មេរៀនទី១៤​៖ ២៤ - ៣០ ធ្នូ ២០២២

អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងថ្មីទាំងអស់

Jeans
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២
អំណានព្រះគម្ពីរសម្រាប់មេរៀនប្រចាំសប្តាហ៍នេះ៖ អេសាយ ៦៥៖១៧-២៥; វិវរណៈ ៧៖៩-១៥; ម៉ាថាយ​ ៥៖៨; អេសាយ ២៥៖៨; វិវរណៈ ២២៖៣-៥។

ខចងចាំ៖ «ឯ​ព្រះអង្គដែល​គង់​លើ​បល្ល័ង្ក ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា មើល អញ​ធ្វើ​ទាំង​អស់​ឡើង​ជា​ថ្មី រួចទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា ចូរ​សរសេរ​ទុក​ចុះ ដ្បិត​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ពិត​ប្រាកដ ហើយ​គួរ​ជឿ» (វិវរណៈ ២១៖៥)។

ព្រះគម្ពីរបានសំដែងនូវក្តីដល់យើងយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «តាម​សេចក្តី​សន្យា​របស់​ទ្រង់ នោះ​យើង​រាល់​គ្នា​ទន្ទឹង​ចាំ​ផ្ទៃ​មេឃ​ថ្មី និង​ផែនដី​ថ្មីដែល​មាន​សុទ្ធ​តែ​សេចក្តី​សុចរិត​វិញ» (ពេត្រុសទី២ ៣៖១៣)។ អ្នកខ្លះបានគិតថា សេចក្តីសន្យានេះគឺជារឿងប្រដិឌ ដែលពួកមេដឹកនាំបានប្រើដើម្បីគ្រប់គ្រងទៅលើអ្នកដែលបានមិនសប្បាយចិត្តជានឹងអ្វីៗនៅក្នុងជីវិតនេះ។ ប្រសិនបើមនុស្សជឿថា អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនឹងបានប្រសើរឡើងនៅក្នុងស្ថានសួគ៌នោះ ពួកគេអាចនឹងទទួលយកនូវអ្វីៗដែលបានកើតឡើងនៅលើផែនដីនេះវិញ។ នៅពេលនោះ មនុស្សនឹងមិនប្រឆាំងទាស់នឹងមេដឹកនាំរបស់ពួកគេនោះទេ។ គួរអោយសោកស្តាយណាស់ ពួកមេដឹកនាំមួយចំនួនបានប្រើសេចក្តីសន្យានេះនៅក្នុងគោលបំណងបែបនេះ។​ ប៉ុន្តែ ទង្វើអាក្រក់របស់ពួកគេមិនអាចផ្លាស់ប្តូរសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរបានឡើយ។

ព្រះគម្ពីរបានសំដែងថា នៅគ្រាចុងក្រោយ មនុស្សនឹងសង្ស័យទៅលើសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ។ ពួកគេនឹងសើចចំអកចំពោះសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងដែលថា ព្រះនឹងបង្កើតផ្ទៃមេឃ ហើយនិងផែនដីថ្មី (ពេត្រុសទី២ ៣៖៣-៧)។ ប៉ុន្តែ ការសើចចំអករបស់ពួកគេមកកាន់យើងនេះ គឺទីសំគាល់មួយបង្ហាញថា ព្រះគម្ពីរពិតជាត្រឹមត្រូវមែន ដោយបានសំដែងថា មនុស្សទាំងនេះនឹងសើចចំអកអោយយើងជាមិនខាន។ ការសើចចំអកនេះមិនថ្វីអ្វីទេ ដោយសារតែព្រះគម្ពីរបានដាស់តឿនយើងអំពីរឿងរួចទៅហើយ។

នៅសប្តាហ៍នេះ យើងនឹងចំណាយពេលគិតអំពីសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះនៃការប្រទាននូវផ្ទៃ មេឃ និងផែនដីថ្មីនេះដល់យើង។ យើងក៏នឹងសិក្សាអំពីរោងឧបោសថនៅឯស្ថានសួគ៌ ព្រមទាំងចុងបញ្ចប់នៃសេចក្តីស្លាប់ និងការយំសោកផងដែរ។

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២

ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មី

ពួកអ្នកប្រាជ្ញនៃសាសន៍ក្រេកនៅក្នុងសម័យព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនថា អ្វីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងរូបកាយ នោះតែងតែអាក្រក់ជានិច្ច។ មានតែព្រលឹង (វិញ្ញាណ) ទេ ដែលនៅល្អ។ ដូច្នេះ ពួកសាសន៍ក្រេកពិបាកនឹងទទួលយកនូវគោលគំនិតដែលថា មានមនុស្សពិតនៅក្នុងស្ថានសួគ៌នោះណាស់។ ប្រសិនបើស្ថានសួគ៌មានពិតមែននោះ ពួកក្រេកច្បាស់ជាគិតថា គ្មានចំណែកនៃរូបកាយដែលអាចរស់នៅទីនោះបាននោះទេ។ ព្រះគម្ពីរមិនបានយល់ស្របជាមួយនឹងពួកអ្នកប្រាជ្ញសាសន៍ក្រេកទាំងនេះឡើយ។ ស្ថានសួគ៌គឺជាកន្លែងមួយដែលមានមនុស្សពិតជាមួយនឹងរូបកាយពិតរស់នៅទីនោះ។ អំពើបាបមិនអាចកំណត់ជីវិតនៃមនុស្សនៅទីនោះបាននោះទេ។ ដូច្នេះ នៅទីនោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលឈឺ ឬស្លាប់នោះឡើយ។

សូមអានខគម្ពីរអេសាយ ៦៥៖១៧-២៥; អេសាយ ៦៦៖២២, ២៣; ពេត្រុសទី២ ៣៖១ និង វិវរណៈ ២១៖១-៥។ តើខទាំងនេះបានសន្យានឹងយើងយ៉ាងដូចម្តេចដែរ?

