ក្នុងអំឡុងនៃសម័យយុគកណ្តាលនៅក្នុងប្រទេសអឺរ៉ុប មនុស្សបានគិតថា ព្រះគឺជាចៅក្រមដ៏អាក្រក់ និងព្រៃផ្សៃជាទីបំផុត។ ពួកគេបានជឿថា ព្រះសព្វព្រះទ័យក្នុងការដាក់ទោសមនុស្សលោក។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកគ្រីស្ទានបានជឿថា ព្រះគឺជាបិតានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ទ្រង់នឹងមិនដាក់ទោសកូនៗរបស់ ទ្រង់នោះទេ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលគ្មានបញ្ញត្តិនឹងនាំអោយមនុស្សធ្វើបាបគ្នាទៅវិញទៅមក។ កិច្ចការ របស់ព្រះជាចៅក្រមនឹងបង្ហាញទាំងសេចក្តីមេត្តា និងការសម្រេចព្រះទ័យដ៏យុត្តិធម៌របស់ទ្រង់។ របស់ទាំង២យ៉ាងនេះមានប្រភពចេញមកពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
កិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាចៅក្រមនេះ ត្រូវបានហៅថា ជាការជំនុំជម្រះខាងឯនីតិប្រតិបត្តិ (executive judgment)។ ការសម្រេចព្រះទ័យនេះគឺជាកិច្ចការចុងក្រោយបំផុត ពីព្រោះការសម្រេចព្រះទ័យនេះមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានឡើយ។ ព្រះបានដាក់ទោសមនុស្សលោកនេះមានដែនកំណត់។ (១) ព្រះបានបោះសាតាំង និងពួកទេវតារបស់វាចេញពីស្ថានសួគ៌ (វិវរណៈ ១២៖៧-១២)។ (២) ព្រះបានបំផ្លាញលោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាចេញពីសួនច្បារអេដែន (លោកុប្បត្តិ ៣)។ (៣) ព្រះបានបំផ្លាញផែនដីនេះដោយទឹកជំនន់ (លោកុប្បត្តិ ៦-៨)។ (៤) ព្រះបានបំផ្លាញក្រុងសូដុំម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា (លោកុប្បត្តិ ១៩; យូដាស ខ៧)។ (៥) ព្រះបានចាត់ទេវតាមួយអង្គអោយទៅសម្លាប់ពួកកូនប្រុសច្បងនៅក្នុងស្រុកអេស៊ីព្ទ (និក្ខមនំ ១១-១២)។ និង (៦) លោកអាន្ន៉ានាស និងនាងសាភីរ៉ាត្រូវបានសម្លាប់ ដោយសារតែពួកគេបានកុហកដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (កិច្ចការ ៥៖១-១១)។ ដូច្នេះ យើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលយើងដឹងថា ព្រះនឹងជំនុំជម្រះមនុស្សអាក្រក់នៅពេលចុងបំផុតនៃប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សនោះឡើយ។
សូមអានខគម្ពីរពេត្រុសទី២ ២៖៤-៦ និងពេត្រុសទី២ ៣៖១០-១៣។ តើខទាំងនេះបានជួយអោយយើងយល់អំពីហេតុការណ៍ដែលត្រូវកើតឡើង នៅក្នុងការជំនុំជម្រះដោយនីតិប្រតិបត្តិនេះដោយរបៀបណា? យើងបានរៀនមេរៀននេះរួចមកហើយថា ការជំនុំជម្រះដោយនីតិប្រតិបត្តិនេះគឺជាឈ្មោះ មួយសម្រាប់កិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាចៅក្រម។ តើខទាំងនេះបានបង្ហាញយើងថា មនុស្សលោកគ្មានឱកាសបានសង្គ្រោះម្តងទៀតឡើយ បន្ទាប់ពីព្រះបញ្ចប់នូវការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់នោះដោយរបៀបណា?
