មេរៀនទី១១​៖ ៥-១១ មីនា ២០២២

ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីជំនឿរបស់យើង

Jeans
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៥ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២
អំណានព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនប្រចាំសប្តាហ៍នេះ៖ ហេព្រើរ ១០៖៣៥-៣៩; ហេព្រើរ ១១៖១-៩; ហេព្រើរ ១១៖១-១៩; ហេព្រើរ ១១៖២០-២៨; ហេព្រើរ ១១៖៣១; ហេព្រើរ ១២៖១-៣។

ខចងចាំ៖ «ទាំង​រំពឹង​មើល​ដល់​ព្រះយេស៊ូវ​ដ៏​ជា​មេ​ផ្តើម ហើយ​ជា​មេ​សំរេច​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​យើង ដែល​ ទ្រង់​បាន​រង​ទ្រាំ​នៅ​ឈើ​ឆ្កាង ទាំង​មើលងាយ​ចំពោះ​សេចក្តី​អាម៉ាស់​ខ្មាសនោះ ឲ្យ​តែ​បាន​សេចក្តី​អំណរ​ ដែល​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់ រួច​ទ្រង់​ក៏​គង់​ខាង​ស្តាំ​បល្ល័ង្ក​នៃ​ព្រះ» (ហេព្រើរ ១២៖២)។

តើលោកអ្នកចូលចិត្តជំពូកណាខ្លះ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ? មនុស្សភាគច្រើននឹងនិយាយ ថា ពួកគេចូលចិត្តជំពូក ១១ និង ជំពូក ១២ ជាងគេ។ ជំពូកទាំងនេះបានប្រៀបធៀបជីវិតគ្រីស្ទានទៅ នឹងការរត់ប្រណាំងមួយ។ ប្រសិនបើយើងរត់ដល់ទីនោះ យើងនឹងទទួលបានរង្វាន់ដ៏ធំមួយ។

ឥឡូវនេះ យើងកំពុងតែរត់នៅក្នុងទីផ្តាច់ព្រាត់នៃ «ការរត់ប្រណាំង» នេះហើយ។ ព្រះយេស៊ូវ បានឈរនៅទីផ្តាច់ព្រាត់ ដើម្បីអបអរសាទរដល់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានរត់ជំនួសយើងរួចទៅហើយ។ ម្ល៉ោះហើយ ទ្រង់គឹជាគំរូដ៏ល្អបំផុតដែលយើងគួរតែរត់តាម។ ព្រះយេស៊ូវបានរត់ទៅមុនយើង ដើម្បីរៀបចំផ្លូវទៅឯព្រះនៅស្ថានសួគ៌ (ហេព្រើរ ៦៖១៩, ២០; ហេព្រើរ ១០៖១៩-២៣)។ ដូច្នេះ យើងអាច ជឿទុកចិត្តរង្វាន់ដែលកំពុងរង់ចាំយើង នៅពេលដែលយើងបានបញ្ចប់ការរត់ប្រណាំងនេះ។

បទគម្ពីរហេព្រើរ ១១ ក៏បានបកស្រាយអំពីអត្ថន័យនៃសេចក្តីជំនឿផងដែរ។ នៅពេលដែល យើងមានសេចក្តីជំនឿ នោះយើងនឹងជឿទុកចិត្តទៅលើសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ មុនពេលដែលយើងបានឃើញសេចក្តីសន្យាទាំងនោះទៅទៀត។ ក្នុងមេរៀនរបស់យើងសម្រាប់សប្តាហ៍ យើងនឹងឆ្លើយទៅនឹងសំណួរដែលចោទសួរថា៖ តើសេចក្តីជំនឿគឺជាអ្វី? តើមនុស្សនៅក្នុងព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញសេចក្តី ជំនឿរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា? លើសពីនេះទៅទៀត តើព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿដល់ យើងដោយរបៀបណាដែរ? ព្រះយេស៊ូវ «ជា​មេ​សំរេច​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​យើង» (ហេព្រើរ ១២៖២)។ដូច្នេះ ទ្រង់គឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតរបស់យើងយ៉ាងពិតប្រាកដ។

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

ការរស់នៅដោយសេចក្តីជំនឿ

សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ១០៖៣៥-៣៩។ តើព្រះបានមានបន្ទូលមកកាន់យើងយ៉ាងដូចម្តេច នៅក្នុងខទាំងនេះ?

--------------------------------------------------------

ក្នុងនាមជាសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទ យើងគឺជារាស្ត្រសម័យចុងក្រោយរបស់ព្រះ។ ម្ល៉ោះហើយ ព្រះចង់អោយយើងអត់ធ្មត់ និងកុំអោយយើងរាថយឡើយ។ ពេលនោះ យើងនឹងទទួលបានអំណោយដែលព្រះបានសន្យានឹងយើង (វិវរណៈ ១៣៖១០; វិវរណៈ ១៤៖១២)។ តើអាថ៌កំបាំងនៃការមិនរាថយនោះគឺជាអ្វី? លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងថា៖ «ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​កាន់​ខ្ជាប់ តាម​សេចក្តី​បន្ទាល់​របស់​សេចក្តី​ សង្ឃឹមនោះ» (ហេព្រើរ ១០៖២៣; ហេព្រើរ​ ៤៖១៤)។ លោកប៉ុលបានបង្ហាញយើងហើយថា ព្រះមិនបានប្រទានសេចក្តីសន្យាដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅសេសសល់នៅក្នុងទីរហោស្ថាននោះទេ។ ពួក អ៊ីស្រាអែលមិនបានទទួលសន្យា ដោយសារតែពួកគេគ្មានសេចក្តីជំនឿ (ហេព្រើរ ៣៖១៩)។ កណ្ឌគម្ពីរ ហេព្រើរបានបង្ហាញយើងថា ព្រះបានត្រៀមប្រទានអំណោយដល់ពួកគ្រីស្ទានជាស្រេច តាមដែលបាន សន្យា (ហេព្រើរ ៩៖២៨; ហេព្រើរ ១០៖២៥​, ៣៦-៣៨)។ ដូច្នេះ ពួកគ្រីស្ទានត្រូវតែបង្ហាញសេចក្តីជំនឿ ប្រសិនបើពួកគេចង់បានអំណោយទាំងនេះ (ហេព្រើរ ១០៖៣៩)។

