មេរៀនទី៥​៖ ២៣-២៩ តុលា ២០២១

សាសន៍ដទៃដែលរស់នៅក្នុងក្រុងរបស់ឯង

Jeans
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៣ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១
អំណានព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះ៖ ចោទិយកថា ១០៖១៤-១៦; ចោទិយកថា ១០៖១៧-១៩; ម៉ាថាយ ៧៖១២; ចោទិយកថា ១៦៖១៩។

ខចងចាំ៖ «ដូច្នេះ​ចូរ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​អ្នក​ប្រទេស​ក្រៅ​ចុះ ដ្បិត​ឯង​រាល់​គ្នា​ក៏​ជា​ពួក​អ្នក​ប្រទេស​ក្រៅពី​កាល​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​ដែរ» (ចោទិយកថា ១០៖១៩)។

សប្តាហ៍មុន យើងបានអានអំពីអាចារ្យយូដាម្នាក់ដែលសួរសំណួរព្រះយេស៊ូវអំពីបញ្ញត្តិ។អាចារ្យម្នាក់នេះចង់ដឹងថា «ក្នុង​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន តើ​មាន​បទ​ណា​សំខាន់​ជាង​គេ​ទាំង​អស់» (ម៉ាកុស ១២៖២៨)។ ជាដំបូង ព្រះយេស៊ូវបាននិយាយថា ព្រះជាព្រះអម្ចាស់តែ១ព្រះអង្គទ្រង់។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់អាចារ្យម្នាក់នេះអោយ «ហើយ​ឯង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ដល់​ព្រះអម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត អស់​អំពី​ព្រលឹង អស់​អំពី​គំនិត ហើយ​អស់​អំពី​កំឡាំង​នៃ​ឯង» (ម៉ាកុស ១២៖ ៣០)។ «នោះ​ហើយ​ជា​បញ្ញត្តិ​ទី​១» (ម៉ាកុស ១២៖៣០)។

ព្រះយេស៊ូវពុំបានបពា្ឈប់ត្រឹមតែបន្ទូលប៉ុណ្ណឹងនោះទេ។ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលអំពី «បញ្ញត្តិ​ ទី​២» ផងដែរ (ម៉ាកុស ១២៖៣១)។ តើលោកអ្នកឃើញថា អាចារ្យវិន័យពុំបានសួរព្រះយេស៊ូវអំពីបញ្ញត្តិទី២ដែរឬទេ?​ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ព្រះយេស៊ូវនៅតែមានបន្ទូលអំពីបញ្ញត្តិទី២។ តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ធ្វើដូច្នោះ? ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «ឯ​បញ្ញត្តិ​ទី​២ ក៏​បែប​ដូច​គ្នា គឺ​ថា ‘ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង’» (ម៉ាកុស ១២៖៣១)។

តើគ្មានបញ្ញត្តិណាទៀតដែលសំខាន់ជាងបទទាំង២នេះទេឬ? ពិតជាគ្មានឡើយ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវផ្សាភ្ជាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាងនៅក្នុងបញ្ញត្តិតែមួយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្នកជិតខាងគឺជាវិធីមួយដែលបង្ហាញយើងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ។

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៤ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

«​ចូរ​ឯង​រាល់​គ្នា​កាត់​ស្បែក​ចិត្ត​ចេញ»

បទគម្ពីរចោទិយកថា១០ បានពិពណ៌នាបន្ថែមទៀតពីសេចក្តីសញ្ញារវាងព្រះ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ព្រះបានមានបន្ទូលអំពីទំហំដែលទ្រង់ចង់រក្សានូវសេចក្តីសញ្ញាចាស់ដែលទ្រង់បានតាំងឡើងជាមួយនឹងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ជាការពិតណាស់ កណ្ឌគម្ពីរចោទិយកថាទាំងមូលសុទ្ធសឹងតែបង្ហាញយើងថា ព្រះចង់បន្តសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់។ មែនហើយ ព្រះចង់រក្សាសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ សូម្បីតែបន្ទាប់ពីអំពើបាបដ៏អាក្រក់របស់ពួកគេនៅឯភ្នំហោរែបក៏ដោយ។ សូមចងចាំថា មានអ្វីកើតឡើងនៅឯភ្នំហោរែបបន្ទាប់ពីលោកម៉ូសេទុកអោយពួកបណ្តាជននៅតែគ្នាឯងមួយភ្លែតនោះ? ពួកគេបានចាប់ផ្តើមថ្វាយបង្គំគោមាស។ ប៉ុន្តែ ព្រះពុំបានបោះបង់ចោលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នោះទេ។ ពីមុនក៏មិនបោះបង់ ឥឡូវនេះក៏មិនបោះបង់ដែរ។​ ព្រះនៅតែស្រឡាញ់ពួកគេជានិច្ច។

សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ១០៖១-១១។ តើមានអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងខទាំងនេះ? តើរឿងនៅត្រង់នេះជួយអោយយើងយល់ថា ព្រះបានអត់ទោសអំពើបាបរាស្ត្របស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា? តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្ហាញយ៉ាងដូចម្តេចដល់ពួកបណ្តាជនថា ព្រះចង់រក្សាសេចក្តីសញ្ញាដែលទ្រង់បានតាំងឡើងជាមួយនឹងពួកអយ្យកោរបស់ពួកគេកាលពីមុន?