«ព្រះទ្រង់ល្អ និងអត់ធ្មត់ជាទីបំផុត។ ប៉ុន្តែ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មិនបានបញ្ឈប់ទ្រង់មិនអោយដាក់ទោសដល់ពួកបាបជនដែលបានបដិសេធមិនព្រមគោរពតាមបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ មនុស្សលោកគឺជាពួកឧក្រិដ្ឋជន។ ពួកគេមានកំហុស ដោយសារតែពួកគេបានរំលងបញ្ញត្តិដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ យើងដែលជាមនុស្សលោកនឹងត្រូវបានអត់ឱនទោស តាមរយៈអំណោយទានតែមួយគត់របស់ព្រះ។ អំណោយទាននេះគឺជាព្រះយេស៊ូវដែលជាព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់នេះឯង។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគតជំនួសពួកឧក្រិដ្ឋជន ដោយសារតែព្រះមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់បាន។ ដូច្នេះមនុស្ស លោកដែលមានកំហុសមិនគួរគិតថា ពួកគេអាចប្រាប់ព្រះថា ទ្រង់ត្រូវយ៉ាងណានោះឡើយ»។ ដកស្រង់ ពី Ellen G. White, Manuscript Releases, volume 12, page 208, adapted។
ព្រះបានធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោកចេញពីការបាត់បង់ជារៀងរហូត។ ព្រះបានសង្គ្រោះយើងដោយទ្រង់ត្រូវចេញថ្លៃលោះដ៏លើសលប់ជាទីបំផុត។ ពួកអ្នកដែលត្រូវបាត់បង់ បានធ្វើនូវការសម្រេចចិត្តមួយ ដែលនឹងនាំពួកគេទៅរកចុងបញ្ចប់ដ៏អាក្រក់មួយ។ ហើយកិច្ចការរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់បានធ្វើដើម្បីនឹងជំនុំជម្រះដល់ពួកបាត់បង់ ហើយនិងដាក់ទោសពួកគេនេះ ក៏បានបង្ហាញអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់ផងដែរ។
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២
ការស្លាប់ជាលើកទី២
ព្រះបាននាំប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សលោកទៅកាន់ព្រឹត្តិការណ៍នៃគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។ នៅគ្រាចុងក្រោយនៃ១០០០ឆ្នាំ ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងក្រោកចេញពីផ្នូររបស់ពួកគេវិញ។ បន្ទាប់មក ពួកគេនឹងទទួលទោសរបស់ពួកគេជាលើកចុងក្រោយ (វិវរណៈ ២០៖៥; ខ១១-១៥)។ នៅពេលដែលកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាចៅក្រមបានចប់សព្វគ្រប់នោះ គ្មានអ្វីផ្សេងទៀតអាចបន្ថែមទៅលើការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ទ្រង់បានឡើយ។ ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងសារភាពថា ការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ព្រះពិតជាយុត្តិធម៌មែន។ «គ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌ និងនៅផែនដីនឹងបានយល់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងអំឡុងនៃ សង្គ្រាមពិភពលោករវាងព្រះ ហើយនិងសាតាំង។ ទាំងមនុស្សស្មោះត្រង់ និងមនុស្សអាក្រក់នឹងប្រកាសព្រមគ្នាថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះដ៏មានព្រះចេស្តាបំផុតអើយ ការទ្រង់សុទ្ធតែធំ ហើយអស្ចារ្យ ឱស្តេចនៃសាសន៍អើយ ផ្លូវទ្រង់សុទ្ធតែសុចរិត ហើយពិតត្រង់» (វិវរណៈ ១៥៖៣)។ សាតាំងខ្លួនវាផ្ទាល់ក៏នឹងក្រាបចុះ ហើយសារភាពថា ការដាក់ទោសរបស់ព្រះទាស់នឹងវាពិតជាយុត្តិធម៌ផងដែរ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, pages 670, 671, adapted។
សូមអាននូវខទាំងនេះដែលបានពិពណ៌នាអំពីបឹងភ្លើង និងការស្លាប់ជាលើកទី២៖ ម៉ាឡាគី ៤៖១; វិវរណៈ ២០៖១៤, ១៥ និងវិវរណៈ ២១៖៨។ តើខទាំងនេះបានបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ?