លោកប៉ុលបានចាប់ផ្តើមការពិពណ៌នារបស់គាត់អំពីសេចក្តីជំនឿនេះ ដោយសម្រង់មតិមួយ ពីខគម្ពីរហាបាគុក ២៖២-៤។ ក្នុងខទាំងនេះ លោកហាបាគុកបានទូលសួរដល់ព្រះ ថា តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់អនុញ្ញាតអោយមនុស្សអាក្រក់ធ្វើបាបមនុស្សល្អយ៉ាងដូច្នេះ (ហាបាគុក ១៖១២-១៧)។ លោក ហាបាគុក និងប្រជាជនរបស់គាត់កំពុងតែរងការឈឺចាប់។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេចង់អោយព្រះដាក់ទោស មនុស្សដែលបានធ្វើបាបពួកគេភ្លាមៗ។ ព្រះបានសន្យានឹងលោកហាបាគុកថា ទ្រង់នឹងជួយដល់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេត្រូវតែអត់ធ្មត់ជាមុនសិន (ហាបាគុក ២៖២-៤)។ លោកហាបាគុក និងប្រជាជនរបស់គាត់ រស់នៅក្នុងសម័យមួយ មុនពេលដែលសេចក្តីសន្យាបានកើតឡើង។ ទន្ទឹមគ្នានេះ យើងក៏កំពុងតែរស់នៅក្នុងសម័យមួយដែលយើងត្រូវតែរង់ចាំអោយព្រះរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទាំងអស់ដល់យើងផងដែរ។ ព្រះបានសន្យានឹងលោកហាបាគុកថា៖ «ពី​ព្រោះ​នៅ​តែ​បន្តិច​ទៀត ‘នោះ​ព្រះអង្គ​ដែល​ត្រូវ​មក ទ្រង់​នឹង​យាង​មក​មែន​ឥត​បង្អង់​ឡើយ’ (ហេព្រើរ ១០៖៣៧; សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ២៖៣ ផងដែរ)។

សារនេះគឺស្តីអំពីព្រះយេស៊ូវយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអង្គដែលត្រូវមក។ ដូច្នេះ តើព្រះយេស៊ូវពិតជាបានបង្អង់ពេលវេលានៃការយាងមករបស់ទ្រង់ និងបានបោះបង់សេចក្តីសន្យារបស់ យើងដែរឬទេ? ទេ មិនមែនដូច្នោះទេ គឺព្រះយេស៊ូវបានយាងមកសុគតជំនួសយើងរួចរាល់ហើយ (ហេព្រើរ ៩៖១៥-២៦)។ ជាការពិតណាស់ ទ្រង់ក៏នឹងយាងមកម្តងទៀតនៅក្នុងពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវមួយផងដែរ (ហេព្រើរ ៩៖២៧, ២៨; ហេព្រើរ ១០៖២៥)។

ព្រះក៏បានមានបន្ទូលនឹងលោកហាបាគុកថា៖ «ពួក​មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​រស់​នៅ ដោយ​អាង​សេចក្តី​ ជំនឿ» (ហេព្រើរ ១០៖៣៨)។ លោកប៉ុលក៏បានមានប្រសាសន៍អំពីចំណុចដដែលនេះនៅក្នុងខគម្ពីររ៉ូម ១៖១៧ និងកាឡាទី ៣៖១១ ផងដែរ។ បទគម្ពីររ៉ូម ១ មានអត្ថប្រយោជន៍ជាទីបំផុត ពីព្រោះបទគម្ពីរនេះ បានចែងថា «មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​រស់​នៅ ដោយ​អាង​សេចក្តី​ជំនឿ» (រ៉ូម ១៖១៧)។ ខនេះបានបង្ហាញយើងថា ព្រះបានសង្គ្រោះយើងតាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់។ សេចក្តីជំនឿរបស់ទ្រង់បានធ្វើអោយយើងស្មោះត្រង់ ចំពោះទ្រង់។ ដោយសារតែព្រះបានរក្សាសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់ចំពោះយើងនេះហើយ (ធីម៉ូថេទី២ ២៖១៣) បានជាយើងអាចនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ជានិច្ច។

ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៧ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

សេចក្តីជំនឿរបស់លោកអ័ប្រាហាំ

លោកប៉ុលបានបកស្រាយអំពីអ្វីទៅដែលហៅថា សេចក្តីជំនឿយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «រីឯ​សេចក្តី​ជំនឿ នោះ​គឺ​ជា​ចិត្ត​ដែល​ដឹង​ជាក់​ថា​នឹង​បានដូច​សង្ឃឹម ជា​សំគាល់​ពី​ការ​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ» (ហេព្រើរ ១១៖១)។ បន្ទាប់មក លោកប៉ុលបានប្រគល់អោយយើងនូវបញ្ជីឈ្មោះអ្នកដែលបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿនៅ ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ពួកគេបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេតាមរបៀបដែលពួកគេបានរស់នៅ។

សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ១១៖១-៩។ តើវីរបុរសនៃសេចក្តីជំនឿទាំងនេះបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដែលបង្ហាញអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេនោះ? តើសកម្មភាពរបស់ពួកគេបានបង្ហាញយើងថា ពួកគេប្រាកដ ជានឹងទទួលបានអំណោយដែលព្រះបានសន្យានឹងពួកគេដោយរបៀបណា?

--------------------------------------------------------

ជាការពិតណាស់ មនុស្សសំខាន់ជាងគេបំផុតនៅក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ១១ នោះ គឺជាលោក អ័ប្រាហាំ។​ លោកអ័ប្រាហាំបានថ្វាយលោកអ៊ីសាកដល់ព្រះទុកជាយញ្ញបូជា។ សកម្មភាពនេះបានបង្រៀន យើងអំពីសេចក្តីជំនឿជាច្រើន។

លោកអ៊ីសាកមិនមែនជាកូនតែមួយដែលលោកអ័ប្រាហាំមាននោះទេ។ លោកអ័ប្រាហាំក៏មានកូន ជាមួយនឹងនាងហាការដែលជាអ្នកបម្រើរបស់នាងសារ៉ាផងដែរ។ នាងសារ៉ាមិនចង់អោយលោកអ៊ីស្មាអែល ឬម្តាយរបស់គាត់រស់នៅជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់នាងតទៅទៀតឡើយ។ ព្រះបានបង្គាប់លោកអ័ប្រាហាំ អោយធ្វើតាមសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់នាងសារ៉ា។ ព្រះបានសន្យានឹងមើលថែរក្សាលោកអ៊ីស្មាអែល និង នាងហាការ។ ដូច្នេះ លោកអ័ប្រាហាំបានបញ្ជូនពួកគេចេញទៅ។ ហើយព្រះបានសន្យានឹងធ្វើអោយលោក អ័ប្រាហាំក្លាយមកជាអយ្យកោនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ព្រះបានជ្រើសរើសលោកអ៊ីសាកជំនួសអោយចាប់ផ្តើមពូជសាសន៍មួយនេះ មិនមែនលោកអ៊ីស្មាអែលនោះទេ (លោកុប្បត្តិ ២១៖១២)។ ប៉ុន្តែ ក្នុងបទគម្ពីរ លោកុប្បត្តិ ២២ ព្រះបានសូមអោយលោកអ័ប្រាហាំថ្វាយលោកអ៊ីសាកទុកជាយញ្ញបូជាមួយទៅវិញ។ បើមើលដំបូងទៅ សេចក្តីបង្គាប់នេះហាក់ដូចជាប្រឆាំងទាស់នឹងសេចក្តីសន្យាដែលព្រះបានតាំងឡើង ជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំនៅក្នុងខគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ១២-២១ មែនទេ? លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ អំពីសេចក្តីបង្គាប់ដ៏ចំឡែកនេះនៅក្នុងខគម្ពីរហេព្រើរ ១១៖១៧, ១៨។

