អំណានព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនប្រចាំសប្តាហ៍នេះ៖ លោកុប្បត្តិ ២៖៨, ៩, ១៥-១៧; យូ៉ហាន ៣៖១៦; ចោទិយកថា ៣០៖១៥-២០; ចោទិយកថា ៣០៖១-១០។
សេនឌីដែលជាស្ត្រីអាយុ២២ឆ្នាំបានឈឺជាខ្លាំង។ នាងមានដុំសាច់ដុះនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់នាង។ គ្រូពេទ្យមិនអាចសង្គ្រោះនាងបានឡើយ។ ហើយសេនឌីក៏មិនចង់ស្លាប់នោះដែរ។
ដូច្នេះ នាងបានរៀបចំផែនការមួយ។ បន្ទាប់ពីនាងស្លាប់ទៅ ក្បាលរបស់នាងត្រូវតែដាក់អោយកកនៅក្នុងប្រអប់ដែលពេញទៅដោយអាសូតរាវ។ អាសូតរាវនេះនឹងជួយទប់ស្កាត់មិនអោយ ខួរក្បាលរបស់នាងពុកផុយរលេះរលួយឡើយ។ ខួរក្បាលរបស់នាងនឹងរង់ចាំនៅក្នុងអាសូតរាវនោះបាន៥០ឆ្នាំ ១០០ឆ្នាំ ១០០០ឆ្នាំ ឬយូរជាងនេះទៅទៀតរហូតដល់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអាចរកឃើញរបៀប ដំឡើងខួរក្បាលរបស់នាងចូលទៅក្នុងកំុព្យូទ័របាន។ ពេលនោះ នាងប្រហែលជាអាចរស់ឡើងវិញជា រៀងរហូតផង។
រឿងនេះគួរអោយសោកស្តាយណាស់។ មនុស្សវ័យក្មេងម្នាក់នឹងត្រូវស្លាប់មុនពេលដែលនាងមានឱកាសរស់នៅយ៉ាងពិតប្រាកដមួយ។ សេនឌីចង់រស់ជាទីបំផុត។ ប៉ុន្តែ នាងបានដាក់សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់នាងសម្រាប់ជីវិតនៅក្នុងកន្លែងមិនត្រឹមត្រូវទៅវិញ។ ជាការពិតណាស់ នាងបានជ្រើសរើសផែនការដែលនឹងត្រូវបរាជ័យនៅទីបញ្ចប់។
សប្តាហ៍នេះ យើងនឹងសិក្សាកណ្ឌគម្ពីរចោទិយកថារបស់យើងបន្តទៅទៀត។ យើងនឹងក្រឡេកមើលទៅឱកាសដែលព្រះបានប្រទានអោយយើងក្នុងការជ្រើសរើសជីវិត។ ប្រសិនបើយើងចង់បានអំណោយនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវតែទទួលយកវានៅក្នុងរបៀបដែលព្រះនឹងផ្តល់អោយយើង។
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៤ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១
ដើមនៃជីវិត
គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលបានសូមអោយខ្លួនកើតនៅលើផែនដីនេះនោះទេ មែនទេ? យើងពុំបានជ្រើសរើសទីកន្លែងកំណើត ឬអ្នកណាដែលស័ក្តិសមជាឪពុកម្តាយរបស់យើងដែរ។
យើងក៏អាចនិយាយអំពីលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាដូចគ្នាដែរ។ ពួកគេពុំបានជ្រើសរើសអោយព្រះបង្កើតពួកគេ រីឯស្លឹកឈើ ដុំថ្ម ឬភ្នំក៏ដូចគ្នាដែរ។ តើអ្វីដែលធ្វើអោយយើងខុសប្លែកពីរបស់ផ្សេងៗទៀតដែលព្រះបានបង្កើតនោះ? អាមីបគឺជាសត្វដ៏តូចៗបំផុតដែលលោកអ្នកអាចមើលឃើញតាមរយៈមីក្រូទស្សន៍តែប៉ុណ្ណោះ។ ដុំថ្ម និងអាមីបគ្មានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពួកយើងមានជម្រើស។ ព្រះពុំបានបង្កើតដុំថ្ម និងអាមីបអោយដូចជាអង្គទ្រង់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពួកយើងគឺជារូបអង្គរបស់ព្រះ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ យើងក៏ពុំបានជ្រើសរើសអោយព្រះបង្កើតយើងនោះដែរ។ ហើយព្រះបានផ្តល់ជម្រើសអោយយើងក្នុងការចាត់ចែងជីវិតដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើង។ យើងអាចជ្រើសរើសទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងទ្រង់។ យើងក៏អាចទទួលបានជីវិតមួយនេះ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវបានសុគតជំនួសយើងនៅលើឈើឆ្កាងដែរ។
តើព្រះបានផ្តល់ជម្រើសពីរយ៉ាងអ្វីខ្លះ ដល់លោកអ័ដាមអំពីជីវិត? សូមអានខគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ២៖៨, ៩, ១៥-១៧ និង លោកុប្បត្តិ ៣៖២២, ២៣ សម្រាប់ចម្លើយ។
--------------------------------------------------------
«ដើមនៃជីវិតបានដុះនៅក្នុងចំកណ្តាលសួនអេដែន។ ផ្លែចេញពីដើមនេះអាចធ្វើអោយជីវិតនៃមនុស្សលោករស់បន្តជារៀងរហូត។ បើសិនជាលោកអ័ដាមនៅតែគោរពតាមព្រះនោះ គាត់នឹងនៅតែបន្តបរិភោគផ្លែចេញពីដើមនេះតាមដែលចិត្តចង់។ ហើយគាត់នឹងរស់ជារៀងរហូត។ ប៉ុន្តែ លោកអ័ដាមបានធ្វើបាប។ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះបានហាមលោកអ័ដាមមិនអោយបរិភោគផ្លែចេញពីដើមនៃជីវិតនោះទៀតទេ។ លោកអ័ដាមនឹងត្រូវស្លាប់។ ព្រះបានប្រកាសប្រាប់លោកអ័ដាមថា៖ «ឯងនឹងបានអាហារស៊ីដោយការបែកញើស ដរាបដល់ឯងត្រឡប់ទៅជាដីវិញ ពីព្រោះអញបានយកឯងពីដីមក ដ្បិតឯងជាធូលីដីក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ» (លោកុប្បត្តិ ៣៖១៩)។ ការដាក់ទោសនេះបង្ហាញនៅពេលដែលលោកអ័ដាមស្លាប់ទៅ គ្មានអ្វីដែលនៅសេសសល់ពីជីវិតរបស់គាត់នៅលើផែនដីនេះទៀតទេ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, pages 532, 533, adapted។
