មេរៀនទី៦​៖ ០១-០៧ ឧសភា ២០២១

ពូជពង្សរបស់លោកអ័ប្រាហាំ

Jeans
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី០១ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១
អំណានព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះ៖ អេសេគាល ១៦៖៨; ចោទិយកថា ២៨៖១, ៥; យេរេមា ១១៖៨; លោកុប្បតិ្ត ៦៖៥; យ៉ូហាន ១០៖២៧, ២៨។

ខចងចាំ៖ «តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ពូជ​ជ្រើសរើស ជា​ពួក​សង្ឃ​ហ្លួង ជា​សាសន៍​បរិសុទ្ធ ជា​រាស្ត្រ​ដ៏​ជា​កេរអាករ​ នៃ​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សំដែង​ចេញ ឲ្យ​ឃើញ​អស់​ទាំង​លក្ខណៈ​របស់​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​សេចក្តី​ងងឹត មក​ក្នុង​ពន្លឺ​អស្ចារ្យ​របស់​ទ្រង់» (ពេត្រុសទី១ ២៖៩)។

«នាឡិកានៅក្នុងបង្អួចនៃហាងលក់គ្រឿងសង្ហារឹមមួយបានឈប់ដំណើរការ។ ទ្រនិចនាឡិកា បានឈប់ចំម៉ោង៨:៤៥នាទី។ ប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងជាច្រើននាក់ពឹងផ្នែកទៅលើនាឡិកានេះ។ នៅព្រឹក នោះខណៈពេលដែលនាឡិកាបានឈប់ដំណើរការ អ្នកជំនួញបានមើលម៉ោងនៅឯបញ្ចប់បង្អួចនៃ ហាង។ នៅពេលដែលពួកគេក្រឡេកមើលនាឡិកា ពួកគេគិតថា ម៉ោងទើបតែ៨:៤៥នាទីប៉ុណ្ណោះ។ ក្មេងៗដែលធ្វើដំណើរទៅឯសាលារៀនក៏បានសម្លឹងមើលនាឡិកានោះផងដែរ។ ពួកគេគិតថា ពួកគេ នៅមានពេលវេលាជាច្រើនសម្រាប់លេងមុនពេលសាលារៀនចាប់ផ្តើមបើកទ្វារ។ មនុស្សជាច្រើនបានខកខានការងាររបស់ពួកគេនាពេលព្រឹកនោះ។ ការខកខានទាំងអស់កើតឡើងដោយសារតែ នាឡិកាតូចមួយនៅក្នុងបង្អួចនៃហាងលក់គ្រឿងសង្ហារឹមបានឈប់ដំណើរការ»។ ដកស្រង់ពី C.L. Paddock, God’s Minutes (Nashville, TN: Southern Publishing Association, 1965, page 244, adapted។

រឿងនេះបានបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានទទួលបរាជ័យក្នុងការបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះបានប្រទានដល់ពួកគេ។ ព្រះបានដាក់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលដូចទៅនឹង «នាឡិកា» ខាងឯវិញ្ញាណដែលបង្ហាញមនុស្សលោកថា ពួកគេត្រូវការព្រះ។ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលឈប់បង្ហាញដល់ មនុស្សថា ព្រះជាអ្នកណាប្រៀបដូចនាឡិកាបានឈប់បង្ហាញអំពីម៉ោងរបស់វាដូច្នោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ពុំមែន មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានទទួលបរាជ័យទាំងអស់គ្នានោះទេ។ ព្រះក៏មានអ្នកដែល នៅតែស្មោះត្រង់ ចំពោះទ្រង់នៅពេលនោះផងដែរ។ សប្តាហ៍នេះ យើងនឹងសិក្សាអំពីមនុស្សដែលដើរតាមព្រះនៅគ្រប់ទាំងសម័យកាល។

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី០២ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១

ត្រូវបានព្រះត្រាស់ហៅ

«ដ្បិត​ឯង​ជា​សាសន៍​បរិសុទ្ធ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ហើយ​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ឯងទ្រង់​ បាន​រើស​យក​ឯង ឲ្យ​បាន​ជា​របស់​ផង​ទ្រង់ លើស​ជាង​អស់​ទាំង​សាសន៍ ដែល​នៅ​ផែនដី​ផង» (ចោទិយកថា ៧៖៦)។

ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសតាំងសាសន៍ហេព្រើរអោយធ្វើរាស្ត្ររបស់ផងទ្រង់។ ព្រះចង់អោយរាស្ត្រ របស់ទ្រង់បង្រៀនអ្នកដទៃដែលនៅលើផែនដីនេះអំពីទ្រង់។ តើលោកអ្នកបានឃើញពាក្យថា «របស់ផង ទ្រង់» នៅក្នុងខគម្ពីរចោទិយកថា ៧៖៦ ដែរឬទេ? ពាក្យនេះត្រូវបានហៅជាភាសាហេព្រើរថា «ស៊ីហ្គូឡា (segulah)» ក៏អាចសរសេសម្រាយបានថា «របស់ដែលមានតម្លៃជាទីបំផុត»។ ស៊ីហ្គូឡាក៏អាចសរសេរ បានថាជា «សម្បត្តិដ៏ពិសេស» ផងដែរ។ «ស៊ីហ្គូឡា» បង្ហាញយើងអំពីគោលគំនិតដ៏សំខាន់មួយអំពីជម្រើស ដែលព្រះធ្វើ។ ជម្រើសរបស់ទ្រង់បានបង្ហាញអំពីព្រះគុណរបស់ទ្រង់ដល់យើង។ បណ្តាជននៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលពុំបានធ្វើអ្វីមួយពិសេសដែលបណ្តាលអោយព្រះជ្រើសរើសយកពួកគេនោះទេ។ មនុស្ស លោកពុំអាចធ្វើអី្វមួយ ដើម្បីអោយបានគាប់ដល់ព្រះបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគុណរបស់ទ្រង់ជាអំណោយ ដល់ពួកគេវិញ។

សូមអានខគម្ពីរអេសេគាល ១៦៖៨។ តើខនេះជួយបកស្រាយអំពីមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់ ជ្រើសរើសយកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលយ៉ាងដូចម្តេច?