លោកប៉ុលបានប្រាប់យើងអំពីរបៀបដែលលោកអ័ប្រាហាំបានដោះស្រាយបញ្ហាដោយរបៀប ណា។ លោកអ័ប្រាហាំបានជឿថា ព្រះនឹងដាស់លោកអ៊ីសាកពីស្លាប់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីលោកអ័ប្រាហាំបានថ្វាយកូនរបស់គាត់ដល់ព្រះទុកជាយញ្ញបូជា។ សេចក្តីជំនឿរបស់លោកអ័ប្រាហាំគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើល ជាខ្លាំង ដោយសារតែយើងមិនបានអានអំពីអ្នកណាម្នាក់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ មុនសម័យនេះនោះឡើយ។ តើលោកអ័ប្រាហាំបានជឿសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរដ៏មានអំណាចនេះដោយ របៀបណាដែរ? ខគម្ពីរហេព្រើរ ១១៖១២ បានចែងថា លោកអ៊ីសាកបានចាប់កំណើតតាមរយៈអំណាច របស់ព្រះ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ លោកអ័ប្រាហាំមានវ័យចំណាស់ទៅហើយ។ រីឯនាងសារ៉ាក៏ចាស់ណាស់ដែរ។ នាងមិនដែលមានកូនពីមុនមកនោះទេ។ លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា «ដ្បិត​កាល​លោក​អស់​ទី​សង្ឃឹម​ ហើយ នោះ​ក៏​ចេះ​តែ​ជឿ​ដោយ​សង្ឃឹម​វិញ» (រ៉ូម ៤៖១៨)។ លោកអ័ប្រាហាំ «បាន​ជឿ [ថា] គឺ​ព្រះអង្គ​ដែល​ ប្រោស​មនុស្ស​ស្លាប់​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ» (រ៉ូម ៤៖១៧, គខប; សូមអានខគម្ពីររ៉ូម ៤៖១៩, ២០ ផងដែរ)។ ឱកាសរបស់លោកអ័ប្រាហាំ និងនាងសារ៉ាក្នុងការមានកូននោះប្រៀបដូចជាមនុស្សស្លាប់អ៊ីចឹង។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ព្រះនៅតែអាចធ្វើអោយលោកអ៊ីសាកកើតចេញពីរូបកាយ «ស្លាប់» របស់ពួកគេបាន។ ដូច្នេះ លោកអ័ប្រាហាំបានជឿថា ព្រះក៏អាចធ្វើការអស្ចារ្យដដែលនេះនាពេលអនាគតផងដែរ។ ព្រះអាច ដាស់លោកអ៊ីសាកពីស្លាប់ឡើងវិញ។

ថ្ងៃអង្គារ ទី៨ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

លោកម៉ូសេបានជឿលើអ្វីដែលមើលមិនឃើញ

ខគម្ពីរហេព្រើរ ១១៖២០-២៨ បានបង្ហាញប្រាប់យើងអំពីមនុស្សនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលមានជំនឿយ៉ាងមុតមាំ។ តើមនុស្សទាំងនេះបានធ្វើអ្វីខ្លះ? តើមនុស្សទាំងនេះបានបង្ហាញសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ ពួកគេទៅលើអ្វីដែលពួកគេមើលមិនឃើញដោយរបៀបណា?

--------------------------------------------------------

លោកម៉ូសេគឺជាមនុស្សសំខាន់ទី២នៅក្នុងជំពូកខាងលើស្តីអំពីសេចក្តីជំនឿនេះ។ នៅពេល​ដែលលោកម៉ូសេបានកើតមក ឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានលាក់គាត់ពីផារ៉ោនដែលជាស្តេចនៃស្រុកអេស៊ីព្ទ។ ស្តេចផារ៉ោនបានចេញបញ្ជាអោយសម្លាប់ក្មេងប្រុសហេព្រើរទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ឪពុកម្តាយរបស់លោកម៉ូសេ «ឥត​មាននឹក​ខ្លាច​ដល់​បញ្ញត្តិរបស់​ស្តេច​ឡើយ» (ហេព្រើរ ១១៖២៣)។ លុះលោកម៉ូសេ «ធំ​ហើយ នោះ​លោក​មិន​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ហៅ​ខ្លួន ជា​កូន​របស់​បុត្រី​ផារ៉ោន​ទេ» (ហេព្រើរ ១១៖២៤)។ បុត្រីរបស់ស្តេចផារ៉ោន​គឺជាព្រះនាងនៃសាសន៍អេស៊ីព្ទដែលបានយកលោកម៉ូសេមកចិញ្ចឹម។ ក្នុងនាមជាកូនចិញ្ចឹមរបស់ព្រះនាង លោកម៉ូសេត្រូវបានគេជ្រើសរើសអោយធ្វើជាស្តេចអេស៊ីព្ទបន្ទាប់ទៀត។ ប៉ុន្តែ លោកម៉ូសេបានជ្រើសរើស ធ្វើជាមេដឹកនាំនៃពួកទាសករដែលបានរំដោះចេញវិញ។

សូមប្រៀបធៀបបទពិសោធន៍របស់លោកម៉ូសេនៅក្នុងខគម្ពីរហេព្រើរ ១១៖២៤-២៧ ជាមួយ នឹងពួកគ្រីស្ទាននៅក្នុងខគម្ពីរហេព្រើរ ១០៖៣២-៣៥។ តើបទពិសោធន៍ទាំង២នេះមានអ្វីដែលដូចគ្នា?

