សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ១០៖១៩-២២។ តើលោកប៉ុលបានចែកលិខិតអញ្ជើញអ្វីជាមួយនឹង យើងនៅក្នុងខទាំងនេះ?
លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងថា ព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅយើងអោយដើរតាមទ្រង់នៅក្នុងរោង ឧបោសថនៅស្ថានសួគ៌។ គោលគំនិតនេះស្របនឹងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដែលយើងបានរៀននៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ។ ព្រះយេស៊ូវគឺជា «មេសំរេចសេចក្តីជំនឿរបស់យើង» (ហេព្រើរ ១២៖២)។ ព្រះយេស៊ូវ បានយាងទៅមុនយើង ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្មីមួយពីក្រោយវាំងនននៅក្នុងទីបរិសុទ្ធខ្ពស់បំផុត (ហេព្រើរ ៦៖១៩, ២០; ហេព្រើរ ២៖១០)។ ផ្លូវថ្មីនេះត្រូវបានហៅថា សេចក្តីសញ្ញាថ្មី។ សេចក្តីសញ្ញានេះបានចាប់ផ្តើមឡើង នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ ហើយព្រះបានទទួលយកដង្វាយរបស់ទ្រង់ ជំនួសអំពើបាបរបស់យើង។ ផ្លូវថ្មីនេះខុសគ្នាពីសេចក្តីសញ្ញាចាស់។ លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា សេចក្តីសញ្ញាចាស់ «កាន់តែចាស់ទៅៗ» និង «ត្រូវសាបសូន្យបាត់ទៅមិនខាន» (ហេព្រើរ ៨៖១៣, គខប)។ នៅក្រោមសេចក្តីសញ្ញាថ្មី ព្រះបានអត់ឱនទោសចំពោះអំពើបាបរបស់យើង។ ព្រះក៏បានចារឹកក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់នៅក្នុងចិត្តរបស់យើងផងដែរ។ ឥឡូវនេះ យើងអាចចូលទៅឯព្រះដោយសេចក្តីជំនឿយ៉ាង ប្រាកដមួយ។ តើយើងបានធ្វើអ្វីមួយ ដើម្បីអោយខ្លួនយើងមានភាពស័ក្ដិសមនឹងចូលទៅជិតព្រះដែរឬទេ? ជាការពិតណាស់ យើងមិនបានធ្វើអ្វីឡើយ។ យើងអាចចូលទៅជិតព្រះបាន ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវ តែមួយ គត់។ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលសេចក្តីសញ្ញាបានប្រាប់ថា ចាំបាច់ត្រូវតែធ្វើអោយសម្រេច ដើម្បីអោយព្រះអាចអត់ឱនទោសអោយយើងបានដោយសេរី។
លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា សេចក្តីសញ្ញាចាស់បានចាប់ផ្តើមឡើង នៅពេលដែលរឿង ទាំង២នេះបានកើតឡើង៖ (១) រោងឧបោសថនៃការប្រជុំត្រូវបានសាងសង់ឡើង។ (២) ពួកសង្ឃក៏ត្រូវ បានញែកចេញពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅសេសសល់ ដើម្បីបម្រើព្រះ (ហេព្រើរ ៩៖១៨-២១; សូមប្រៀប ធៀបជាមួយនឹងបទគម្ពីរនិក្ខមនំ ៤០; លេវីវិន័យ ៨, ៩)។ ព្រះបានបង្កើតសេចក្តីសញ្ញាចាស់ ដោយសារ តែទ្រង់ចង់មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនដ៏ជិតស្និទ្ធមួយជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ សេចក្តីសញ្ញាថ្មីក៏ដំណើរ ការដូចគ្នាសម្រាប់យើងផងដែរ (ហេព្រើរ ៥៖១-១០; ហេព្រើរ ៧៖១-៨៖១៣)។