--------------------------------------------------------
នៅទីបំផុត សាតាំង ពួកទេវតារបស់វា និងពួកមនុស្សអាក្រក់ទាំងអស់ដែលរស់នៅលើផែនដី នេះនឹងត្រូវបំផ្លាញចេញ។ បន្ទាប់មក ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីនឹងបានស្អាតចេញពីអំពើបាប។ ការដាក់ទោសរបស់ព្រះចំពោះសេចក្តីអាក្រក់ នឹងបង្ហាញអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះរាស្ត្រដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ហើយនិងពួកមនុស្សអាក្រក់ផងដែរ។ ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងជ្រើសយកសេចក្តីស្លាប់ ដើម្បីកុំអោយពួកគេនៅជិតនឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធ។ «ដ្បិតព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ទ្រង់ជាភ្លើងដែលឆេះបន្សុស» (ហេព្រើរ ១២៖២៩)។
«ពួកអ្នកបាត់បង់នឹងចង់រត់ចេញពីកន្លែងដ៏បរិសុទ្ធនោះ។ ពួកគេនឹងស្វាគមន៍សេចក្តីស្លាប់ ដើម្បី អោយពួកគេអាចលាក់ខ្លួនចេញពីព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានសុគត ដើម្បីសង្គ្រោះពួកគេ។ ពួកគេនឹងជ្រើសរើសអនាគតរបស់ពួកគេ ទៅតាមជម្រើសដែលពួកគេបានធ្វើរៀងៗខ្លួន។ ពួកគេមិនអាចចូល ទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បានឡើយ។ ការដាក់ទោសនេះចេញមកពីជម្រើសផ្ទាល់របស់ពួកគេ។ ព្រះបានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់ដោយការប្រទាននូវអ្វីដែលពួកគេចង់បាន»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, page 543, adapted។
ទីបញ្ចប់នៃអំពើបាប និងពួកបាបជនបានបង្ហាញយើងថា ការដាក់ទោសរបស់ព្រះគឺយុត្តិធម៌ជាទីបំផុត។ យើងក៏បានដឹងផងដែរថា អំពើបាបមានដើមកំណើតរបស់វា។ ដូច្នេះ អំពើបាបនេះក៏ត្រូវតែមានទីបញ្ចប់ផងដែរ។ នៅពេលនោះ ព្រះនឹងបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដីអោយថ្មី និងល្អឥតខ្ចោះម្តងទៀត។ ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មីនេះរួចចេញពីអំពើបាប និងសេចក្តីអាក្រក់ជារៀងរហូត។ បន្ទាប់មក សកលលោកទាំងមូលនឹងត្រឡប់ទៅជាល្អឥតខ្ចោះវិញ មុនពេលដែលអំពើបាប សេចក្តីអាក្រក់ និងការមិនដែលគោរពតាមនោះបានកើតឡើងដោយអាថ៌កំបាំងមិនអាចបកស្រាយបាន។
សូមសរសើរតម្កើងព្រះ ដែលទ្រង់គឺជាចៅក្រមដ៏បរិសុទ្ធ និងយុត្តិធម៌របស់យើង (ធីម៉ូថេទី ២ ៤៖៨)។ ព្រះនឹងធ្វើការសម្រេចព្រះទ័យដ៏យុត្តិធម៌ជាទីបំផុត ដើម្បីប្រទានជីវិតអស់កល្បដល់ពួកកូនៗរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងពួកមនុស្សស្លាប់បង់ផងដែរ។
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២
សិក្សាបន្ថែម
សូមអាន Ellen G. White, “Without a Wedding Garment,” pages 307-319, in Christ’s Object Lessons; “Desolation of the Earth,” pages 653-661; “The Controversy Ended,” pages 662-673, in The Great Controversy។