--------------------------------------------------------

«តើហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ជ្រើសរើសយកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអោយធ្វើជារាស្ត្ររបស់ផង ទ្រង់។ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលគ្រាន់តែជាសាសន៍ដ៏តូចមួយប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេក៏មិនល្បី ឬសំខាន់នោះដែរ។ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលពុំបានធ្វើអ្វីពិសេស​ ដើម្បីអោយបានគាប់ដល់ព្រះនោះទេ . . . មូលហេតុពិតប្រាកដ សម្រាប់ការជ្រើសរើសនេះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ ដោយសារតែសេចក្តីស្រឡាញ់នេះហើយ ព្រះបានរំដោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចេញពីភាពជាទាសករនៅឯប្រទេសអេស៊ីព្ទ។ សេរីភាពមួយនេះបង្ហាញសាសន៍ អ៊ីស្រាអែលថា ព្រះមានពេញដោយអំណាច។ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែយល់អំពីរឿងគ្រប់យ៉ាងដែល ព្រះបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ ព្រមទាំងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលទ្រង់មានចំពោះពួកគេផងដែរ។ ពេលនោះ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនឹងបានដឹងថា ពួកគេគឺជាសម្បត្តិដ៏ពិសេសមួយ។ ព្រះគោរពស្រឡាញ់ដល់ពួកគេ។ ត្រង់នេះគឺមូលហេតុដែលគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលគិតអំពីការងាកចេញពីការធ្វើជារាស្ត្ររបស់ព្រះនោះ»។ ដកស្រង់ពី J. A. Thompson, Deuteronomy (London: Intervarsity Press, 1974), pages 130, 131, adapted។

ព្រះមានផែនការសម្រាប់អោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលក្លាយទៅជាមេដឹកនាំសាសនា និងសេ្តច ដ៏ពិសេសរបស់ទ្រង់។ ក្នុងនាមជាស្តេចមានន័យថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែឈ្នះសង្គ្រាមប្រឆាំងទាស់ នឹងអំពើបាប (វិវរណៈ ២០៖៦)។ ហើយក្នុងនាមជាមេដឹកនាំសាសនាមានន័យថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ត្រូវតែលើកតម្តើង និងថ្វាយតង្វាយដល់ទ្រង់។ ព្រះចង់អោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលធ្វើជាគំរូរបស់ទ្រង់នៅ លើផែនដីនេះ។ ពេលនោះ ពួកគេនឹងអាចបង្ហាញអ្នកដទៃអំពីព្រះ និងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីររបស់ទ្រង់។

ថ្ងៃច័ន្ទ ទី០៣ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១

ទឹកដីនៃសេចក្តីសន្យា

ព្រះបានសន្យានឹងលោកអ័ប្រាហាំ។ ព្រះនឹងប្រគល់ប្រទេសមួយទៅអោយកូនចៅជំនាន់ក្រោយ របស់លោកអ័ប្រាហាំ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានប្រាប់លោកអ័ប្រាហាំថា ទាល់តែ៤០០ឆ្នាំបានកន្លងផុតជាមុនសិន នោះទើបកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់លោកអ័ប្រាហាំអាចគ្រងទឹកដីនោះបាន (លោកុប្បត្តិ ១៥៖១៣, ១៦)។ ព្រះបានសន្យាបែបនេះម្តងទៀតទៅកាន់លោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប។ ក្រោយមក លោកយ៉ូសែបបាន និយាយអំពីសេចក្តីសន្យាមុនដែលគាត់ហៀបនឹងស្លាប់ទៅ (លោកុប្បត្តិ ៥០៖២៤)។ ព្រះបានចាប់ផ្តើមរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងសម័យរបស់លោកម៉ូសេ និងលោកយ៉ូស្វេ។ លោកម៉ូសេបានប្រាប់អំពីសេចក្តីបង្គាប់របស់ព្រះដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល៖ «មើល អញ​បាន​ប្រគល់​ស្រុក ​នោះ ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​ហើយ ដូច្នេះ​ឲ្យ​ចូល​ទៅ ទទួល​យក​ស្រុក ដែល​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ​ថា នឹង​ឲ្យ​ដល់​ ពួក​ឰយុកោ​ឯង​រាល់​គ្នា​ចុះ គឺ​ថា​នឹង​ឲ្យ​ដល់​អ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និង​យ៉ាកុប ហើយ ​ នឹង​ពូជ​ដំណ​លោក​ត​ទៅ» (ចោទិយកថា ១៖៨)។

សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ២៨៖១, ១៥។ ខទាំងនេះផ្តល់តម្រុយអំពីរឿងមួយដែលព្រះបាន សន្យាដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ តើរឿងនោះគឺជាអ្វី? ចម្លើយគឺថា ព្រះនឹងប្រគល់ទឹកដីដល់សាសន៍ អ៊ីស្រាអែលទុកជាផ្នែកមួយនឺងសេចក្តីសញ្ញា។ សេចក្តីសញ្ញាមួយនេះបង្ហាញយើងថា មនុស្សទាំងអស់នៅ ក្នុងសេចក្តីសញ្ញានេះត្រូវតែបំពេញផ្នែករបស់ពួកគេ។ តើសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែធ្វើអ្វីខ្លះ នៅក្នុង ផ្នែកនៃសេចក្តីសញ្ញានេះ?

