សូមអាន Ellen G. White, “Controversy” pages 607, 608 in The Desire of Ages; and “The Law and the Covenants,” pages 363-373, in Patriarchs and Prophets។

តើខគម្ពីរម៉ាថាយ ២២៖៣៤-៤០ ជួយយើងអោយយល់កាន់តែប្រសើរ (១) អំពីអត្ថន័យនៃ ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ និងផ្នែកដ៏សំខាន់ដែលក្រឹត្យវិន័យមាននៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញារបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្តេច? (២) តើគោលគំនិតនៃសេចក្តីសញ្ញា និងភាពជាដៃគូរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះដូចគ្នាយ៉ាងដូចម្តេចដែរ?

«មានតែអំណាចនៃព្រះយេស៊ូវ និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់មួយគត់ដែលអាចធ្វើអោយយើងមាន កម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ (សូមអានខគម្ពីររ៉ូម ៨៖៣, ៤)។ ប៉ុន្តែ សេចក្តី ស្រឡាញ់ត្រូវតែមាននៅក្នុងចិត្តរបស់យើងជាមុនសិន។ យើងពុំអាចប្រព្រឹត្តតាមដោយគ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ បាននោះទេ។ មិនអាចជាដាច់ខាត។ ការប្រព្រឹត្តតាមដោយពុំមានសេចក្តីស្រឡាញ់គ្មានតម្លៃទាល់តែ សោះ។ ប៉ុន្តែ កាលណាសេចក្តីស្រឡាញ់មាននៅក្នុងចិត្តរបស់យើង នោះយើងនឹងអាចរស់នៅក្នុងសេចក្តី សុខសាន្តជាមួយនឹងផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់ជីវិតរបស់យើង»។ ដកស្រង់ពី The SDA Bible Commentary, volume 5, page 484, adapted។​

«ព្រះបានបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលយើងគួរតែរស់នៅ។ ទ្រង់បានប្រទានផែនការនេះដល់ យើងតាមរយៈក្រឹត្យវិន័យដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ព្រះបានប្រកាសថា ក្រឹត្យវិន័យនេះមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ ក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់តែងតែបង្ហាញយើងអំពីផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវរហូតដល់គ្រាចុងក្រោយ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកលើកតម្កើងក្រឹត្យវិន័យ និងបង្ហាញថា ក្រឹត្យវិន័យមានសារៈសំខាន់ចំពោះជីវិតរបស់យើង»។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា ក្រឹត្យវិន័យត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ របស់មនុស្សលោកចំពោះព្រះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់មនុស្សលោកចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ព្រះយេស៊ូវ បានបង្ហាញថា យើងត្រូវតែប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យ។ នេះគឺជាហេតុផលទាំងមូលរបស់យើងក្នុងការរស់នៅ។ នៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវគឺជាគំរូដ៏មានព្រះជន្មរស់នៃការប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ ព្រះ។ ក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយនៅលើភ្នំ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើងថា ក្រឹត្យវិន័យសំណូមពរអោយយើង ធ្វើលើសពីការប្រព្រឹត្តល្អតែមួយមុខ។ ក្រឹត្យវិន័យបង្ហាញយើងថា យើងក៏ត្រូវតែមានចិត្តគំនិតបរិសុទ្ធផង ដែរ។ ដកស្រង់ពី​ Ellen G. White, The Acts of the Apostles, page 500, adapted។​

លោកហឺរណាន់ដូ ដាយអាសបានដកឃ្លាពីមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីសម្រាកនៅក្នុងទីក្រុងមេដេលលីន ប្រទេសកូឡុំប៊ី។ គាត់បានចំណាយពេលវេលា២ម៉ោងមុនជាមួយនឹងសាំយូអែលដែលជាកូនប្រុសតូច របស់គាត់ ខណៈដែលឈាមរបស់គាត់ត្រូវបានសម្អាតដោយម៉ាស៊ីនសម្អាត ដែលមានតំរងនោមសិប្បនិម្មិត។ នៅពេលនោះ អេរិកាដែលជាភរិយារបស់គាត់កំពុងតែអង្គុយមើលកូនប្រុសសម្អាតឈាមអស់រយៈពេល២ម៉ោង។ លោកហឺរណាន់ដូបានទម្លាក់ខ្លួនលើបង់ជិតវង្វង់មូលបាញ់ទឹក រួចគាត់បានបើកសេចក្តីអធិប្បាយនៅក្នុងទូរស័ព្ទរបស់គាត់។ មួយស្របក់ក្រោយមក មានបុរសចម្លែកម្នាក់បានដើរមក ហើយសួរលោកហឺរណាន់ដូថា គាត់អាចអង្គុយនៅទីនោះបានដែរឬទេ។ លោកហឺរណាន់ដូបានងក់ក្បាល ខណៈពេលដែលកំពុងតែស្តាប់សេចក្តីអធិប្បាយតាមសំឡេងបំពងទូរស័ព្ទ។ ទូរស័ព្ទរបស់បុរសចម្លែកម្នាក់នោះបានរោទ៍ឡើង។ បុរសចម្លែកនោះបាននិយាយទាំងខឹងទៅកាន់អ្នកទេមកថា «ខ្ញុំសម្រេចថានឹង សម្លាប់ខ្លួនហើយ ខ្ញុំគ្មានការងារធ្វើ២ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំមិនចង់រស់ទៀតទេ ដូច្នេះ សូមកុំទូរស័ព្ទមកខ្ញុំទៀត»។ គាត់ និយាយខ្លាំងៗនោះដោយភ្លេចថា លោកហឺរណាន់ដូកំពុងតែអង្គុយនៅលើបង់នោះដែរ។ ប៉ុន្តែ នៅពេល ដែលគាត់បិទទូរស័ព្ទ គាត់បានភ្ញាក់ខ្លួនឡើង។ សេចក្តីអធិប្បាយបានទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់ គាត់។ គាត់បានសួរថា «តើម្នាក់នេះគឺជាគ្រូគង្វាលគ្រីស្ទានឬ?»។