ព្រះយេស៊ូវក៏បានធ្វើកិច្ចការមួយផ្សេងទៀតសម្រាប់យើង នៅពេលដែលទ្រង់បានក្លាយមកជាសម្តេចសង្ឃរបស់យើងផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ឈប់សាតាំងមិនអោយចូលទៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីប្តឹងអំពីយើងនៅមុខព្រះបានទៀតឡើយ។ បទគម្ពីរសាការី ៣ បានបង្ហាញយើងអំពីរបៀបដែលសាតាំង បានចូលទៅប្តឹងព្រះអំពីលោកយ៉ូស្វេដ៏ជាសម្តេចសង្ឃ។ លោកយ៉ូស្វេគឺជារូបស័ព្ទតំណាងអោយរាស្ត្ររបស់ ព្រះ។ សាតាំងក៏បានប្តឹងលោកយ៉ូបផងដែរ (យ៉ូប ១, ២)។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានបោះសាតាំងចេញពីស្ថានសួគ៌ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយដង្វាយមួយជំនួសអំពើបាបរបស់យើង (វិវរណៈ ១២៖៧-១២; សូមប្រៀបធៀបជាមួយនឹងខគម្ពីរយ៉ូហាន ១២៖៣១; យ៉ូហាន ១៦៖១១)។ ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែ ច្បាំងជំនួសយើង និងកំពុងតែសង្គ្រោះយើង។
តើសាតាំងនឹងប្តឹងព្រះអំពីយើងយ៉ាងដូចម្តេច ប្រសិនបើព្រះអនុញ្ញាតអោយវាចោទប្រកាន់យើង នោះ? តើអ្វីទៅជាសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់លោកអ្នកតែមួយគត់?
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២
ពួកគេនឹងបានឃើញព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់
សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ១២៖២២-២៤។ លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងខទាំងនេះថា «អ្នករាល់គ្នាបានមកដល់ភ្នំស៊ីយ៉ូនវិញ ជាទីក្រុងនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ គឺក្រុងយេរូសាឡិមនៃស្ថានសួគ៌» (ហេព្រើរ ១២៖២២-២៤)។ តើលោកប៉ុលកំពុងតែមានប្រសាសន៍អំពីអ្វី?
--------------------------------------------------------
លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបាន «មកដល់» ភ្នំស៊ីយ៉ូន។ ភ្នំស៊ីយ៉ូនគឺជាឈ្មោះមួយទៀតនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ដោយសេចក្តីជំនឿ ពួកសិស្សបានចូលមកដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិមនៅស្ថានសួគ៌ ជាកន្លែងដែលពួកគេនឹងរស់នៅនាពេលអនាគត។ ទីក្រុងនៃស្ថានសួគ៌គឺ ជាផ្នែកមួយនៃរឿងដែលពួកគេ «មើលមិនឃើញ» ប៉ុន្តែ «ដឹងជាក់ថានឹងបានដូចសង្ឃឹម» តាមរយៈសេចក្តី ជំនឿ (ហេព្រើរ ១១៖១)។
ប៉ុន្តែ សេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរនេះមិនមែនជាអត្ថន័យទាំងមូលនៃខគម្ពីរហេព្រើរ ១២៖២២-២៤ នោះទេ។ យើងក៏បានមកដល់ភ្នំស៊ីយ៉ូនដែរ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវ។ ឥឡូវនេះ នៅស្ថានសួគ៌ ព្រះយេស៊ូវ បានប្រទានកន្លែងមួយដល់យើង ជាកន្លែងដែលយើងអាចអង្គុយជាមួយនឹងទ្រង់បាន (អេភេសូរ ២៖៥, ៦; កូឡូស ៣៖១)។ ការយាងទៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះយេស៊ូវមិនត្រឹមតែសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរនោះទេ។ ការយាងទៅស្ថានសួគ៌របស់ទ្រង់នេះគឺជារឿងពិត និងជាប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះបានលើកទឹក ចិត្តដល់យើង «យើងត្រូវតែកាន់ជំនឿដែលយើងប្រកាសនោះឲ្យបានមាំមួន» (ហេព្រើរ ៤៖១៤, ១៦, គខប)។