--------------------------------------------------------

កណ្ឌគម្ពីរអេសាយបានបង្ហាញយើងអំពីរូបភាពកាលពីមុនដ៏គួរអោយចាប់អារម្មណ៍មួយ។ នេះមិនមែនជារូបភាពនៃអ្វីដែលបានកើតឡើងនោះទេ។ រូបភាពនេះគឺជាអ្វីដែលព្រះចង់បានសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ គួរអោយសោកស្តាយណាស់ ដែលអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមិនបានកើតឡើងបែបនេះឡើយ។ សាសន៍អ៊ីស្រាអែលមិនរក្សាសេចក្តីសញ្ញារបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះនោះឡើយ (អេសាយ ៦៥៖១៧-២៥; អេសាយ ៦៦៖២២, ២៣; សូមប្រៀបធៀបជាមួយនឹងបទគម្ពីរចោទិយកថា ២៨)។​

«ព្រះបានប្រទានរង្វាន់ដ៏ពិសេសមួយដល់រាស្ត្រសំណល់របស់ទ្រង់។ រង្វាន់នេះនឹងក្លាយទៅជារបស់ពួកគេជារៀងរហូត។ ព្រះគម្ពីរបានហៅរង្វាន់នេះថាជា ‘​ស្រុក​១​ដ៏​ប្រសើរ​’ វិញ (ហេព្រើរ ១១៖១៤; សូមអានខ ១៤-១៦)។ នៅទីនោះ ព្រះដែលជាអ្នកគង្វាលនៃស្ថានសួគ៌នឹងនាំរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ទៅកាន់ប្រភពទឹក។ ទឹករស់នឹងហូរចេញពីប្រភពទឹកទាំងនេះ។​ ដើមនៃជីវិតនឹងផ្លែជារៀងរាល់ខែ។ ហើយស្លឹកនៃដើមនេះក៏សម្រាប់ជួយព្យាបាលដល់រាស្ត្ររបស់ព្រះផងដែរ។ នៅក្នុងស្រុកនេះមានស្ទឹងជាច្រើនហូរកាត់។ ទឹកស្ទឹងទាំងនោះថ្លាឈ្វេង រហូតដល់យើងមើលធ្លុះ។ នៅជាប់នឹងស្ទឹងទាំងនោះ អមដោយដើមឈើបក់រវេចៗ។ ដើមឈើទាំងនោះក៏បានបាំងពីលើផ្លូវធំ និងផ្លូវតូចដែលព្រះបានបង្កើតឡើង សម្រាប់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដើរឆ្លងកាត់ផងដែរ។ ទីទំនាបនៅក្នុងស្រុកនេះពេញទៅដោយភ្នំយ៉ាងស្រស់ស្អាត។ ព្រះបានបង្កើតភ្នំខ្ពស់។ ហើយនៅក្រោមភ្នំទាំងនោះ ក៏ទីទំនាបប្រកបទៅដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់។​ រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងរកទីលំនៅមួយនៅតាមដងស្ទឹងទាំងនោះ។ រាស្ត្ររបស់ព្រះមិនមែនជាអ្នកស្រុកក្រៅ និង ជាអ្នកសាត់ព្រាត់ទៀតឡើយ»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, page 675, adapted។

គួរអោយសោកស្តាយណាស់ ដែលអ្នកកវីល្បីៗជាច្រើនមិនបានជឿទៅលើព្រះ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានទទួលសេចក្តីសង្ឃឹមនៃជីវិតអស់កល្បនោះទេ។ បើគ្មានសេចក្តីសង្ឃឹមនេះទេ ពួកគេមិនអាចយល់ អំពីមូលហេតុដែលមនុស្សលោកត្រូវរស់នៅលើផែនដីនេះឡើយ។ ពួកគេបានគិតថា គ្មានទេជីវិតនាពេលអនាគតជាមួយនឹងព្រះ បន្ទាប់ពីមនុស្សលោកស្លាប់ទៅនោះ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ ពួកគេក៏ត្រូវមួយចំណុចផងដែរ។ គឺថា ជីវិតដែលគ្មានសេចក្តីសង្ឃឹមនោះ គឺប្រៀបដូចជាជីវិតមួយដែលគ្មានផែនការច្បាស់លាស់អ៊ីចឹង។ តើយើងអាចប្រើចំណុចនេះ ដើម្បីណែនាំអ្នកដទៃអំពីព្រះ ហើយនិងព្រះយេស៊ូវនោះដោយរបៀបណាដែរ?​ សូមយកចម្លើយរប​ស់លោកអ្នកទៅពិភាក្សានៅក្នុងថ្នាក់សប្បាតហ៍ស្គូលផងចុះ។

ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២

នៅក្នុងរោងឧបោសថរបស់ព្រះ

អ្នកខ្លះបានគិតថា រោងឧបោសថរបស់ព្រះគឺជាស្ថានសួគ៌នោះឯង។ ប៉ុន្តែ កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈបានបង្ហាញយើងនូវរោងឧបោសថជាមួយនឹងបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ (វិវរណៈ​៤៖២-៦; វិវរណៈ ៧៖៩-១៥; វិវរណៈ ១៥៖៥-៨)។ រាស្ត្រសំណល់ដែលចេញពីកុលសម្ព័ន្ធ និងប្រទេសផ្សេងៗនៅលើផែនដីនេះនឹងចូលមកថ្វាយបង្គំព្រះនៅក្នុងរោងឧបោសថនេះជារៀងរហូត (វិវរណៈ ៧៖៩-១៧)។

សូមប្រៀបធៀបខគម្ពីរវិវរណៈ ៧៖៩-១៥ ជាមួយនឹងខគម្ពីរវិវរណៈ ២១៖៣, ២២។ ខគម្ពីរ វិវរណៈ ៧៖៩-១៥ បានពិពណ៌នាអំពីមនុស្សមួយក្រុមធំ នៅមុខបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ។ ពួកគេបាន «បំរើ​ទ្រង់ នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ​ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ» (វិវរណៈ ៧៖១៥) ផងដែរ។ ក្រោយមក លោកយ៉ូហានបានសរសេរថា គាត់ «មិន​ឃើញ​មាន​ព្រះវិហារ​ណានៅ​ក្នុង​ក្រុង​នោះ​ទេ» (វិវរណៈ ២១៖២២)។ តើលោកអ្នកអាចបកស្រាយយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីបង្ហាញថា ខទាំងនេះពិតជាស្របជាមួយនឹងគ្នាមែននោះ?

