«ក្នុងនាមជាឪពុកម្នាក់ គាត់តែងតែប្រាថ្នាចង់បានអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលល្អសម្រាប់កូនរបស់ខ្លួន។ ឪពុកមើលមុខកូនតូចរបស់គាត់ បេះដូងរបស់គាត់ពោរពេញទៅដោយការភ័យខ្លាចនៅពេលដែលគាត់គិតអំពីរឿងរ៉ាវអាក្រក់ទាំងឡាយដែលអាចកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតនេះ។ គាត់ចង់ការពារកូនរបស់គាត់ ពីអំណាចរបស់សាតាំង។ ឪពុកចង់រក្សាកូនប្រុសរបស់ខ្លួនឱ្យនៅឆ្ងាយពីអំពើបាបនិងមហាវិវាទនេះ។ ព្រះវរបិតា ទ្រង់ក៏មានទឹកព្រះទ័យដូចជាឪពុកម្នាក់នេះដែរ ហើយលើសជាងទៅទៀតផង។ ទ្រង់បានប្រទាន ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយដើម្បីធ្វើឱ្យប្រាកដថាកូនតូចៗរបស់យើងរាល់គ្នាអាចត្រូវបានសង្គ្រោះ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Desire of Ages, p. 49។

«ព្រះយេស៊ូវទ្រង់សព្វព្រះទ័យក្នុងការបំពេញព័ន្ធកិច្ចជួយសង្គ្រោះមនុស្សជាតិដោយផ្ទាល់ព្រះអង្គ។ គ្មានបុគ្គលណាអាចបំពេញព័ន្ធកិច្ចដ៏សំខាន់នេះបានឡើយ ទោះទាំងពួកទេវតា ឬមនុស្សជាតិ ក្តី។ មានតែកូនមនុស្សមួយអង្គប៉ុណ្ណោះដែលអាចសុគតនៅលើឈើឆ្កាង និងធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីជួយ សង្គ្រោះយើងបាន។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់សព្វព្រះទ័យយាងមកតភ្ជាប់និស្ស័យជាមួយមនុស្សមានបាប។ បើទោះជាមនុស្សគ្មានភក្តីភាពចំពោះទ្រង់ក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គស្ម័គ្រចិត្តយាងមកយកកំណើតជាមនុស្សដូចយើង ដើម្បីខ្ចាយព្រះលោហិតទ្រង់ទុកជាដង្វាយលោះបាបដល់យើងរាល់គ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រមើល មើលកំហុសរបស់មនុស្សទាំងឡាយពីស្ថានសួគ៌មក ហើយព្រះពិរោធរបស់ទ្រង់ចំពោះអំពើបាបប្រកបដោយការឆេះឆួលឡើងជាខ្លាំង។ ទ្រង់បានជ្រាបថា ដើម្បីជួយសង្គ្រោះមនុស្សអោយរួចពីបាបបាន នោះទ្រង់ត្រូវតែលះបង់ដ៏ធំមហិមា។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានតាំងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់រូចជាស្រេចហើយ ទ្រង់នឹងទទួលនូវអម្រែកគ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីប្រទាននូវក្តីសង្ឃឹមដល់មនុស្សមានបាប» ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Signs of the Times, March 5, 1896។ ​

