មានតែព្រះជាម្ចាស់មួយអង្គប៉ុណ្ណោះដែលអាចបណ្តាលអោយស្រមោលដែលនៅលើពន្លឺព្រះអាទិត្យដើរថយក្រោយ១០ដឺក្រេ។ (ដូចដែលយើងបានឃើញកាលពីម្សិលមិញ នាឡិកាព្រះអាទិត្យ គឺជាថាសមូលមួយដែលត្រូវបានប្រើនៅសម័យព្រះគម្ពីរដើម្បីប្រាប់ពីពេលវេលា)។ ទីសំគាល់នេះបានបង្ហាញអោយស្តេចហេសេគាដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់បានស្តាប់ឮនូវសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ទ្រង់ហើយ។ «គឺអញនឹងធ្វើឲ្យស្រមោលដែលបានជ្រេទៅនៅនាឡិកា ថ្ងៃរបស់ស្តេចអ័ហាសបានថយមកវិញដូច្នេះ ស្រមោលក៏ថយមកវិញ១០ចុចតាមដែលបានជ្រេទៅហើយ។ នេះជាពាក្យដែលហេសេគាជាស្តេចយូដា បានសរសេរក្នុងកាលដែលទ្រង់ប្រឈួនហើយបានជាឡើងវិញ។ យើងបានពោលថា យើងនឹងទៅឯទ្វារ នៃស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ ក្នុងកាលដែលនៅពាក់កណ្តាលអាយុទេ សំណល់នៃឆ្នាំអាយុបានបង្អត់ដល់យើងហើយ យើងបានពោលថា យើងនឹងលែងឃើញព្រះ គឺជាព្រះយេហូវ៉ានៅស្ថានរបស់មនុស្ស រស់នេះទៀត យើងនឹងខានឃើញមនុស្សដែលនៅកណ្តាលពួកមនុស្សលោកតទៅ» (អេសាយ ៣៨៖៨-១១)។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Prophets and Kings, p. 342។

«បើមានអ្នកដំណើរដែលមកពីស្រុកឆ្ងាយណា នោះស្តេចហេសេគា ទ្រង់អាចមានឱកាសងាយ ស្រួលក្នុងការប្រាប់ពួកគេអំពីព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់។ ព្រះគឺជាអ្នកដែលបានបង្កើតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងហើយ ទ្រទ្រង់វាអោយគង់វង្សជានិច្ច។ ព្រះអង្គបានជួយសង្គ្រោះជីវិតស្តេចហេសេគាអោយរួចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់នៅពេលដែលទ្រង់ត្រូវអស់ផ្លូវ។ តែចិត្តរបស់ស្តេចហេសេគាមានពេញទៅដោយមោទនភាព។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យចង់អោយពួកអ្នកស្រុកឆ្ងាយទាំងនោះគោរពដល់ព្រះអង្គ។ ដូច្នេះហើយ ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញទ្រព្យសម្បត្ដិមហាសាលដែលព្រះបានប្រទានមកដល់រាស្ដ្រទ្រង់ដូចជា ‘មាស ប្រាក់ គ្រឿងទេស និងគ្រឿងក្រអូបថ្លៃៗជាដើម’ ទ្រង់ ‘បានបង្ហាញរបស់សព្វសារពើនៅក្នុងរាជវាំង និងក្នុងព្រះរាជនគររបស់ទ្រង់ដែរ’» (អេសាយ ៣៩៖២)។ ស្តេចហេសេគាទ្រង់មិនបានធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះទេ តែទ្រង់ចង់បង្ហាញទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងនេះអោយបានតែការកោតសរសើរដល់ខ្លួនវិញប៉ុណ្ណោះ»។ ដកស្រង់ ពី Pages 344, 345។

ប៉ាវឡូដា គឺជាទីក្រុងមួយដែលមានប្រជាជនរស់នៅចំនួន ៣០០,០០០ នាក់ស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃរដ្ឋកាហ្សាក់ស្ថាន។ បើទោះជារដ្ឋនេះរាងតូចបន្តិចក៏ដោយ ប៉ុន្តែ វ៉ាឡិនទីណា ស្ល៊ី ហាក់ដូចជារកពេលទំនេរមិនបានក្នុងការធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ទីក្រុងទៅប្រគល់អំណោយដែលបានទទួលពីប្រទេសអាឡឺម៉ង់នោះឡើយ។ នាងបានចំណាយពេលជាច្រើនក្នុងការមើលថែទាំកូនទាំងបីនាក់របស់នាង។ នាងក៏បានឆ្លៀតជួយសំរាលភារៈប្តីរបស់នាងក្នុងការរកប្រាក់ចំណេញផងដែរតាមរយៈការលក់ដំណាប់ផ្លែឈើ និងបន្លែជ្រក់ផ្សេងៗនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវទីក្រុង។ កាលណោះនាងមានអារម្មណ៍មិនល្អសោះ នៅពេលដែលនាងមិនបានយកកញ្ចប់អំណោយដែលបានទទួលពីបងប្អូនជីដូនមួយរបស់នាងម្នាក់ឈ្មោះ ណេលីទៅប្រគល់អោយគេម្នាក់។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា នាងណេលីបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ហើយនាងបានស្នើសុំអោយវ៉ាឡិនទីណា ប្រគល់អំណោយទាំងនេះដល់មិត្តម្នាក់របស់នាងឈ្មោះថា អូលហ្គា។ មួយខែក៏បានកន្លងផុតទៅ។ នៅរសៀលថ្ងៃមួយកាលដែលនាងវ៉ាឡិនទីណាកំពុងសម្រាកលើសាឡុង ក្រោយពីបំពេញការងារផ្ទះរួច ពេលនោះនាងក៏បានភ្ញាក់ព្រើត ពេលដែលនាងបានឮនរណាម្នាក់ហៅរកនាង។ សំឡេងនោះបានពោលថា៖ «ឆាប់ក្រោកឡើងយកប្រដាប់ចាក់វីដេអូទៅ អោយអូលហ្គាទៅ»។ នោះមិនមែនជាសំឡេងដែលនិយាយឮចេញមកក្រៅទេ។ វាជាសំឡេងដែលនិយាយចេញពីខាងក្នុងចិត្តនាងវិញ។ ដោយក្តីស្រឡាំងកាំង នោះនាងវ៉ាឡិនទីណាក៏ក្រោកឡើងភ្លាមស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ជជុះរបស់នាង ហើយក៏បានដើរយួរកញ្ចប់អំណោយនោះឆ្ពោះទៅកាន់អគារនៃផ្ទះល្វែងរបស់នាងអូលហ្គា។ នៅពេលដែលនាងបានបើកទ្វារចូលខាងមុខអគារនៃផ្ទះល្វែងនោះ នាងបានសង្កេតឃើញថា មានស្ត្រីម្នាក់បានដើរចូលមកពីខាងក្រោយនាង។ មនុស្សចម្លែកនេះបានដើរតាមជណ្តើរទៅកាន់ផ្ទះល្វែងរបស់នាងអូលហ្គា។ ពេលដែលនាងអូលហ្គាបើកទ្វារភា្លម នាងក៏បានរាក់ទាក់ស្វាគមន៍ស្ត្រីទាំងពីរនាក់អោយចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់នាង។ វ៉ាឡិនទីណាក៏ឆ្ងល់ថាតើមានអ្វីកើតឡើងនៅទីនេះ។ អូលហ្គាក៏បានណែនាំស្រ្តីទាំងពីរនាក់អោយបានស្គាល់គ្នា៖ «រ៉ូសា នេះគឺជាវ៉ាឡិនទីណា។ វ៉ាឡិនទីណា នេះគឺជារ៉ូសា»។ បន្ទាប់មក នាងក៏បានងាកទៅនាងរ៉ូសា ហើយនិយាយថា៖ «សូមអ្នកឧស្សាហ៍និយាយលេងជាមួយវ៉ាឡិនទីណាផង»។ នាង រ៉ូសាបានចាប់ផ្តើមយំ ហើយបាននិយាយពន្យល់ទាំងអួលដើមកថា នាងកំពុងប្រឈមនិងការលំបាកជាច្រើននៅផ្ទះ ហើយក៏គិតថាចង់ធ្វើអត្តឃាតខ្លួនដែរ។ នាងក៏ខំស្វែងរកព្រះដែរ តែនាងមិនទាន់បានយល់ពីអ្វីដែលនាងកំពុងអាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែរ។ នាងអូលហ្គាក៏និយាយថា៖ «វ៉ាឡិនទីណាក៏ជាគ្រីស្ទានម្នាក់ដែរ ហើយនាងពិតជាអាចជួយអ្នកបាន»។ វ៉ាឡិនទីណាក៏បានអញ្ជើញានាងរ៉ូសាមកចូលរួមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនាង។ ហើយជាច្រើនខែក្រោយមក នាងរ៉ូសាក៏បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ វ៉ាឡិនទីណាបាននិយាយថា បទពិសោធន៍មួយនេះបានគូសបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការនៅជាប់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងគម្ពីរយ៉ូហាន ១៥៖ ៧, ៨ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា «បើអ្នករាល់គ្នានៅជាប់នឹងខ្ញុំ ហើយពាក្យខ្ញុំនៅជាប់ក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះចូរសូមអ្វីតាមតែប្រាថ្នាចុះ សេចក្តីនោះនឹងបានសំរេចដល់អ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន។ ព្រះវរបិតាខ្ញុំបានដំកើងឡើងដោយសេចក្តីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលជាច្រើន យ៉ាងនោះអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសិស្សខ្ញុំមែន»។ នៅពេលអ្នកមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះទ្រង់អាចប្រាប់អ្នកពីកន្លែងដែលអ្នកត្រូវទៅ និងបុគ្គលដែលអ្នកត្រូវនិយាយជាមួយ ។ អ្នកពិតជាអាចស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់បាន» នេះបើតាមសម្តីរបស់នាងវ៉ាឡិនទីណា។ ​