--------------------------------------------------------

ផ្នែកទីមួយនៃបទគម្ពីរចោទិយកថា ២៨ បានបង្ហាញអំពីព្រះពរដែលព្រះនឹងប្រទានដល់សាសន៍ អ៊ីស្រាអែល ប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមផែនការរបស់ទ្រង់។ ផ្នែកចុងក្រោយនៃជំពូក​ ២៨ បានបង្ហាញយើង អំពីអ្វីដែលនឹងត្រូវកើតឡើងដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលប្រសិនបើពួកគេពុំបានធ្វើតាមទ្រង់។ ព្រះនឹងបណ្តោយ អោយបណ្តាសាកើតមានដល់ពួកគេ។ «បណ្តាសាទាំងនេះកើតឡើងភាគច្រើនដោយសារតែសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានធ្វើបាបទាស់នឹងព្រះ។ ព្រះបានបណ្តោយអោយអំពើបាបកើនឡើងរហូតដល់វាក្លាយទៅជាបណ្តាសាដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នឹងអាចមើលឃើញថា អំពើបាបអាក្រក់ ប៉ុនណា . . . . ‘អ្នក​ណា​ដែល​ព្រោះ​ខាង​ឯ​សាច់​ឈាម​របស់​ខ្លួន នឹង​ច្រូត​បាន​សេចក្តី​ពុករលួយ​ពី​សាច់​ឈាម ​នោះ​ឯង តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រោះ​ខាង​ឯ​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​នឹង​ច្រូត​បាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ពី​ព្រះវិញ្ញាណ ​វិញ’ (កាឡាទី ៦៖៨)។ អំពើបាបប្រៀបដូចជាទឹក នាឡិកា និងដើមឈើដូច្នោះដែរ។ ទឹកនឹងធ្លាក់ចុះពី លើភ្នំ ហើយពុំឈប់ឡើយដរាបណាវាបានទៅដល់កន្លែងដែលទាបបំផុត។ នាឡិកានឹងមិនឈប់វិលឡើយ រហូតដល់ថ្មរបស់វាអស់។ ដើមឈើដែលគ្មានគេកាប់នឹងបង្កើនផលផ្លែឡើង។ ដូចគ្នាផងដែរ អំពើបាប ត្រូវតែបន្តចុះឡើង និងបង្កើតផលផ្លែដ៏អាក្រក់របស់វា។ របស់ទាំង៣យ៉ាងនេះ ‘នាំមកនូវសេចក្តីស្លាប់តែប៉ុណ្ណោះ’ (រ៉ូម ៦៖២១)»។ ដកស្រង់ពី The Pulpit Commentary: Deuteronomy, H. D. M. Spence and Joseph S. Exell, eds. (Peabody, MA: Hendrickson Publishers, 1890), volume 3, page 439, adapted។​

ព្រះបានសន្យាជាច្រើនដងថា នឹងប្រគល់ទឹកដីមួយដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលទុកជាផ្នែកមួយនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវតែរក្សាផ្នែកនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់ពួកគេផង ដែរ។ ប្រសិនបើពុំបានរក្សាសេចក្តីសញ្ញានោះទេ នោះព្រះពុំអាចរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះពួក គេបានដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានដាស់តឿនដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់អំពីអ្វីដែលនឹងត្រូវកើតឡើង ប្រសិនបើ ពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ (សូមអានខគម្ពីរលេវិវិន័យ ២៦៖២៧-៣៣)។ ការដាស់តឿនបានបង្ហាញ ច្បាស់លាស់ណាស់។​ ព្រះនឹងដកទឹកដីចេញពីរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។

ថ្ងៃអង្គារ ទី០៤ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១

សាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងសេចក្តីសញ្ញា

«តែ​គេ​មិន​បាន​ស្តាប់​តាម​ទេ ក៏​មិន​បាន​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ផង គឺ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​តាម​តែ​សេចក្តី​រឹងចចេស​ នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​គេ​រៀង​ខ្លួន​វិញ ហេតុ​នោះ​អញ​បាន​នាំ​គ្រប់​ទាំង​ពាក្យ​នៃ​សេចក្តី​សញ្ញា​នេះ​មក​លើ​គេ គឺ​ជា​សេចក្តី​ដែល​អញ​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​តាម តែ​គេ​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សោះ» (យេរេមា ១១៖៨)។

ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងនាំ «គ្រប់ទាំង​ពាក្យ​នៃ​សេចក្តី​សញ្ញា​នេះ​មក​លើ​គេ» តាមដែលព្រមព្រៀងទុក។ យើងតែងតែចាត់ទុកសេចក្តីសញ្ញាថា ជាអ្វីមួយដែលផ្តល់តែអ្វីៗដែលល្អ ដល់យើង​ មែនទេ? ប៉ុន្តែ សេចក្តីសញ្ញាមានចំណុចវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន។ យើងឃើញក្បួនច្បាប់ដ៏សំខាន់ ដូចគ្នានេះ នៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងលោកណូអេ។ ព្រះបានជួយអោយលោកណូអេរួចផុតពីទឹក ជំនន់។ ប៉ុន្តែ លោកណូអេត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ ពេលនោះ លោកណូអេនឹងទទួលបានព្រះពរចេញពីសេចក្តីសញ្ញានេះ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើលោកណូអេមិនធ្វើតាមវិញនោះ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង? ពេលនោះ រឿងដ៏អាក្រក់ៗ នឹងកើតឡើង។

សូមប្រៀបធៀបខគម្ពីរយេរេមា ១១៖៨​ ជាមួយនឹងខគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ៦៖៥។ តើមានអ្វីដូចគ្នា ខ្លះ នៅក្នុងខទាំងពីរនេះ? តើខទាំងនេះបង្ហាញយើងអំពីសារៈសំខាន់យ៉ាងណាសម្រាប់អោយយើងគ្រប់គ្រង គំនិតរបស់យើង?

