស្តាប់ នៅក្នុងការប្រជុំដែលរៀបចំឡើង ដោយព្រះវិហារនៅឯសាកលវិទ្យាល័យអាត់វេនទីស្ទលីនដាវីស្តា (Linda Vinsta)។ វាពិតជាអស្ចារ្យ ណាស់ក្នុងការចូលរួមសិក្សាជាមួយនឹងអាត់វេនទីស្ទយុវជនដទៃទៀតដែលមានតម្រូវការដូចខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំត្រូវបានគេអញ្ជើញអោយចូលរួមក្នុងការប្រជុំប្រចាំឆ្នាំម្តងទៀតក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំបន្ទាប់។ បន្ទាប់មក ភូមិភាគអន្តរអាមេរិកាំងបានរៀបចំសន្និសិទថ្នាក់ពិសេសលើកដំបូងរបស់គេ និងបានរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ នេះនៅឯសាកលវិទ្យាល័យម៉ុនតេម៉ូរេឡូស (Montemorelos) នៅទីក្រុងម៉ាន់តេរី ប្រទេសម៉ិកស៊ិក។ នៅក្នុងសន្និសិទ អារម្មណ៍ចង់ធ្វើគ្រូគង្វាលបម្រើព្រះបានឆេះឆួលនៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ​ ធ្វើយ៉ាង ដូចម្តេចអោយសម្រេចបំណងនេះទៅបាន? ខ្ញុំមិនអាចមានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃសិក្សាបានទេ។

នៅពេលដែលបញ្ចប់សន្និសិទ លោកអ៊ីស្មាអែល ខាស្ទីលឡូ (Ismael Castillo) ដែលជា នាយក សាកលវិទ្យល័យបានធ្វើការប្រកាសដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលមួយ។ គាត់បានសួរថា «តើមានអ្នកណាដែល ចង់រៀននៅទីនេះដែរឬទេ?»។ គាត់នឹងផ្តល់អាហារូបករណ៍សម្រាប់ថ្លៃសិក្សានេះទាំងអស់។ ពេលនោះ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅខ្ញុំអោយធ្វើជាគ្រូគង្វាល ហើយខ្ញុំបានក្រោកឈរឡើង។ ខ្ញុំគឺជា និស្សិតទេវវិទ្យាដែលថ្លង់ដំបូងគេនៅឯសាកលវិទ្យាល័យម៉ុនតេម៉ូរេឡូស។ នេះគឺជាឆ្នាំទីពីររបស់ខ្ញុំនៅឯសាកលវិទ្យាល័យ។ វាពិបាកសម្រាប់ខ្ញុំ ដោយសារតែគ្មានអ្នកណាម្នាក់នេះចេះភាសាគ។ ខ្ញុំបានខិតខំ ប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំង និងព្យាយាមអានបបូរមាត់របស់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ។ ខ្ញុំបានធ្លាក់ថ្នាក់ជាច្រើននៅឆ្នាំដំបូង ហើយខ្ញុំត្រូវតែយកថ្នាក់ទាំងនោះម្តងទៀត។ ខ្ញុំបានដឹកនាំកម្មវិធីផ្សាយដំណឹងល្អជាច្រើនសម្រាប់ អ្នកដែលខ្សោយក្នុងការស្តាប់ទាំងនៅក្នុងទីក្រុងម៉ិចសិុកផងដែរ។ ព្រះវិហារដែលមានមនុស្សថ្លង់បានអញ្ជើញខ្ញុំអោយអធិប្បាយ។ ខ្ញុំមានបំណង ប្រាថ្នាយ៉ាងធំនៅក្នុងចិត្តក្នុងការបញ្ចប់ការសិក្សា និងធ្វើជាគ្រូគង្វាល។ ខ្ញុំស្រមៃចង់ទៅកន្លែងបេសកកម្មប្រហែលធ្វើជាបេសកជនដល់អ្នកដែលខ្សោយក្នុងការស្តាប់នៅឯប្រទេសអេស្បាញ។ សូមលោកអ្នកអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នកដែលមានបញ្ហាក្នុងការស្តាប់ទាំងឡាយ ដ្បិតយើងទាំងអស់គ្នាមានក្តីស្រមៃ។ យើងសុខចិត្តធ្វើរឿងធំៗសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់។ ​