ព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា ព្រះបានប្រទានជម្រើសអោយយើងតាំងតែពីដំបូងមកម្ល៉េះ ជម្រើសនោះគឺ ជាជីវិតអស់កល្ប ឬសេចក្តីស្លាប់ដែលបញ្ឈប់យើងមិនអោយរស់ជារៀងរហូត។ យើងពុំអាចភ្ញាក់ឡើងម្តងទៀតចេញពីសេចក្តីស្លាប់បានឡើយ។
តើលោកអ្នកឃើញថា ដើមជីវិតបានបង្ហាញខ្លួនម្តងទៀតនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរដែរឬទេ? សូមអានខគម្ពីរវិវរណៈ ២៖៧ និងវិវរណៈ ២២៖២, ១៤។ ព្រះប្រហែលជាចង់អោយនឹកចាំថា យើងអាចបរិភោគផ្លែចេញពីដើមជីវិតនោះបានជានិច្ច។ ប៉ុន្តែ យើងបានបាត់បង់ឱកាសនោះដោយសារតែអំពើបាប។ បន្ទាប់ពីព្រះបានដោះស្រាយបញ្ហានៃអំពើបាបនេះសព្វគ្រប់ហើយ យើងនឹងអាចបរិភោគផ្លែចេញពីដើមនេះម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែជ្រើសរើសយកជីវិតជាមុនសិន។ យើងអាចថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះយេស៊ូវដែលបានធ្វើអោយយើងរើសយកជម្រើសនេះបាន។ តើយើងត្រូវធ្វើការជ្រើសរើសជីវិត ឬសេចក្តីស្លាប់តាមរយៈជម្រើសប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងដោយរបៀបណា?
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១
មានជម្រើសតែពីរប៉ុណ្ណោះ
យោងតាមព្រះគម្ពីរទាំងមូល ព្រះបានប្រទានជម្រើសពីរដល់យើង៖ ជីវិត ឬសេចក្តីស្លាប់។
សូមអានខគម្ពីរខាងក្រោម។ តើជម្រើសអ្វីខ្លះ ដែលលោកអ្នកឃើញនៅក្នុងខនីមួយៗទាំងនេះ? នៅក្នុងខខ្លះលោកអ្នកអាចមើលឃើញជម្រើសយ៉ាងច្បាស់។ រីឯខខ្លះទៀតលោកអ្នកអាចមើលឃើញតែតម្រុយប៉ុណ្កោះ។
យ៉ូហាន ៣៖១៦-----------------------------
លោកុប្បត្តិ ៧៖២២, ២៣ -------------------
រ៉ូម ៦៖២៣ ---------------------------------
រ៉ូម ៨៖៦------------------------------------
យ៉ូហានទី១ ៥៖១២---------------------------
ម៉ាថាយ ៧៖២៤-២៧-------------------------
នៅទីបំផុត យើងមានជម្រើសតែពីរប៉ុណ្ណោះ។ ចូរចងចាំថា យើងគឺជាផ្នែកមួយនៃមហាវិវាទរវាងសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីអាក្រក់។ ព្រះនឹងបញ្ចប់សង្គ្រាមនេះនៅពេលណាមួយនាពេលអនាគត។ នៅពេលនោះ អំពើបាប សាតាំង អារក្ស ការរំលងបញ្ញត្តិ និងការប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះនឹងត្រូវបញ្ចប់ជារៀងរហូត។ មុនពេលហេតុការណ៍នោះមកដល់យើងម្នាក់ៗនឹងសម្រេចចិត្តដោយជ្រើសរើសជីវិត ឬសេចក្តីស្លាប់ដោយខ្លួនឯង។ យើងអាចជ្រើសរើសជីវិតអស់កល្បដែលព្រះបានរៀបចំផែនការទុកជាមុនសម្រាប់ អោយយើងទទួលបានជីវិតមុនពេលដែលទ្រង់បង្កើតផែនដីនេះមកម្ល៉េះ។ ឬយើងអាចជ្រើសរើសសេចក្តីស្លាប់ដែលយើងនឹងមិនអាចភ្ញាក់ឡើងជារៀងរហូត។ លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អំពីអ្វីដែលនឹងត្រូវកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលបានជ្រើសរើសសេចក្តីស្លាប់យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «គេនឹងរងទុក្ខទោស ជាសេចក្តីហិនវិនាសអស់កល្បជានិច្ច ឃ្លាតពីព្រះភក្ត្រនៃព្រះអម្ចាស់ ហើយពីសិរីល្អនៃព្រះចេស្តាទ្រង់» (ថែស្សាឡូនីច ទី២ ១៖៩)។
តើយើងនឹងជ្រើសរើសជម្រើសមួយណា? ការសម្រេចចិត្តគឺស្ថិតនៅលើយើងម្នាក់ៗ។ យើងមានជម្រើសនៅពីមុខយើង ជម្រើសនោះគឺ៖ ជីវិត ឬសេចក្តីស្លាប់។
សូមគិតបន្ថែមទៀតអំពីជម្រើសដែលត្រូវជ្រើសរើសរវាងជីវិតអស់កល្ប និងសេចក្តីស្លាប់ដែលនឹងបញ្ចប់ជីវិតរបស់យើងជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ តើហេតុអ្វីបានជាសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរអំពីស្ថានឃុំព្រលឹង ជាការកំសាន្តចិត្តមួយទៅវិញ? មនុស្សខ្លះបានជឿថា ស្ថានឃុំព្រលឹងគឺជាកន្លែងដែលមនុស្សត្រូវឆេះជារៀងរហូត។ តើគោលគំនិតខុសឆ្គងមួយនេះបង្ហាញរូបភាពអាក្រក់អ្វីខ្លះដល់យើងអំពីព្រះ ប្រសិនបើយើងជឿថា ទ្រង់ដុតមនុស្សមានបាបជារៀងរហូតនៅក្នុងបឹងភ្លើងនោះ?