--------------------------------------------------------

រោងឧបោសថនៅស្ថានសួគ៌តែងតែជាកន្លែង ដែលពួកទេវតា និងអ្នកដទៃទៀតនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ ចូលមកថ្វាយបង្គំព្រះជានិច្ច។ ប៉ុន្តែក្រោយមក អំពើបាបបានកើតមានឡើង ធ្វើអោយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងផ្លាស់ប្តូរទៅ។ បន្ទាប់ពីធ្លាក់ទៅក្នុងអំពើបាបរួចមក​ រោងឧបោសថក៏ក្លាយទៅជាកន្លែងមួយដែលព្រះត្រូវប្រទានសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់ដល់មនុស្សលោក ដើម្បីសង្គ្រោះពួកគេវិញ។ «នៅពេលដែលព្រះដោះស្រាយនូវបញ្ហានៃអំពើបាបនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយនោះ រោងឧបោសថនៅស្ថានសួគ៌នឹងក្លាយទៅជាកន្លែងថ្វាយបង្គំ ព្រះដូចកាលពីមុនម្តងទៀត។ ក្នុងខគម្ពីរវិវរណៈ ២១៖២២ លោកយ៉ូហានបានរៀបរាប់ថា គាត់មិនឃើញមានរោងឧបោសថនៅក្នុងក្រុងនោះទេ។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តា និងកូនចៀមនោះឯងដែលជារោងឧបោសថនៅក្នុងក្រុងនោះ។​ តើនៅត្រង់នេះមានន័យថា គ្មានកន្លែងថ្វាយបង្គំដែលមនុស្សអាចចូល មកជួបនឹងព្រះទេ ឬយ៉ាងណា? ជាការពិតណាស់ ប្រាកដជាមានកន្លែងមួយសម្រាប់មនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះហើយ (សូមមើលបទគម្ពីរអេសេគាល ៤៨)»។ ដកស្រង់ពី Richard M. Davidson, “The Sanctuary: ‘To Behold the Beauty of the Lord,’” in Arthur Stele, editor, The Word: Searching, Living, Teaching, volume 1 (Silver Spring, MD: Biblical Research Institute, 2015), page 31, adapted។

កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈបានបង្ហាញនូវការផ្តោតអារម្មណ៍ដ៏ពិសេសមួយ ចំពោះបុគ្គលម្នាក់ដែលគេបានថ្វាយបង្គំ ព្រមទាំងអ្នកដែលបានថ្វាយបង្គំទ្រង់ផងដែរ។ អ្នកទាំងនេះបានថ្វាយបង្គំព្រះ ហើយនិងកូនចៀម (វិវរណៈ ៥៖១៣; វិវរណៈ ៧៖១០)។ ដូចសព្វមួយដង ព្រះយេស៊ូវតែងតែជាហេតុផលនៃការថ្វាយបង្គំនេះជានិច្ច។ នេះគឺជា​របៀបដែលរាស្ត្រសំណល់ទាំងអស់គួរធ្វើ។

អ្នកដែលថ្វាយ​បង្គំដល់កូនចៀមនោះ​ គឺជា «អ្នក ដែល​បាន​ចេញ​ពី​គ្រា​វេទនា​យ៉ាង​ធំ​មក គេ​បានបោក​អាវ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឡើង​ស​ក្នុង​ឈាម​របស់​កូន​ចៀម» (វិវរណៈ ៧៖១៤)។​ ជីវិតរបស់ពួកគេបានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់បានសង្គ្រោះពួកគេហើយថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ក៏បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតពួកគេផងដែរ។ នេះហើយគឺជាមូលហេតុដែលនាំអោយពួកគេច្រៀងសរសើរតម្កើងព្រះជាមួយនឹងចិត្តប្រកបដោយការដឹងគុណ។

ថ្ងៃអង្គារ ទី២៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២

រស់នៅជាមួយនឹងព្រះ

ព្រះគម្ពីរបានសំដែងថា ព្រះ «ទ្រង់​គង់​នៅ​ក្នុង​ពន្លឺ​ដែល​រក​ចូល​ទៅ​ជិត​មិន​បាន» (ធីម៉ូថេទី១ ៦៖១៦)។ ហើយក៏ «គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ឃើញ​ព្រះ» ដែរ (យ៉ូហាន ១៖១៨; សូមអានខគម្ពីរយ៉ូហានទី១ ៤៖១២)។ តើខទាំងនេះមានន័យថា រាស្ត្រសំណល់នៅស្ថានសួគ៌មិនអាចឃើញព្រះវរបិតានោះទេ មែនទេ? ទេ មិនមែនដូច្នោះឡើយ។ បន្ទាប់ពីមនុស្សលោកបានធ្លាក់ទៅក្នុងអំពើបាបរួចមក​ ពួកគេមិនអាចឃើញព្រះមុខទល់នឹងមុខបានឡើយ។ ខជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញយើងថា​ រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹង បានឃើញព្រះនៅឯស្ថានសួគ៌។​

សូមអានខគម្ពីរម៉ាថាយ​៥៖៨; យ៉ូហានទី១ ៣៖២,​៣ និងវិវរណៈ ២២៖៣, ៤។ តើខទាំងនេះ បានបង្ហាញប្រាប់យើងយ៉ាងដូចម្តេចអំពីព្រះពរដ៏អស្ចារ្យ ដែលយើងនឹងទទួលបាន នៅពេលដែលយើងបានឃើញព្រះនោះ?

--------------------------------------------------------

អ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរ ដែលបានសរសេរថា «គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ឃើញ​ព្រះ» (យ៉ូហាន ១៖១៨) នោះ ក៏បានប្រកាសផងដែរថា «ដ្បិតទ្រង់​យ៉ាង​ណា នោះ​យើង​នឹង​ឃើញ​ទ្រង់​យ៉ាង​នោះ​ឯង» (យ៉ូហាន ទី១ ៣៖២ សូមអានខ៣ផងដែរ)។ យើងនឹងបាន «​ឃើញ​ព្រះភក្ត្រ​ទ្រង់» (វិវរណៈ ២២៖៤; សូមអាន ខ៣ផងដែរ)។ អ្នកប្រាជ្ញខ្លះខាងឯព្រះគម្ពីរបានជជែកវែកញែកអំពីបុគ្គល ដែលលោកយ៉ូហានកំពុងតែពិពណ៌នានេះ៖ តើបុគ្គលម្នាក់នេះជាព្រះវរបិតា ឬក៏ព្រះយេស៊ូវដ៏ជាព្រះរាជបុត្រា? ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបាន ជួយយើងដឹងថា យើងនឹងបានឃើញព្រះភ័ក្ត្រនៃព្រះវរបិតា ដោយទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «មាន​ពរ​ហើយ អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​បរិសុទ្ធ ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ​នឹង​បាន​ឃើញ​ព្រះ» (ម៉ាថាយ ៥៖៨)។ រាស្ត្ររបស់ព្រះ នឹងថ្វាយបង្គំទ្រង់នៅក្នុងរោងឧបោសថរបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌។ ព្រះពរនេះគឺជាអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យមួយសម្រាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ព្រះពរដ៏អស្ចារ្យជាទីបំផុតនោះគឺ រាស្ត្ររបស់ព្រះក៏នឹងបានឃើញព្រះភ័ក្ត្រ របស់ទ្រង់ផងដែរ។

«រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងទទួលបានព្រះពរ ដោយសារតែពួកគេបានសន្ទនាជាមួយនឹងព្រះវរបិតា ហើយនិងព្រះរាជបុត្រាមុខទល់នឹងមុខ។ ‘ដ្បិត​ឥឡូវ​នេះ យើង​មើល​ឃើញ​បែប​ស្រអាប់ ដូច​ជា​ដោយសារកញ្ចក់ តែ​នៅ​វេលា​នោះ នឹង​ឃើញ​ [ទ្រង់] មុខ​ទល់​នឹង​មុខ’ (កូរិនថូសទី១ ១៣៖១២) វិញ។​ ឥឡូវនេះ យើងអាចឃើញត្រឹមតែផ្នែកដ៏តូចមួយរបស់ព្រះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់តាមរយៈធម្មជាតិ និងតាមរយៈការព្រះទ័យទុកដាក់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងប៉ុណ្ណោះ។ យើងនឹងឈរនៅមុខទ្រង់។ យើងនឹងសម្លឹងមើលព្រះភ័ក្ត្ររបស់ទ្រង់ដែលភ្លឺចែងចាំងដូចជាពន្លឺអ៊ីចឹង»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, pages 676, 677, adapted។

តើសព្វថ្ងៃនេះ លោកអ្នកបានឃើញខមួយចំនួនដែលបានចែងអំពីទំនាក់ទំនងរវាងចិត្តបរិសុទ្ធរបស់យើង ហើយនិងការដែលឃើញបានព្រះដែរឬទេ? យើងត្រូវតែមានចិត្តបរិសុទ្ធជាមុនសិន​ទើបយើងអាចឃើញព្រះ។ «អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​យ៉ាង​នេះ​ដល់​ទ្រង់ នោះ​ក៏​តែង​ជម្រះសំអាត​ចិត្ត​ខ្លួន ឲ្យដូច​ទ្រង់​ដែល​ស្អាត​ដែរ» (យ៉ូហានទី១ ៣៖៣)។ តើខទាំងនេះបានបង្ហាញសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរអ្វីដល់យើង? ពួកគេបានបង្ហាញយើងថា ឥឡូវនេះ ព្រះត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរយើង ដើម្បីអោយបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់នគរស្ថានសួគ៌។

ថ្ងៃពុធ ទី២៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២

គ្មានសេចក្តីស្លាប់ និងការយំសោកទៀតឡើយ

យើងបានឃើញរួចមកហើយថា ការបង្រៀនថា ព្រលឹងមិនចេះស្លាប់នោះ គឺជាបង្រៀនខុសឆ្គងមួយ។ គោលគំនិតដែលថា ព្រលឹងត្រូវរងទុក្ខជារៀងរហូតនៅក្នុងភ្លើងនរកជារឿងរហូតនោះ ក៏មិនស្របជាមួយនឹងសេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរផងដែរ។ នៅលើផែនដីថ្មី «គ្មាន​សេចក្តី​ស្លាប់ ឬ​សេចក្តី​សោក​សង្រេង ឬ​សេចក្តី​យំ​ទួញ ឬ​ទុក្ខ​លំបាក​ណា​ទៀត​ឡើយ» (វិវរណៈ ២១៖៤)។ ប៉ុន្តែ តើយ៉ាងណាទៅវិញ ប្រសិនបើគេជឿថា ស្ថាននរកគឺជាទីកន្លែងមួយដែលព្រលឹងនឹងឆេះជារៀងរហូតវិញនោះ? ប្រសិនរឿងជាការពិតមែននោះ «ការស្លាប់ជាលើកទី២» មិនបានបំផ្លាញអំពើបាប និងពួកបាបជននោះទេ។ អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតនោះ គឺថា «ការស្លាប់ជាលើកទី២» នេះ នឹងបានដូចជាគុកមួយឃុំមនុស្សអាក្រក់ ដែលត្រូវឆេះជារៀងរហូតអ៊ីចឹង។ ពួកគេនឹងនៅតែយំសោកជារៀងរហូត។ រីឯស្ថានសួគ៌វិញនោះ ក៏មិនបានបង្កើតជាថ្មីម្តងទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ សូមសរសើរតម្កើងដល់ព្រះដែលព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយើងខុសពីនេះ។

សូមអានខគម្ពីរអេសាយ​២៥៖៨; វិវរណៈ ៧៖១៧ និងវិវរណៈ ២១៖៤។ តើខទាំងនេះអាចកំសាន្តចិត្ត និងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់យើងចំពោះបញ្ហា និងការរងទុក្ខរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតនេះដោយរបៀបណា?

--------------------------------------------------------

ជីវិតអាចជួបនឹងការពិបាក។ យុត្តិធម៌ក៏គ្មានជានិច្ចដែរ។ មនុស្សខ្លះដែលយើងស្រឡាញ់នោះ ក៏អាចនឹងស្លាប់បានដែរ។ អ្នកដទៃទៀតអាចធ្វើអោយយើងលង់ស្រឡាញ់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក ពួកគេនឹងដើរចេញពីយើងទៅធ្វើដូចជាគេមិនស្គាល់យើងអ៊ីចឹង។ បទពិសោធន៍ទាំងនេះឈឺចាប់ជាទីបំផុត។ នៅពេលដែលចិត្តរបស់យើងខ្ទេចខ្ទាំនោះ យើងអាចនឹងលែងចង់រស់បន្តទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ ព្រះតែងតែត្រៀមជួតទឹកភ្នែកយើងជានិច្ច។ យើងអាចនឹងស្រក់ទឹកភ្នែកម្តងហើយម្តងទៀត រហូតទាល់តែព្រះយេស៊ូវយាងមក។ ប៉ុន្តែ យើងមានសេចក្តីសន្យាមួយដែលថា សេចក្តីឈឺចាប់ សេចក្តីយំសោក​​ និងសេចក្តីស្លាប់ នឹងត្រូវវិនាសអស់ទៅ (វិវរណៈ ២១៖១-៥)។​