--------------------------------------------------------

លោកម៉ូសេបានឃើញថា ព្រះនឹងប្រទានរង្វាន់ដល់គាត់ប្រសើរជាងស្តេចផារ៉ោនប្រទានអោយ គាត់ទៅទៀត។​ ស្តេចផារ៉ោនបានសន្យានឹងលោកម៉ូសេនូវអ្វីដែលទ្រង់អាចមើលឃើញដូចជា ទ្រព្យសម្បត្តិ និងអំណាចនៅលើផែនដីនេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានសន្យានឹងលោកម៉ូសេនូវអ្វីដែលគាត់អាចឃើញតាមរយៈ សេចក្តីជំនឿតែប៉ុណ្ណោះ។ លោកម៉ូសេបានជ្រើសរើសរង្វាន់ដែលព្រះបានប្រទានដល់គាត់។ រង្វាន់មកពីព្រះគឺជារង្វាន់តែមួយដែលយើងបានអាននៅក្នុងខគម្ពីរហេព្រើរ ១០៖៣៥។ ព្រះបានសន្យាថា នឹង ប្រទានរង្វាន់នេះដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលបានជឿទៅលើទ្រង់។​

ជាការពិតណាស់ ពាក្យទាំងនេះអំពីលោកម៉ូសេបានពាល់ចិត្តអ្នកអានរបស់លោកប៉ុលនៅក្នុង របៀបដ៏មានអំណាចមួយ។ ពួកគ្រីស្ទានបានរងនូវការប្រមាថ ដោយសារតែសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ។ មនុស្សអាក្រក់បានធ្វើបាបពួកគេ និងបានកេងប្រវ័ញ្ចទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ (ហេព្រើរ ១០៖៣២-៣៤)។ ពួកគ្រីស្ទានខ្លះទៀតត្រូវបានគេចាប់ដាក់គុក ដោយសារតែពួកគេបានជ្រើសរើសធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវ (ហេព្រើរ ១៣៖៣)។ ទន្ទឹមគ្នានេះ លោកម៉ូសេក៏បានចូលរួមជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ លោកម៉ូសេបានបាត់បង់ អ្វីៗជាច្រើនដែលជីវិតនេះបានផ្តល់អោយគាត់ ដោយសារតែជម្រើសរបស់គាត់។ លោកម៉ូសេបានដោះដូរ ទ្រព្យសម្បត្តិនៃស្រុកអេស៊ីព្ទជាមួយនឹងការប្រមាថទៅវិញ។​ តើហេតុអ្វី?​ នោះគឺដោយសារតែគាត់បាន ជឿថា រង្វាន់ដែលព្រះនឹងប្រទានអោយគាត់នោះប្រសើរជាងអ្វីៗទាំងអស់ដែលសាសន៍អេស៊ីព្ទបានផ្តល់ អោយគាត់ទៅទៀត។

តើលោកអ្នកបានជួបការសាកល្បង និងបញ្ហាអ្វីខ្លះ ដោយសារតែសេចក្តីជំនឿរបស់លោកអ្នក? តើលោកអ្នកបានលះបង់អ្វីខ្លះដែរ ដោយសារសេចក្តីរបស់លោកអ្នក? តើរង្វាន់ដែលកំពុងតែរង់ចាំលោក អ្នកបានកំសាន្តចិត្តលោកអ្នកយ៉ាងដូចម្តេចដែរ។

ថ្ងៃពុធ ទី៩ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

សេចក្តីជំនឿរបស់នាងរ៉ាហាប

សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ១១៖៣១ និងយ៉ូស្វេ ២៖៩-១១។ យើងបានអានអំពីនាងរ៉ាហាបនៅ ក្នុងខទាំងនេះ។ នាងរ៉ាហាបបានកើតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមិនបានថ្វាយបង្គំដល់ព្រះ។ នាង រ៉ាហាបក៏ជាស្រីសំផឹងផងដែរ។ ជាស្រីសំផឹង នាងបានលក់ខ្លួនរបស់នាង ដើម្បីអោយបានប្រាក់។ ដូច្នេះ តើហេតុអ្វីបានជាស្តី្រនេះត្រូវបានរាប់នៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះវីរជនព្រះគម្ពីរយ៉ាងដូច្នេះ?

--------------------------------------------------------

ជាការពិតណាស់ នាងរ៉ាហាបគឺជាមនុស្សចុងក្រោយដែលយើងអាចឃើញនៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះ ក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ១១។ នាងរ៉ាហាបគឺជាម្នាក់នៅក្នុងចំណោមស្រី្ត២នាក់តែប៉ុណ្ណោះដែលលោកប៉ុល បានដាក់នៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះរបស់គាត់។ នាងរ៉ាហាបគឺជាមនុស្សទី១០នៅក្នុងបញ្ជី។ រីឯឈ្មោះ៩នាក់ទៀតមុនឈ្មោះរបស់នាងនោះ ត្រូវបានគេហៅជាពួកអយ្យកោនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ បុរសទាំងនេះ ត្រូវបានគេហៅថា ជាមនុស្សបរិសុទ្ធ។ នៅពេលដែលក្រឡេកមកមើលនាងរ៉ាហាបវិញ យើងមានការភ្ញាក់ ផ្អើលដោយហេតុផល២យ៉ាង។ នាងគឺជាស្ត្រីម្នាក់។ ហើយនាងក៏ជាស្រីសំផឹងម្នាក់ ដូចដែលយើងបាន និយាយផងដែរ។

អ្វីដែលគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលអំពីនាងរ៉ាហាបជាងនេះទៅទៀតនោះគឺថា នាងនៅចំកណ្តាលនៃ បញ្ជីឈ្មោះនោះ។ លោកប៉ុលបានសរសេរបញ្ជីរបស់គាត់នៅក្នុងទម្រង់ដ៏ពិសេសមួយ។ នៅពេលណាដែលលោកប៉ុលបានបន្ថែមឈ្មោះថ្មីមួយទៅក្នុងបញ្ជីរបស់គាត់នោះ លោកប៉ុលតែងតែណែនាំអំពីបុគ្គល ថ្មីម្នាក់នោះ ដោយរៀបរាប់ប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលបុគ្គលបានធ្វើដោយសារសេចក្តីជំនឿ។ លោកប៉ុលបាន ចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងរឿងរបស់លោកកាអ៊ីន និងលោកអេបិល រួចបានរៀបរាប់ប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលលោក អេបិលបានធ្វើដោយសារសេចក្តីជំនឿ។ បន្ទាប់មក លោកប៉ុលបានរៀបរាប់ប្រាប់យើងអំពីវីរបុរសនៃសេចក្តី ជំនឿបន្តបន្ទាប់ទៀតនៅក្នុងបញ្ជីរបស់គាត់ មានដូចជា៖ លោកហេណុក លោកណូអេ លោកអ័ប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក លោកយ៉ាកុប លោកយ៉ូសែប និងលោកម៉ូសេ។ វីរបុរសនៃសេចក្តីជំនឿដ៏អង់អាចនៅក្នុង ប្រវត្តិសាស្ត្រព្រះគម្ពីរបន្ទាប់ទៀតនោះ គឺជាលោកយ៉ូស្វេ។ យើងអាចស្មានដឹងថា លោកនឹងមានប្រសាសន៍ មកកាន់យើងយ៉ាងដូច្នេះថា «ដោយសារសេចក្តីជំនឿ លោកយ៉ូស្វេបានដឹកនាំពួកបណ្តាជនចូលទៅក្នុងទឹក ដីសន្យា»។ ប៉ុន្តែ លោកប៉ុលបានរំលងលោកយ៉ូស្វេទៅឯសេចក្តីជំនឿរបស់នាងរ៉ាហាបតែម្តង។ បន្ទាប់មក លោកប៉ុលបានបន្ថែមទៀតថា «តើ​ត្រូវ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​និយាយ​អ្វី​ទៀត?» (ហេព្រើរ ១១៖៣២)។ បន្ទាប់មក លោក ប៉ុលបានបន្ថែមឈ្មោះមួយចំនួនទៀត និងបានប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្រោយមកនៅក្នុង ប្រវត្តិសាស្ត្រព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ លោកប៉ុលមិនបានផ្តល់ព័ត៌មានក្បោះក្បាយអំពីរឿងទាំងនេះនោះទេ។