--------------------------------------------------------

គួរអោយសោកស្តាយ ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញយើងថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែលតែងតែមិនស្តាប់បង្គាប់ ព្រះ។ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះបានដាក់ទោសពួកគេ។ ការដាក់ទោសរបស់ទ្រង់បានជំរុញអោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ងាកចេញពីអំពើបាប។ ពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះបានមួយរយៈ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ពួកគេបានធ្វើបាបម្តង ទៀត។ មានតែនៅសម័យរបស់ស្តេចដាវីឌ និងសាឡូម៉ូនតែប៉ុណ្ណោះដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានគ្រប់ គ្រងទឹកដីទាំងអស់ដែលព្រះបានសន្យានឹងពួកគេ។ ប៉ុន្តែ វាគ្រាន់តែជារយៈពេលខ្លីមួយប៉ុណ្ណោះ។

លោកយេរេមាបានបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះបានងាកចេញពីទ្រង់ថា៖ «បើ​មនុស្ស​ណា​លះ​លែង​ប្រពន្ធ ហើយ​នាង​បាន​ចេញ​ពី​អ្នក​នោះ ទៅ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ​របស់​អ្នក​ដទៃ​ណា នោះ​តើ​ដែល​ត្រឡប់​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​នាង​នោះ​ទៀត​ដែរ​ឬ តើ​ស្រុក​យ៉ាង​នោះ​មិន​ត្រូវ​អាប់ឱន​ជា​ខ្លាំង​ទេ​ឬ​អី ឯ​ឯង ​វិញ ឯង​បាន​ផិត​អញ​ដោយ​មាន​សហាយ​ជា​ច្រើន ប៉ុន្តែ​ចូរ​ត្រឡប់​មក​ឯ​អញ​វិញ​ចុះ» (យេរេមា ៣៖១)។ ខនេះ បានបង្ហាញយើងថា ព្រះចង់មានទំនាក់ទំនងផ្តល់ជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ សេចក្តីសញ្ញាប្រៀបដូចជា ចំណងអាពាហ៌ពិពាហ៌ដូច្នោះដែរ។ នោះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះប្រើអាពាហ៍ពិពាហ៍ជារូបស័ព្ទ។ ត្រង់នេះ បង្ហាញយើងអំពីហេតុផលដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានងាកចេញពីព្រះ៖ ពួកគេបានបំផ្លាញទំនាក់ទំនង នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះ។ សម្ព័ន្ធមេត្រីដែលត្រូវខូចបង់នេះបានបណ្តាលអោយពួក គេមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ ការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ពួកគេនៅទីបំផុតបណ្តាលអោយព្រះដាក់ទោសពួកគេ។

ថ្ងៃពុធ ទី០៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១

ក្រុមតូចដែលគោរពស្រឡាញ់ដល់ព្រះ

ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញយើងថា សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានងាកចេញពីព្រះម្តងហើយ ម្តងទៀតដូចដែលយើងបានឃើញកាលពីម្សិលមិញ។ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះបានដាក់ទោសពួកគេ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានវិលត្រឡប់មកឯព្រះវិញ។ រឿងដដែលនេះតែងតែកើតឡើងម្តងហើយម្តងទៀត។ ទន្ទឹមនឹងនេះ តើមានសេចក្តីសង្ឃឹមអ្វីសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះដែលយើងបានឃើញនៅក្នុងខខាងក្រោមទាំងនេះ៖

អេសាយ ៤៖៣

--------------------------------------------------------

មីកា ៤៖៦, ៧

--------------------------------------------------------

សេផានា ៣៖១២, ១៣

--------------------------------------------------------

ព្រះមានផែនការសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ ព្រះពុំបានប្រទានពរយ៉ាងពេលលេញដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឡើយ ដោយសារតែពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ផែនការរបស់ព្រះបានកើតឡើងយ៉ាងពេញលេញនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សមួយចំនួនតូចដែលស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។ ក្រុម តូចមួយនេះត្រូវបានហៅថា ជារាស្ត្រសំណល់។ រាស្ត្រសំណល់គឺជាផ្នែកមួយនៃក្រណាត់ដែលនៅសេស សល់ពីដុំក្រណាត់។ រាស្ត្រសំណល់ក៏ជារូបស័ព្ទមួយបង្ហាញយើងអំពីមនុស្សមួយក្រុមតូចនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។ ក្រុមតូចនេះគឺជាសំណល់ដែលចេញពីក្រុមធំមក។

ព្រះតែងតែមានរាស្ត្រសំណល់ដែលទ្រង់បានត្រាស់ហៅចេញពីក្រុមធំអោយធ្វើជារាស្ត្ររបស់ ទ្រង់។ ក្រុមធំបាននិយាយថា ពួកគេស្រឡាញ់ព្រះ និងស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់ពួកគេមិន ស្មោះត្រង់ឡើយ។ ជីវិតរបស់ពួកគេបានបង្ហាញយ៉ាងដូច្នេះ។ រាស្ត្រសំណល់ដែលព្រះបានជ្រើសតាំង មានសេចក្តីស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។ ព្រះមានផែនការដូចគ្នាសម្រាប់ក្រុមតូចមួយនេះដូចជាទ្រង់មានសម្រាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ផងដែរ។ ទ្រង់ចង់អោយពួកគេប្រកាសដល់អ្នកដទៃអំពីសេចក្តីពិត នៃព្រះគម្ពីរ។ ទ្រង់ចង់អោយពួកគេ «​តាំង​ទី​សំគាល់​១​នៅ​កណ្តាល​ពួក​គេ» (អេសាយ ៦៦៖១៩)។ បន្ទាប់ មក អ្នកដទៃនឹងចុះចូលជាមួយសាសន៍អ៊ីស្រាអែល នៅពេលដែលពួកគេ «ថ្វាយបង្គំដល់ស្តេច» (សាការី ១៤៖១៦)។ នៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរ ព្រះមានមនុស្សដែលប្រឹងប្រែងធ្វើកិច្ចការយ៉ាងល្អបំផុត ដើម្បីរក្សា សេចក្តីសញ្ញាជាមួយនឹងព្រះ (សូមអាន ពង្សាវតាក្សត្រទី១ ១៩៖១៤-៨)។​ ជាការពិតណាស់ មនុស្សដ៏ស្មោះត្រង់មួយក្រុមតូចនេះបានរងការឈឺចាប់ជាមួយនឹងក្រុមធំ នៅពេលដែលពួកគេទាំងអស់បានធ្វើជាទាសករដល់សាសន៍ដទៃ។ ប៉ុន្តែ ព្រះនឹងរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកស្មោះត្រង់របស់ ទ្រង់។ ទ្រង់នឹងប្រទានអំណោយនៃជីវិតអស់កល្បដល់ពួកគេ។ សូមអានខគម្ពីរយ៉ូហាន ១០៖២៧, ២៨។ តើព្រះយេស៊ូវកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីអ្វីនៅត្រង់នេះ? តើសេចក្តីសន្យាទាំងនេះជួយយើងអោយយល់អំពីគោលគំនិតនៃរាស្ត្រសំណល់បានយ៉ាងដូចម្តេច? តើហេតុអ្វីបានជាព្រះតែងតែមានរាស្ត្រសំណល់ដែលនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់?