យើងអាចជឿទុកចិត្តព្រះបាន នៅក្នុងកិច្ចការចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ជាចៅក្រម។ ព្រះទ្រង់នឹង យុត្តិធម៌។ ទ្រង់នឹងជំនុំជម្រះមនុស្សម្នាក់ៗ ដោយក្តីស្រឡាញ់។ អ្នកជាទីស្រឡាញ់ទាំងអស់របស់យើងដែលបានស្លាប់នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវនោះ ពួកគេនឹងបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។ ហើយយើងនឹងបានរស់នៅរួមគ្នាជាមួយនឹងព្រះជារៀងរហូតតទៅ។ រីឯអ្នកបាត់បង់​ដែលមិនបានទទួលអំណោយទាននៃជីវិតអស់កល្បនេះ នឹងស្លាប់ជារៀងរហូត។ ព្រះនឹងមិនបង្ខំអោយពួកគេរស់នៅឯស្ថានសួគ៌ ឬឆេះនៅក្នុងស្ថាននរកឆេះជារៀងរហូតនោះឡើយ។ ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងស្អប់ស្ថានសួគ៌ បើទោះបីជាព្រះមិនបានបង្ខំពួកគេក៏ដោយ។ យើងបានទទួលនូវការកំសាន្តចិត្ត ដោយសារតែយើងបានដឹងថា​ ព្រះទ្រង់យុត្តិធម៌ នៅក្នុងការសម្រេចព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ជាលើកចុងក្រោយ។ នៅពេលដែលព្រះបំផ្លាញសេចក្តីស្លាប់ជារៀងរហូតនោះ យើងនឹងបន្លឺសំឡេងទាំងអំណរថា៖ «សេចក្តី​ជ័យជំនះ​បាន​លេប​សេចក្តី​ស្លាប់​បាត់​ហើយ» (កូរិនថូសទី១ ១៥៖៥៤; សូមអានខ៥៥ផងដែរ)។

ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថា នៅក្នុងផ្ទៃមេឃថ្មី និងផែនដីថ្មីនេះ «របស់​ពី​មុនៗ នោះ​នឹង​គ្មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ចាំ​ទៀត ក៏​មិន​ដែល​ចូល​ក្នុង​គំនិត​ឡើយ» (អេសាយ ៦៥៖១៧)។ ខនេះពុំមានន័យថា យើង នឹងបាត់បង់ការចងចាំនោះឡើយ។ លោកអេសាយកំពុងតែប្រាប់យើងថា អតីតកាលនឹងមិនចូលមកក្នុងសេចក្តីអំណររបស់យើងទៀតឡើយ។​

ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២

ព្រះនឹងចារព្រះនាមទ្រង់នៅក្នុងគំនិតរបស់យើង

សូមអានខគម្ពីរវិវរណៈ ២២៖៣-៥ ដែលបានសំដែងថា ព្រះនឹងចារព្រះនាមទ្រង់នៅក្នុងគំនិតនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ សេចក្តីសន្យានេះបានបង្ហាញថា ព្រះនឹងដាក់បញ្ញត្តិ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់នៅក្នុងចិត្តនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ក៏ប្រទានជីវិតថ្មីមួយដល់ពួកគេផងដែរ។ តើយើងអាចដឹងប្រាកដថា យើងនឹងក្លាយទៅជាផ្នែកមួយនៃក្រុមនេះដោយរបៀបណា?

--------------------------------------------------------

បន្ទាប់ពីលុយស៊ីហ្វ័របានប្រឆាំងនឹងព្រះរួចមក​ លោកអ័ដាម​ និងនាងអេវ៉ាក៏បានធ្វើបាបបន្តមកទៀតផងដែរ។ ព្រះអាចនឹងបំផ្លាញឪពុកម្តាយដើមរបស់យើងនៅពេលនោះបាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានបង្ហាញមនុស្សជាតិថា​ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះគេគ្មានថ្ងៃសាបសូន្យឡើយ។​ ព្រះបានរៀបចំផែនការនៃសេចក្តីមេត្តា ដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកណា ដែលបានទទួលយកអំណោយទាននៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ដែលទ្រង់បាន ប្រទានអោយនេះ។ ព្រះបានរៀបចំផែនការនេះ មុនពេលដែលទ្រង់បង្កើតផែនដីនេះទៅទៀត (អេភេសូរ ១៖៣-៥; ធីម៉ូថេទី២ ១៖៩; ទីតុស ១៖២; វិវរណៈ ១៣៖៨)។ ជាដំបូង ព្រះបានបង្ហាញផែនការនេះដល់លោកអ័ដាម និងនាងអេវ៉ានៅក្នុងសួនច្បារភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីពួកគេធ្វើបាប។ ក្រោយមក ព្រះបានបង្គាប់អោយលោកម៉ូសេសង់រោងឧបោសថមួយសម្រាប់អោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ថ្វាយបង្គំទ្រង់។ ផែនការទាំងអស់នេះបានបង្ហាញអំពីផែនការសង្គ្រោះរបស់ព្រះ តាមរយៈតង្វាយសត្វ និងតង្វាយផ្សេងៗទៀត។ ជីវិតនៃ ការសុគត និងការរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក៏បានបង្ហាញអំពីផែនការនេះផងដែរ (សូមអាន បទគម្ពីររ៉ូម ៥)។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញយើងអំពីផែនការរបស់ព្រះក្នុងការសង្គ្រោះយើង។​ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញការនេះដល់យើងលើសជាងអ្នកណាទៀត ឬរបស់អ្វីផ្សេងទៀតទាំងអស់។​

សេចក្តីសន្យានៃជីវិតអស់កល្បគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃផែនការសង្គ្រោះរបស់ព្រះ។ ព្រះបានប្រទានអំណោយទាននេះដល់យើង ដោយសារតែអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលព្រះយេស៊ូវ​សម្រាប់យើងនៅលើឈើឆ្កាងនោះ ។ អ្នកណាដែលទទួលយកជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូវតាមរយៈសេចក្តីជំនឿនោះនឹងទទួលបានអំណោយទាននៃជីវិតអស់កល្ប។ មុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាងនោះ ព្រះបានសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ តាមរយៈសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេទៅលើសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់។​ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាងរួច ព្រះបានសង្គ្រោះយើង​ តាមរយៈសេចក្តីមេត្តា ព្រមទាំងសេចក្តីជំនឿរបស់យើងទៅលើសេចក្តីមេត្តានោះផងដែរ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ​ យើងក៏ត្រូវតែដឹងដែរថា ទង្វើល្អរបស់យើងក៏សំខាន់ណាស់ដែរ ពីព្រោះទង្វើនេះបានបង្ហាញថា យើងបានសង្គ្រោះហើយ។

លោកប៉ុលបានសរសេរអំពីលោកអ័ប្រាហាំ។​ លោកអ័ប្រាហាំបានរស់នៅជាយូរណាស់មកហើយ មុនពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកកាន់ផែនដីនេះ។ លោកអ័ប្រាហាំគឺជាគំរូមួយបង្ហាញថា ព្រះបានសង្គ្រោះយើង តាមរយៈសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់៖​ «ដ្បិត​បើ​សិន​ណា​ជា​លោក​អ័ប្រាហាំ​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយ​ការ​ដែល​លោក​ប្រព្រឹត្ត នោះ​លោក​មាន​កន្លែង​នឹង​អួត​ខ្លួន​ហើយ តែ​មិន​មែន​ចំពោះ​ព្រះ​ទេ តើ​គម្ពីរ​ថា​ដូច​ម្តេច គម្ពីរ​ថា ‘អ័ប្រាហាំ​បាន​ជឿ​ដល់​ព្រះ ហើយ​សេចក្តី​ជំនឿ​នោះបាន​រាប់​ជា​សេចក្តី​សុចរិត​ ដល់​លោក’» (រ៉ូម ៤៖២,​៣)។​ តើខទាំងនេះបានជួយបកស្រាយអំពីអត្ថន័យនៃការដែលបានសង្គ្រោះ តាមរយៈសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះនេះយ៉ាងដូចម្តេចដែរ?