--------------------------------------------------------

លោកម៉ូសេបានបំបែកចោលក្រឹត្យវិន័យ១០ប្រការដែលព្រះបានចារឹកនៅលើ «ថ្ម​ទាំង​២​ផ្ទាំង» (ចោទិយកថា ៩៖១៧)។ ថ្មដែលបែកបង្ហាញថា ពួកបណ្តាជនបានបំផ្លាញសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ។ «លោកម៉ូសេបានទម្លាក់ថ្មនៃសេចក្តីសញ្ញាចុះ។ ថ្មបានបែកនៅមុខពួកបណ្តាជន។ សកម្មភាពនេះបង្ហាញពួកបណ្តាជនថា ពួកគេបានបំផ្លាញសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ ដូច្នេះ ព្រះក៏បំផ្លាញសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងពួកគេផងដែរ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Patriarchs and Prophets, page 320, adapted។

ក្រោយមក ព្រះអម្ចាស់បានសូមអោយលោកម៉ូសេកាត់ថ្មពីរផ្ទាំងដូចជាថ្មមុនដែលលោកម៉ូសេបានបំបែក។​ បន្ទាប់មក ព្រះបានចារឹកពាក្យទាំងអម្បាលម៉ានដែលមាននៅក្នុងថ្មមុនដាក់ចូលទៅក្នុងផ្ទាំងថ្មថ្មីទាំងពីរ។ នៅពេលដែលព្រះចារឹកបញ្ញត្តិនៅលើថ្មថ្មី នោះទ្រង់បង្ហាញដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ថា ទ្រង់បានអត់ទោសដល់ពួកគេហើយ។

សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ១០៖១៤-១៦។ តើព្រះបានមានបន្ទូលទៅកាន់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេចនៅក្នុងខទាំងនេះ?
--------------------------------------------------------

តើព្រះចង់បានអ្វីពីរាស្ត្ររបស់ទ្រង់? ទ្រង់ចង់បានចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ។ ត្រង់នេះមានន័យថា ព្រះចង់បានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការជឿទុកចិត្តរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេរឹងរូសជាទីបំផុត។ ពួកគេមិនគោរពតាមព្រះជាម្ចាស់ម្តងហើយម្តងទៀត។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលនាំអោយលោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា «ដូច្នេះ​ចូរ​ឯង​រាល់​គ្នា​កាត់​ស្បែក​ចិត្ត​ចេញ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​នៅ​ក្បាល​រឹង​ទៀត​ឡើយ» (ចោទិយកថា ១០៖១៦)។ សូមលោកអ្នកគិតអំពីពេលវេលាទាំងឡាយដែលព្រះបានអត់ទោសអោយលោកអ្នក។ តើការអត់ទោសរបស់ទ្រង់បង្ហាញលោកអ្នកយ៉ាងដូចម្តេចអំពីសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់?

ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៥ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

ចូរស្រឡាញ់ដល់មនុស្សចំឡែក

លោកម៉ូសេបានដាស់តឿនពួកបណ្តាជនកុំអោយភ្លាត់ក្នុងការរក្សាសេចក្តីសញ្ញា។ លោកម៉ូសេក៏បានប្រាប់ពួកគេថា​ ព្រះមានអំណាចជាទីបំផុតផងដែរ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើលផ្ទៃ​មេឃ ហើយអស់​ទាំង​ជាន់​ផ្ទៃ​មេឃ​ខាង​លើ និង​ផែនដីព្រម​ទាំង​របស់​សព្វ​សារពើ ដែល​នៅ​ស្ថាន​ទាំង​នោះសុទ្ធ​តែ​ជា​របស់​ផង​ព្រះយេហូវ៉ា» (ចោទិយកថា ១០៖១៤)។ លោកម៉ូសេបានបង្ហាញថា ព្រះគ្រប់គ្រងលើរបស់សព្វសារពើ។ យើងក៏អាចឃើញអំពីគោលគំនិតនេះនៅក្នុងផ្នែកដទៃទៀតនៃព្រះគម្ពីរដែលបានចែងផងដែរ ថា៖ «ផែនដី និង​សារពើ​នៅ​ផែនដីជា​របស់​ផង​ព្រះយេហូវ៉ា ព្រម​ទាំង​លោកីយ៍ និង​បណ្តា​អ្នក​ដែល​នៅ​លោកីយ៍​ផង» (ទំនុកដំកើង ២៤៖១)។

សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ១០៖១៧-១៩។ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលមូ៉សេបានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងខទាំងនេះអំពីព្រះអម្ចាស់? សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត តើព្រះអម្ចាស់បង្គាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គអោយធ្វើអ្វីខ្លះដោយសារតែការប្រកាសនេះ?

--------------------------------------------------------

ព្រះគឺជាស្តេចនៃផ្ទៃមេឃ និងផែនដី។ លោកម៉ូសេបានបកស្រាយថា ព្រះអម្ចាស់ក៏ជា «ទ្រង់​ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ ហើយ​ជា​ព្រះអម្ចាស់​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះអម្ចាស់» (ចោទិយកថា ១០៖១៧)។ តើលោកម៉ូសេកំពុងតែមានប្រសាសន៍ថា មានព្រះដទៃទៀតឬ? មិនមែនទេ គ្មានព្រះដទៃទៀតនោះទេ។ លោកម៉ូសេបានប្រើប្រាស់ភាសាតាមរបៀបដ៏ពិសេសមួយនៅក្នុងខនេះ។ គាត់ចង់បង្ហាញសាសន៍អ៊ីស្រាអែលថា ព្រះមិនត្រឹមតែព្រះអម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះថែមទាំងគឺជាព្រះលើអស់ទាំងមនុស្ស និងរបស់សព្វសារពើនៅលើមេឃ និងផែនដីផងដែរ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះបានមានបន្ទូលថា «ដូច្នេះ ​ចូរ​ឯង​ដឹង​ថា គឺ​អញ​នេះ​ហើយ​ដែល​ជា​ព្រះ គ្មាន​ព្រះ​ឯ​ណា​ទៀត​ក្រៅ​ពី​អញ​ឡើយ» (ចោទិយកថា ៣២៖ ៣៩)។

តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលលោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍អំពីព្រះ? «ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះនៃ​ឯង ទ្រង់​ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ ហើយ​ជា​ព្រះអម្ចាស់​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះអម្ចាស់ គឺ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ធំ​ដែល​មានព្រះចេស្តា ហើយ​ក៏​គួរ​ស្ញែងខ្លាច ទ្រង់​មិន​ដែល​យោគយល់​ខាង​អ្នក​ណា​សោះក៏​មិន​ទទួល​សំណូក​ផង» (ចោទិយកថា ១០៖១៧)។ ខទាំងនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃសារដ៏ធំដែលថា៖ ព្រះអម្ចាស់គឺជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវតែប្រាកដក្នុងការគោរពតាមទ្រង់។

លោកម៉ូសេក៏ចង់អោយពួកបណ្តាជនយល់អំពីគោលគំនិតផ្សេងទៀតផងដែរ។ ព្រះដ៏ធំដែលមានព្រះចេស្តាដដែលនេះក៏យកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកក្មេងកំព្រា ស្រ្តីមេម៉ាយ និងមនុស្សចំឡែកផងដែរ។ ព្រះអាចទតឃើញនៅពេលដែលសត្វចាបធ្លាក់ទៅលើដី (ម៉ាថាយ ១០៖២៩)។ ដូច្នេះ ទ្រង់អាចជ្រាបដឹងអំពីបញ្ហារបស់អ្នកខ្វះខាត និងអ្នកត្រូវការជំនួយ។ ព្រះក៏ចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់យកចិត្ត ទុកដាក់ចំពោះអ្នកដែលខ្វះខាត និងត្រូវការជំនួយផងដែរ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះធ្វើអោយការស្រឡាញ់អ្នកដទៃក្លាយទៅជាផ្នែកមួយនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់។

តើសារនៃខគម្ពីរទំនុកដំកើង ១៤៦៖៥-១០ គឺជាអ្វី? តើសារនេះបង្ហាញយើងយ៉ាងដូចម្តេចពីសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរអំពីព្រះនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរចោទិយកថា? តើសារនៅក្នុងខគម្ពីរទំនុកដំកើង១៤៦ នេះមានន័យយ៉ាងណាចំពោះយើងសព្វថ្ងៃនេះ?

ថ្ងៃអង្គារ ទី២៦ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

ពីព្រោះអ្នកក៏ជាអ្នកដទៃនៅក្នុងស្រុកអេស៊ីព្ទដែរ

តើលោកម៉ូសេបានផ្តល់សារអ្វីដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងខគម្ពីរចោទិយកថា ១០៖១៩? តើមានសារអ្វីសម្រាប់យើងដែរឬទេ?

--------------------------------------------------------

ជាច្រើនរយឆ្នាំមុន ព្រះបានមានបន្ទូលប្រាប់លោកអាប់រ៉ាមថា៖ «ចូរ​ដឹង​ជា​ប្រាកដ​ថា ពូជ​ឯង​ នឹង​ត្រូវ​ទៅ​ជា​អ្នក​ដទៃ​នៅ​ស្រុក​១​ដែល​មិន​មែន​ជា​ស្រុក​របស់​ផង​ខ្លួន ហើយ​ត្រូវ​បំរើ​ពួក​ស្រុក​នោះដែល​គេ​នឹង​សង្កត់សង្កិន​ឯង​អស់​រវាង​៤០០​ឆ្នាំ» (ចោទិយកថា ១៥៖១; សូមអានខគម្ពីរលោកុប្បតិ្ត ១៧៖៨ និងកិច្ចការ ១៣៖១៧ ផងដែរ)។ គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះបានមានបន្ទូលប្រាប់លោកអាប់រ៉ាមពិតជាកើតឡើង ដូចជាទ្រង់បានមានបន្ទូលមែន។ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនិក្ខមនំ យើងបានអានអំពីរឿងដ៏គួរអោយភ្ញាក់ផ្អើល មួយអំពីរបៀបដែលព្រះសង្គ្រោះ និងរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីពួកអេស៊ីព្ទ (និក្ខមនំ ១៥៖១៣; និក្ខមនំ ១៤៖១៣)។ រឿងនេះគឺជារូបស័ព្ទមួយសម្រាប់សេចក្តីមេត្តាដែលព្រះបានបង្ហាញយើងតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ។ នៅក្នុងខគម្ពីរចោទិយកថា ១០៖១៩ ព្រះចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នឹកចាំអំពីការដែលទ្រង់បានសង្គ្រោះពួកគេ។ ព្រះក៏ចង់អោយពួកគេនឹកចាំអំពីការដែលពួកគេធ្លាប់ជាអ្នកដទៃនៅស្រុកគេផងដែរ។

យើងអាចនិយាយម៉្យាងទៀតថា ព្រះចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នឹកចាំអំពីការដែលពួកអេស៊ីព្ទបានធ្វើចំពោះពួកគេ។ ពួកអេស៊ីព្ទខ្លាំងជាងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេតែងតែលំអៀង។ ពួកគេតែងតែប្រើកម្លាំងរបស់ពួកគេធ្វើបាបរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ នឹកចាំអំពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមាន នៅពេលដែលពួកគេនៅជាទាសករ។ មែនហើយ ព្រះបានជ្រើសរើសសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអោយធ្វើជារាស្ត្រដ៏ពិសេស និងជានគរនៃមេដឹកនាំរបស់ព្រះ (និក្ខមនំ ១៩៖៦)។ ដូច្នេះ ព្រះបានញែករាស្ត្ររបស់ទ្រង់ចេញពីសាសន៍ដទៃ។​ ប៉ុន្តែ នេះគឺជាកន្លែងដែលការញែកត្រូវបានបញ្ចប់។ ជាការពិតណាស់ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលមានលក្ខណៈខុសគ្នាជាច្រើនពីសាសន៍ដទៃ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ រំពឹងចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់យុត្តិធម៌ និងសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃខណៈដែលពួកគេចង់អោយព្រះគង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ។

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ ៧៖១២។ តើខគម្ពីរនេះបង្ហាញយើងថា ព្រះអម្ចាស់ចង់អោយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលយុត្តិធម៌ និងសប្បុរសចំពោះមនុស្សដទៃទៀតតាមរបៀបណា?