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី០៦ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១

អ៊ីស្រាអែលខាងឯវិញ្ញាណ

សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តខុសយ៉ាងច្រើន ហើយទទួលបរាជ័យជាច្រើនដងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ពុំទាន់អស់ព្រះទ័យជាមួយនឹងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅឡើយទេ។ ទ្រង់ពុំទាន់ លះបង់ផែនការនៃការចង់បានមនុស្សស្មោះត្រង់មួយក្រុមដែលបម្រើអោយទ្រង់នោះឡើយ។ គម្ពីរសញ្ញា ចាស់បានចែងអំពីសម័យអនាគត នៅពេលដែលព្រះមានក្រុមដ៏ស្មោះត្រង់មួយនេះ។ ក្រុមនេះត្រូវបាន ហៅថា ជាអ៊ីស្រាអែលខាងឯវិញ្ញាណ។ អ៊ីស្រាអែលខាងឯវិញ្ញាណត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃ។ សាសន៍ដ៏ស្មោះត្រង់រួមគ្នាទាំងនេះនឹងចែកចាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រប់ ទីកន្លែងនៅលើផែនដី។ ក្រុមនេះត្រូវបានគេហៅថាជាពួកជំនុំដំបូងនៅក្នុងសម័យគម្ពីរសញ្ញាថ្មី។

សូមអានខគម្ពីរកាឡាទី ៣៖២៦-២៩។ រួចឆ្លើយនឹងសំណួរ៖

១. តើលោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីសេចក្តីសន្យាអ្វីខ្លះនៅក្នុងខ២៩?

--------------------------------------------------------

២. តើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតដែលធ្វើអោយមនុស្សស័ក្តិសមនឹងទទួលបានសេចក្តីសន្យាទាំងនេះ? (សូមអានខគម្ពីរកាឡាទី ៣៖២៦)។

--------------------------------------------------------

៣. «ជញ្ជាំង» ខ័ណ្ឌចែកមនុស្សលោកនៅលើផែនដីនេះ។ ជញ្ជាំងនេះគឺជារូបស័ព្ទតំណាងអោយរបស់ គ្រប់យ៉ាងដែលខ័ណ្ឌចែកយើងរវាងបុរស​ ឬស្ត្រី សាសន៍យូដា ឬសាសន៍ដទៃ អ្នកក្រ ឬអ្នកមាន។ តើហេតុអ្វី បានជាលោកប៉ុល «បំបែក» ជញ្ជាំងនេះ?

--------------------------------------------------------

៤. តើការដែលយើង «រាល់​គ្នា​ទាំង​អស់​រួម​មក​តែ​មួយ នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ» មានន័យយ៉ាងដូចម្តេច? (កាឡាទី ៣៖២៨)។

--------------------------------------------------------

៥. សូមអានខគម្ពីររ៉ូម ៤៖១៦, ១៧។ តើខទាំងនេះជួយយើងអោយយល់អំពីប្រសាសន៍របស់លោកប៉ុល នៅក្នុងខគម្ពីរកាឡាទី ៣៖២៦-២៩បានយ៉ាងដូចម្តេច?

--------------------------------------------------------

«ព្រះបានសន្យាថា នឹងប្រគល់ទឹកដីដល់លោកអ័ប្រាហាំ និងពូជពង្សរបស់លោក។ អំណោយ នេះពុំមែនគ្រាន់តែសំដៅទៅលើទឹកដីកាណានប៉ុណ្ណោះទេ តែសំដៅទៅលើផែនដីទាំងមូល។ នោះគឺជា មូលហេតុដែលលោកប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា «ដ្បិត​សេចក្តី​សន្យា ដល់​លោក​អ័ប្រាហាំ និង​ពូជ​លោកឲ្យ​ បាន​លោកីយ៍​ជា​មរដក នោះ​មិន​មែន​ដោយសារ​ក្រឹត្យវិន័យ​ទេ គឺ​ដោយសារ​សេចក្តី​សុចរិត​ដែល​មក​ដោយ ​សេចក្តី​ជំនឿ​វិញ» (រ៉ូម ៤៖១៣)។ ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនថា ព្រះនឹងរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះលោកអ័ប្រាហាំ។ យើងនឹងទទួលបានអំណោយនៃជីវិតអស់កល្បតាម (ពេត្រុសទី១ ១៖៤) និងផែនដី ដែលគ្មានអំពើបាបតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Patriarchs and Prophets, page 170, adapted។ សេចក្តីសន្យានេះនឹងកើតមានយ៉ាងពេញលេញ នៅពេលដែលរាស្ត្រសំណល់ រស់នៅលើផែនដីជារៀងរហូតជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ (ដានីយ៉ែល ៧៖២៧)។

ថ្ងៃសុក្រ ទី០៧ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០២១

សិក្សាបន្ថែម

សូមអាន Ellen G. White, “The Vineyard of the Lord,” page 15-22; “Hope for the Heathen,” pages 367-378; and “The House of Israel,” pages 703-721, in Prophets and Kings។

«នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះ យើងទាំងអស់គ្នាគឺដូចគ្នា។ ទ្រង់ពុំបានអោយតម្លៃមនុស្សមួយចំនួនប្រសើរជាងអ្នកដទៃដោយសារតែពួកគេមានប្រាក់ច្រើន ឬកើតនៅក្នុងកន្លែងដ៏ពិសេស ឬគ្រួសារ មានមុខមាត់នោះទេ។ ព្រះបានបង្កើតមនុស្សគ្រប់គ្នា។ ម្ល៉ោះហើយ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាគ្រួសារតែមួយ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកបំផ្លាញគ្រប់ទាំងកំផែងនៃការខ័ណ្ឌចែក។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅបើករោងឱបោសថនៅឯស្ថានសួគ៌។ ទ្រង់ចង់អោយមនុស្សគ្រប់គ្នាចូលមកឯព្រះដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ សេចក្តីស្រឡាញ់ របស់ទ្រង់ធំធេង ជ្រាលជ្រៅ និងគ្រប់លក្ខណ៍។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់អាចជ្រាបចូលដល់មនុស្ស គ្រប់គ្នាមិនថាគេជាអ្នកណានោះទេ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវអាចរំដោះមនុស្សលោកអោយរួចផុតពីសាតាំងដែលពួកគេត្រូវបានបោកបញ្ឆោតដោយការកុហករបស់វា។ ព្រះយេស៊ូវអាចជួយពួកគេ អោយពួកគេអោយចូលមកជិតបល័្លង្ករបស់ព្រះ។ បល័្លង្កនេះហ៊ុំព័ទ្ធទៅដោយឥន្ធធនូនៅជំុំវិញ។ ឥន្ទធនូនេះ បង្ហាញយើងថា ព្រះនឹងរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់។ នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ យើងទាំងអស់គ្នាគឺស្មើគ្នា៖ សាសន៍យូដាមិនខុសគ្នាពីសាសន៍ដទៃនោះឡើយ។ ទាសករក៏មិនខុសគ្នាពីអ្នកដែលមានសេរីភាពនោះ ដែរ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Prophets and Kings, pages 369, 370, adapted។​

សូមអានខគម្ពីរពេត្រុសទី១ ២៖៩ ដើម្បីអោយបានដឹងអំពីឈ្មោះទាំងបួននៃពួកជំនុំដែលលោក ពេត្រុសបានដាក់ឈ្មោះអោយ។ ឈ្មោះទាំងអស់នេះភាគច្រើនត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងខគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ទាំងនេះស្តីអំពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលគឺខគម្ពីរនិក្ខមន​ំ ១៩៖៦ និងអេសាយ ៤៣៖២០។ តើឈ្មោះនីមួយៗ បានបង្ហាញយើងអ្វីខ្លះ អំពីទំនាក់ទំនងពិសេសរវាងពួកជំនុំ និងព្រះ? (ឧទាហរណ៍៖ ឈ្មោះថា «រាស្ត្រ ដែលបានជ្រើសតាំង» (ពេត្រុសទី១ ២៖៩) បង្ហាញយើងថា ព្រះបានជ្រើសរើសពួកជំនុំ និងមានកិច្ចការ ពិសេសសម្រាប់អោយពួកគេធ្វើ)។

សំនួរពិភាក្សា៖
  1. ក្នុងព្រះគម្ពីរ មេដឹកនាំសាសនាបានសម្លាប់សត្វថ្វាយដល់ព្រះទុកជាយញ្ញបូជា។ សត្វទាំងនេះបានបង្ហាញអំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាងនាពេលអនាគត។ ក្នុងនាមជាមេដឹកនាំសាសនា សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ តើយើងគួរតែនាំយញ្ញបូជាអ្វីខ្លះ មកថ្វាយដល់ព្រះសម្រាប់អ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះ យើង? (សូមអានខគម្ពីរពេត្រុសទី១ ២៖៥ ដើម្បីជួយអោយលោកអ្នកអាចឆ្លើយចំឡើយនេះបាន)។

  2. តើយើងអាចញែកខ្លួនយើងចេញពីមនុស្សនៅលើផែនដី និងចែកចាយដំណឹងល្អដល់ពួកគេក្នុងពេល តែមួយដោយរបៀបណា? តើបទពិសោធន៍របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវជួយអោយ យើងឆ្លើយសំណួរនេះបានដោយរបៀបណា? ​

  3. ព្រះតែងតែមានអ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់មួយក្រុមតូចនៅក្នុងសម័យគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ សូមគិតអំពី លោកអេលីយ៉ា និងរាស្ត្រសំណល់ដែលបានរស់នៅក្នុងសម័យរបស់លោក (ពង្សាវតាក្សត្រទី១ ១៩)។ តើហេតុអ្វីបានការដែលយើងនៅជំុវិញមនុស្សដែលមិនទាន់ស្គាល់ព្រះមានភាពងាយស្រួលក្នុងការរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាងការដែលយើងនៅជុំវិញពួកជំនុំុំដែលឈប់ដើរតាមព្រះ?