«ព្រះនឹងធ្វើកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ជាចៅក្រម។ នៅពេលនោះ មនុស្សបាត់បង់គ្រប់គ្នានឹងបានយល់របៀបដែលគេបានបដិសេធសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ។ ព្រះនឹងបង្ហាញនូវការបើកសំដែងមួយដល់ពួកបាបជនដែលបានបាត់បង់។ មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងបានឃើញអំពីសារៈសំខាន់នៃឈើឆ្កាង។ អ្នកដែលមានគំនិតត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយអំពើបាបនោះ ក៏បានឃើញសេចក្តីពិតខាងឯវិញ្ញាណនេះផងដែរ។ ខណៈដែលពួកគេកំពុងតែសម្លឹងទៅឯការបើកសំដែងរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាងនោះ ពួកគេនឹងបានដឹងថា ពួកគេមានកំហុសពិតមែន។ ពួកគេនឹងដឹងថា លេសទាំងអស់ដែលពួកគេបានបង្កើតឡើង ដើម្បីបដិសេធព្រះយេស៊ូវនោះ គឺជាការកុហកទទេ។ពួកគេនឹងដឹងថា អំពើបាប និងសេចក្តីអាក្រក់គឺជាទីស្អប់ខ្ពើមបំផុត។ មនុស្សនឹងមើលឃើញជម្រើសអាក្រក់ៗទាំងអម្បាលម៉ានដែលពួកគេបានធ្វើ។ ពួកអ្នកមិនបានសង្គ្រោះនឹងបានយល់ទាំងស្រុង អំពីសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីអាក្រក់នៅក្នុងសង្គ្រាមពិភពលោករវាងព្រះ និងសាតាំង។ គ្រប់គ្នានឹងដឹងថា ព្រះពិតជាយុត្តិធម៌មែន។ ហើយព្រះក៏គ្មានកំហុសអ្វីនៅក្នុងរឿងនេះដែរ។ ព្រះមិនបានបង្កើតសេចក្តីអាក្រក់នោះឡើយ។ ព្រះនឹងបង្ហាញថា ការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ពិតជាស្អាតស្អំមែន។ ការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មិនបានធ្វើអោយអំពើបាបកើតឡើងនោះទេ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ក៏គ្មានបញ្ហាអ្វីដែរ។ សាតាំងគ្មានហេតុផលអ្វី ដើម្បីនឹងច្បាំងទាស់នឹងព្រះនោះឡើយ។ នៅក្នុងកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ជាចៅក្រមនោះ ព្រះនឹងបង្ហាញយើងអំពីគោលគំនិត និងអារម្មណ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស។ នៅពេលនោះ មនុស្សគ្រប់គ្នា ទាំងអ្នកដែលបានសង្គ្រោះ និងអ្នកមិនបានសង្គ្រោះ នឹងប្រកាសថា៖ ‘ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះដ៏មានព្រះចេស្តាបំផុតអើយ ការទ្រង់សុទ្ធតែធំ ហើយអស្ចារ្យ ឱស្តេចនៃសាសន៍អើយ ផ្លូវទ្រង់សុទ្ធតែសុចរិត ហើយពិតត្រង់’ (វិវរណៈ ១៥៖៣)»។ ដក ស្រង់ពី Ellen G. White, The Desire of Ages, page 58, adapted។
សំនួរពិភាក្សា៖
- «ប្រសិនបើលោកអ្នកបដិសេធមិនព្រមថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះទាំងស្រុងនោះទេ លោកអ្នកប្រាកដជារើសយកសេចក្តីស្លាប់ហើយ។ ព្រះគឺដូចជាភ្លើងបន្សុស។ ទ្រង់នឹងបន្សុសអំពើបាបចេញ។ ប្រសិនបើយើងរើសយកអំពើបាប ដោយមិនព្រមញែកខ្លួនយើងចេញពីវានោះ ព្រះនឹងបំផ្លាញយើងជាមិនខាន» ដកស្រង់ ពី Ellen G. White, Thoughts From the Mount of Blessing, page 62, adapted។ តើសម្រង់មតិនេះបានជួយអោយយល់អំពីកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ព្រះជាចៅក្រមនោះដោយរបៀបណា?
- ១០០០ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការយាងមកលើកទី២នោះ ព្រះនឹងប្រោសមនុស្សមិនបានសង្គ្រោះអោយរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។ មុនពេលនេះមកដល់ រាស្ត្រសំណល់របស់ព្រះនឹងជួយទ្រង់ជំនុំជម្រះអ្នកមិនបានសង្គ្រោះ នៅក្នុងរយៈពេល១០០០ឆ្នាំនេះ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវទទួលទោសនៅក្នុង១០០០ឆ្នាំនេះឡើយ ទាល់តែគ្រប់គ្នាបានឃើញសេចក្តីយុត្តិធម៌របស់ព្រះជាមុនសិន។ តើសេចក្តីពិតនេះបានជួយអោយយើងឃើញ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ជាចៅក្រមនោះដោយរបៀបណាដែរ?