ដូច្នេះ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវ យើងអាចរស់នៅស្ថានសួគ៌ឥឡូវនេះជាមួយនឹងព្រះ។ ជីវិត របស់យើងគួរតែបានបង្ហាញថា យើងបានជឿលើសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរនេះ។ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវ យើង «ភ្លក់ព្រះបន្ទូលដ៏ល្អនៃព្រះ និងឫទ្ធិបារមីរបស់បរលោកនាយ» (ហេព្រើរ ៦៖៤, ៥)។ ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូវគឺជាសម្តេចសង្ឃរបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌។ «យើងខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ឃឹមនោះ ទុកដូចជាយុថ្កា នៃព្រលឹងដ៏ជាប់លាប់មាំមួន ដែលចូលទៅខាងក្នុងនៃវាំងនន» (ហេព្រើរ ៦៖១៩)។ ជាការពិតណាស់ យើងអាចជឿទុកចិត្តទៅលើសេចក្តីសន្យានេះបាន (ហេព្រើរ ៧៖២២)។
ព្រះមានផែនការមិនមែនសម្រាប់តែព្រះយេស៊ូវមួយអង្គប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ សម្រាប់យើងគ្រប់គ្នា ដែរ។ សូមនឹកចាំអំពីរបៀបដែលយើងបាននិយាយថា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងទៅស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់បានគោរពពិធីបុណ្យពិសេសៗទាំងអស់ត្រឹមត្រូវតាមពេលវេលា។ យើងបានឃើញអំពីរបៀបដែល ព្រះយេស៊ូវបានគោរពពិធីបុណ្យរំលង និងបុណ្យបារាំ (សូមអានការសិក្សាថ្ងៃអាទិត្យ)។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ និងវិវរណៈបានបង្ហាញយើងថា ព្រះយេស៊ូវនឹងរក្សាពិធីបុណ្យចុងក្រោយគេនៅពេលអនាគត គឺជាពិធីបុ ណ្យបារាំ។ យើងនឹងអបអរសាទពិធីបុណ្យនេះជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ នៅពេលដែលយើងនៅក្នុង «ក្រុង១ដែលមាន ឫសជញ្ជាំង ដែលព្រះទ្រង់ជាអ្នកគូរ ហើយជាជាងសង់» (ហេព្រើរ ១១៖១០, ១៣-១៦)។ទីក្រុងនេះគឺជាទីក្រុងយេរូសាឡិមថ្មីនៅស្ថានសួគ៌។ នៅទីនោះ យើងនឹងមិនសាងសង់ត្រសាលនៅក្នុងទីក្រុងតាមរបៀបដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានសាងសង់នៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិមចាស់នោះឡើយ។ ព្រះគឺ ជាត្រសាលរបស់យើង។ ព្រះអង្គនឹងយាងចុះពីស្ថានសួគ៌មកកាន់ផែនដីនេះដោយផ្ទាល់។ ពេលនោះ យើងនឹងរស់នៅជាមួយនឹងទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច (វិវរណៈ ៧៖១៥-១៧; វិវរណៈ ២១៖១-៤; វិវរណៈ ២២៖១-៥; ជនគណនា ៦៖២៤-២៦)។
ថ្ងៃសុក្រ ទី៤ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២
សិក្សាបន្ថែម
«ព្រះយេស៊ូវបានយាងត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ។ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានដឹងថា ការ ចាកចេញរបស់ទ្រង់គឺជាសញ្ញាដែលព្រះនឹងរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់។ ព្រះនឹងចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់ពួកគេ។ ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវតែរង់ចាំអំណោយទាននេះ មុនពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមកិច្ចការរបស់ពួកគេសម្រាប់ព្រះ។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវយាងចូលទៅក្នុងរបងនៃស្ថានសួគ៌ ព្រះបានបង្គាប់ អោយព្រះយេស៊ូវគង់នៅលើបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់។ ពួកទេវតាបានឈរនៅជុំវិញបល្ល័ង្កទាំងគោរព និងសរសើរ តម្កើងទ្រង់។ ពេលនោះ ព្រះបានបង្អុរព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់មកលើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះបានប្រទានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់យ៉ាងអនេកដល់ពួកគេ។ អំណោយទានដ៏ធំបានថ្វាយសិរីល្អដល់ ព្រះយេស៊ូវ។ សិរីល្អនេះគឺជាសិរីល្អតែមួយដែលព្រះយេស៊ូវ និងព្រះវរបិតាទ្រង់មានតាំងតែពីដើមមក ម្ល៉េះ។ អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបង្ហាញពួកសិស្សថា ព្រះបានលើកព្រះយេស៊ូវអោយធ្វើ ជាសម្តេចសង្ឃ និងជាស្តេចរបស់ពួកគេ។ អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានបង្ហាញពួកសិស្ស ថា ព្រះបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់អោយព្រះយេស៊ូវគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ និងនៅផែនដី . . . .»។
«ដូច្នេះ ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវអាចថ្លែងអំពីទ្រង់ដោយចិត្តជឿជាក់។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាមិត្តភក្តិ របស់ពួកគេ។ ទ្រង់ក៏ជាបងច្បងរបស់ពួកគេផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបាននាំពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អោយមាន មិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់ផ្ទាល់។ ឥឡូវនេះ តាមរយៈសេចក្តីជំនឿ ពួកសិស្សបានអង្គុយជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវនៅស្ថានសួគ៌»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Acts of the Apostles, pages 38, 46, adapted។
សំនួរពិភាក្សា៖
- អ្នកសរសេរកណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើងបានមានប្រសាសន៍ថា «ព្រលឹងទូលបង្គំស្រេករកព្រះ គឺព្រះដ៏មាន ព្រះជន្មរស់នៅ តើដល់កាលណាបានទូលបង្គំនឹងមកឈរចំពោះទ្រង់» (ទំនុកដំកើង ៤២៖២)។ តើយើង អាច «ស្រេក» ចង់ចូលទៅជិតព្រះបានដោយរបៀបណាដែរ? តើមានកត្តាអ្វីខ្លះ ដែលអាចជួយអោយយើង មានអារម្មណ៍ត្រេកអរដែលបានស្គាល់ព្រះ និងជួបជាមួយនឹងទ្រង់នោះ?
- សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានសូមអោយលោកម៉ូសេចូលទៅជួបព្រះជំនួសពួកគេ ដូច្នេះ ពួកគេមិនចាំបាច់ ទៅជួបទ្រង់ផ្ទាល់។ រឿងនេះបានបង្ហាញយើងនូវសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដ៏សំខាន់មួយ។ យើងត្រូវចូលទៅ ឯព្រះដោយខ្លួនយើងផ្ទាល់។ យើងតែងតែអនុញ្ញាតអោយអ្នកដទៃសិក្សាព្រះគម្ពីរជំនួសយើង។ មនុស្ស ខ្លះក៏មានអារម្មណ៍ថា សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់អ្នកដទៃប្រសើរជាងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ពួកគេផ្ទាល់ផងដែរ។ តើហេតុអ្វីបានជាយើងជៀសវាងកំហុសទាំងនេះ? តើហេតុអ្វីបានជាយើងអាចចូលទៅឯព្រះផ្ទាល់ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវបាន ដោយមិនចាំបាច់អោយអ្នកណាម្នាក់ទៀតចូលទៅឯព្រះជំនួសយើងនោះ?
- កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរទាំងមូលស្តីអំពីការដែលមានសេចក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងព្រះគុណរបស់ព្រះ។ យើងអាច ជឿជាក់បានថា ព្រះនឹងសង្គ្រោះយើង ដោយសារតែអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង។ តើហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នកុំអោយមានសេចក្តីជំនឿក្លែងក្លាយអោយសោះ? មនុស្សម្នាក់ បានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿក្លែងក្លាយ នៅពេលដែលគេបានបដិសេធមិនព្រមគោរពតាមព្រះ ហើយរំពឹងចង់ អោយព្រះបន្តប្រទានពរ និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ដល់ពួកគេតទៅទៀត។
រឿងខ្លី
ព្រះយេស៊ូវគឺជាស្មរបន្ទាល់ដ៏ល្អបំផុត
ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់ចែករំលែកដល់អ្នកដទៃអំពីព្រះ នៅពេលដែលខ្ញុំមានអាយុ១៨ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមាន ការភ័យខ្លាចជាច្រើន។ ពេលនោះ ដោយសារតែខ្ញុំត្រូវវះកាត់ ទើបខ្ញុំត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យនៅទូឡា វិញ ដែលជាទីក្រុងដែលត្រូវបើកឡានប្រហែល២ម៉ោងកន្លះពីរដ្ឋធានីមូស្គូ ប្រទេសរុស្ស៊ី។ គ្រែបីនៅក្នុង ចំណោមគ្រែទាំងប្រាំមួយនៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំបានរៀបចំជាស្រេច នៅពេលដែលខ្ញុំទៅដល់។ ការវះកាត់ របស់ខ្ញុំត្រូវបានគ្រោងទុកនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ តើខ្ញុំគួរតែធ្វើអ្វីខ្លះ? តើគេគួរធ្វើអ្វីខ្លះ មុនពេលវះកាត់ទៅហ្ន៎? ខ្ញុំបានគិតយ៉ាងដូច្នោះ។ ពេលនោះ ខ្ញុំបានបើកព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំ។
ស្រ្តីម្នាក់ដែលនៅទល់មុខខ្ញុំបានសួរខ្ញុំភ្លាមៗថា «តើបងជាគ្រីស្ទាន មែនទេ?»។ ខ្ញុំបានឆ្លើយ ថា «ចាសបង»។ បន្ទាប់មក នាងចង់ដឹងថា ខ្ញុំទៅថ្វាយបង្គំនៅព្រះវិហារមួយណា។ ខ្ញុំមិនចង់អោយនាង សើចចំអកថា ខ្ញុំជាសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទនោះទេ។ ជនជាតិរុស្សុីជាច្រើននាក់បានកាន់តាមនិកាយគ្រីស្ទានដទៃទៀត ហើយមិនបានចាត់ទុកសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទជាពួកជំនុំតែមួយនោះទេ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបាននិយាយថា «ខ្ញុំជាប្រូតេស្តង់»។ ស្ត្រីម្នាក់នោះមិនអស់ចិត្តទាល់តែសោះ។ នាងបានសួរទៀតថា «តើបងជាសមាជិកព្រះវិហារប្រូតេស្តង់មួយណាដែរ?»។ តើខ្ញុំគួរតែនិយាយយ៉ាងម៉េចទៅ? ខ្ញុំបានឆ្លើយ ថា «ខ្ញុំជាសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ»។ នាងបានឧទានឡើងថា «អូ! ខ្ញុំក៏ស្គាល់សេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ ដែរ ពួកគេគឺជាគ្រីស្ទានដ៏ល្អបំផុត»។