ដូច្នេះ តើហេតុអ្វីបានជានាងរ៉ាហាបនៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះវីរបុរសព្រះគម្ពីរនេះដែរ? តើសកម្មភាព នៃសេចក្តីជំនឿរបស់នាងគឺជាអ្វី? នោះគឺថា នាងរ៉ាហាបបានឮ បានជឿ និងបានធ្វើតាមដោយមិនបានឃើញអ្វីដែលនាងជឿនោះទេ។ នាងមិនបានឃើញគ្រោះកាចទាំង១០ដែលព្រះបានដាក់លើស្រុកអេស៊ីព្ទ នោះទេ។ នាងមិនបានឃើញព្រះដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅលើដីស្ងួតកាន់សមុទ្រក្រហមនោះទេ។ នាង រ៉ាហាបក៏មិនបានឃើញទឹកចេញពីថ្មដា ឬនំប័ុងធ្លាក់ពីលើមេឃនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី នាង រ៉ាហាបបានជឿទៅលើព្រះ។ នាងគឺជាគំរូដ៏ល្អមួយនៃសេចក្តីជំនឿសម្រាប់ពួកគ្រីស្ទានដែលលោកប៉ុល បានសរសេរនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរ។ ពួកគ្រីស្ទានទាំងនេះក៏មិនបានឮព្រះយេស៊ូវអធិប្បាយ ឬឃើញ ទ្រង់ធ្វើការអស្ចារ្យដោយផ្ទាល់នោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានជឿទៅលើព្រះយេស៊ូវ និងបានទទួលយកទ្រង់ ធ្វើជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ។ នាងរ៉ាហាបក៏ជាគំរូដ៏ល្អមួយសម្រាប់យើងផងដែរ។ យើងក៏មិនបាន ឃើញព្រះយេស៊ូវធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនេះនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ព្រះបានសូមអោយយើងជឿ ទៅលើព្រះយេស៊ូវ ដូចដែលនាងរ៉ាហាបបានជឿយ៉ាងដូច្នេះដែរ។

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១០ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីជំនឿរបស់យើង

សូមអានខគម្ពីរហេព្រើរ ១២៖១-៣។ តើខទាំងនេះបានសូមអោយយើងធ្វើអ្វីខ្លះ?

--------------------------------------------------------

លោកប៉ុលបានផ្តើមបញ្ជីឈ្មោះវីរបុរសនៃសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់នៅក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ១១។ លោកប៉ុលបានបញ្ចប់បញ្ជីរបស់គាត់នៅក្នុងជំពូក ១២ ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ លោកប៉ុល បានបញ្ចប់សំបុត្រផ្ញើទៅកាន់ពួកជំនុំហេព្រើររបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។ (លោកប៉ុលក៏បានផ្តើមសំបុត្ររបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវផងដែរ)។ ព្រះយេស៊ូវគឺជា «​ព្រះអង្គ​ដែល​ត្រូវ​មក ទ្រង់​នឹង​យាង​ មក​មែន​ឥត​បង្អង់​ឡើយ» (ហេព្រើរ ១០៖៣៧)។ ព្រះយេស៊ូវក៏ជា «មេ​សំរេច​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​យើង» ផងដែរ (ហេព្រើរ ១២៖២)។ ខនេះបានបង្ហាញយើងថា ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអោយសេចក្តីជំនឿរបស់យើង នៅក្នុងព្រះអាចសម្រេចទៅបាន។​ ព្រះយេស៊ូវក៏ជាគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះអំពីអ្វីទៅដែលហៅថា ជីវិតខាងឯ សេចក្តីជំនឿផងដែរ។

ព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើងតាមរយៈវិធី៣យ៉ាង៖

វិធីទីមួយ៖ ព្រះគឺជាបុគ្គលតែមួយគត់ ដែលបានរត់ «ប្រណាំង» ខាងឯសេចក្តីជំនឿ និងបាន ឆ្លងកាត់បន្ទាត់ «ផ្តាច់ព្រាត់»។ រីឯអ្នកឯទៀតដែលមាននៅក្នុងបញ្ជីឈ្មោះក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ១១ មិនទាន់បានបញ្ចប់ការរត់ប្រណាំងនៅឡើយទេ ដោយសារតែពួកគេមិនបានទទួលអ្វីដែលព្រះបានសន្យានឹង ពួកគេ (ហេព្រើរ ១១៖៣៩, ៤០)។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវបានរត់ប្រណាំងខាងឯសេចក្តីជំនឿនៅលើផែនដីរួចមក ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅស្ថានសួគ៌វិញ។ ទ្រង់បានគង់នៅខាងស្តាំព្រះវរបិតា។ យើងនឹងចូលរួម ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវនៅទីនោះដែរនាពេលអនាគត។ វីរបុរសនៃសេចក្តីជំនឿដទៃទៀតដែលលោកប៉ុល បានមានប្រសាសន៍នៅក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ១១ នោះ ក៏នឹងទៅទីនោះផងដែរ (វិវរណៈ ២០៖៤)។

វិធីទីពីរ៖​ ជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើអោយវីរបុរសនៃព្រះគម្ពីរអាចសម្រេចការរត់ ប្រណាំងខាងឯសេចក្តីជំនឿនេះបាន (ហេព្រើរ ១០៖៥-១៤)។ តើយ៉ាងណាទៅវិញ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវ មិនបានយាងមករត់ប្រណាំងខាងឯសេចក្តីជំនឿនៅផែនដីនេះ? ពេលនោះ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចបញ្ចប់ ការរត់ប្រណាំងនេះបានឡើយ។

វិធីទីបី៖ ព្រះយេស៊ូវគឺជាហេតុផលសម្រាប់សេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ ទ្រង់បានបង្ហាញយើងអំពី សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះបាបជន។ ព្រះមិនដែលឈប់ព្យាយាមសង្គ្រោះយើងនោះឡើយ។ នេះ គឺជាមូលហេតុដែលនាំអោយយើងទទួលបានរង្វាន់របស់យើងនៅចុងបញ្ចប់។ ដូច្នេះ យើងមិនត្រូវចុះចាញ់ ឡើយ។ យើងត្រូវធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ។ ព្រះយេស៊ូវបានអត់ធ្មត់ និងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។ ព្រះយេស៊ូវបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះទាំងស្រុង។ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើកិច្ចការទាំងនេះជំនួសយើង នៅពេល ដែលយើងគ្មានសេចក្តីជំនឿ (ធីម៉ូថេទី២ ២៖១៣)។ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងយ៉ាងពិតប្រាកដ។