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៦ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១
ព្រះពរ នឹងបណ្តាសា
នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃកណ្ឌគម្ពីរចោទិយកថា លោកម៉ូសេបានបញ្ចប់ការផ្តល់ឱវាទដល់ពួកបណ្តាជនអំពីសេចក្តីអាក្រក់ដែលនឹងត្រូវកើតឡើងចំពោះពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេមិនគោរពតាមព្រះ។ បន្ទាប់មក បទគម្ពីរចោទិយកថា៣០ បានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងសេចក្តីសន្យាមួយគឺថា ព្រះនឹងសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ទោះបីជាពួកគេមិនគោរពតាមទ្រង់ និងត្រូវបានដាក់ទោសតាមរយៈការបញ្ជូនអោយទៅរស់នៅក្នុងប្រទេសដទៃក៏ដោយ។
ប៉ុន្តែ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែលន់តួអំពើបាប ហើយងាកចេញពីសេចក្តីអាក្រក់របស់ពួកគេជាមុនសិន។
សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ៣០៖១៥-២០។ តើលោកម៉ូសេបានដាក់ជម្រើសអ្វីខ្លះនៅមុខពួកបណ្តាជន? តើជម្រើសទាំងនេះបង្ហាញយ៉ាងដូចម្តេច អំពីគោលគំនិតតែមួយដែលយើងបានឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងមូល។
--------------------------------------------------------
ព្រះអម្ចាស់បានដាក់ជម្រើសមួយក្នុងជម្រើសទាំងពីរនៅមុខរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ព្រះអម្ចាស់បាន ប្រទានជម្រើសដូចគ្នានេះដល់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ានៅក្នុងសួនអេដែនផងដែរ។ ភាសាហេព្រើរសម្រាប់ពាក្យ «ល្អ (តោវ)» និង «អាក្រក់ (រ៉ា)» នៅក្នុងខគម្ពីរចោទិយកថា ៣០៖១៥ គឺជាពាក្យដដែលដែលបានប្រើនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្តិ។ ពាក្យទាំងនេះអាចជួយអោយយើងមើលឃើញថា លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាមានជម្រើសតែពីរប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេអាចជ្រើសរើសបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងរស់បន្តទៀត។ ឬមួយ ពួកគេអាចជ្រើសរើសសេចក្តីស្លាប់។ យើងទាំងគ្នាក៏មានជម្រើសដូចគ្នានេះផងដែរ។ យើងអាចជ្រើសរើសជីវិត សេចក្តីល្អ និងព្រះពរ។ ឬមួយ យើងអាចជ្រើសរើសសេចក្តីស្លាប់ សេចក្តី អាក្រក់ និងបណ្តាសា។ នៅទីបញ្ចប់ ព្រះនឹងផ្តល់តែសេចក្តីល្អដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើពួកគេងាកចេញពីព្រះវិញនោះ ពួកគេនឹងទទួលបានសេចក្តីអាក្រក់។ ជម្រើសនៃសេចក្តីអាក្រក់របស់ ពួកគេនឹងធ្វើអោយព្រះដកសេចក្តីការពារដ៏ពិសេសរបស់ពួកគេចេញពីពួកគេ។
អ្វីដែលយើងបានឃើញនៅត្រង់នេះ ក៏ដូចជាអ្វីដែលយើងបានឃើញកាលពីមុនៗផងដែរ គឹថា សេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសមានសារៈសំខាន់ជាទីបំផុត។ បើគ្មានសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់នេះទេ យើងច្បាស់ជាមិនអាចយល់អំពីអ្វីដែលនៅសេសសល់ក្នុងព្រះគម្ពីរបានច្រើននោះទេ។
ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់ប្រាកដជាមានបន្ទូលទៅកាន់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់យ៉ាងដូច្នោះថា «ខ្ញុំបានប្រទានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។ សូមជ្រើសរើសជីវិត សេចក្តីល្អ និងព្រះពរចុះ។ តែកុំជ្រើសរើសសេចក្តីស្លាប់ សេចក្តីអាក្រក់ និងបណ្តាសាឡើយ»។
យើងបានដឹងអំពីជម្រើសមួយណាដែលត្រឹមត្រូវហើយ មែនទេ? ការពិតណាស់ ចម្លើយពិត ងាយស្រួលជាទីបំផុត។ ប៉ុន្តែ តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល? ពួកគេបានជ្រើសរើសខុសម្តងហើយម្តងទៀត។ យើងគួរតែរៀនពីគំរូមិនល្អរបស់ពួកគេ។ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានបង្ហាញ យើងអំពីអ្វីដែលអាចនឹងកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ប្រសិនបើយើងមិនថ្វាយចិត្តរបស់យើងទាំងស្រុងទៅឯព្រះអម្ចាស់ ហើយជ្រើសរើសជីវិតនោះទេ។ សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ៣០៖២០។ តើលោកអ្នកឃើញអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការគោរពតាមនៅក្នុងខនេះដែរឬទេ? តើសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីអោយបានគោរពតាមព្រះ? តើយើងអាចអនុវត្តតាមក្បួនច្បាប់ដដែលនេះយ៉ាងដូចម្តេច នៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនាពេលសព្វថ្ងៃនេះ?