ស្ត្រីម្នាក់នោះបាននិយាយយ៉ាងក្លាហាន អំពីព្រះវិហារអាត់វេនទីស្ទ ព័ន្ធកិច្ចនៃព្រះវិហារ និងសាលកវិទ្យាល័យអាត់វេនទីស្ទសៅអូស្គី (Zaoksky) ដែលមានទីតាំងនៅក្រៅទីក្រុងទូឡា។ អ្នកជំងឺ២នាក់ផ្សេងទៀតបានស្តាប់ដោយស្ងៀមស្ងាត់។ ពួកគេមិនធ្លាប់បានឮអំពីព្រះវិហារអាត់វេនទីស្ទនោះទេ។ ស្ត្រីម្នាក់នោះបាននិយាយថា «សេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទគឺជាគ្រីស្ទានដ៏ល្អបំផុត ឪពុករបស់ខ្ញុំក៏បានស្គាល់ សេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទល្អៗប៉ុន្មាននាក់ដែរ»។
ខណៈដែលនាងកំពុងតែនិយាយនោះ គ្រូពេទ្យបានចូលមកក្នុងបន្ទប់។ គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើល ដោយបានឃើញនាង។ គាត់បានសួរថា «តើនាងកំពុងតែធ្វើនៅទីនេះ?»។ នាងបានតបថា «តើលោកគ្រូ ចង់មានន័យថាម៉េច?»។ គ្រូពេទ្យបាននិយាយថា «កាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំបានប្រាប់នាងថា នាងអាចចេញ ពីមន្ទីរពេទ្យបានហើយតើ នាងគួរតែទៅផ្ទះវិញចុះ»។ ៣០នាទីក្រោយមក ប្តីរបស់នាងបានមកទទួល នាងទៅផ្ទះវិញ។
ព្រះបានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំតាមរបៀបមួយដែលខ្ញុំនឹកស្មានមិនដល់។ ទ្រង់បាន បង្ហាញ អង្គទ្រង់នៅក្នុងបន្ទប់មន្ទីរពេទ្យរបស់ខ្ញុំដោយផ្ទាល់។ ព្រះបានធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ នៅទីបំផុត អ្នកជំងឺដទៃទៀតបានដឹងថា ខ្ញុំគឺជាសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ ហើយក៏ដឹងទៀតថា ពួកអាត់វេនទីស្ទបាន ស្រឡាញ់ព្រះជាខ្លាំងផងដែរ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកចង់ចែករំលែកទៅកាន់អ្នកដទៃអំពីទ្រង់នោះ ទ្រង់នឹងរៀបចំអោយ។ ទ្រង់នឹងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់លោកអ្នក។
អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍
សាសន៍វ៉លដៀនសម័យទំនើប
យើងរាល់គ្នានាំយកដង្វាយ១០ហូត១ ដង្វាយសទ្ធា និងដង្វាយពិសេសមកថ្វាយដល់ព្រះអង្គដោយសារព្រះបរមគ្រូត្រាស់ហៅយើងរាល់គ្នាឲ្យធ្វើជាដៃគូនៅក្នុងបេសកកម្មចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងអំឡុងព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដីនេះ មានស្ត្រីមួយក្រុមបានផ្តល់ធនធានសម្រាប់ដំណើរចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គនៅក្រវល់ស្រុកកាលីឡេ។ ជាលទ្ធផល ដំណាក់កាលនៃព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គនេះគឺមានការលូតលាស់ក្នុងការបង្ហាត់បង្រៀន ការសំដែងព្រះចេស្តា និងការពង្រីកបេសកកម្ម។ ក្នុងអំឡុងដំណើរបេសកកម្មនេះ ព្រះយេស៊ូវនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានធ្វើដំណើរតាមតំបន់ផ្សេងៗនៅក្រវល់ស្រុកកាលីឡេ ដែលស្ថិតនៅខាងក្រៅព្រំដែនរបស់អ៊ីស្រាអែលដូចជា ទីរ៉ុស ស៊ីដូន បេតសៃដា និងដេកាប៉ូល ព្រមទាំងទៅដល់សេសារ៉ាភីលីពផង។ នៅខាងក្រៅទីក្រុងទីរ៉ុស ព្រះយេស៊ូវបានសំដែងបាដិហារ្យនៃការប្រទានពរនំប៉័ងម្តងទៀតដើម្បីចម្អែតមនុស្ស៤០០០នាក់ ដែលមិនមែនជាសាសន៍យូដា ដោយបង្ហាញអង្គទ្រង់ថាជានំប៉័ងជីវិតសម្រាប់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍។