រឿងខ្លី
សុបិនដ៏អស្ចារ្យ២យ៉ាងនៅក្នុងប្រទេសអង់ហ្គោឡា
រាល់ពេលដែលលោកវីលៀម ហ្វ្រេដឺរីខូ ជូអៅ ឡាំបូ (William Fredoeric Joao Lumbo) ធ្វើដំណើរទៅឯព្រះវិហារនោះ គាត់ហាក់ដូចជាបានឮអ្នកអធិប្បាយម្នាក់ កំពុងនិយាយនូវពាក្យដដែលៗ អ៊ីចឹង។ អ្នកអធិប្បាយមាឌធំម្នាក់បានឈរនៅខាងក្រោយវេទិកានៃព្រះវិហាររបស់គាត់នៅក្នុងប្រទេសអង់ហ្គោឡា។ គាត់បានលើកដៃរបស់វាឡើង រួចឧទានឡើងថា «អ្នកណាដែលរស់ដោយមិនបម្រើព្រះនោះ អ្នកនោះមិនសមនឹងរស់ឡើយ»។ សម្តីរបស់គ្រូអធិប្បាយម្នាក់នេះបានធ្វើអោយបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ នេះចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ ពិភពលោកនៅខាងក្រៅព្រះវិហារក៏បានធ្វើអោយគាត់ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងផងដែរ ម្ល៉ោះហើយ គាត់បានសម្រេចចិត្តថា គាត់ទៅរាំល្អជាងទៅឯព្រះវិហារ។ នៅពេលដែល គាត់មានអាយុ១៤ឆ្នាំ គាត់បានបង្កើតក្រុមរាំមួយក្រុម ដើម្បីសម្តែងនៅក្នុងពិធីជប់លៀង និងនៅក្នុងកម្មវិធី សាលាដែលស្ថិតនៅក្នុងទីក្រុងលូអាន់ដា (Luanda) នៃប្រទេសអង់ហ្គោឡា។ ទោះបីជាគាត់សប្បាយជាមួយនឹងការរាំរែករបស់គាត់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែមានអារម្មណ៍ថា គាត់ខ្វះអ្វីម៉្យាងដដែល។ គាត់នៅតែមានអារម្មណ៍មិនស្កប់ចិត្តដដែល បន្ទាប់មក គាត់បាននឹកចាំសម្តីរបស់អ្នកអធិប្បាយម្នាក់នោះដែលថា «អ្នកណាដែលរស់ដោយមិនបម្រើព្រះនោះ អ្នកនោះមិនសមនឹងរស់ឡើយ»។
ភាពសប្បាយរីករាយពីការរាំរែកបានរលាយអស់ទៅ នៅពេលនោះ លោកវីលៀមបានចាប់ផ្តើមជក់បារី និងផឹកស្រាវិញម្តង។ ប៉ុន្តែ គាត់មានអារម្មណ៍ថា មិនស្កប់ចិត្តទាល់់តែសោះ។ ថ្ងៃមួយ គាត់បានអធិស្ឋានទាំងអស់សង្ឃឹមថា «ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំមិនបានរស់ ដើម្បីបម្រើទ្រង់ទាល់តែសោះ ហើយទូលបង្គំក៏មិននឹងរស់នោះដែរ សូមទ្រង់ជួយដល់ទូលបង្គំផង»។ មួយស្របក់ខ្លី បន្ទាប់ពីអធិស្ឋានរួចមក មិត្តភក្តិម្នាក់បានអោយយូអេសប៊ី (flash drive) មួយដល់លោកវីលៀម ដែលនៅក្នុងនោះមានសេចក្តី អធិប្បាយមួយ។ លោកវីលៀមចង់បានយូអេសប៊ីនោះ ដោយសារតែមិត្តភក្តិម្នាក់នេះបានរក្សាទុកវីដេអូរាំរបស់គាត់។ សេចក្តីអធិប្បាយនៅក្នុងយូអេសប៊ីនោះបានប៉ះពាល់ចិត្តលោកវីលៀមជាខ្លាំង។ គាត់បាន លុតជង្គង់ចុះ សូមអោយព្រះអត់ឱនទោសដល់គាត់។ គាត់បានសម្រេចចិត្តចូលព្រះវិហារវិញ។ ព្រះវិហារទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសអង់ហ្គោឡាត្រូវបានបិទ ដោយសារតែកូវីដ១៩ ដូច្នេះហើយ លោកវីលៀមបាន ថ្វាយបង្គំនៅក្នុងព្រះវិហារនៅតាមផ្ទះវិញ។ រឿងដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលមួយបានរង់ចាំលោកវីលៀម។ លោកហ្វីលីព (Filipe) ដែលជាមេដឹកនាំនៃព្រះវិហារនៅតាមផ្ទះបានយល់សប្តិឃើញលោកវីលៀម២ដង ទាំង២យប់ផ្តួនៗគ្នា។ នៅក្នុងសុបិនទី១ លោកហ្វីលីពបានឈរនៅជិតដើមឈើដ៏ធំមួយ ហើយនៅក្នុងដៃរបស់គាត់មានមែកឈើតូចមួយ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់ត្រូវការតភ្ជាប់មែកឈើនោះទៅនឹងដើមដ៏ធំរបស់វាវិញ ដើម្បីអោយមែកឈើនោះអាចដុះឡើងវិញបាន។ នៅក្នុងសុបិនទី២ លោកហ្វីលីពបានឈរនៅក្បែរមាត់ទន្លេដ៏ធំមួយ។ ហើយមានទន្លេតូចមួយបានហូរនៅក្បែរទន្លេធំនោះ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោកហ្វីលីពនៅតែមានអារម្មណ៍ថា គាត់ត្រូវតែធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីភ្ជាប់ទន្លេតូចនេះទៅនឹងទន្លេធំវិញអោយបាន។