ថ្ងៃសុក្រ ទី៣០ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២

សិក្សាបន្ថែម

សូមអាន Ellen G. White, “The Controversy Ended,” pages 674-678, in The Great Controversy; “The Earth Made New,” pages 133-145; “Heaven Is a School,” pages 146-158; “It Will Not Be Long,” pages 159-166; “Heaven Can Begin Now,” pages 167-176; “The Music of Heaven,” pages 177-184; “A Call for Us to Be There,” pages 185-192, in Heaven។

«រាស្ត្រសំណល់របស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌ នឹងសិក្សាអំពីឈើឆ្កាងជារៀងរហូត។ ពួកគេក៏ច្រៀងអំពីសេចក្តីនេះផងដែរ។ ជាមួយនឹងសិរីល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ​ដែលមាននៅក្នុងពួកគេនោះ​ រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងបានឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាងជំនួសពួកគេ។​ រាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងមិនភ្លេចថា អំណាចរបស់ទ្រង់បានបង្កើតភពទាំងអស់នោះឡើយ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចរាប់ភពដែលព្រះយេស៊ូវ បានបង្កើតនោះបានឡើយ។​ ដ្បិតមានភពជាច្រើនរាប់មិនអស់។ ព្រះស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់លើសជាងអ្វីៗទាំងអស់។​ ព្រះយេស៊ូវគឺជាស្តេចនៃស្ថានសួគ៌។ ពួកទេវតាស្លាប៤ និងពួកទេវតាស្លាប៦បានថ្វាយបង្គំទ្រង់ដោយក្តីគោរពស្រឡាញ់។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវដដែលនេះហើយ ដែលបានលះបង់សិរីល្អទាំងអស់របស់ទ្រង់ ដើម្បីសង្គ្រោះពួកបាបជន។ ទ្រង់បានទទួលយកកំហុស និងសេចក្តីអាម៉ាស់របស់យើង។​ ទ្រង់បានរងទុក្ខនៅលើឈើឆ្កាង ខណៈដែលព្រះវរបិតាបានបែរព្រះភ័ក្ត្រចេញពីទ្រង់ទៅ។​ ព្រះយេស៊ូវបានរងនូវការទាំងនេះ ដោយសារតែការឈឺចាប់នៃផែនដីខូចបង់របស់យើងនេះបានធ្វើអោយព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ខ្ទេចខ្ទាំ។ ការឈឺចាប់របស់យើងបានបញ្ចប់ជីវិតរបស់ទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតភពទាំងអស់ដោយផ្ទាល់។​ ព្រះយេស៊ូវអង្គទ្រង់ផ្ទាល់បានកំណត់នូវអ្វីដែលត្រូវកើតឡើងចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា។​ ព្រះយេស៊ូវនេះហើយ ដែលបានលះបង់នូវកិត្តិយស និងសិរីល្អរបស់ទ្រង់ចេញ។​ ទ្រង់បានរងនូវការស្លាប់ដោយវេទនាជាទីបំផុត។ ទ្រង់បានធ្វើការទាំងអស់នេះ ដោយសារតែទ្រង់ស្រឡាញ់ មនុស្សលោកខ្លាំងណាស់។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះនឹងបំពេញចិត្តមនុស្សគ្រប់គ្នា នៅស្ថានសួគ៌ និងនៅផែនដីដោយការអស្ចារ្យ និងការសរសើរតម្កើង»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Controversy, page 651, adapted។

«សង្គ្រាមពិភពលោករវាងព្រះ និងសាតាំងបានបញ្ចប់ទៅហើយ។ អំពើបាប និងពួកបាបជនក៏លែងមានតទៅទៀតដែរ។ ស្ថានសួគ៌ និងផែនដីបានស្អាតឡើងវិញ។ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះបានបង្កើត នោះមានពេញទៅដោយសេចក្តីសុខសាន្តវិញ។ ជីវិត ពន្លឺ និងសេចក្តីអំណររបស់ព្រះបានហូរសាយភាយចេញពីទ្រង់ទៅកាន់របស់គ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានបង្កើតនោះ។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅក្នុងសិរីលំអរ និងសេចក្តីអំណរដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកវា ចាប់ពីផ្នែកតូចៗបំផុតនៃកោសិការហូតដល់ភពធំជាងគេបំផុត នោះបានប្រកាសថា ព្រះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់»។ ដកស្រង់ពី Ellen G. White, The Great Contro-versy, page 678, adapted។

សំនួរពិភាក្សា៖
  1. គ្រីស្ទានសម័យថ្មីជាច្រើននាក់បានរស់នៅ ហាក់ដូចជាផែនដីនេះនឹងបន្តជារៀងរហូតអ៊ីចឹង (លូកា ១២៖១៦-២១)។ តើយើងអាចរស់នៅលើផែនដីនេះ ដោយមិនមែនជាផ្នែកមួយនៃលោកីយ៍នៅជុំវិញខ្លួនយើងនោះយ៉ាងដូចម្តេចទៅបាន?​ តើយើងអាចការពារខ្លួនយើងចេញពីអ្វីដែលព្រះបានហាមយើងនៅក្នុងបទគម្ពីរលូកាជំពូក១២នេះដោយរបៀបណា?

  2. ប្រសិនបើស្ថានសួគ៌ចាប់ផ្តើមពីពេលនេះតទៅនោះ តើយើងអាចប្រើផ្ទះ និងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ដើម្បីបង្ហាញអំពីក្បួនច្បាប់នៃស្ថានសួគ៌នោះដោយរបៀបណាដែរ?