ថ្ងៃពុធ ទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១
មិនពិបាកសម្រាប់អ្នកឡើយ
បទគម្ពីរចោទិយកថា៣០ បានចាប់ផ្តើមត្រង់ព្រះអម្ចាស់កំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់រាស្ត្ររបស់ ទ្រង់អំពីអ្វីដែលនឹងត្រូវកើតឡើង ប្រសិនបើពួកគេមិនព្រមសារភាពអំពើបាប ហើយងាកចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់ពួកគេនោះ។ ព្រះបានប្រទានសេចក្តីសន្យាល្អៗជាច្រើនដល់ពួកគេ។
សូមអានគម្ពីរចោទិយកថា ៣០៖១-១០។ តើព្រះបានប្រទានសេចក្តីសន្យាអ្វីដល់ពួកបណ្តាជន ប្រសិនបើពួកគេត្រឡប់មកឯទ្រង់វិញនោះ?
--------------------------------------------------------
ជាការពិតណាស់ ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលប្រាកដជាមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅចំពោះសេចក្តីសន្យាទាំងនេះណាស់។ ព្រះនឹងបង្ហាញពួកគេអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ កាលណាពួកគេត្រឡប់មកឯទ្រង់វិញ។ ពេលនោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នឹងស្រឡាញ់ទ្រង់វិញ។ ពួកគេនឹងបង្ហាញអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ពួក គេចំពោះព្រះតាមរយៈការគោរពតាមអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបង្គាប់អោយពួកគេធ្វើ។
សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ៣០៖១១-១៤។ តើព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងដូចម្តេច ទៅកាន់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅក្នុងខទាំងនេះ? តើព្រះបានតាំងសេចក្តីសញ្ញាអ្វីនៅក្នុងខទាំងនេះ? តើមាន ខគម្ពីរសញ្ញាថ្មីណាខ្លះដែលបានបង្ហាញអំពីសេចក្តីសន្យាដដែលនេះ?
--------------------------------------------------------
សូមក្រឡេកមើលភាសាដ៏ល្អប្រពៃដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រើនៅក្នុងខទាំងនេះ រួមទាំងពាក្យដ៏មានអំណាចដែលទ្រង់បានប្រើក្នុងការចែករំលែកអំពីគំនិតនៅក្នុងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ផងដែរ។ ព្រះ អម្ចាស់ពុំបានសូមអោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ធ្វើអ្វីដែលពិបាកហួសល្បត់នោះទេ៖ «ដ្បិតសេចក្តីបញ្ញត្តិ ដែលអញបង្គាប់មកឯងនៅថ្ងៃនេះ មិនមែនហួសកម្លាំងឯងទេ ក៏មិនមែននៅឆ្ងាយដែរ គឺមិនមែននៅលើស្ថានសួគ៌ ឲ្យឯងបានថា តើអ្នកណានឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ នាំយកព្រះបន្ទូលមកប្រាប់យើងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តតាមនោះទេ ក៏មិនមែននៅត្រើយសមុទ្រខាងនាយ ឲ្យឯងបានដឹងថា តើអ្នកណានឹងឆ្លងសមុទ្រ ទៅនាំយកព្រះបន្ទូលមកប្រាប់យើងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តតាមនោះដែរ គឺព្រះបន្ទូលនេះនៅជិតឯងណាស់ ក៏នៅក្នុងមាត់ឯង និងក្នុងចិត្តឯងផង ដើម្បីឲ្យឯងអាចប្រព្រឹត្តតាមបាន» (ចោទិយកថា ៣០៖១-១៤)។ តើព្រះអម្ចាស់កំពុងតែមានបន្ទូលអំពីអ្វីនៅត្រង់នេះ? ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា អ្នកបានដឹងអំពីបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំសមល្មមនឹងប្រកាសប្រាប់ដល់មនុស្សដទៃ។ អ្នកគ្មានខអះអាងណាដែលរារាំងមិនអោយអ្នក គោរពតាមខ្ញុំនោះទេ។ «ព្រះនឹងជួយអោយយើងអាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់សូមអោយយើងធ្វើ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Christ’s Object Lessons, page 333, adapted។
បន្ទាប់ពីព្រះអម្ចាស់ផ្តល់សេចក្តីបង្គាប់របស់ទ្រង់ដល់ពួកគេរួចរាល់ហើយ រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ត្រូវបានបង្គាប់អោយជ្រើសរើសរវាងជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់។ ប្រសិនបើពួកគេនឹងរើសយកជីវិតដោយមានសេចក្តីជំនឿនោះ ពួកគេនឹងទទួលបានជីវិតនោះមែន។ តើមានអ្វីខុសគ្នាសម្រាប់យើងនៅសម័យសព្វថ្ងៃនេះទៅ?
