«នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ហើយនឹងឲ្យព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល» (អេសាយ ៧៖១៤)។ ទ្រង់បានបំភ្លឺមកក្នុងចិត្តយើងខ្ញុំឲ្យយើងខ្ញុំមានរស្មីពន្លឺនៃដំណើរស្គាល់សិរីល្អរបស់ព្រះដែលនៅព្រះភក្ត្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (កូរិនថូសទី២ ៤៖៦)។ កាលពីបំផុតកល្ប ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទគង់នៅជាមួយនឹងព្រះវរបិតាតាំងពីអនន្តកាល។ ទ្រង់គឺជារូបអង្គនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ពោលគឺទ្រង់ជារូបអង្គនៃឥទ្ធិរិទ្ធ និងតេជានុភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ ព្រមទាំងជាដួងរស្មីនៃសិរីរុងរឿងរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទទ្រង់បានយាងមកដើម្បីនឹងសម្តែងអោយមនុស្សលោកបានឃើញព្រះចេស្ដានិងសិរីល្អរបស់ព្រះ។ ព្រះអង្គបានយាងមកផែនដីនេះក្នុងគ្រាដែលពិភពលោកនេះពេញដោយសេចក្តីងងឹតគ្របបាំងទៅដោយអំពើបាប។ ទ្រង់បានយាងមកដើម្បីបង្ហាញអោយយើងបានឃើញនូវពន្លឺនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាដែលទ្រង់ជាព្រះគង់នៅជាមួយយើង› ។ ហេតុនេះហើយបានជាហោរាអេសាយបានទាយថា ទ្រង់នឹងត្រូវបានគេហៅថា ‘អេម៉ាញូអែល’ [អេសាយ ៧៖១៤]»។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ Ellen G. White, The Desire of Ages, p. 19។

«ប្រសិនបើ ស្តេចអ័ហាស ព្រមទទួលយកសារពីស្ថានសួគ៌ នោះគ្រប់យ៉ាងប្រាកដជាបានប្រសើរឡើងសំរាប់ស្រុកយូដាជាមិនខាន។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ ស្តេចអង្គនេះបានជ្រើសរើសទុកចិត្តលើជំនួយរបស់មនុស្សដែលជាអ្នកគោរពបូជាព្រះមិនពិតវិញ។ ស្តេចអ័ហាសបានបាត់បង់ក្តីសង្ឃឹមទាំងស្រុងដែលជាហេតុបណ្តាលឱ្យទ្រង់ប្រព្រឹត្តនូវអំពើដែលល្ងង់ខ្លៅ។ ស្តេចអង្គនេះបានផ្ញើសារទៅ ទីកាឡាត-ពីលេស៊ើរ ជាស្តេចស្រុកអាសស៊ើរថា៖ ‘ទូលបង្គំនេះជាអ្នកបំរើ ហើយជាបុត្ររបស់ទ្រង់ ហេតុនេះសូមទ្រង់ឡើងមកជួយទូលបង្គំឲ្យរួចពីកណ្តាប់ដៃនៃស្តេចស៊ីរី និងស្តេចអ៊ីស្រាអែលដែលគេបានលើកគ្នាមកទាស់នឹងទូលបង្គំផង’ [ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៦៖ ៧]។ ស្តេចអ័ហាសក៏បានប្រទានអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លាចេញពីឃ្លាំងទ្រង់ និងពីក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ថ្វាយទៅស្តេចនៃស្រុកអាសស៊ើរផងដែរ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Prophets and Kings, p. 329។ ​

តូរ៉ូនី គូម៉ាទ្រីបូរ៉ា មានចិត្ដរំភើបយ៉ាងក្រៃលែង នៅពេលដែលគាត់បានទទួលព្រះគម្ពីរមួយក្បាលដ៏ស្រស់ស្អាតមានក្របពណ៌ក្រហម នៅក្នុងភូមិរបស់គាត់ដ៏ឆ្ងាយដាច់ស្រយាលភាគអាគ្នេយ៍នៃប្រទេសបង់ក្លាដែស។ ព្រះគម្ពីរនេះជារង្វាន់លើកទឹកចិត្តសម្រាប់ការបញ្ចប់មេរៀនព្រះគម្ពីរជាច្រើនតាមរយៈអ៊ីមែល។ ប៉ុន្តែ តូរ៉ូនី ត្រូវតែមានការប្រុងប្រយ័ត្ន។ ឪពុករបស់គាត់ជាបូជាចារ្យសាសនា ប្រកាន់ទំនៀមទម្លាប់គ្រួសារដែលលោកនឹងមិនពេញចិត្តអោយកូនប្រុសរបស់លោកកាន់ព្រះគម្ពីរដែលបង្រៀន