លោកហ្វីលីពបានប្រាប់លោកវីលៀមថា «អ្នកគឺជាមែកឈើតូចដែលត្រូវការភ្ជាប់ទៅនឹងដើមដ៏ធំរបស់វាវិញ ដ្បិតដើមដ៏ធំនោះគឺជាព្រះយេស៊ូវដែលជាដើមជីវិតនេះឯង។ អ្នកគឺជាទន្លេតូច ហើយព្រះយេស៊ូវគឺជាទន្លេធំ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវតែនៅជាប់នឹងព្រះយេស៊ូវដែលជាទន្លេនៃជីវិតវិញ»។ លោកវីលៀម សឹងតែមិនជឿនូវអ្វីដែលគាត់បានឮនេះ។ គាត់បានសួរលោកហ្វីលីពថា «ព្រះយេស៊ូវចង់អោយខ្ញុំនៅជាប់ជាមួយនឹងទ្រង់វិញមែនទេលោកគ្រូ?»។
នៅពេលដែលលោកវីលៀមថ្វាយបង្គំនៅឯព្រះវិហារនៅតាមផ្ទះនោះ ភាពមិនស្កប់នៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់ត្រូវបានបំពេញដោយសេចក្តីសុខសាន្ត និងសេចក្តីអំណរវិញ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តនៅជាប់ ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវតែមួយគត់។ សព្វថ្ងៃគ្មានរបស់អ្វីដែលអាចធ្វើអោយគាត់សប្បាយចិត្តជាងការនៅជាប់ជាមួយនឹងព្រះយេសូវនោះឡើយ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តរស់ដើម្បីបម្រើព្រះវិញ។
អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍
ចូរអបអរសាទរដល់ព្រះអង្គដែលប្រសូតមកចុះ
យើងបានថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយនឹងធនធានដែលយើងមាន ដោយសារតែព្រះរាជបុត្រាយេស៊ូវបានប្រសូតនៅលើផែនដីនេះ។ ការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើពួកព្រះរាជបុត្រានៃស្តេចបានបន្តនៅគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់។ ការទទ្ទឹងរង់ចាំព្រះរាជបុត្រា «អាគារ (Archie)» ប្រសូតមកក្នុងរាជវង្សម៉ោន បាត់ថេន វីនសូរ (Mountbatten-Windsor) នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៩នោះ បានធ្វើអោយមនុស្សរាប់លានចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង។ ការប្រសូតនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ស្តេចតែងតែធ្វើអោយមានការភ្ញាក់ផ្អើលនៅ ក្នុងបណ្តាញផ្សព្វផ្សាយសង្គមជានិច្ច ហើយមនុស្សក៏តែងតែចាប់អារម្មណ៍ទៅលើព័ត៌មានលម្អិតនៃការ ប្រសូតនេះ ដោយការចង់ដឹងចង់ឮ ជាមួយនឹងការអបអរសាទរផងដែរ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ ដោយបានឃើញ ផ្កាយរបស់ព្រះ ពួកអង្គប្រាជ្ញខាងឯតារាវិទ្យា (Magi) បានលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីនឹងធ្វើដំណើរផ្សងព្រេងមួយចេញពីព្រំប្រទល់នៃទឹកដីរបស់ពួកគេ ទាំងនឿយហត់ និងចំណាយពេលអស់រយៈពេលជាយូរថ្ងៃ។ នៅពេលដែលពួកគេទៅដល់ភូមិបេថ្លេហិមនោះ ពួកគេបានរកឃើញគោលបំណងនៃការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេ ដោយថា៖ ពួកយើងធ្វើដំណើរមកទីនេះ ដើម្បីនឹងថ្វាយបង្គំដល់ព្រះអង្គដែលប្រសូតមកធ្វើជាស្តេចសាសន៍យូដានេះឯង។ ការពិពណ៌នាដែលយើងទទួលបានពីសកម្មភាពនៃការថ្វាយបង្គំនេះបានធ្វើអោយយើងចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង។