ព្រះយេស៊ូវគឺ «ជា​មេ​សំរេច​សេចក្តី​ជំនឿ​របស់​យើង» (ហេព្រើរ ១២៖២)​ ពីព្រោះទ្រង់បានបង្ហាញ យើងអំពីរបៀបរត់ប្រណាំងខាងឯសេចក្តីជំនឿ។ តើព្រះយេស៊ូវបានរត់ប្រណាំងដោយរបៀបណាដែរ? នោះគឺថា ទ្រង់បានលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់យើង (ភីលីព ២៖៥-៨)។ ព្រះយេស៊ូវមិនដែលធ្វើបាប ទាល់តែសោះ។ ទ្រង់បានទតមើលរង្វាន់ដែលកំពុងតែរង់ចាំទ្រង់នាពេលអនាគតពីចំងាយ។ រង្វាន់របស់ ទ្រង់នោះនឹងក្លាយទៅជាសេចក្តីអំណរដែលទ្រង់ទទួលបានមកពីការទតឃើញមនុស្សបានសង្គ្រោះតាម រយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវបានស៊ូទ្រាំនឹងការយល់ច្រឡំ នៅពេលដែលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅលើផែនដីនេះ។ នេះក៏ជាមូលហេតុដែលទ្រង់បានទទួលយកភាពអាម៉ាស់នៃឈើឆ្កាងផងដែរ (ហេព្រើរ ១២៖២, ៣)។

ថ្ងៃសុក្រ ទី១១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២២

សិក្សាបន្ថែម

«ដោយសារសេចក្តីជំនឿ លោកអ្នកបានទទួលយកព្រះយេស៊ូវ។ ឥឡូវនេះ លោកអ្នក គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ លោកអ្នកក៏ត្រូវតែលូតលាស់នៅក្នុងទ្រង់ ដោយសារសេចក្តីជំនឿផង ដែរ។ លោកអ្នកអាចលូតលាស់បានតាមរយៈការថ្វាយ និងការទទួលយក។ លោកអ្នកត្រូវតែថ្វាយអ្វីៗ គ្រប់យ៉ាងដល់ព្រះដូចជា៖​ ចិត្តរបស់លោកអ្នក ផែនការរបស់លោកអ្នក និងជីវិតរបស់លោកអ្នកជាដើម។ លោកអ្នកក៏ត្រូវតែទទួលយកអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់ប្រទានដល់លោកអ្នកផងដែរ។ លោកអ្នកត្រូវតែទទួលយកព្រះពររបស់ទ្រង់ទាំងអស់។ ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូវនឹងរស់នៅក្នុងចិត្តរបស់លោកអ្នក។ ទ្រង់ នឹងក្លាយជាកម្លាំងរបស់លោកអ្នក។ ទ្រង់នឹងធ្វើអោយលោកអ្នកបានបរិសុទ្ធ។ ទ្រង់នឹងក្លាយជាអង្គជំនួយ របស់លោកអ្នកជារៀងរហូត។ ហើយទ្រង់ក៏នឹងជួយអោយលោកអ្នកស្តាប់បង្គាប់ដល់ព្រះផងដែរ»។ ដក ស្រង់ពី Ellen G. White, Steps to Christ, page 70, adapted។

«ព្រះមិនបានសូមអោយយើងជឿដោយពុំបានបង្ហាញយើងនូវភ័ស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សេចក្តី ជំនឿរបស់យើងនោះទេ។ ព្រះបានបង្ហាញយើងនូវហេតុផលជាច្រើនក្នុងការជឿទុកចិត្តទៅលើសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរស្តីអំពីព្រះអង្គផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែ យើងតែងតែអាចមានចំងល់ជានិច្ច។ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងត្រូវតែ ដាក់នៅលើភ័ស្តុតាងដែលព្រះបានបង្ហាញយើង។ យើងមិនគួរផ្អែកទៅលើអារម្មណ៍របស់យើង ដើម្បីជួយ អោយយើងសម្រេចអ្វីដែលយើងបានជឿនោះទេ។ មនុស្សដែលប្រាថ្នាចង់បានចំងល់នឹងទទួលបានឱកាស ក្នុងការឆ្ងល់។ រីឯមនុស្សដែលចង់ដឹងអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរយ៉ាងពិតប្រាកដនោះ នឹងរកឃើញភ័ស្តុតាង ជាច្រើនសម្រាប់សេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេវិញ»។

«គំនិតរបស់យើងមិនអាចយល់អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងកិច្ចការនៃព្រះដ៏នៅអស់កល្បរបស់យើងបានទាំងអស់នោះទេ។ ទ្រង់គឺជាបុគ្គលដ៏បរិសុទ្ធ។ ទ្រង់អាថ៌កំបាំងជានិច្ច។ មនុស្សដែលឆ្លាតជាង គេបំផុតនៅផែនដីមិនអាចដោះស្រាយអាថ៌កំបាំងដ៏បរិសុទ្ធនេះបានឡើយ។ ‘តើលោកអ្នកគិតថា លោក អ្នកយល់ច្បាស់អំពីព្រះដែរឬទេ? តើលោកអ្នកបានយល់អំពីព្រះដ៏ពេញដោយអំណាចទាំងស្រុងបានដែរ ឬទេ? ចំណេះដឹងនេះគឺហួសពីស្ថានសួគ៌ និងជ្រៅជាងកន្លែងនៃសេចក្តីស្លាប់ទៅទៀត។ ដូច្នេះ តើលោក អ្នកអាចធ្វើអ្វីបាន? តើលោកអ្នកអាចរៀនអំពីចំណេះដឹងទាំងអស់បានយ៉ាងដូចម្តេចទៅ?’ (យ៉ូប ១១៖៧, ៨)»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, Steps to Christ, page 105, adapted។

សំនួរពិភាក្សា៖
  1. លោកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា «យើង​រាល់​គ្នា​ក៏​យល់​ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ» នេះដែរ (ហេព្រើរ ១១៖៣)។ តើសេចក្តីជំនឿ និងការយល់ដឹងមានទំនាក់ទំនងអ្វីនឹងគ្នាដែរ? តើសេចក្តីជំនឿបានជួយអោយ យើងយល់អ្វីខ្លះ?