លោកហឺរណាន់ដូបានឆ្លើយថា «បាទ ខ្ញុំបានឮថា អ្នកចង់សម្លាប់ខ្លួន»។ បុរសបាននិយាយថា «មែនហើយ ខ្ញុំចង់សម្លាប់ខ្លួន ខ្ញុំមិនអាចទ្រាំរស់ នៅបែបនេះតទៅទៀតបានទេ»។ លោកហឺរណាន់ដូបាននិយាយទៀតថា «ខ្ញុំគិតថា ដែលអ្នកមកអង្គុយ ជិតខ្ញុំនេះមិនមែនជារឿងចៃដន្យនោះទេ ខ្ញុំអាចជួយអ្នកបាន តើអ្នកចង់អោយខ្ញុំជួយដែរឬទេ?»។ គាត់ បានឆ្លើយថា «បាន ខ្ញុំត្រូវការជំនួយ»។ ហឺរណាន់ដូសួរទៀតថា​ «តើអ្នកធ្វើការងារអ្វីដែរ?»។ គាត់បាន ឆ្លើយថា​ «គណនេយ្យករដែលមិនអាចផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារខ្លួនឯងបាន»។ លោកហឺរណាន់ដូបាននិយាយទៀត ថា «ចុះប្រសិនបើមានមនុស្សម្នាក់ប្រាប់អ្នកថា​ ខ្ញុំអាចជួយអ្នក និងផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការរបស់អ្នក ព្រមទាំងផ្តល់សេចក្តីសង្ឃឹមនូវអនាគតដ៏ប្រសើរដល់អ្នក តើអ្នកយល់ព្រមទទួលយកដែរឬទេ?»។ ​

គាត់បានឆ្លើយ «បាទ ខ្ញុំយល់ព្រម»។ លោកហឺរណាន់ដូបាននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយបុរសម្នាក់នោះបានថ្វាយចិត្ត របស់គាត់ទៅឯព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងពេលនោះតែម្តង។ លោកហឺរណាន់ដូបានលើកទឹកចិត្តអោយគាត់ចេញ ទៅដាក់ប្រវត្តិរូបសង្ខេបដោយសេចក្តីជំនឿ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ លោកហឺរណាន់ដូបានអង្គុយនៅនឹងបង់ដដែល ហើយបានឃើញបុរសដដែលនោះកំពុងតែស្វែងរកគាត់។ បុរសម្នាក់នោះបាននិយាយថា «តើលោកដឹង ដែរឬទេថា មានគេទូរស័ព្ទមកប្រាប់ខ្ញុំថា គេមានការងារអោយធ្វើ ខ្ញុំពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់»។ លោក ហឺរណាន់ដូបានសរសើរតម្កើងដល់ព្រះ ហើយបានសួរនាំទាំងចាប់អារម្មណ៍ទៅកាន់បុរសម្នាក់នោះដែល គាត់បានជួបនៅឯមន្ទីរពេទ្យកាលពីម្សិលមិញ។ បុរសម្នាក់នោះបាននិយាយថា គាត់ពុំបានស្គាល់អ្នកណា ម្នាក់នៅឯមន្ទីរពេទ្យនោះទេ។ គាត់បាននិយាយថា «កាលពីម្សិលមិញខ្ញុំបានមានអ្វីម៉្យាងបាននាំខ្ញុំមកកាន់ មន្ទីរពេទ្យនេះ ហើយខ្ញុំបានអង្គុយជិតអ្នកដោយសារតែខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្លួនត្រូវធ្វើអ្វីនោះទេ»។ លោកហឺរ-ណាន់ដូដែលជាគ្រូពេទ្យសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទនៅឯមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រអាត់វេនទីស្ទនៅក្នុងបរិវេណនៃសាកលវិទ្យាល័យអាត់វេនទីស្ទកូឡុំប៊ីនៅក្នុងទីក្រុងមេដេលលីន មានទីបន្ទាល់ស្រដៀងគ្នានេះជាច្រើន។ ក្នុងអំឡុងពេល៥ឆ្នាំកន្លងមកនេះ មានមនុស្សជាង១០០នាក់បានផ្លាស់ប្តូរគំនិតចង់ធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង បន្ទាប់ពីបានអធិស្ឋានជាមួយនឹងគាត់។ គាត់បាននិយាយថា «ឥឡូវនេះ ពួកគេកំពុងរស់នៅក្នុងជីវិតធម្មតាមួយ»។ ​