ពីព្រះនៃស្ថានសួគ៌ឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី តូរ៉ូនីមិនមានការព្រួយបារម្ភទេ។ គាត់បានសិក្សាមេរៀនព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់យប់នៅពេលដែលឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានសំរានលក់អស់។ គាត់ក៏មានបំណងអានព្រះគម្ពីរក្រហមនេះតែនៅពេលយប់ប៉ុណ្ណោះ។ ផែនការនេះហាក់ដូចជាដំណើរការល្អ។ តូរ៉ូនីតែងទៅឃ្វាលគោអោយឪពុករបស់គាត់នៅពេលថ្ងៃ ហើយក្រោយពីគាត់បានត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ រាល់ពេលយប់ គាត់តែងតែរង់ចាំរហូតដល់ឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានសំរានលក់អស់ នោះគាត់ក៏ប្រញាប់ប្រញាល់បញ្ចាំងកូនពិលរបស់គាត់ដើម្បីអានអំពីព្រះ។ នៅយប់មួយនោះ ឪពុករបស់គាត់បានឃើញតូរ៉ូនីអានព្រះគម្ពីរ។ គាត់ពិតជាខឹងខ្លាំងណាស់។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ក្រោយពីតូរ៉ូនីបានចេញទៅឃ្វាលគោបាត់ គាត់បានយកព្រះគម្ពីរក្រហមនោះបោះចោលទៅក្នុងទឹកភក់នៃទន្លេចេងហ្គី។ តូរ៉ូនីមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលគាត់បានដឹងថាព្រះគម្ពីរក្រហមរបស់គាត់បានបាត់។ គាត់បានកាត់យល់យ៉ាងឆាប់រហ័សចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ប៉ុន្តែតើគាត់អាចធ្វើអ្វីបាន? គាត់ពិតជាគ្មានលទ្ធភាពទិញព្រះគម្ពីរមួយក្បាលទៀតទេ។ សាលារៀនមុនប្រហែលជាមិនអាចបញ្ជូនព្រះគម្ពីរអោយគាត់ជាលើកទី២ទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់ចង់យល់ដឹងបន្ថែមទៀតអំពីព្រះ។ ជាយូរពេលក្រោយមក។ នៅរសៀលមួយ ខណៈពេលដែលតូរ៉ូនីកំពុងហែលទឹកលេងនៅក្នុងទន្លេចេងហ្គី នោះគាត់បានឃើញរបស់មួយអណ្តែតលើទឹក។ គាត់ក៏បានឃើញដបប្លាស្ទិច និងសំរាមផ្សេងៗឯទៀតដែលអណ្តែតក្នុងទន្លេនោះដែរ ប៉ុន្តែរបស់នេះមើលទៅខុសគេ។ គាត់ក៏បានហែលទៅមើលអោយកាន់តែជិត។ នៅពេលដែលគាត់ទៅដល់ភ្លាម គាត់ក៏បានស្រវាចាប់យកវត្ថុនោះ ហើយហែលយ៉ាងលឿនឆ្ពោះទៅកាន់ច្រាំងទន្លេ។ កាលបានឡើងលើច្រាំងទន្លេ ហើយគាត់ក៏បានលើករបស់នោះមកមើល ហើយស្រាប់តែឃើញថា វាជាព្រះគម្ពីរក្រហមដែលប្រឡាក់ជោកជាំដោយទឹក។ គាត់សឹងតែមិនជឿភ្នែករបស់គាត់ឡើយ។ វាជាព្រះគម្ពីររបស់គាត់ដែលបានបាត់ទៅ។ តូរូ៉នីបានហាលព្រះគម្ពីរនោះ នៅលើស្មៅក្រោមពន្លឺព្រះអាទិត្យដ៏ក្តៅហែងដើម្បីសម្ងួតវា។ គាត់ បានចំណាលពេលអស់១៤ថ្ងៃ ដើម្បីធ្វើអោយព្រះគម្ពីរនេះបានស្ងួតឡើងវិញ។ បន្ទាប់មកគាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមអានវាម្តងទៀត។ នៅពេលដែលគាត់អានព្រះគម្ពីរយូរទៅគាត់ក៏បានដាក់ចិត្តស្រឡាញ់ព្រះ។ ទោះបីជាគាត់ត្រូវប្រថុយនឹងកំហឹងរបស់ឪពុកគាត់ក៏ដោយ ក៏គាត់មិនអាចលាក់បាំងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលគាត់បានស្គាល់នោះទុកសម្រាប់តែខ្លួនឯងឡើយ។ គាត់ក៏បានចែកចាយដល់អ្នកភូមិផ្សេងៗទៀតអំពីព្រះនៃគម្ពីរក្រហមនោះដែលមិនបានលិចបាត់ទៅក្នុងទឹកទន្លេ។ អ្នកភូមិក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពួកគេបានសុំអោយគាត់បង្រៀនពួកគេបន្ថែមទៀត។ សព្វថ្ងៃនេះមានអ្នកភូមិជាច្រើនរួមទាំងសាច់ញាតិរបស់តូរ៉ូនីដែរបានគោរពបូជាដល់ព្រះនៃគម្ពីរក្រហមនេះ។