រឿងខ្លី

គ្រប់ជំហាននៅតាមផ្លូវ

Jeans

វេជ្ជបណ្ឌិតហឺរណាន់ដូ​ ដាយអាស (Hernando Diaz) បានអស់សង្ឃឹមជាខ្លាំង។ គាត់មិនបានធ្វើការជាគ្រូពេទ្យអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំដោយសារតែជំងឺកូនប្រុសអាយុ២ឆ្នាំរបស់គាត់។ គាត់ត្រូវការ ផ្ទះមួយ និងការងារ។ លោកហឺរណាន់ដូបានផ្លាស់គ្រួសាររបស់គាត់ពីស្រុកកំណើតនៅភាគខាងជើង ប្រទេសកូឡុំប៊ីទៅទីក្រុងមេដេលលីន (Medellin) ដែលជាទីក្រុងធំទី២នៅក្នុងប្រទេសក្នុងក្តីសង្ឃឹមថា នឹងរកបានមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីព្យាបាលបញ្ហាតំរងនោមរបស់សាំយូអែល។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីស្នាក់នៅក្នុងមន្ទីរ-ពេទ្យអស់មួយឆ្នាំមក គាត់ត្រូវការផ្ទះមួយសម្រាប់សាំយូអែល អេរិកាដែលជាភរិយារបស់គាត់ និងកូន ប្រុសអេមមឺរអាយុ១១ឆ្នាំរបស់ពួកគេ។ គ្មានផ្ទះណាមួយដែលមើលទៅមានតម្លៃសមរម្យនៅជិតមន្ទីរពេទ្យ នោះទេ។ គាត់បានអធិស្ឋានហើយរកឃើញផ្ទះមួយដែលម្ចាស់ផ្ទះជួលបន្ទប់អោយសិស្សៗ។ គាត់បាន សុំជួលបន្ទប់មួយ។ ម្ចាស់ផ្ទះបាននិយាយថា «ខ្ញុំមានសល់តែបន្ទប់ទំនេរតែមួយទៀតប៉ុណ្ណោះ ហើយ សិស្សបានបងថ្លៃជួលរួចទៅហើយ»។ លោកហឺរណាន់ដូបាននិយាយថា «ព្រះបាននាំខ្ញុំមកទីនេះដោយ សារតែខ្ញុំត្រូវការបន្ទប់មួយ»។ ម្ចាស់ផ្ទះបានផ្តលបន្ទប់ជួលដោយឥតគិតថ្លៃដល់គាត់សម្រាប់រយៈពេល៦ខែ។ តាមរយៈកាយវិការដ៏សប្បុរសនេះ ហឺរណាន់ដូបានដឹងច្បាស់ថា ព្រះកំពុងតែដឹកនាំគាត់។ អេមមឺរបាន ស្នាក់នៅជាមួយនឹងសាច់ញាតិនៅឯទីក្រុងមួយផ្សេងទៀតអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំ មុនពេលលោកហឺរ-ណាន់ដូចង់ដាក់ពាក្យបង្រៀននៅក្នុងសាលាគ្រីស្ទានក្បែរមន្ទីរពេទ្យនោះ។ អ្នកទទួលភ្ញៀវនៅក្នុងមន្ទីរ ពេទ្យម្នាក់បានឮអំពីដំណើរស្វែងរកការងាររបស់គាត់។ នាងបាននិយាយថា «ខ្ញុំស្គាល់សាលាគ្រីស្ទសាសនាល្អមួយនៅក្បែរនេះ។ ក្មួយស្រីរបស់ខ្ញុំបានសិក្សានៅទីនោះ»។ លោកហឺរណាន់ដូពុំដែលធ្លាប់ ស្គាល់ព្រះវិហារអាត់វេនទីស្ទពីមុនមកនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ដំណើរទស្សនកិច្ចនៅក្នុងសាលារៀននោះបានធ្វើឱ្យគាត់ចាប់អារម្មណ៍ ហើយអេមមឺរបានចាប់ផ្តើមរៀននៅទីនោះ។ មិនយូរប៉ុន្មាននៅក្នុងឆ្នាំសិក្សា នាងបានប្រាប់គ្រូនាងថា ឪពុករបស់នាងគឺជាគ្រូពេទ្យ។ គ្រូបាននិយាយថា «សូមប្រាប់គាត់អោយយក ប្រវត្តិរូបសង្ខេបរបស់គាត់មកអោយខ្ញុំ ដើម្បីអោយខ្ញុំអាចយកវាទៅដាក់នៅក្នុងគ្លីនិកអាត់វេនទីស្ទ»។ នាងដឹងថា មជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រអាត់វេនទីស្ទនៅក្នុងបរិវេណនៃសាកលវិទ្យាល័យអាត់វេនទីស្ទកូឡុំប៊ី កំពុងតែត្រូវការគ្រូពេទ្យម្នាក់។ អេមមឺរបានប្រាប់ឪពុករបស់គាត់ ហើយគាត់ប្រគល់ប្រវត្តិរូបសង្ខេបរបស់ គាត់ទៅកាន់គ្រូម្នាក់នោះ។ គាត់បាននិយាយថា «ខ្ញុំចង់ធ្វើការណាស់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនអាចដោយសារតែខ្ញុំត្រូវ នៅជាមួយនឹងកូនតូចរបស់ខ្ញុំ»។ គ្រូបាននិយាយថា «សូមកុំបារម្ភ លោកគ្រាន់តែបង្ហាញខ្លួននៅពេលសម្ភាសទៅបានហើយ»។ នៅពេលដែលគ្លីនិកហៅគាត់សម្ភាស លោកហឺរណាន់ដូបានពន្យល់អំពីតម្រូវ ការរបស់គាត់សម្រាប់កាលវិភាគដែលអាចបត់បែនបាន។ គាត់ត្រូវបានទទួលយកពេលនោះភ្លាម។ អ្នក ចាត់ចែងបាននិយាយថា «យើងនឹងរៀបចំកាលវិភាគរបស់អ្នក» ហើយបន្ថែមទៀតថា គាត់អាចជួយធ្វើ ក្រដាសស្នាមអោយបាន។ លោកហឺរណាន់ដូបានចូលធ្វើជាមួយនឹងក្រុមគ្លីនិកដោយអំណរ។ គាត់បាន ដឹងពីសេចក្តីជំនឿរបស់អាត់វេនទីស្ទ ហើយបានទទួលយកការអញ្ជើញអោយចូលរួមថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារ។

ការយល់ដឹងរបស់គាត់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះកាន់តែរីកចម្រើនឡើង។ គាត់បាន និយាយថា «ពួកជំនុំអាត់វេនទីស្ទមានភាពរាក់ទាក់ បន្ទាបខ្លួន និងពិតជាទឹកចិត្តចង់ជួយដល់ការជួយខ្ញុំមែន។ ខ្ញុំបាននាំក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទៅព្រះវិហារ»។ លោកហឺរណាន់ដូ និងក្រុមគ្រួសារបានធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកចូលជាសមាជិកអាត់វេនទីស្ទ។ សព្វថ្ងៃនេះ សាំយូអែលជាក្មេងប្រុសអាយុ៨ឆ្នាំមានសុភាពយ៉ាងល្អ ហើយលោកហឺរណាន់ដូកំពុងតែធ្វើកិច្ចការពេញម៉ោងនៅឯមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រអាត់វេនទីស្ទ គឺជាកន្លែងដែលគាត់បាននាំអ្នកជំងឺ១០០នាក់ និងអ្នកដទៃទៀតទៅឯព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈទីបន្ទាល់ផ្ទាល់របស់គាត់។ លោកហឺរណាន់ដូជឿថា ព្រះបានដឹកនាំគាត់គ្រប់ជំហាននៃជីវិត។ គាត់បាននិយាយថា «មន្ទីរពេទ្យដទៃទៀតមិនយល់ព្រមនឹងសំណើរបស់ខ្ញុំនោះទេ តែគួរអោយអស្ចារ្យណាស់ដែលគ្លីនិកអាត់វេនទីស្ទបានយល់ព្រមទទួលយកគាត់»។ ​

អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍

នៅពេលដែលសូលបដិសេធមិនយកព្រះទុកជាទីមួយ​

ការយកព្រះទុកជាទីមួយមិនមែនជារឿងងាយស្រួលឡើយ។ តើយើងរាល់គ្នាអាចរៀនអ្វីខ្លះពីសូលដែលបានបដិសេធមិនយកព្រះទុកជាទីមួយ?