  2. ពាក្យក្រេក «ភីស្ទីស (pistis)» មានន័យថា «សេចក្តីជំនឿ»។ «ភីស្ទីស» បានបង្ហាញយើងអំពី (១) គោលជំនឿទៅលើព្រះ និង (២) ភាពស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់។​ តើហេតុអ្វីបានជាអត្ថន័យទាំង២យ៉ាងនេះ សំខាន់ម្ល៉េះ ចំពោះការយល់ដឹងរបស់យើងស្តីអំពីរបៀបដែលយើងរស់នៅ «ដោយសារសេចក្តីជំនឿ» នេះ? តើមនុស្សនៅក្នុងបទគម្ពីរហេព្រើរ ១១ បានបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេចំពោះព្រះដោយរបៀប ណា? តើភាពស្មោះត្រង់របស់ពួកគេបានបង្ហាញអំពីសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា? តើយើង អាចរស់នៅបានដូចជាពួកគេដោយរបៀបណាដែរ?

រឿងខ្លី

ការថ្វាយបង្គំដូចជាព្រះយេស៊ូវ

Jeans

កាលពី៣ឆ្នាំមុន ប្រាក់ដង្វាយសប្បាតហ៍ទី១៣បានជួយស្ថាបនាមជ្ឈមណ្ឌលបម្រើសហគមន៍ ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ មជ្ឈមណ្ឌលបម្រើសហគមន៍ ដែល ជា «មជ្ឈមណ្ឌលឥទ្ធិពលនៃទីក្រុង» បានឈោងចាប់មនុស្សដំបូង មុនពេលមជ្ឈមណ្ឌលនេះបានចាប់ផ្តើមដំណើរការទៅទៀត។

លោកគុយ សុភ័ណ្ឌបានឮថា គេបានចាប់ផ្តើមការសាងសង់នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលបម្រើសហគមន៍ (Essential Life Center) ហើយបានដឹងទៀតថា ប្រាក់ឈ្មួលក៏ល្មមគួរសមដែរ ដូច្នេះហើយ គាត់បាន សូមធ្វើការជាមួយនឹងលោកហ្គារី រ៉ូជ័រ (Gary Rogers) ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើគម្រោងការនោះដែរ។ លោកហ្គារីគឺជាបេសកជនអាមេរិកដែលធ្វើការសម្រាប់បេសកកម្មអាត់វេនទីស្ទមិនទាន់បានបើកការដ្ឋានសំណង់នៅឯទីតាំងខេត្តបាត់ដំបងដែលជាទីក្រុងធំទី២នៃប្រទេសកម្ពុជាភ្លាមៗនៅឡើយទេ ទោះជាយ៉ាង នេះក្តី គាត់បានយកលេខទូរស័ព្ទលោកសុភ័ណ្ឌ។ ពីរបីខែក្រោយមក លោកសុភ័ណ្ឌបានត្រឡប់មកវិញ លោកហ្គារីបានប្រាប់អោយគាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ដោយដឹងថា លោកសុភ័ណ្ឌមានជំនាញខាង ជាងដែក និងរៀបឥដ្ឋ។ លោកសុភ័ណ្ឌបាននិយាយថា «ហេតុអ្វីបានត្រូវចាំដល់ថ្ងៃស្អែកលោក? ខ្ញុំអាច ចាប់ផ្តើមពេលនេះក៏បានដែរ»។

លោកសុភ័ណ្ឌដែលជាអ្នកដឹកនាំព្រះវិហារគ្រីស្ទានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ មានការភ្ញាក់ផ្អើលដោយ បានដឹងថា លោកហ្គារីបានផ្តើមឡើងជាមួយនឹងការថ្វាយបង្គំ៣០នាទីជារៀងរាល់ថ្ងៃធ្វើការ។ គាត់មិនដែល មានការងារ ដោយមានការថ្វាយបង្គំពីមុនមកនោះទេ ប៉ុន្តែ គាត់បានពេញចិត្តនឹងការថ្វាយបង្គំបែបនេះ ជាខ្លាំង។

ខណៈពេលសិក្សាជាក្រុម គាត់បានដឹងថា អ្វីៗដែលគាត់បានរៀនពីព្រះគម្ពីរនោះ មានលក្ខណៈ ខុសគ្នាពីអ្វីដែលគាត់បានបង្រៀន។ ព្រឹកមួយ ការថ្វាយបង្គំបានផ្តោតទៅលើថ្ងៃសប្បាតហ៍។ លោកសុភ័ណ្ឌ បានអាននៅក្នុងខគម្ពីរលូកា ២៣ អំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅថ្ងៃទី៦ ដែលជាថ្ងៃរៀបចំ និងត្រូវបានបញ្ចុះនៅថ្ងៃលិចមុនថ្ងៃទី៧ដែលជាថ្ងៃសប្បាតហ៍។ គាត់បានដឹងថា ពួកសាវកបានបញ្ឈប់ការងាររបស់ពួកគេសម្រាប់ថ្ងៃសប្បាតហ៍ និងបានដឹងទៀតថា ព្រះយេស៊ូវបានសម្រាកនៅក្នុងផ្នូរនៅថ្ងៃនោះដែរ។ រហូតទាល់តែដល់ថ្ងៃទី១ ទើបពួកគេបានយកគ្រឿងទេសមកអប់សពទ្រង់។ លោកសុភ័ណ្ឌបានប្រាប់ខ្លួន ឯងទាំងភ្ញាក់ផ្អើលថា «អ៊ីចឹង ថ្ងៃទី៧ពិតជាថ្ងៃសប្បាតហ៍មែនហើយ»។

ដោយឃើញគោលជំនឿរបស់លោកសុភ័ណ្ឌយ៉ាងដូច្នោះ លោកហ្គារីបានសួរទៅគាត់ថា «តើ អ្នកចង់អោយខ្លួនអ្នកបានដូចជាព្រះយេស៊ូវដែរឬទេ?»។ លោកសុភ័ណ្ឌមិនមានការស្ទាក់ស្ទើរនោះឡើយ។ គាត់បានឆ្លើយថា «បាទ ខ្ញុំចង់»។ «ប្រសិននេះជាសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់អ្នកពិតមែន សូមចូលរួមជាមួយ ការថ្វាយបង្គំបើកថ្ងៃសប្បាតហ៍នៅល្ងាចថ្ងៃសប្បាតហ៍ទាំងអស់គ្នា» លោកហ្គារីបាននិយាយ និងអញ្ជើញ គាត់អោយចូលរួមជាមួយនឹងការជួបជុំរបស់ពួកជំនុំអាត់វេនទីស្ទ។

លោកសុភ័ណ្ឌបានមកចួលរួមនៅថ្ងៃសុក្រ ព្រមទាំងបានត្រឡប់មកថ្វាយបង្គំវិញម្តងទៀតនៅ ថ្ងៃសប្បាតហ៍ដែលជាថ្ងៃបន្ទាប់ផងដែរ។ គាត់មានការអស្ចារ្យអំពីរបៀបដែលពួកជំនុំបានស្វាគមន៍គ្នាទៅ វិញទៅមក ដោយនិយាយថា «រីករាយថ្ងៃសប្បាតហ៍»។ ពាក្យនេះបានធ្វើអោយគាត់មានអារម្មណ៍ថា ព្រះអាចធ្វើអោយគាត់បរិសុទ្ធបាន។