រឿងខ្លី

ទៀមលក់ទឹកផ្លែឈើដ៏មានឥទ្ធិពលមួយនៅក្នុងប្រទេសហ្វីជី

Jeans

ឆ្នេរសមុទ្រវ៉ៃឡាវឡាវ ប៊ីជ (Wailoaloa Beach) គឺជាកន្លែងទេសចរណ៍ដ៏ល្បីឈ្មោះមួយ នៅក្នុងទីក្រុងណេឌី (Nadi) នៃប្រទេសហ្វីជី ដែលមានផ្ទះសំណាក់ និងភោជនីយដ្ឋានតម្លៃសមរម្យ ជាពិសេសនោះ មានទាំងទៀម និងកន្លែងកំសាន្តនាពេលរាត្រីទៀតផង។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលជំងឺកូវីដ១៩ បានរាតត្បាតនោះ ទៀមកាហ្វេតូចៗ កន្លែងលក់អាហារស្រាប់ និងភោជនីយដ្ឋានជាច្រើននៅតាមឆ្នេរសមុទ្រនេះត្រូវបានបិទ។ ព្រះវិហារសេវេនដេយអាត់វេនទីស្ទទាំង៣តំបន់បានឈ្លៀតឱកាសនេះ សហការណ៍ជាមួយនឹងរមនីយដ្ឋានបាំបូ៊ (Bamboo Report) ដើម្បីបើកក្លឹបសុខភាពប៊ីទូ (Bitu Wellness Bar) ទៀមលក់ទឹកផ្លែឈើ ដើម្បីសុខភាព និងកម្មវិធីសុខភាពផ្សេងៗទៀត ដូចជាការស្កេនជីវមាត្រដ៏ឥតគិតថ្លៃ កម្មវិធីហាត់ប្រាណ កម្មវិធីសម្រកទម្ងន់ និងការរៀបចំអាហារផ្ទាល់ខ្លួនជាដើម។ ពាក្យថា «ប៊ីទូ» យកមកពីភាសាតំបន់ដែលមានន័យថា «ឫស្សី (bamboo)»។ អ្នកស្រុកបានចាប់ផ្តើមឮតៗគ្នា អំពីទៀមនេះ រួចក៏នាំគ្នាបរិភោគទឹកផ្លែឈើសុខភាពនៅទីនោះជាប្រចាំ។

សមាជិកក្រុមជំនុំបានអធិស្ឋានសូមអោយទៀមនេះក្លាយទៅជាមជ្ឈមណ្ឌលមួយដ៏មានឥទ្ធិពល ដើម្បីលើកទឹកចិត្តប្រជាជនហ្វីជីអោយប្រកាន់យកនូវវិធីសាស្រ្ត ឆ្ពោះទៅរកសុខភាពល្អ នៅក្នុងស្រុកមួយដែលប្រជាជនកំពុងតែប្រឈមជាមួយនឹងជំងឺ ដោយសារតែការរបៀបរស់នៅរបស់ពួកគេ ជាពិសេសនោះ គឺជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ទៀមលក់ទឹកផ្លែឈើនេះ ត្រូវបានគាំទ្រ ដោយកម្មវិធី១០០០០ថូស (10000 Toes Campaign) នៃភូមិភាគអាស៊ីខាងត្បួង ដោយទទួលបានជំនួយពីប្រាក់តង្វាយនៅថ្ងៃសប្បាតហ៍ទី១៣ ឆ្នាំ២០១៩នោះ​ ក៏បានប្រកាសដែរថា ទៀមនេះនឹងជួយលើកកំពស់ខាងឯផ្នែកសុខភាពប្រឆាំង ទាស់នឹងគ្រឿងស្រវឹងផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ជំងឺកូវីដ១៩បានផ្ទុះឡើងម្តងទៀតនៅក្នុងប្រទេសហ្វីជី ដោយសារហេតុនេះ រដ្ឋាភិបាលបានសេចក្តីប្រកាសអោយបិទវីស៊តបាំបូជាមួយនឹងទៀមលក់ផ្លែឈើនេះផងដែរ។ អតិថិជនបានទូរស័ព្ទមករមនីយដ្ឋានបាំបូជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីសួរនាំថា តើទៀមលក់ផ្លែឈើនេះនឹងបើកទ្វារវិញនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណាដែរ។ ហេតុការណ៍ដែលកើតបន្ទាប់នោះ បានធ្វើអោយគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង។ ប្តីប្រពន្ធមួយគូដែលគ្រប់គ្រងរមណីយដ្ឋានអ៊ិចស្កេប ប៊ីជ (Beach Escape Resort) នៅជិតនោះ បានសង្កេតឃើញហ្វូងមនុស្សចេញចូលពីរមនីយដ្ឋានបាំបូជារៀងរាល់ ថ្ងៃ ពួកគាត់បានកត់សម្គាល់ផងដែរថា មានមនុស្សជាច្រើនបានចូលទៅលេងទៀមលក់ផ្លែឈើជាជាងចូលទៀមស្រា។ ពួកគាត់ក៏បានគត់សម្គាល់ទាំងពេញចិត្តផងដែរថា ចំនួននៃគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នៅតាមផ្លូវ ពាក់ព័ន្ធនឹងការស្រវឹងនោះក៏អន់ថយផងដែរ។ ប្តីប្រពន្ធមួយគូនេះបានទាក់ទងជាមួយនឹងសមាជិក ក្រុមជំនុំដោយអនុញ្ញាតអោយពួកគេយកទៀមស្រា និងកន្លែងផ្សេងទៀតរបស់ពួកគាត់ធ្វើជាមជ្ឈមណ្ឌលសុខភាព។ ជាដំបូង សមាជិកក្រុមជំនុំបានបដិសេធនូវការផ្តល់ជូននេះ ដោយសារតែពួកគេមិនចង់លក់ ទឹកផ្លែឈើរួមគ្នាជាមួយនឹងគ្រឿងស្រវឹង ប៉ុន្តែ អ្នកគ្រប់គ្រងបី្តប្រពន្ធមួយគូនេះបានពន្យល់ថា ពួកគេលែងចង់លក់គ្រឿងស្រវឹងតទៅទៀតហើយ។ គ្រឿង​ស្រវឹង​ត្រូវ​បានយកចេញ ហើយ​ត្រូវ​បាន​ជំនួស​ដោយ​ម៉ាស៊ីន​ច្របាច់​ទឹក ម៉ាស៊ីន​ក្រឡុក ផ្លែឈើ បន្លែ និងយិនសិនវិញ។ ទៀមសុខភាពប៊ីទូបានបើកដំណើរការជាថ្មីម្តងទៀត។

សមាជិកក្រុមជំនុំបានសម្ដែងនូវការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះការអស្ចារ្យដែលព្រះប្រទានដល់ពួកគេនេះ។ ទៀមលក់ទឹកផ្លែឈើមិនត្រឹមតែមានឥទ្ធិពលទៅលើរមនីយដ្ឋានបាំបូ ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ទៀមនេះក៏បានផ្លាស់ប្តូរមនីយដ្ឋានអ៊ិចស្កេប ប៊ីជ អោយក្លាយទៅជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏មានឥទ្ធិពលដែលនឹងនាំមកនូវសេចក្តីសង្ឃឹម និងការព្យាបាលដល់សហគមន៍វិញ។