សូលរាងខ្ពស់ហើយសង្ហា។ គាត់រាងខ្ពស់ស្រឡះ មនុស្សដទៃទៀតមានកំពស់ត្រឹមស្មារបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ គាត់គឺជាបេក្ខជនដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់ក្លាយខ្លួនទៅជាស្តេចទីមួយ​របស់​អ៊ីស្រាអែល។ សូលមានអាយុ៣០ឆ្នាំនៅពេលដែលគាត់ក្លាយជាស្តេច ហើយសោយរាជ្យបាន​៤២ឆ្នាំ។

ក្នុងអំឡុងពេលនេះ សូលបានប្រព្រឹត្តរឿងជាច្រើនបានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ទោះជាយ៉ាងណា គាត់មិនបានធ្វើតាមការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់ព្រះឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួនឡើយ។ សូលហាក់ដូចជាមានវិធីផ្សេងដែលគាត់គិតថាល្អជាងអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូល។

ពួកយើងខ្លះក៏កំពុងជួបការល្បួងឲ្យគិតថាបំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងល្អជាងព្រះទ័យព្រះដែរ។ អ្នកខ្លះទៀតព្យាយាមបញ្ចេញហេតុផលផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីរួចផុតពីការ​ថ្វាយដង្វាយ​១០ហូត១ និងសទ្ធា។ ការយកព្រះទុកជាទីមួយមិនមែនជារឿងងាយស្រួលឡើយសម្រាប់សូល ហើយវាក៏មិនងាយស្រួលសម្រាប់យើងរាល់គ្នាផងដែរ។

សូលនៅតែបន្តទៅតាមផ្លូវរបស់គាត់រហូតទាល់តែព្រះទ្រង់មិនឲ្យគាត់ធ្វើជាស្តេចតទៅទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់ដកយកការការពារចេញពីសូលរហូតដល់កម្រិតដែលវិញ្ញាណអាក្រក់អាចធ្វើទុក្ខដល់គាត់បាន។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានសេរីភាពដល់យើងរាល់គ្នាដើម្បីឲ្យយើងអាចបដិសេធព្រះអង្គ និងព្រះពររបស់ព្រះអង្គបាន។ សូលបានបែរទៅផ្លូវអាក្រក់ ហើយបានចំណាយថាមពលនិងធនធានរបស់គាត់យ៉ាងច្រើនដើម្បីកម្ចាត់ដាវីឌដែលជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ខ្លួន។

ដាវីឌគឺជាទាហានដ៏អស្ចារ្យ និងតន្ត្រីករម្នាក់តាំងពីពេលដែលសូលជួបគាត់ជាលើកដំបូង។ យ៉ូណាថានដែលជាកូនប្រុសរបស់សូលគឺជាមិត្តសំឡាញ់របស់ដាវីឌ។ បើទោះបីជាដាវីឌពុំបានធ្វើអ្វីប្រឆាំងនឹងសូលក្តី ក៏សូលនៅតែចង់សម្លាប់គាត់ដែរ។ ហេតុអ្វី? គឺមកពីការ​ច្រណែននោះឯង។

ក្រោយមក សូលបានបែរទៅរកគ្រូខាបព្រលឹងដើម្បីបានស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ពុំបានមានបន្ទូលតាមរយៈគ្រូខាបព្រលឹងនោះឡើយ។ បើទោះបីជាសូលព្យាយាមចង់ត្រឡប់មករកព្រះវិញក្តី ក៏ប៉ុន្តែគាត់បែរជាប្រើវិធីសាស្ត្រដែលព្រះទ្រង់បានហាមឃាត់ទៅវិញ។ កាលណាយើងបដិសេធមិនយកទ្រង់ទុកជាទីមួយក្នុងរឿងតូចតាច​ទៅហើយ ទម្រាំតែរឿងធំទៀតប្រាកដជាកាន់តែឆ្ងាយមិនខាន។

ប្រហែលជាលោកអ្នកមិនទាន់បានយកព្រះទុកជាទីមួយក្នុងរឿងប្រាក់ដង្វាយ១០ហូត១ និងសទ្ធា ឬផ្នែកណាផ្សេងទៀតក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក។ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ពោរពេញដោយសេចក្តីមេត្តា ហើយនឹងអត់ទោសដល់លោកអ្នកជានិច្ច។ នៅថ្ងៃនេះ លោកអ្នកអាចចាប់ផ្តើមយកទ្រង់ទុកជាទីមួយក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក។

សូលបានបដិសេធយកព្រះទុកជាទីមួយ។ លទ្ធផលចេញមកគឺអាក្រក់ណាស់សម្រាប់គាត់និងមនុស្សដែលនៅជុំវិញគាត់។ ខណៈដែលគំរូអាក្រក់របស់សូលដាស់តឿនយើងរាល់គ្នានៅថ្ងៃនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះក៏ជម្រុញយើងឲ្យយកនគររបស់ព្រះទុកជាទីមួយដែរ។ ខណៈដែលអ្នកជំនួយការកំពុងប្រមូលប្រាក់ដង្វាយ សូមយកព្រះទុកជាទីមួយចុះ។ ​

Powered by CAM