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១
សំណួរនៃការថ្វាយបង្គំ
តើអ្វីដែលធ្វើអោយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលខុសពីសាសន៍ដទៃ? នោះគឺជាការថ្វាយបង្គំ។ ការថ្វាយបង្គំគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់បំផុតមួយនៃសេចក្តីសញ្ញារវាងព្រះ និងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ មានតែសាសន៍អ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះដែលបានគោរពថ្វាយបង្គំព្រះ។ រីឯសាសន៍ដទៃ ពួកបានគោរពថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយដែលមិនមែនជាព្រះពិតទៅវិញ។ ព្រះអម្ចាស់បានប្រកាសថា៖ «អញនេះហើយដែលជាព្រះ គ្មានព្រះឯណាទៀតក្រៅពីអញឡើយ» (ចោទិយកថា ៣២៖៣៩)។
សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ៤៖១៩; ចោទិយកថា ៨៖១៩; ចោទិយកថា ១១៖១៦ និងចោទិយកថា ៣០៖១៧។ តើមានការដាស់តឿនដូចគ្នាណាមួយដែលលោកអ្នកមើលឃើញនៅក្នុងខទាំងអស់ នេះ? តើហេតុអ្វីបានជាការដាស់តឿននេះសំខាន់ម្ល៉េះសម្រាប់ពួកបណ្តាជនអ៊ីស្រាអែល?
--------------------------------------------------------
កាលពីរាប់ពាន់ឆ្នាំមុន ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានវប្បធម៌ គោលជំនឿ គោលគំនិត និងសកម្មភាពទាំងឡាយទាស់នឹងការថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់។ ដូច្នេះ រាស្ត្ររបស់ព្រះក៏ត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចមិនអោយ «ពួកព្រះ» នៃលោកីយ៍ទាំងនេះក្លាយជាព្រះរបស់ពួកគេផងដែរ។
ព្រះរបស់យើងប្រៀបដូចជា «ជាភ្លើងឆេះបន្សុស គឺជាព្រះប្រចណ្ឌ» (ចោទិយកថា ៤៖២៤; សូមអានខគម្ពីរចោទិយកថា ៥៖៩ និងចោទិយកថា ៦៖១៥ ផងដែរ)។ មានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលស័ក្តិសមអោយយើងថ្វាយបង្គំ។ យើងឃើញថា យើងត្រូវតែជ្រើសរើសម្តងទៀតគឺថា៖ យើងត្រូវតែជ្រើសរើស ថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់។ ទ្រង់អាចនាំមកនូវជីវិត សេចក្តីល្អ និងព្រះពរដល់យើង។ ឬមួយយើងអាចថ្វាយបង្គំព្រះដទៃបាន។ ជម្រើសនេះអាចនាំមកនូវសេចក្តីអាក្រក់ បណ្តាសា និងសេចក្តីស្លាប់ដល់យើង។
សូមអានខគម្ពីរវិវរណៈ ១៣៖១-១៥។ តើការថ្វាយបង្គំត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងខទាំងនេះយ៉ាងដូចម្តេច? សូមប្រៀបធៀបខទាំងនេះជាមួយនឹងខគម្ពីរវិវរណៈ ១៤៖៦-១២។ តើខគម្ពីរវិវរណៈទាំងពីរនេះបង្ហាញយើងអំពីការដាស់តឿនតែមួយទាស់នឹងព្រះក្លែងក្លាយនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរចោទិយកថាដោយរបៀបណា?
--------------------------------------------------------
ជាការពិតណាស់ កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ និងកណ្ឌគម្ពីរចោទិយកថាបានបង្ហាញយើងអំពីសម័យខុសៗគ្នានៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ប៉ុន្តែ កណ្គគម្ពីរទាំងពីរនេះបានលើកឡើងនូវសំណួរដូចគ្នាយ៉ាងដូច្នេះថា៖ តើមនុស្សនឹងថ្វាយបង្គំព្រះ ហើយទទួលបានជីវិត ឬមួយពួកគេនឹងឈប់តតាំងជាមួយនឹងការគាបសង្កត់ ងាកចេញពីព្រះ ហើយបែរទៅរកសេចក្តីស្លាប់វិញ? នៅទីបញ្ចប់ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវតែក្រឡេកមើលចិត្តរបស់គេ ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយ។ ព្រះមិនបានបង្ខំអោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់គោរពតាមទ្រង់នៅឯទីរហោស្ថាននោះទេ។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះក៏មិនបានបង្ខំយើងដែរ។ បទគម្ពីរវិវរណៈ ១៣ បានបង្ហាញយើងថា អំណាចនៃសត្វសាហាវឡើងចេញពីសមុទ្របានបង្ខំមនុស្សអោយគោរពតាម។ រីឯព្រះទ្រង់ធ្វើកិច្ចការដោយសេចក្តី ស្រឡាញ់វិញ។តើយើងអាចដឹងច្បាស់ថា យើងនឹងមិនងាកចេញពីព្រះទៅរកព្រះដទៃមួយចំនួនទៀតដោយរបៀបណា?