សព្វថ្ងៃនេះ យុវជនខ្លះកំពុងឧទ្ទិសថ្វាយជីវិតរបស់ពួកគេក្នុងការនាំយកដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សដែលពិបាកនឹងចូលទៅដល់ និងក្រុមមនុស្សខ្លះដែលនៅប្រទេសនៅម្តុំមជ្ឈិមបូព៌ា។ តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកសាសន៍វ៉លដៀនក្នុងយុគកណ្តាល ពួកគេអនុវត្តសកម្មភាពជីវិតធម្មតាជាយានសម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ អ្នកខ្លះបានចុះឈ្មោះចូលរៀននៅតាមសកលវិទ្យាល័យ។ បើទោះបីជាពួកគេគឺជានិស្សិតក្តី គោលបំណងនិងការផ្តោតដំបូងរបស់ពួកគេគឺស្វែងរកឱកាសក្នុងការនាំយកសេចក្តីស្រឡាញ់និងសារដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវដល់មនុស្សដែលមានវ័យស្របាលនឹងពួកគេដែរ។ សាសន៍វ៉លដៀនសម័យទំនើបម្នាក់បានសរសេរពាក្យពេចន៍ដូចតទៅនេះ៖ «ការស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសគេគឺជារឿងដ៏លំបាក។ អ្នកបានឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្រួសាររបស់អ្នក ស្រុកកំណើតរបស់អ្នក និងមិត្តភ័ក្តិរបស់អ្នក។ អ្នកក៏ត្រូវរៀនរស់ជាមួយនឹងវប្បធម៌ថ្មី មនុស្សថ្មី បរិយាកាសថ្មី និងអ្វីផ្សេងៗទៀតដែលថ្មីៗផងដែរ»។ ប៉ុន្តែការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់នាងនៅរឹងមាំឥតរង្គើដដែលដោយសារ «សកលវិទ្យាល័យទាំងឡាយកំពុងតែធ្វើឲ្យកិច្ចការបេសកកម្មកាន់តែអស្ចារ្យឡើង។ អ្នកអាចជួបមនុស្សទាំងឡាយដែលមានអាយុស្របាលៗនឹងអ្នក អ្នកងាយស្រួលក្នុងការចងមិត្ត ហើយអ្នកក៏មានឱកាសក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយមនុស្សដែលយើងជួបប្រាស្រ័យដោយបើកចំហចេញពីចិត្តពិតៗផងដែរ។
ផ្នែកមួយនៃប្រាក់ដង្វាយ១០ហូត១ និងដង្វាយសទ្ធាគឺត្រូវបានប្រើសម្រាប់ឧបត្ថម្ភគាំទ្រដល់កិច្ចការរបស់យុវជនទាំងនេះ។ តើលោកអ្នកប្រាថ្នាចង់ឲ្យព័ន្ធកិច្ចនេះ និងព័ន្ធកិច្ចដទៃៗទៀត រីកចម្រើនទៅមុខដែរឬទេ? ចូរចូលរួមថ្វាយដង្វាយ១០ហូត១ និងដង្វាយសទ្ធាជាទៀងទាត់ចាប់ពីសប្តាហ៍នេះតទៅចុះ។
សេចក្តីអំពាវនាវ៖ «យ៉ូអាន់ ជាប្រពន្ធឃូសា មហាតលិកស្តេចហេរ៉ូឌ១ ស៊ូសាន១ ហើយស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើនដែរ ដែលយកទ្រព្យខ្លួនមកជួយទ្រង់» (លូកា ៨៖៣)។
សេចក្តីអធិដ្ឋាន៖
ព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំយើងខ្ញុំសូមអរគុណព្រះអង្គសម្រាប់កិច្ចការរបស់បេសកជនជួរមុខទាំងនេះ។ សូមការពារថែរក្សាពួកគេ និងប្រទានពរដល់កិច្ចការបម្រើរបស់ពួកគេ។ សូមជួយយើងរាល់គ្នាកុំឲ្យខកឱកាសក្នុងការគាំទ្របេសកកម្មចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គឡើយ។ សូមអធិដ្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាម៉ែន។