--------------------------------------------------------

មនុស្សនៅក្នុងសម័យគម្ពីរចាស់មិនល្អចំពោះអ្នកដទៃដែលមិនមែនជាកុលសម័្ពន្ធ ប្រទេស ឬសាសនារបស់ពួកគេនោះទេ។ តើមនុស្សនៅក្នុងសម័យនោះចាត់ទុក និងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃនៅក្នុងស្រុកយ៉ាងដូចម្តេច? ពួកគេបានចាត់ទុកអ្នកទាំងនោះជាសត្វមានពេលខ្លះលើសជាងសត្វទៅទៀត។ ព្រះមិនចង់អោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមវិធីនេះនោះទេ។ ព្រះចង់អោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបង្ហាញសាសន៍ដទៃដែលជុំវិញពួកគេនូវវិធីដ៏ល្អបំផុតមួយក្នុងការរស់នៅ។ ព្រះមានផែនការអោយ វិធីដ៏ល្អបំផុតនៃជីវិតក្លាយទៅជាស្មរបន្ទាល់ដ៏មានអំណាចមួយដល់សាសន៍ដទៃអំពីព្រះ និងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ។

ថ្ងៃពុធ ទី២៧ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

ត្រូវតែយុត្តិធម៌ជានិច្ច

ព្រះចង់អោយយើងបង្ហាញមនុស្សគ្រប់គ្នាអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ តើយើងអាច ធ្វើដូច្នេះបានដោយរបៀបណា? លោកប៉ុលបានបកស្រាយថា៖ «កូន​ចៅ​អើយ ខ្ញុំ​លំបាក​ក្នុង​ចិត្ត​ជា​ពន់ពេកដោយ​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ម្តង​ទៀត ទាល់​តែ​ព្រះគ្រីស្ទ​បានម​ក​មាន​រូប​រាងក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើង» (កាឡាទី ៤៖១៩)។ មុនអំពើបាបយើងបានបង្ហាញព្រះយេស៊ូវ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ថា៖ «ទ្រង់​ក៏​បង្កើត​មនុស្ស​ឲ្យ​ដូច​រូប​អង្គ​ទ្រង់ គឺ​បាន​បង្កើត​គេ​ឲ្យ​ចំ​នឹង​រូប​អង្គ​ទ្រង់​នោះ​ឯង» (លោកុប្បត្តិ ១៖២៧)។ ក្រោយមក អំពើបាបបានបំផ្លាញទំនាក់ទំនងរបស់យើងចំពោះព្រះ។ នេះគឺជាមូលហេតុ​ដែលព្រះតាំងសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងមនុស្សលោក។ សេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់អាចធ្វើអោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ក្លាយទៅជាឧទាហរណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ម្តងទៀតបាន។ លោកម៉ូសេ​បានបកស្រាយអំពីរបៀបដែលសេចក្តីស្រឡាញ់ជំរុញអោយមនុស្សប្រព្រឹត្ត។ សេចក្តីស្រឡាញ់ធ្វើ​អោយយើងមានយុត្តិធម៌។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលលោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះប្តូរព្រះគុណ​របស់ទ្រង់ជំនួសអោយប្រាក់។ ដូច្នេះ យើងគួរតែធ្វើអោយដូចជាព្រះ។

តើសារតែមួយនៅក្នុងខនីមួយៗខាងក្រោមគឺជាអ្វី?

ចោទិយកថា ១៖១៦-------------------------------

ចោទិយកថា ១៦៖១៩----------------------------

ចោទិយកថា ២៤៖១៧---------------------------

ចោទិយកថា ២៧៖១៩---------------------------

យើងបានដឹងរឿងអំពីពួកចៅក្រមដែលអយុត្តិធម៌ចំពោះអ្នកខ្វះខាត និងអ្នកក្រីក្រទាំង​អស់គ្នា។ យើងបានឃើញថា មនុស្សដែលមានប្រាក់ អំណាច និងអាងខ្នងតែងតែគេចផុតពីការជំនុំ​ជំរះ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ត្រូវតែអនុញ្ញាតអោយសេចក្តីអាក្រក់កើតមាននៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែមានភាពយុត្តិធម៌នៅក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេ។ មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលគួរតែសម្រេចចិត្តដោយយុត្តិធម៌នៅក្នុងកន្លែងជំនុំជំរះ។

ព្រះក៏ចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់មានភាពយុត្តិធម៌សម្រាប់ហេតុផលមួយទៀតផងដែរ។ កាលណាយើងបង្ហាញភាពយុត្តិធម៌ អ្នកដទៃនឹងមើលឃើញព្រះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ ព្រះមានបន្ទូលប្រាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​បាន​បរិសុទ្ធ ដ្បិត​អញ​នេះដែល​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង​រាល់​គ្នា អញ​បរិសុទ្ធ» (ចោទិយកថា ១៩៖២)។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានដឹងថា ព្រះជាអ្នកណា។ ពួកគេក៏បានដឹងអំពីរបៀបថ្វាយបង្គំព្រះ និងប្រមូលដង្វាយថ្វាយដល់ព្រះអោយបានត្រឹមត្រូវផងដែរ។ ប៉ុន្តែ តើចំណេះដឹងនេះមានប្រយោជន៍អ្វីទៅដល់គេ ប្រសិនបើគេគ្មានភាពយុត្តិធម៌ចំពោះ អ្នកក្រីក្រនោះ? សូមអានខគម្ពីរអេម៉ុស ២៖៦; អេម៉ុស ៤៖១; អេម៉ុស ៥៖១១; អេសាយ ៣៖១៤, ១៥; អេសាយ ១០៖១, ២ និង​យេរេមា ២៖៣៤។ តើខគម្ពីរទាំងនេះដាស់តឿនអ្វីខ្លះដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលអំពីការដែលមិនធ្វើបាបមនុស្សទន់ខ្សោយ និងគ្មានទីពឹង? តើខទាំងនេះគួរតែធ្វើអោយយើងរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្តេច?