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២១
សិក្សាបន្ថែម
ព្រះបានប្រទានជម្រើសដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ព្រះក៏បានប្រទានជម្រើសដូចគ្នានេះដល់យើងផងដែរ។ ពាក្យដ៏សំខាន់បំផុតនៅត្រង់នេះគឺ ជម្រើស។ គោលជំនឿខុសឆ្គងនៅក្នុងគ្រីស្ទសាសនាបានបង្រៀនថា យើងពុំមានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសនោះទេ។ ការបង្រៀននេះបាននិយាយថា ព្រះបានជ្រើសរើសមនុស្សខ្លះអោយវង្វេង ហើយឆេះនៅក្នុងបឹងភ្លើងជារៀងរហូត។ ព្រះបានបង្រៀន ថា យើងនឹងសម្រេចតាមសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសរបស់យើងថា យើងនឹងរស់ ឬក៏ស្លាប់។ ទោះបីជា នរណាម្នាក់ជ្រើសរើសខុសក៏ដោយ ពួកគេនឹងមិនត្រូវឆេះនៅក្នុងបឹងភ្លើងជារៀងរហូតនោះទេ។
«‘ដ្បិតឈ្នួលរបស់អំពើបាប នោះជាសេចក្តីស្លាប់ តែអំណោយទាននៃព្រះវិញ គឺជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា’ (រ៉ូម ៦៖២៣)។ ព្រះនឹងប្រទានជីវិតដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ រីឯមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវស្លាប់។ លោកម៉ូសេបានប្រកាសដល់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលថា៖ ‘មើល នៅថ្ងៃនេះ អញបានដាក់សំញែងជីវិត និងសេចក្តីល្អនៅមុខឯង ព្រមទាំងសេចក្តីស្លាប់ និងសេចក្តីអាក្រក់ផង’ (ចោទិយកថា ៣០៖១៥)។ តើសេចក្តីស្លាប់ដែលលោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ នេះជាអ្វី? សេចក្តីស្លាប់នេះមិនមែនជាសេចក្តីស្លាប់ដែលព្រះបានប្រកាសប្រាប់លោកអ័ដាមបន្ទាប់ពីគាត់ បានធ្វើបាបនោះទេ។ មនុស្សទាំងអស់បានរងនូវការដាក់ទោសនេះចំពោះអំពើបាបរបស់លោកអ័ដាម។ សេចក្តីស្លាប់ដែលលោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងខនេះគឺជា ‘សេចក្តីស្លាប់ជាលើកទី២’ [វិវរណៈ ២០៖៦]។ សេចក្តីស្លាប់នេះខុសគ្នាទាំងស្រុងពីជីវិតអស់កល្ប»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, page 544, adapted។
សំនួរពិភាក្សា៖
- តើព្រះដាក់ទោសមនុស្សនៅឥឡូវនេះដោយសារតែពួកគេមិនបានគោរពតាមបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ឬ? ឬមួយការដាក់ទោសគ្រាន់តែកើតឡើងដោយឯកឯង នៅពេលដែលមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើបាប? ឬមួយទាំងពីរយ៉ាងនេះ? ឬមានករណីណាមួយដែលនៅពេលខ្លះការបកស្រាយមួយត្រឹមត្រូវជាងការបកស្រាយទៀត? តើយើងអាចយល់អំពីប្រធានបទនេះបានយ៉ាងដូចម្តេច?
- សូមក្រឡេកមើលខគម្ពីរនៅក្នុងសម្រង់មតិរបស់អ្នកស្រីអែល្លីន ជីវ៉ៃត៍។ តើខទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះ និងអំណាចឈ្នះលើអំពើបាបដែលទ្រង់បានប្រទានដល់យើង?
- សូមអានខគម្ពីររ៉ូម ១០៖១-១០។ ក្នុងខទាំងនេះ លោកប៉ុលបានដកស្រង់ចេញពីខគម្ពីរចោទិយកថា ៣០៖១-១៤ ដើម្បីបកស្រាយអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានសង្គ្រោះយើងតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ។ តើលោកអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីបានជាលោកប៉ុលប្រើខទាំងនេះ? សូមយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសទៅលើខ គម្ពីររ៉ូម ១០៖១០។ តើលោកប៉ុលកំពុងតែមានប្រសាសន៍អំពីអ្វីនៅក្នុងខនេះ?
- តើមានវិធីអ្វីខ្លះ ដែលវប្បធម៌ សង្គម និងជនជាតិរបស់លោកអ្នកអាចមានទស្សនៈទាំងឡាយដែលអាចដឹកនាំលោកអ្នកអោយចូលទៅក្នុងការថ្វាយបង្គំខុសឆ្គង បើសិនជាលោកអ្នកមិនបានប្រុងប្រយ័ត្ននោះ?