មានគិលានុបដ្ឋាយិកាម្នាក់ដែលមានឈ្មោះថា ម៉ាថា អាគីរេ និងស្វាមីរបស់នាងដែលជាគ្រូពេទ្យប្រចាំការនៅទីនោះដែរដែលមានឈ្មោះថា លូវិស អាបូញ៉ែ ពួកគេមានសេចក្តីសោមនស្សរីករាយជាខ្លាំងជាមួយនឹងការប្រារព្ធពិធីអបអរសាទរទិវាឯករាជ្យនៃជនជាតិម៉ិចសិកូនៅកណ្តាលក្រុង។ នៅពេលនោះ ស្រាប់តែមានអតីតអ្នកជំងឺម្នាក់បានរំខានកិច្ចសន្ទនារបស់ពួកគេ។ ស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ដែលមានឈ្មោះថា លោកយាយ អាណា បាននិយាយថា៖ «ម៉ាថាខ្ញុំចង់និយាយជាមួយអ្នកបន្តិច»។ គាត់បានពន្យល់ថា កូនប្រសាប្រុសរបស់គាត់បានទទួលមរណភាពកាលពី៧ថ្ងៃមុននៅអាយុ៣៣ឆ្នាំក្រោយពីមានការគាំងបេះដូង។ ពេលនោះ កូនស្រីរបស់គាត់ក៏បានជាប់ពន្ធនាគារអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំមកហើយ។ ពួកគេបានបន្សល់ទុកឱ្យគាត់នូវចៅប្រុសបីនាក់អាយុ១០ឆ្នាំម្នាក់ ៩ឆ្នាំម្នាក់ និង៧ឆ្នាំម្នាក់។ គាត់មិនអាចធ្វើការបានទៀតទេ ហើយគាត់ក៏មិនអាចថែរក្សាពួកគេបានទៀតដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀតចៅប្រុសគាត់ទាំងនោះមានសេចក្តីទុក្ខសោក និងក្រៀមក្រំណាស់។ គាត់បាននិយាយថា «ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ»។ ម៉ាថា នាងក៏មិនដឹងថាត្រូវធ្វើដូចម្តេចដែរ ទើបនាងក៏បានទៅពិគ្រោះយោបល់ជាមួយគ្រូគង្វាលប្រចាំព្រះវិហារនាង។ លោកគ្រូគង្វាលក៏បានណែនាំអោយនាងទៅអញ្ជើញក្មេងប្រុសទាំងនោះមកចូលរួមក្នុងកម្មវិធីសប្តាហ៍នៃការអធិស្ឋានរបស់កុមារដែលមានចំណងជើងថា “សេះពិសេស”។ កម្មវិធីនេះមានចំណងជើងថា “ព្រះយេស៊ូវទ្រទ្រង់នូវខ្សែជីវិតខ្ញុំ” ដែលវានឹងចាប់ផ្តើមនៅពីរសប្តាហ៍ទៀត។ លោកយាយ អាណាក៏យល់ព្រមបញ្ជូនចៅប្រុសរបស់គាត់ទៅចូលរូមក្នុងកម្មវិធីប្រជុំពេលល្ងាចនោះ។ ចៅប្រុសច្បងរបស់លោកយាយ ឈ្មោះជូនអាយុ១០ឆ្នាំ ដំបូងឡើយវាបានបដិសេធថាមិនចង់ទៅទេ ព្រោះវាមិនដែល បានចូលក្នុងព្រះវិហារសោះ។ ចំណែកឯចៅប្រុសកណ្តាលរបស់គាត់ដែលមានអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ ឈ្មោះថា លូវីស វាមិនដែលបានឮអំពីព្រះទាល់តែសោះពីមុនមក ប៉ុន្តែវាមានចិត្តចង់រៀនសូត្របន្ថែមទៀត។ វាបានយំសោកនៅពេលដែលវាបានដឹងថាព្រះយេស៊ូវបានសុគតជួសអំពើបាបរបស់វា។ រឿងនេះបានរំឭកវាផងដែរអំពីមរណភាពរបស់ឪពុកវា។ រីឯចៅប្រុសពៅរបស់លោកយាយដែលមានឈ្មោះថា ហ្វ្រាន-ស៊ីស្កូ អាយុ៧ឆ្នាំ វាបានដេកលក់រហូតនៅថ្ងៃដំបូងនេះ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ក្មេងប្រុសម្នាក់ៗក៏ចេះមានចិត្តអន្ទះសាចង់ចូលរួមការប្រជុំនេះ។ យាយអាណាបានសង្កេតឃើញថា ចៅៗរបស់គាត់មានសំលៀកបំពាក់ ថ្មីៗដែលបានទទួលពីសមាជិកក្រុមជំនុំ ហើយគាត់ក៏បានគិតថា ពួកគេប្រាកដជាចង់ទៅទទួលអំណោយទៀតហើយ។ ដោយភាពភ្ញាក់ផ្អើល លោកយាយក៏បានដឹងថា ចៅៗរបស់គាត់មិនបានខ្វល់អំពីសម្លៀកបំពាក់ថ្មីនោះទេ។ ពួកគេចង់រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវទេតើ។ ក្មេងប្រុសទាំងពីរបានដក់ចិត្តស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងអំឡុងសប្តាហ៍នៃការអធិស្ឋាន ហើយពួកគេក៏បានទៅចូលរួមថ្វាយបង្គំព្រះនៅឯព្រះវិហារជារៀងរាល់សប្តាហ៍ ក្រោយពីកម្មវិធីនោះបានបញ្ចប់ទៅ។ ម៉ាថាក៏បានចាប់ផ្តល់នូវមេរៀនសិក្សាព្រះគម្ពីរសម្រាប់កុមារដល់ក្មេងប្រុសទាំងនោះជារៀងរាល់រសៀលថ្ងៃបរិសុទ្ធ។ ប្រាំមួយខែក្រោយមកគ្រូគង្វាលបានអញ្ជើញក្មេងប្រុសទាំងនោះទៅចូលរួមបោះជំរុំផ្សងព្រេងមួយ។ ក្មេងប្រុសទាំងនេះបានជក់ចិត្តនឹងកិច្ចថ្វាយបង្គំពេលព្រឹកនិងពេលល្ងាច។ នៅក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំមួយមានក្មេងប្រុសពិការម្នាក់អាយុ៩ឆ្នាំបាន ឡើងចែកចាយនូវទីបន្ទាល់មួយ ហើយវាក៏បានប្រកាសថាវាចង់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ លូវីសចាប់ អារម្មណ៍នឹងរឿងនេះណាស់ ហើយវាក៏បានសម្រេចចិត្តថាវាក៏ចង់ថ្វាយចិត្តរបស់វាទៅព្រះយេស៊ូវដែរ។ នៅពេលដែលវាបានប្រាប់បងប្អូនរបស់វាអំពីរឿងនេះ ពួកគេក៏បានប្រកាសថាពួកគេចង់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដែរ។ ព្រះវិហារបានរៀបចំចាត់ចែងសម្រាប់ថ្ងៃដ៏ពិសេសនេះ។ សព្វថ្ងៃនេះក្មេងប្រុសនីមួយៗ មានអាយុ១៥ឆ្នាំ ១៣ឆ្នាំ និង១២ឆ្នាំហើយ។ ពួកគេជាអ្នករៀបចំប្រព័ន្ធបំពងសំឡេងនិងរូបភាពប្រចាំព្រះវិហារនៅថ្ងៃបរិសុទ្ធ។ លូវីសបានចែកចាយនូវសេចក្ដីអធិប្បាយចំនួន៦ដងរួចមកហើយ វាមានបំណងនឹងក្លាយជាគ្រូគង្វាលម្នាក់។ «ចៅប្រុសទាំងបីរបស់ខ្ញុំពិតជាមានលក្ខណៈខុសប្លែកទាំងស្រុង ពីកាលមុនដែលខ្ញុំទៅស្នើសុំជំនួយនៅថ្ងៃបុណ្យឯករាជ្យ កាលពី៥ ឆ្នាំមុន» លោកយាយអាណាបានមានប្រសាសន៍។ «ខ្ញុំសូមអរគុណដល់ម៉ាថា និងប្តីរបស់នាងលូវីសណាស់។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោកលូវីសបានមានប្រសាសន៍ថា​ សូមថ្វាយព្រះពរ និងព្រះកិត្តិនាមនេះដល់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធវិញចុះ»។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេដែលជាអ្នកធ្វើការនេះ។ ​ ​