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

សាសនាដែលព្រះទទួលស្គាល់

សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ២៤៖១០-១៥។ តើខទាំងនេះបង្ហាញក្បួនច្បាប់សំខាន់អ្វីខ្លះដល់យើង អំពីរបៀបដែលយើងគួរតែមានភាពសប្បុរសទៅកាន់អ្នកដទៃដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់យើង?

--------------------------------------------------------

ខទាំងនេះបានបង្ហាញយើងជាថ្មីម្តងទៀតថា ព្រះចង់អោយយើងប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃ។ ចុះប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ជំពាក់លោកអ្នកអ្វីមួយវិញនោះ? ព្រះចង់អោយលោកអ្នកបង្ហាញការអោយតម្លៃចំពោះបុគ្គលម្នាក់នេះ។ សូមកុំអោយទម្លុះចូលទៅផ្ទះរបស់គាត់ ហើយបង្ខំអោយគាត់សងអ្វីដែលគាត់ជំពាក់មកវិញនោះឡើយ។​ សូមរង់ចាំខាងមុខផ្ទះ ហើយអនុញ្ញាតអោយគាត់ចេញមកសងអ្វីដែលគាត់ជំពាក់ដល់លោកអ្នកតាមសម្រួល។ ខគម្ពីរចោទិយកថា ២៤៖១២, ១៣ ក៏បានបង្ហាញថា លោកអ្នកគួរតែប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះអ្នកក្រីក្រដែលបានជំពាក់លោកអ្នកនូវអ្វីមួយផងដែរ។ ចុះប្រសិនបើ គាត់បញ្ចាំអាវធំរបស់គាត់ទុកជាសេចក្តីសន្យាដែលគាត់ថា នឹងសងវិញនូវអ្វីដែលបានជំពាក់វិញនោះ? លោក អ្នកអាចយកអាវធំរបស់គាត់បាន។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកត្រូវតែរក្សាអាវធំរបស់គាត់ទុកមួយយប់។ រួចអោយ ទៅគាត់វិញ ដើម្បីអោយគាត់អាចហ៊ុមខ្លួនអោយបានកក់ក្តៅ។ ខដទៃទៀតនៅក្នុងជំពូកនេះបង្ហាញយើងថា យើងត្រូវតែប្រព្រឹត្តសប្បុរសចំពោះអ្នកក្រីក្រដែលធ្វើការអោយយើង។ កុំអោយធ្វើបាបអ្នកក្រីក្រតាម របៀបណាមួយឡើយ។ ដ្បិតនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះ ការធ្វើបាបអ្នកក្រីក្រគឺជាអំពើបាបដ៏អាក្រក់ជាទីបំផុត។ ជាថ្មីម្តងទៀត ព្រះចង់អោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលធ្វើជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់។ ទ្រង់ចង់អោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដល់មនុស្សនៅលើផែនដីដែលថ្វាយបង្គំពួកព្រះក្លែងក្លាយ ប្រព្រឹត្តសេចក្តីអាក្រក់ និងអំពើបាប។ ប៉ុន្តែ តើសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយ៉ាងដូចម្តេចទៅ ប្រសិនបើពួកគេមិនប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះមនុស្សដែលអ្នកដទៃមិនអោយតម្លៃនោះ?

សូមអានខគម្ពីរយ៉ាកុប ១៖២៧-២៖១១។​ តើលោកយ៉ាកុបកំពុងតែមានប្រសាសន៍អំពីអ្វីនៅត្រង់នេះ?​ តើពាក្យរបស់គាត់បង្ហាញអំពីរឿងតែមួយដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅក្នុងបទគម្ពីរចោទិយកថា២៤ ដោយរបៀបណា? តើលោកអ្នកឃើញថា លោកយ៉ាកុបមានប្រសាសន៍អំពីក្រឹត្យវិន័យទាំង១០ប្រការ ខណៈពេលដែលគាត់មានប្រសាសន៍អំពីរបៀបមនុស្សធ្វើបាបអ្នកក្រីក្រដែរឬទេ? តើលោកអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាលោកយ៉ាកុបភ្ជាប់នូវគោលគំនិតទាំងពីរនេះជាមួយគ្នា?

--------------------------------------------------------

ជាការពិតណាស់ ក្រឹត្យវិន័យទាំង១០ប្រការពុំបានចែងអោយច្បាស់អំពីអ្នកមាន និងអ្នកក្រីក្រនោះទេ។ ប៉ុន្តែ លោកយ៉ាកុបចង់អោយយើងមើលឃើញថា​ កាលណាយើងធ្វើបាបអ្នកក្រីក្រ ឬអ្នកដែលខ្វះខាតនោះមានន័យថា យើងបានបំពានលើក្រឹត្យវិន័យហើយ។ កាលណាយើងប្រព្រឹត្តតាមវិធីដ៏អាក្រក់ នេះ នោះយើងមិនអាចរក្សាក្រឹត្យវិន័យបានឡើយ។ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងនឹងក្លាយជាឥតប្រយោជន៍ទទេ ប្រសិនបើយើងធ្វើបាបអ្នកណាម្នាក់។​ ដូច្នេះ លោកអ្នកត្រូវតែស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់លោកអ្នក។ ពេលនោះ លោកអ្នកនឹងអាចបង្ហាញអ្នកដទៃនូវអត្ថន័យដ៏ពិតនៃក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ។ ឥឡូវនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់នេះគឺជាសេចក្តីពិតបច្ចុប្បន្ន ដូចជានៅក្នុងសម័យរបស់លោកយ៉ាកុប និងលោកម៉ូសេផងដែរ។ ដូចដែលយើងបានឃើញរួចមកហើយថា សេចក្តីពិតបច្ចុប្បន្នគឺជាសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដែលមនុស្សត្រូវការជាទីបំផុតសម្រាប់សម័យរបស់ពួកគេ។ ក្នុងនាមជាសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនត្រូវធ្វើបាបអ្នកក្រីក្រ និងអ្នកខ្វះខាត? តើលោកយ៉ាកុបជួយអោយយើងមើលឃើញថា ការជួយអ្នកក្រីក្រ និងអ្នកខ្វះខាតរបស់យើងគឺជា ផ្នែកមួយនៃការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យដោយរបៀបណា?