រឿងខ្លី
ការអធិស្ឋានដោយក្តីជំនឿនៅក្រុងដាឡាស
ខ្ញុំត្រូវការការកំសាន្តចិត្ត ហើយព្រះបានប្រទានការកំសាន្តចិត្តដល់ខ្ញុំតាមរបៀបដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់មួយ។ អស់រយៈពេល២ ឆ្នាំហើយដែលខ្ញុំបានទៅបណ្ណាល័យសាធារណៈមួយនៅក្នុងក្រុង ដាឡាស រដ្ឋតិចសាស សហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវទៅលើអត្ថបទថ្នាក់បណ្ឌិតរបស់ខ្ញុំ។ បុរសអនាថាម្នាក់ដែលអានសៀវភៅនៅក្នុងបន្ទប់បណ្ណាល័យជាប្រចាំ គាត់ម្នាក់នោះតែងតែសុំលុយខ្ញុំពេលគាត់ឃើញខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនបានអោយលុយទៅគាត់ទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានទិញអាហារយកមកចែកគ្នាញុាំជាមួយនឹងគាត់វិញ។ ទោះបីខ្ញុំខំប្រឹងរាក់ទាក់ និងនិយាយលេងជាមួយគាត់ក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់ហាក់ដូចជាមិនសប្បាយចិត្តរាល់ពេល។ គាត់មិនសប្បាយចិត្តអាចមកពីខ្ញុំមិនបានអោយលុយដល់គាត់។
ថ្ងៃមួយ គាត់បានជួបខ្ញុំនៅតាមជណ្តើរ ហើយគាត់កំពុងតែតូចចិត្តជាខ្លាំង។ ខ្ញុំបានសួរគាត់ថា «មានរឿងអី គឺរ៉ាល់ដ៍ (Gerald)?»។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ត្រូវការព្រះ។ ដំបូងឡើយខ្ញុំមិនបានគិតថា គឺរ៉ាល់ដ៍និយាយមែននោះទេ។ ពេលនោះ ពួកយើងបានពិភាក្សាគ្នាអំពីផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ រួចខ្ញុំបានសួរគាត់ក្រែងលោគាត់ចង់អោយព្រះយេស៊ូវធ្វើជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ដែរ។ គឺរ៉ាល់ដ៍បាននិយាយ «បាទ ខ្ញុំចង់»។ ខ្ញុំបាននាំគាត់អធិស្ឋាន ដើម្បីទទួលយកព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ពីថ្ងៃនោះមក ខ្ញុំខានឃើញគាត់អស់រយៈពេល៦ខែ។
បន្ទាប់មក មិនយូរប៉ុន្មាននៅចុងខែវិច្ឆិកា មុនថ្ងៃឈប់សម្រាកនៃពិធីបុណ្យថ្លែងអំណរគុណរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ខ្ញុំបានដើរចូលទៅក្នុងបណ្ណាល័យ ហើយបានឃើញមិត្តភក្តិអនាថារបស់ខ្ញុំម្នាក់នេះ។ ខ្ញុំបានរង់ចាំគឺរា៉ល់ដ៍សុំលុយខ្ញុំដូចសព្វមួយដង ប៉ុន្តែលើកនេះ គាត់មិនបានសុំលុយខ្ញុំឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបង្ហាញខ្ញុំនូវស្នាមញញឹមដ៏រួសរាយបំផុតមួយដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់បានឃើញនៅលើផ្ទៃមុខរបស់គាត់។ គាត់បានបរិយាយប្រាប់ខ្ញុំអំពីរបៀបដែលព្រះបានធ្វើការនៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់កាលពីកន្លះឆ្នាំមកនេះ។ គាត់បាននិយាយថា គាត់បានចូលរួមជាមួយពួកជំនុំ និងបានចូលរួមក្នុងកម្មវិធីអធិស្ឋានជារៀងរាល់សប្តាហ៍។ គាត់បានទន្ទេញខគម្ពីរទាំងឡាយដែលគាត់បានយកចិត្តទុកដាក់រៀនក្នុងរយៈពេល៦ខែកន្លងមកនេះ។ គាត់ថែមទាំងបង្ហាញព្រះគម្ពីររបស់គាត់ដល់ខ្ញុំទៀតផង។ ខ្ញុំមានសេចក្តីអំណរជាខ្លាំង។
ពួកយើងបានអធិស្ឋានរួមគ្នា ហើយគាត់បានបញ្ចប់ជាមួយនឹងសេចក្តីអធិស្ឋានដ៏មានន័យមួយសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខណៈពេលដែលពួកយើងនិយាយលាគ្នា ខ្ញុំបានដកលុយចេញពីហោប៉ៅរបស់ខ្ញុំ រួចនិយាយទៅគាត់ថា៖ «គឺរ៉ាល់ដ៍រីករាយថ្ងៃបុណ្យថ្លែងអំណរគុណ!»។
អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍
រោងពុម្ពអាត់វេនព្រេសយកព្រះទុកជាទីមួយ
រោងពុម្ពអាត់វេនព្រេសបានសម្រេចចិត្តយកព្រះទុកជាទីមួយ។ ថ្ងៃនេះតើយើងអាចរៀនអ្វីបានខ្លះពីរឿងនេះដែលនឹងជួយយើងឲ្យយកព្រះទុកជាទី១នៅក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់យើង?