ខណៈដែលលោកសុភ័ណ្ឌបានរៀនអំពីព្រះបន្ថែមទៀតនោះ គាត់ចាប់ផ្តើមដាក់ដង្វាយដប់ហូតមួយ។ នៅល្ងាចថ្ងៃសប្បាតហ៍ គាត់បានចូលរួមជាមួយនឹងពួកជំនុំក្នុងការជួយអ្នកខ្វះខាត។ គាត់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក១៨ថ្ងៃក្រោយមក បន្ទាប់ពីបានចាប់ផ្តើមធ្វើនៅឯការដ្ឋានសំណង់សម្រាប់មជ្ឈមណ្ឌលបម្រើសហគមន៍នោះមក។

អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍

វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោក

វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកគឺជាព័ន្ធកិច្ចបែបប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមួយរបស់ព្រះវិហារសេវេនដេយ៍អាត់វេនទីស្ទពិភពលោក។ វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកកំពុងតែនាំយកដំណឹងល្អទៅកាន់ស្ទើរតែគ្រប់កន្លែងទាំងអស់នៅទូទាំងពិភពលោកតាមរយៈស្ថានីយវិទ្យុជាង១០០០ទៅទូទាំងពិភពលោក និងស្ទុឌីយ៉ូមូលដ្ឋាន ការផ្សាយដំណឹងល្អតាមទូរស័ព្ទដៃ អែប្ស ផដខាស្ត សារសុខភាព និងការផ្សាយ​តាមអ៊ិនធើរណិត។

វិទ្យុនៅតែជាមធ្យោបាយចំបងនៃការទំនាក់ទំនងទៅកាន់ភាគ​ច្រើន​បំផុត​នៃពិភពលោក។ គ្មានព្រំដែន គ្មានជញ្ជាំង និងគ្មានការម្រិតណាមួយអាចរារាំងវិទ្យុបានឡើយ។ វាអាចចូលទៅក្នុងផ្ទះ និងក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សទាំងឡាយ ព្រមទាំងចូលទៅកាន់កន្លែងដែលបេសកជនមិនអាចចូលទៅបានផង។

ទិសដៅដ៏ធំមួយនៃការផ្សាយរបស់វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកគឺបណ្តាប្រទេសដែលស្ថិតនៅក្នុងចន្លោះបង្អួច១០/៤០ ដែលរួមមានផ្នែកខ្លះនៃទ្វីបអាហ្វ្រិក មជ្ឈិមបូព៌ា និងអាស៊ី ពោលគឺជាដែនដីដែលបច្ចុប្បន្ននេះត្រូវបានបិទមិនឲ្យមានការផ្សាយដំណឹងល្អ ប៉ុន្តែវិទ្យុអាចចូលបានយ៉ាងងាយស្រួលទៅវិញ។

កាលពីឆ្នាំមុន កម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយជាស៊េរីរបស់វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកស្តីអំពីការបកស្រាយបទទំនាយក្នុងព្រះគម្ពីរ និងការរាប់ថយក្រោយចុងក្រោយរបស់ផែនដីបានទទួលការចូលមើលរាប់លាននាក់ដែលធ្វើឡើងរាប់សិបភាសា។ វីឌីអូទាំងនេះជាច្រើននៅតែស្ថិតនៅក្នុងលទ្ធផលកំពូលៗដែលមនុស្សទាំងឡាយស្វែងរកសម្រាប់ប្រធានបទបទទំនាយនៃព្រះគម្ពីរនៅលើយូធូប និងហ្គូហ្គូល។ រៀងរាល់ថ្ងៃ វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកបានទទួលអ៊ីមែល សំបុត្រ និងសារជាច្រើនពីជុំវិញ​ពិភពលោក។ ថ្មីៗនេះមានសំបុត្របានសរសេរយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «កម្មវិធីផ្សាយដំណឹងល្អជាស៊េរីស្តីអំពីការបកស្រាយបទទំនាយក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺកំពុងតែបំផ្លាស់បំប្រែគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានកើតក្នុងគ្រួសារអ្នកជឿពុទ្ធសាសនា និងបានទៅចូលរួមជាមួយពួកជំនុំនៅថ្ងៃអាទិត្យ ដូច្នេះខ្ញុំបានទទួលព្រះពរខ្លាំងណាស់ដែលបានរៀនអំពីថ្ងៃសប្បាតហ៍ ហើយខ្ញុំនឹងទៅចូលរួមក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយពួកជំនុំអាត់វេនទីស្ទដោយផ្ទាល់នៅសប្បាតហ៍សប្តាហ៍នេះ»។

សេចក្តីអំពាវនាវ៖ ដង្វាយសទ្ធាប្រចាំសប្តាហ៍នេះគឺសម្រាប់ឧបត្ថម្ភដល់វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោក ដែលបាននឹងកំពុងផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់ពិភពលោកលើសពី៥០ឆ្នាំហើយ។ ថ្មីៗនេះ វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកកំពុងផ្សាយច្រើនជាង១០០ភាសាហើយ ប៉ុន្តែវិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោកមានផែនការក្នុងការត្រៀមសេចក្តីអធិប្បាយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ និងបទបង្ហាញអំពីសុខភាពឲ្យបានជាង៥០០ភាសា ដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើភពផែនដីនេះអាចស្តាប់សារពីព្រះគម្ពីរជាភាសារបស់ខ្លួនបាន។ សូមអរគុណអ្នករាល់គ្នាសម្រាប់សេចក្តីអធិដ្ឋានរបស់លោកអ្នក និងសម្រាប់ការចូលរួមចំណែកជាមួយវិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោក។

សេចក្តីអធិដ្ឋាន៖
ព្រះវរបិតា សូមអរព្រះគុណព្រះអង្គសម្រាប់ឱកាសដែលបានធ្វើការជាមួយព្រះអង្គក្នុងការសង្គ្រោះព្រលឹងដែលមានបាបទាំងឡាយ។ សូមប្រទានពរដល់ព័ន្ធកិច្ចរបស់វិទ្យុអាត់វេនទីស្ទពិភពលោក។ យើងរាល់គ្នាដឹងថា មានតែតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើឲ្យ​កិច្ចការនេះដំណើរការទៅបាន ហើយនិងធ្វើឲ្យជីវិតអាចផ្លាស់ប្តូរបានសម្រាប់នគរស្ថានសួគ៌។ សូមអធិដ្ឋានក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ អាម៉ែន។ ​

Powered by CAM