ថ្ងៃសុក្រ ទី២៩ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១

សិក្សាបន្ថែម

ក្នុងអំឡុងនៃសម័យដ៏រុងរឿង រាស្ត្ររបស់ព្រះពុំបានប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរស ឬយុត្តិធម៌ ចំពោះអ្នក្រីក្រ និងអ្នកដែលត្រូវការជំនួយនោះទេ។

ព្រះបានដាស់តឿនរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ថា​ ទ្រង់នឹងដាក់ទោសពួកគេដោយសារតែពួកគេមិនបានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់អ្នកក្រីក្រ ដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដូច្នេះ ដោយ​ព្រោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​តែង​ញាំញី​ ពួក​ក្រីក្រ ហើយ​រឹប​យកស្រូវ​ពី​គេ​បាន​ជា​ឯង​រាល់​គ្នា នឹង​សង់​ផ្ទះ​ដោយ​ថ្ម​ដាប់ តែ​មិន​បាន​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង ផ្ទះ​នោះ​ទេ ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ដាំ​ចំការ​ទំពាំងបាយជូរ​ដ៏​គាប់​ចិត្ត តែ​មិន​បាន​ផឹក​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​ពី​នោះ​ឡើយ ដ្បិត​អញ​ដឹង​ហើយ​ថា អំពើ​រំលង​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​មាន​សន្ធឹក​ណាស់ ហើយ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​មានសន្ធឹក​ណាស់ ហើយ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​ក៏​មាន​ទំងន់​ពេក​ផង គឺ​ឯង​រាល់​គ្នា​ហើយ ជា​ពួក​អ្នកដែល​បៀតបៀន​មនុស្ស​សុចរិត ហើយ​ស៊ី​សំណូក ព្រម​ទាំង​បង្វែរ​មនុស្ស​កំសត់​ទុគ៌ត​មិន​ឲ្យ​បាន​សំរេច​តាម​អំណាច​ច្បាប់» (អេម៉ុស ៥៖១១, ១២)។ ព្រះក៏បានទតឃើញគ្រប់ទាំងសេចក្តីអាក្រក់ដែលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់បានធ្វើចំពោះអ្នកក្រីក្រផងដែរ។ ព្រះបានទតឃើញនៅពេលដែលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់កេងប្រវ័ញ្ចពីអ្នកក្រីក្រផងដែរ ដោយទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​នឹង​កើត​មាន​ក្តី​នឹង​ពួក​ចាស់ទុំ​នៃ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ហើយ​នឹង​ពួក​ចៅហ្វាយ​ថា គឺ​ឯង​រាល់​គ្នា​ហើយ ដែល​បាន​ស៊ី​បង្ហិន​ចំការ​ទំពាំងបាយជូរ ឯ​របឹប​ដែល​រឹប ជាន់​យក​ពី​ពួក​អ្នក​ទាល់​ក្រ នោះ​សុទ្ធ​តែ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ឯង​ទាំង​អស់» (អេសាយ ៣៖១៤)។

សំនួរពិភាក្សា៖
  1. សាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវចងចាំថា​ ពួកគេក៏ជាអ្នកដទៃនៅក្នុងស្រុកអេស៊ីព្ទផងដែរ។ ព្រះចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃតាមរបៀបដែលពួកគេប្រាថ្នាចង់អោយពួកអេស៊ីព្ទប្រព្រឹត្តសប្បុរសចំពោះពួកគេដូច្នោះដែរ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ព្រះយេស៊ូវក៏ចង់អោយយើងប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃផងដែរ។ នៅពេលដែលយើងសម្លឹងមើលទៅឯឈើឆ្កាង នោះយើងនឹងឃើញកិច្ចការជាច្រើនដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង។ តើហេតុអ្វីបានជាគោលគំនិតនេះអាចជួយអោយយើង ប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃបាន?

  2. យើងអាចថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ។ យើងអាចយល់នូវសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរស្តីអំពីសេចក្តីស្លាប់ ស្ថានឃុំព្រលឹង និងអំណាចនៃសត្វសាហាវ និងសញ្ញារបស់វា។ ប៉ុន្តែ​ តើចំណេះដឹងទាំងនេះមានប្រយោជន៍អ្វីទៅ ប្រសិនបើយើងប្រព្រឹត្តអាក្រក់ និងមិនអើពើចំពោះអ្នកដទៃ ឬកាត់ក្តីដោយអយុត្តិធម៌នោះ? តើហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នកុំអោយគិតថា ការយល់ដឹងអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ របស់យើងគឺជាអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះសូមពីយើងនោះ? តើហេតុអ្វីបានជាការគិតបែបនេះគឺជាអន្ទាក់មួយសម្រាប់យើងទៅវិញ? ​

រឿងខ្លី

សារដែលបានទទួល

Jeans

គីម ហ៊ីយេស៊ុន (Kim Hye-sun) គឺជាអ្នកកាន់សាសនាគ្រីស្ទនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង។ នាងបានទទួលជឿព្រះ និងចង់ដឹងបន្ថែមអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ នាងបានចូលរួមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងមិត្តភក្តិរបស់នាង ប៉ុន្តែ​ នាងពុំបានយល់អំពីការពិភាក្សានោះទេ។ មិនយូរប៉ុន្មាន នាងបានឈប់ទៅចូលរួម។ នាងហ៊ីហេស៊ុនតែងតែបើកឡានផ្ទាល់ខ្លួនជានិច្ច ប៉ុន្តែថ្ងៃមួយ នាងមានអារម្មណ៍ថា ចង់ជិះឡានក្រុង។ ខណៈពេលដែលនាងកំពុងតែរង់ចាំឡានក្រុងនៅមុខផ្ទះរបស់នាង នោះនាងបានឮស្ត្រីពីរនាក់និយាយគ្នាដោយក្តីរំភើប។ ស្តី្រម្នាក់ដែលកំពុងតែកាន់ទូរស័ព្ទរបស់នាងបាននិយាយថា «ណែ ឯងមើលសារនេះទៅមើល! មានគេផ្ញើសារមកអោយខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយខ្ញុំចូលចិត្តអានសារទាំងនេះណាស់»។ ស្ត្រីម្នាក់ទៀតបានឆ្លើយថា «មែនឬអី? អោយខ្ញុំសូមមើលបន្តិច»។ នាងហ៊ីយេស៊ុន មានចំណាប់អារម្មណ៍ចង់មើលជាមួយស្ត្រីទាំងពីរនាក់ជាខ្លាំង។ នាងបានសួរថា «ខ្ញុំសូមមើលផងបានទេ?»។ ជាធម្មតា នាងមិននិយាយស្តីជាមួយនឹងមនុស្សចំឡែកនោះទេ ប៉ុន្តែម្តងនេះ នាងចង់ដឹងចង់ឃើញ។ នាងបានអានអក្សរនៅក្នុងទូរស័ព្ទថា​ «នៅលើផ្ការីកស្គុះស្គាយ និងទងស្មៅដែលកំពុងតែលូតលាស់ មានចារឹកនូវពាក្យថា ‘ព្រះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់’។ បក្សាបក្សីដ៏ជាទីគាប់ចិត្តបានធ្វើអោយបរិយាកាសពោរពេញទៅដោយសំនៀងសប្បាយខ្ញៀវខ្ញារ។ បុប្ផាចំរុះពណ៌ដ៏ស្រស់ត្រកាលបានរំសាយក្លិនពិដោរ បំពេញលំហអាកាស រុក្ខជាតិនៃព្រៃស្រោងដែលមានស្លឹកខៀវខ្ចី ជាភ័ស្តុតាងយ៉ាងជាក់ច្បាស់អំពីព្រះដែលយកព្រះទ័យទុកដាក់ថែរក្សាយើង និងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ដែលចង់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់មានសុភមង្គល ប្រៀបបានទៅនឹងព្រហ្មវិហារធម៌របស់មាតាបិតាចំពោះកូនដូច្នោះដែរ»។ (ជំហានទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ ទំព័រទី៣)។ នាងបានគិតនៅក្នុងចិត្តថា គួរអោយអស្ចារ្យណាស់ នេះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំ ត្រូវការ។ នាងបានសួរនាំអំពីរបៀបដែលអាចទទួលបាននូវសារទាំងនោះ។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលកាន់ទូរស័ព្ទ បានសន្យាថានឹងជួយនាង។ មិនយូរប៉ុន្មាន នាងចាប់ផ្តើមទទួលបានសារជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយនាងបានបង្ហាញនូវការថ្លែងអំណរគុណរបស់នាងតាមរយៈការឆ្លើយតបទៅកាន់សារនីមួយៗដែលនាងទទួលបាន។ រាល់ថ្ងៃអាទិត្យ នាងតែងតែសរសេរតបទៅវិញថា «សូមអោយមានសំណាងល្អនៅក្នុងថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់»។ ក្រោយមក នៅក្នុងប្រអប់សំណូមពរព៌ត័មានបន្ថែមរបស់នាង នាងបានទទួលសៀវភៅ មហាវិវាទ និងសៀវភៅដទៃទៀតផ្ញើមកក្នុងប្រអប់សំបុត្ររបស់នាង។ នាងបានឈប់ផ្អាកការផ្ញើការស្វាគមន៍របស់នាង ប៉ុន្តែ នាងនៅតែបន្តបង្ហាញនូវសេចក្តីអំណរតបទៅនឹងសារ និងអានសៀវភៅដែលនាងទទួលបានផងដែរ។

សារទាំងនោះផ្ញើចេញពីលីម មីយ៉ុងស៊ុក (Lim Myung-Sook) ដែលជាអ្នកជំនួយការស្ត្រីអាត់វេនទីស្ទ ហើយក៏ជាអ្នកផ្ញើនូវសម្រង់មតិរបស់អ្នកស្រីអែល្លិន ជីវ៉ៃត៍ទៅកាន់មនុស្សជិត២៥០០នាក់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ រួមទាំងអ្នកដឹកនាំពីនិកាយដទៃទៀតផងដែរ។ មីយ៉ុងស៊ុកកំពុងតែអធិស្ឋានសូមអោយនាងហ៊ីយេស៊ុន និងអ្នកដទៃទៀតដែលបានអានសារទាំងនេះអាចចូលអោយកាន់តែជិតជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។ នាងបាននិយាយថា «ខ្ញុំមិនដឹងថា មានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ទេដែលបានអាននូវសារទាំងនេះហើយខ្ញុំក៏មិនបានដឹងអំពីរបៀបដែលសារទាំងនេះកំពុងតែធ្វើអោយជីវិរតរបស់ពួកគេខុសប្លែកពីមុនដែរ ដ្បិតខ្ញុំគ្រាន់តែជាអ្នកសាបព្រោះប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿថា ព្រះនឹងធ្វើអោយគ្រាប់ពូជលូតលាស់ឡើរួចទ្រង់នឹងប្រមូលផលផ្លែរបស់វា»។

អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍

នៅពេលដែលសារ៉ាយកព្រះទុកជាទីមួយ

សារ៉ាបានសម្រេចចិត្តយកព្រះទុកជាទី​១ក្នុងជីវិតរបស់នាង។ ថ្ងៃនេះតើយើងអាចរៀនអ្វីបានខ្លះពីនាងដែលនឹងជួយយើងឲ្យយកព្រះទុកជាទីមួយនៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់យើង?