អាត់វេនព្រេសគឺជារោងពុម្ពព្រះវិហារសេវេនដេយ៍អាត់វេនទីស្ទនៅប្រទេសហ្គាណា។ ក្រុមហ៊ុនជំពាក់បំណុលរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសហ្គាណា អ្នកផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈ និងឌិវិសិនអាហ្វ្រិក-មជ្ឈិមបស្ចិមដល់ទៅចំនួន២លានដុល្លារអាមេរិក។ បរិវេណទាំងមូលសុទ្ធតែភក់ជ្រាំ ហើយម៉ាស៊ីនទាំងឡាយក៏ខូចអស់។ ក្រុមហ៊ុនមិនអាចបើកប្រាក់ខែឲ្យដល់បុគ្គលិករបស់ខ្លួន។ មានមនុស្សតិចនាក់ណាស់ដែលមើលឃើញពីចំណុចវិជ្ជមានរបស់ក្រុមហ៊ុន ហើយក៏បានចាត់- វិធានការដើម្បីសង្គ្រោះស្ថានការណ៍នោះ។
ប៉ុន្តែការចាត់ចែងថ្មីបានយល់ព្រមនឹងបុគ្គលិកនូវការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងធំដែលត្រូវយកព្រះទុកជាទីមួយក្នុងជីវិតម្នាក់ៗ និងក្នុងក្រុមហ៊ុនទាំងមូល។ ពួកគេបានរៀបចំផែនការដែលបង់សងបំណុលក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំ ដោយដឹងថាបាដិហារ្យនឹងកើតឡើងមិនខាន។ ប៉ុន្តែបានត្រឹមតែ៧ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះបំណុលទាំងអស់ក៏ត្រូវបានសងរួច ហើយសព្វថ្ងៃនេះរោងពុម្ពអាត់វេនព្រេសគឺជាគំរូដ៏លេចធ្លោមួយដែលជោគជ័យទាំងមុខជំនួញនិងជំនឿ។
ជំហានដំបូងគឺជាការប្តេជ្ញាចិត្តជាក្រុម និងផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការថ្វាយដង្វាយ១០ហូត១ បើទោះបីជាពួកគេកំពុងជួបការខ្វះខាតក្តី។ ជំហានទីពីរគឺជាការរៀបចំក្រុមអធិដ្ឋាននៅកន្លែងផ្សេងៗ។ ពួកគេជឿនិងទុកចិត្តថា ព្រះនឹងឆ្លើយតបសេចក្តីអធិដ្ឋានរបស់ពួកគេ។ សកម្មភាពមួយទៀតគឺត្រូវកាត់ប្រាក់ខែ៥០ភាគរយ ក្នុងរយៈពេល៥ឆ្នាំ។
បាដិហារ្យនឹងមិនកើតឡើងបានទេប្រសិនបើបុគ្គលិក រួមទាំងការចាត់ចែងមិនបានយកព្រះទុកជាទីមួយលើគ្រប់ការទាំងអស់នោះ។ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពេលដែលឃើញព្រះឆ្លើយតបសេចក្តីអធិដ្ឋានរបស់ពួកគេ។ មានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់បានឧបត្ថម្ភសម្រាប់ការបោះពុម្ពសៀវភៅមេរៀនថ្នាក់សប្បាតហ៍ស្គូល។ នេះគឺជាចំណុចល្អមួយដែលនាំទៅរកការបែរចេញពីវិបត្តិរបស់រោងពុម្ព។
ជាសិរីល្អដល់ព្រះជាម្ចាស់ ឥឡូវនេះរោងពុម្ពដែលជួបវិបត្តិយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបានក្លាយជារោងពុម្ពដ៏ពិសេសបំផុតនៅក្នុងពិភពអាត់វេនទីស្ទ គឺជារោងពុម្ពលំដាប់ទី១នៅអាហ្វ្រិក និងទី១៣នៃពិភពលោក។ រោងពុម្ពបានឧបត្ថម្ភគ្រូគង្វាលម្នាក់នៅសកលវិទ្យាល័យវ៉ល្លេវីយូ និងសិស្សម្នាក់ទៀតឲ្យរៀននៅសកលវិទ្យាអែនឌ្រូវ៍នៃប្រទេសអាហ្វ្រិកផងដែរ។
ម៉ាស៊ីនទាំងអស់ដែលរងការខូចខាតត្រូវបានជំនួសដោយម៉ាស៊ីនថ្មីដែលមានតម្លៃដល់ទៅ២លាន៥សែនដុល្លារអាមេរិក។ បរិវេណដែលជាភក់ជ្រាំត្រូវបានជំនួសថ្មបេតុង អគារត្រូវបានជួសជុលឲ្យថ្មីឡើងវិញ និងមានកន្លែងសម្រាប់បុគ្គលិកស្នាក់នៅផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះការបើកប្រាក់ខែជូនបុគ្គលិកគឺគ្មានបញ្ហាឡើយបើទោះបីជាស្ថិតក្នុងវិបត្តិកូវិដ១៩ក្តី។ រោងពុម្ពមានមានឡានសម្រាប់ដឹកជញ្ជូន និងមានម៉ាស៊ីនភ្លើងជារបស់ផ្ទាល់ខ្លួន។
ជាការពិត ភាពស្មោះត្រង់នឹងការថ្វាយដង្វាយ សេចក្តីអធិដ្ឋាន ការប្តេជ្ញាចិត្ត និងការឧទ្ទិសថ្វាយទាំងស្រុងដល់ព្រះនាំមកនូវការកែប្រែវាសនារបស់រោងពុម្ពមួយនេះ។
រោងពុម្ពអាត់វេនព្រេសបានយកព្រះទុកជាទីមួយ។ សេចក្តីក្លាហាននេះក៏បណ្តាលចិត្តយើងរាល់គ្នាដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់និងការពលីរបស់ទ្រង់ក៏ជំរុញយើងឲ្យយកនគររបស់ទ្រង់ទុកជាទី១ក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់យើងដែរ។ ខណៈដែលអ្នកជំនួយការប្រមូលប្រាក់ដង្វាយ១០ហូត១ និងសទ្ធា យើងក៏ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យយកព្រះទុកជាទីមួយដែរ។