អំណានដង្វាយប្រចាំសប្តាហ៍

ការថ្វាយបង្គំព្រះទាំងស្រុង

យើងបានថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយនឹងធនធានដែលយើងមាន ដោយសារតែការថ្វាយនេះបានបង្ហាញអំពីសេចក្តីប្រាថ្នាចង់ថ្វាយអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមានដល់ទ្រង់។ ក្នុងសំបុត្ររបស់លោកប៉ុលទៅកាន់ពួកជំនុំនៃក្រុងរ៉ូម លោកប៉ុលបានបកស្រាយអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់យ៉ាងពិស្តារថា គ្រប់គ្នាអាចទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវបាន ដោយឥតគិតថ្លៃ តាមរយៈសេចក្តីជំនឿ។ បន្ទាប់មក គាត់បានលើកឡើងនូវការឆ្លើយតបដ៏សមរម្យមួយចំពោះសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ចូរ​ថ្វាយ​ខ្លួន​ទៅ​ព្រះអង្គ ទុក​ជា​យញ្ញ‌បូជា​ដ៏​មាន​ជីវិត​ដ៏វិសុទ្ធ [ចុះ]» (រ៉ូម ១២៖២, គខប)។ ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើង។​ ជាការឆ្លើយតបទៅនឹងការនេះ ​យើងត្រូវតែរស់នៅ ដើម្បីទ្រង់ទាំងស្រុង។ យើងត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការចូលរួមនៅក្នុងកម្មវិធីនៃព្រះវិហារ និងការនាំយកតង្វាយ១០ហូត១ និងតង្វាយសទ្ធាត្រឡប់ទៅឯទ្រង់វិញ ប៉ុន្តែ ការថ្វាយបង្គំពិតប្រាកដនោះ​ មិនមែនបញ្ចប់នៅត្រឹមមាត់ទ្វារនៃព្រះវិហារនោះទេ ពីព្រោះកន្លែងនេះគ្រាន់តែជាកន្លែងនៃការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់យើងយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «​អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​ថ្វាយ​១​ភាគ​ក្នុង​១០ ទាំង​ជីរអង្កាម ជីរ​លីងលាក់ និង​បន្លែ​គ្រប់​មុខ តែ​លះ​ចោល​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ និង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​នៃ​ព្រះ​វិញ គួរ​តែ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​សេចក្តី​ទាំង​នេះ​វិញ ហើយ​ឥត​ចោល​ការខាង​ដើម​នោះ​ផង» (លូកា ១១៖៤២)។​ ទោះបីជាថ្វាយតង្វាយ១០ហូត១ និងតង្វាយសទ្ធាចាំបាច់យ៉ាង ណាក៏ដោយ ក៏តង្វាយទាំងនេះគ្រាន់តែជាគ្រឿងផ្សំមួយនៅក្នុងជីវិតនៃអ្នកថ្វាយបង្គំប៉ុណ្ណោះ។ តង្វាយទាំងនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃរបៀបរស់នៅ ដោយការថ្វាយចំណែកមួយដល់ព្រះ និងដល់អ្នកដទៃផងដែរ។

លោកធារី (Terry) ពីក្រុងហុងកុងបានបង្ហាញយើងនូវគំរូមួយនៃជីវិតទុកជាយញ្ញបូជាដល់ព្រះនេះ។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៨០​គាត់បានសិក្សាខាងឯវិស័យវិស្វករ ដែលជាការងារដ៏ល្អមួយ។ គាត់បានបញ្ចប់ការសិក្សាជាវិស្វករខាងឯផ្នែក ពីសាកលវិទ្យាពហុបច្ចេកទេស ហាថហ្វីល (Hatfield) នៃប្រទេសអង់គ្លេស បន្ទាប់ក្រោយមក គាត់ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលហុងកុងជ្រើសរើសអោយធ្វើការនៅក្នុងផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាទំនើបមួយដែលមានមនុស្សតិចតួចណាស់ស្គាល់ពីការងារនេះ។ ទោះបីជាគាត់ជោគជ័យយ៉ាង នេះក្តី លោកធារីនៅតែមានអារម្មណ៍ថា គាត់នៅតែខ្វះអ្វីមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ដដែល។​ គាត់បានរកឃើញចំណុចខ្វះចន្លោះនេះ នៅពេលដែលគាត់បានជួបជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ ហើយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៨៨។​ ៧ខែក្រោយមក គាត់បានឧទ្ទិសជីវិតរបស់គាត់ ដើម្បីបម្រើកិច្ចការព្រះវិញ។​ គាត់បានទុកអនាគតការងាររបស់គាត់មួយឡែក ហើយចុះឈ្មោះចូលថ្នាក់សិក្ខាសាលា ដើម្បីសិក្សាខាងឯផ្នែកទេវវិទ្យាវិញ។ គាត់បាននិយាយថា «មួយជីវិតនេះ គ្មានអ្វីសំខាន់ជាងការដែលបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ និងការដែលបានទទួលជីវិតអស់កល្បនោះឡើយ»។ គាត់ត្រូវបានគេហៅថា ជាលោកធារីដែលជាអ្នកឯកទេសផ្សាយដំណឹងល្អ។ បច្ចុប្បន្ននេះ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតធារី សូ៊ (Terry Tsui) កំពុងតែបម្រើការជានាយកនៃមហាវិទ្យាល័យអាត់វេនទីស្ទតៃវ៉ាន់វិញ។

សេចក្តីអំពាវនាវ៖
« ដូច្នេះ បង​ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​ទូន្មាន​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​នៃ​ព្រះ ឱ្យ បាន​ថ្វាយ​រូបកាយ​ទុក​ជា​យញ្ញបូជា​រស់ ហើយ​បរិសុទ្ធ ដែល​គាប់​ព្រះហឫទ័យ​ដល់​ព្រះ ជា​ការ​គោរព​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នាដែល​មាន​ទំនង» (រ៉ូម ១២៖១)។

សេចក្តីអធិដ្ឋាន៖
ឱព្រះអម្ចាស់អើយ អត្តសញ្ញានៃទូលបង្គំ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលទូលបង្គំមាននោះ សុទ្ធតែជាកម្មសិទ្ធរបស់ទ្រង់ទាំងអស់។​ ដូច្នេះ ទូលបង្គំសូមអោយទ្រង់ដឹកនាំទូលបង្គំអោយទទួលបាន នូវបទពិសោធន៍នៃកម្រិតនៃការថ្វាយតង្វាយដ៏ខ្ពស់បំផុត ខណៈដែលទូលបង្គំនឹងឆ្លងចូលទៅឆ្នាំថ្មីមួយឆ្នាំទៀត។ ​

Powered by CAM