នៅពេលដែលស្វាមីរបស់នាងបានចាកចេញពីនាង សារ៉ាដឹងថានាងត្រូវរកមធ្យោបាយដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ ប៉ុន្តែនាងមិនដឹងថាត្រូវទៅរកការងារនៅកន្លែងណាទេ។ នាងបានអធិដ្ឋាន​សូមឲ្យព្រះបង្ហាញផ្លូវ ហើយព្រះជាម្ចាស់បានបណ្តាលចិត្តឲ្យនាងចែកចាយព្រះបន្ទូលដល់មនុស្សដែលរស់នៅជុំវិញនាង។ ឥណ្ឌាមិនមែនជាប្រទេសដែលកាន់សាសនាគ្រិស្តឡើយ ដូច្នេះកិច្ចការនេះមិនងាយស្រួលឡើយ។

សារ៉ាបានចាបផ្តើមទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកជិតខាងរបស់នាងនៅតាមផ្ទះរបស់ពួកគេ។ «ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានឲ្យអ្នកជំងឺ ហើយពួកគេបានជា» នាងនិយាយ។ «ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានឲ្យមនុស្សដែលមានវិញ្ញាណអាក្រក់ចូល ហើយវិញ្ញាណទាំងនោះក៏បេានចេញ ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានឲ្យ​មនុស្ស​​ដែលមិនមានកូន ហើយពួកគេក៏អាចចាប់ផ្តើមគ្រួសារបាន»។

ការដែលមិនមានប្រភពចំណូលគឺជាការលះបង់ដ៏ធំធេងមួយ។ ប៉ុន្តែតើឲ្យនាងលះចោលមនុស្សដែលត្រូវការព្រះយ៉ាងខ្លាំងម្តេចនឹងកើតទៅ? នាងបានយកព្រះទុកជាទីមួយ ហើយសង្ឃឹមថាព្រះទ្រង់នឹងផ្គត់ផ្គង់នូវអ្វីដែលនាងត្រូវការ បើទោះបីជាត្រូវចំណាយរង់ចាំក្តី។

មនុស្សខ្លះសប្បាយចិត្តណាស់ដែលបានសារ៉ាទៅសួរសុខទុក្ខ ប៉ុន្តែមនុស្សខ្លះទៀតគេមិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់មកលេងផ្ទះពួកគេទេ។ ថ្ងៃមួយ សារ៉ាបានទៅសួរសុខទុក្ខគ្រួសារមួយ​ដែលកំពុងថ្វាយបង្គំព្រះរបស់ពួកគេ។ ពួកគេបានប្រាប់ឲ្យនាងចូលរួមថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយពួកគេ ប៉ុន្តែនាងបានបដិសេធ។ ស្ត្រីម្នាក់បានខឹងយ៉ាងខ្លាំង ក៏ចាប់ដៃសារ៉ាដាក់ចូលទៅក្នុងខ្លាញ់កំពុង ពុះ។ «ខ្ញុំបានអធិដ្ឋាន» នាងនិយាយ «បន្ទាប់មកពេលដែលខ្ញុំបានដកដៃចេញពីខ្លាញ់វិញ ដៃ​របស់​ខ្ញុំមិនរលាកឡើយ»។

ថ្ងៃបន្ទាប់ ឪពុករបស់ស្ត្រីនោះបានមកសុំទោសដល់សារ៉ា។ គាត់បានប្រាប់នាងថា គាត់បានដាក់ទោសដល់កូនស្រីគាត់ហើយ និងបានសូមឲ្យសារ៉ាអធិដ្ឋានសម្រាប់គ្រួសាររបស់គាត់។ សារ៉ាក៏សប្បាយចិត្តនឹងអធិដ្ឋានជូនគ្រួសារមួយនេះ។

«ឥឡូវនេះពួកគេបានផ្លាស់ប្តូរហើយ» សារ៉ានិយាយ។ «ពួកគេបានទទួលជឿព្រះ ហើយពួកគេបានថ្វាយបង្គំជាមួយនឹងពួកយើងក្នុងព្រះវិហាររបស់យើង»។ មានប្រាំគ្រួសារ​ដែលបានឃើញសារ៉ារួចផុតពីការរលាកដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៅថ្ងៃនោះ។ ពួកគេមានការអស្ចារ្យនៅក្នុងចិត្តណាស់ ហើយពួកគេក៏បានសូមឲ្យសារ៉ាអធិដ្ឋានឲ្យពួកគេដែរ។

សព្វថ្ងៃនេះសារ៉ាធ្វើការជាអ្នកត្រួសត្រាយបេសកកម្មដែលឧបត្ថម្ភដោយព្រះវិហារសេវេនដេយ៍អាត់វេនទីស្ទពីជុំវិញពិភពលោក។ ព័ន្ធកិច្ចរបស់នាងគឺណែនាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវនិងព្រះគុណដ៏សង្គ្រោះរបស់ព្រះអង្គ។

សារ៉ាបានយកព្រះទុកជាទី១ បើទោះបីជានាងត្រូវជួបការលំបាកបំផុតក្តី។ សព្វថ្ងៃនេះ​សេចក្តីក្លាហានរបស់នាងក៏បណ្តាលចិត្តយើងរាល់គ្នាដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដើម្បីប្រោសលោះយើង ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ក៏ជំរុញយើងឲ្យយកនគររបស់ទ្រង់ទុកជាទី១ក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់យើងដែរ។ ខណៈដែលអ្នកជំនួយការប្រមូលប្រាក់ដង្វាយ១០ហូត១ និងសទ្ធា យើងក៏ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យយកព្រះទុកជាទី១ដែរ។ ​

Powered by CAM