តើលោកអ្នកចេះបទចម្រៀងណូអែលណាមួយ ដែលពួកអ្នកប្រាជ្ញបានច្រៀងថ្វាយដល់ព្រះយេស៊ូវដែរឬទេ? តើលោកអ្នកបានដឹងអំពីសេចក្តីអធិស្ឋាន ដែលពួកគេបានអធិស្ឋានដល់ព្រះអង្គដែលប្រសូតមកនោះដែរឬទេ? តើលោកអ្នកអាចចាំអំពីពាក្យសម្តីដែលលោកយ៉ូសែប និងនាងម៉ារីបាននិយាយជាមួយនឹងពួកគេដែរឬទេ? តើលោកអ្នកចាំអំពីវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ ដែលពួកគេបានយកទៅស្រុករបស់ពួកគេវិញដែរឬទេ? យើងមិនបានឃើញព័ត៌មានទាំងនេះនៅក្នុងកណ្គគម្ពីរនៃដំណឹងល្អនោះឡើយ។ ចំណុចមិនបានបង្ហាញទាំងនេះគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើល ហើយក៏អាចជាចំណុចសំខាន់ផងដែរ។ កន្លែងដែលត្រូវគួរអោយចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺនៅត្រង់ចំណុចផ្សេងមួយទៀតដែលថា ពួកគេ «ក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះ ឃើញបុត្រតូច នៅជាមួយនឹងម៉ារា ជាមាតា រួចក៏ក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រមទាំងបើកយកទ្រព្យដ៏វិសេសរបស់ខ្លួន ថ្វាយតង្វាយជាមាស ជាកំញាន ជាជ័រល្វីងទេស ដល់បុត្រនោះ» វិញ (ម៉ាថាយ ២៖១១)។ ពួកគេបានគោរពថ្វាយបង្គំដល់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដោយការថ្វាយអំណោយដល់ទ្រង់វិញ។
ការអបអរសាទរចំពោះកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវនេះ នៅតែជាព្រឹត្តការណ៍ដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនដដែល។ ឆ្នាំនេះក៏មិនខុសពីឆ្នាំមុនៗដែរ។ យើងនៅតែអនុវត្តនូវការស្តាប់ចម្រៀងណូអែល ការរីករាយជាមួយនឹងអាហារតាមរដូវកាលដែលយើងចូលចិត្ត ការអោយពរដល់ខ្លួនយើង និងអ្នកជាទីស្រឡាញ់ របស់យើងជាមួយអំណោយ រួមទាំងការចូលរួមនៅក្នុងកម្មវិធីនៃថ្ងៃបុណ្យណូអែលផងដែរ។ សប្តាហ៍នេះ ខណៈដែលយើងថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយនឹងតង្វាយ១០ហូត១ និងតង្វាយទៀងទាត់របស់យើង តាមសេចក្តីសន្យានោះ ចូរអោយយើងនឹកចាំអំពីរបៀបដែលពួកអ្នកប្រាជ្ញបានថ្វាយបង្គំដល់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដោយការថ្វាយធនធានរបស់ពួកគេនោះចុះ។
សេចក្តីអំពាវនាវ៖
«តើព្រះអង្គដែលប្រសូតមក ធ្វើជាស្តេចសាសន៍យូដា ទ្រង់គង់នៅឯណា ពីព្រោះយើងបានឃើញផ្កាយរបស់ទ្រង់ ពីទិសខាងកើតមក ហើយយើងមកថ្វាយបង្គំទ្រង់» (ម៉ាថាយ ២៖២)។
សេចក្តីអធិដ្ឋាន៖
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ខណៈដែលទូលបង្គំពិភាក្សា ច្រៀង និងឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវនេះ សូមជួយអោយទូលបង្គំលះបង់ពេលវេលា និងកម្លាំងក្នុងការស្វែងរកទ្រង់ និងក្នុងការប្រើធនធានដែលទូលបង្គំមាននេះ ដើម្បីនឹងលើកតម្កើងទ្រង់ជាស្តេចផងចុះ។
